احکام کفالت

احكام وديعه (امانت)

٢٣٢٧ اگر انسان مال خود را به كسي بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد واو هم قبول كند، يا بدون اين كه حرفي بزنند صاحب مال بفهماند كه مال را براي نگهداري به او مي‏دهد و او هم به قصد نگهداري كردن بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانتداري كه بعدا گفته مي‏شود عمل نمايد.

٢٣٢٨ امانت دار و كسي كه مال را امانت مي‏گذارد بايد هر دو بالغ و عاقل باشند پس اگر انسان مالي را پيش بچه يا ديوانه امانت بگذارد، يا ديوانه و بچه مالي را پيش كسي امانت بگذارند صحيح نيست.

٢٣٢٩ اگر از بچه يا ديوانه چيزي را به طور امانت قبول كند، بايد آن را به صاحبش بدهد و اگر آن چيز مال خود بچه يا ديوانه است بايد به ولي او برساند و چنانچه مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد ولي اگر براي اين كه مال از بين‏نرود آن را از بچه گرفته، چنانچه در نگهداري آن كوتاهي نكرده باشد، ضامن نيست.

٢٣٣٠ كسي كه نمي‏تواند امانت را نگهداري نمايد، بنابر احتياط واجب بايد قبول نكند ولي اگر صاحب مال در نگهداري آن عاجزتر باشد و كسي هم كه بهتر حفظ كند نباشد اين احتياط واجب نيست.

٢٣٣١ اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براي نگهداري مال او حاضر نيست ،چنانچه او مال را بگذارد و برود و اين شخص مال را بر ندارد و آن مال تلف شود كسي كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست، ولي احتياط مستحب آن است كه اگر ممكن باشد آن را نگهداري نمايد.

٢٣٣٢ كسي كه چيزي را امانت مي‏گذارد، هر وقت بخواند مي‏تواند آن را پس بگيرد، و كسي هم كه امانت را قبول مي‏كند، هر وقت بخواهد مي‏تواند آن را به صاحبش برگرداند.

٢٣٣٣ اگر انسان از نگهداري امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولي صاحبش برساند يا به آنان خبر دهد كه به نگهداري حاضر نيست و اگر بدون عذر، مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد چنانچه مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد.

٢٣٣٤ كسي كه امانت را قبول مي‏كند، اگر براي آن، جاي مناسبي ندارد، بايد جاي مناسب تهيه نمايد. و طوري آن را نگهداري كند كه مردم نگويند در امانت‏خيانت كرده و در نگهداري آن كوتاهي نموده است و اگر در جايي كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود بايد عوض آن را بدهد.

٢٣٣٥ كسي كه امانت را قبول مي‏كند اگر در نگهداري آن كوتاهي نكند و تعدي يعني زياده روي هم ننمايد و اتفاقا آن مال تلف شود ضامن نيست ولي اگر به اختيار خودش آن را در جايي بگذارد كه گمان مي رود ظالمي بفهمد و آن را ببرد چنانچه تلف شود بايد عوض آن را به صاحبش بدهد مگر آن كه جايي محفوظ تر از آن نداشته باشد و نتواند مال را به صاحبش يا به كسي كه بهتر حفظ كند برساند كه در اين صورت ضامن نيست.

٢٣٣٦ اگر صاحب مال براي نگهداري مال خود جايي را معين كند و به كسي كه امانت را قبول كرده بگويد: كه بايد مال را در اين جا حفظ كني و اگر احتمال هم بدهي كه از بين برود، نبايد آن را به جاي ديگري ببري، چنانكه امانت دار احتمال دهد كه در آن جا از بين برود و بداند چون آن جا در نظر صاحب مال براي حفظ بهتر بوده، گفته است كه نبايد از آن جا بيرون ببري، مي‏تواند آن را به جاي ديگر ببرد و اگر در آن جا ببرد و تلف شود ضامن نيست ولي اگر نداند به چه جهت گفته كه به جاي ديگر نبر، چنانچه به جاي ديگر ببرد و تلف شود احتياط واجب آن است كه عوض آن را بدهد.

٢٣٣٧ اگر صاحب مال براي نگهداري مال خود جايي را معين كند ولي به كسي كه امانت را قبول كرده نگويد كه آن را به جاي ديگر نبر، چنانكه امانت دار احتمال دهد كه در آن جا از بين مي رود، و چنانچه مال در آن جاي اول تلف شود ضامن است مگر آن كه صاحب مال هم احتمال تلف شدن مال را در آن جا بدهد در اين صورت كسي كه امانت را قبول كرده، ضامن نيست.

٢٣٣٨ اگر صاحب مال ديوانه شود، كسي كه امانت را قبول كرده بايد فورا امانت را به ولي او برساند، و يا به ولي او خبر دهد و اگر بدون عذر شرعي مال را به ولي او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهي كند و مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد.

٢٣٣٩ اگر صاحب مال بميرد، امانت دار بايد مال را به وارث او برساند، يا به وارث او خبر دهد، و چنانچه مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهي كند و مال تلف شود ضامن است، ولي اگر براي آن كه مي‏خواهد بفهمد كسي كه مي‏گويد من وارث ميتم راست مي‏گويد يا نه، يا ميت وارث ديگري دارد يا نه، مال را ندهد و از خبر دادن هم كوتاهي كند و مال تلف شود ضامن نيست.

٢٣٤٠ اگر صاحب مال بميرد و چند وارث داشته باشد، كسي كه امانت را قبول كرده بايد مال را به همه ورثه بدهد، يا به كسي بدهد كه همه آنان گرفتن مال را به او واگذار كرده‏اند، پس اگر بدون اجازه ديگران تمام مال را به يكي از ورثه بدهد ضامن سهم ديگران است.

٢٣٤١ اگر كسي كه امانت را قبول كرده بميرد، يا ديوانه شود، وارث يا ولي او بايد هر چه زودتر به صاحب مال اطلاع دهد يا امانت را به او برساند.

٢٣٤٢ اگر امانت دار نشانه‏هاي مرگ را در خود ببيند چنانچه ممكن است،بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند و اگر ممكن نيست بايد آن را به حاكم شرع بدهد و چنانچه به حاكم شرع دسترسي ندارد در صورتي كه وارث او امين است و از امانت اطلاع دارد، لازم نيست وصيت كند وگرنه بايد وصيت كند و شاهد بگيرد و به وصي و شاهد، اسم صاحب مال و جنس و خصوصيات مال و محل آن را بگويد.

٢٣٤٣ اگر امانت دار نشانه‏هاي مرگ را در خود ببيند و به وظيفه‏اي كه در مساله پيش گفته شد عمل نكند چنانچه آن امانت از بين برود، بايد عوضش را بدهد، اگر چه در نگهداري آن كوتاهي نكرده باشد و مرض او خوب شود يا بعد از مدتي پشيمان شود و وصيت كند.