دروغ بستن به خدا و پیغمبر

٤- دروغ بستن به خدا و پيغمبر

١٥٩٦ اگر روزه‏دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها، به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد، اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم، يا توبه كند، روزه او باطل است. و احتياط واجب آن است كه حضرت زهرا سلام الله عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان هم در اين حكم فرقي ندارند.

١٥٩٧ اگر بخواهد خبري را كه نمي‏داند راست است‏يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسي كه آن خبر را گفته يا از كتابي كه آن خبر در آن نوشته شده، نقل نمايد. ليكن اگر خودش هم خبر بدهد، روزه‏اش باطل نمي‏شود.

١٥٩٨ اگر چيزي را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‏اش باطل نمي‏شود.

١٥٩٩ اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مي‏كند و چيزي را كه مي‏داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آن چه را كه گفته، راست بوده، روزه‏اش صحيح است.

١٦٠٠ اگر دروغي را كه ديگري ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد، روزه‏اش باطل مي‏شود، ولي اگر از قول كسي كه آن دروغ را ساخته نقل كند، اشكال ندارد.

١٦٠١ اگر از روزه‏دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم چنين مطلبي فرموده‏اند و او جايي كه در جواب بايد بگويد نه، عمدا بگويد بلي، يا جايي كه بايد بگويد بلي، عمدا بگويد نه، روزه‏اش باطل مي‏شود.

١٦٠٢ اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستي را بگويد، بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب دروغي را به آنان نسبت دهد و فرداي آن روز كه روزه مي‏باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‏اش باطل مي‏شود.