متعه یا صیغه

متعه يا صيغه

٢٤٢١ صيغه كردن زن اگر چه براي لذت بردن هم نباشد صحيح است.

٢٤٢٢ شوهر بيش از چهار ماه نبايد نزديكي با متعه خود را ترك كند.

٢٤٢٣ زني كه صيغه مي‏شود اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكي نكند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مي‏تواند لذتهاي ديگر از او ببرد ولي اگر بعدا به‏نزديكي راضي شود، شوهر مي‏تواند با او نزديكي نمايد.

٢٤٢٤ زني كه صيغه شده اگر چه آبستن شود حق خرجي ندارد.

٢٤٢٥ زني كه صيغه شده حق همخوابي ندارد و از شوهر ارث نمي‏برد و شوهر هم ازاو ارث نمي‏برد.

٢٤٢٦ زني كه صيغه شده اگر نداند كه حق خرجي و همخوابي ندارد عقد او صحيح است و براي آن كه نمي‏دانسته، حقي به شوهر پيدا نمي‏كند.

٢٤٢٧ زني كه صيغه شده، مي‏تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولي اگر به واسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مي‏رود بيرون رفتن او حرام است.

٢٤٢٨ اگر زني مردي را وكيل كند كه به مدت و مبلغ معين او را براي خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد يا به غير از مدت يا مبلغي كه معين شده او را صيغه كند، وقتي آن زن فهميد اگر بگويد راضي هستم عقد صحيح و گرنه باطل است.

٢٤٢٩ پدر و جد پدري مي‏توانند براي محرم شدن، يك ساعت‏يا دو ساعت زني را به عقد پسر نابالغ خود در آورند و نيز مي‏توانند دختر نابالغ خود را براي محرم شدن، به عقد كسي در آورند ولي بايد آن عقد براي دختر مفسده نداشته باشد.

٢٤٣٠ اگر پدر يا جد پدري، طفل خود را كه در محل ديگري است و نمي‏داند زنده است‏يا مرده، براي محرم شدن به عقد كسي در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مي‏شود و چنانچه بعدا معلوم شود كه در موقع عقد آن دختر زنده نبوده عقد باطل است‏و كساني كه به واسطه عقد ظاهرا محرم شده بودند نامحرمند.

٢٤٣١ اگر مرد مدت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديكي كرده بايد تمام چيزي را كه قرار گذاشته باو بدهد و اگر نزديكي نكرده بايد نصف آن را بدهد.

٢٤٣٢ مرد مي‏تواند زني را كه صيغه او بوده و هنوز عده‏اش تمام نشده به عقد دائم خود در آورد.