مسائل متفرقه زناشویی

مسائل متفرقه زناشويي

٢٤٤٣ كسي كه به واسطه نداشتن زن به حرام ميافتد، واجب است زن بگيرد.

٢٤٤٤ اگر شوهر در عقد شرط كند كه زن باكره باشد و بعد از عقد معلوم شود كه باكره نبوده، مي‏تواند عقد را به هم بزند.

٢٤٤٥ اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتي باشند كه كسي در آنجا نباشد و ديگري هم نمي‏تواند وارد شود چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند بايد از آنجا بيرون‏بروند.

٢٤٤٦ اگر مرد مهر زن را در عقد معين كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد عقد صحيح است ولي مهر را بايد بدهد.

٢٤٤٧ مسلماني كه منكر خدا يا پيغمبر شود، يا حكم ضروري دين يعني حكمي را كه مسلمانان جزو دين اسلام مي‏دانند مثل واجب بودن نماز و روزه انكار كند، در صورتي كه منكر شدن آن حكم، به انكار خدا يا پيغمبر برگردد مرتد است.

٢٤٤٨ اگر زن پيش از آن كه شوهرش با او نزديكي كند به طوري كه در مساله پيش گفته شد مرتد شود عقد او باطل مي گردد ولي اگر بعد از نزديكي مرتد شود بايد به دستوري كه در احكام طلاق گفته خواهد شد عده نگه دارد پس اگر در بين عده مسلمان شود عقد باقي و اگر تا آخر عده مرتد بماند عقد باطل است.

٢٤٤٩ كسي كه پدر يا مادرش در موقع بسته شدن نطفه او مسلمان بوده‏اند،چنانچه بعد از بالغ شدن اظهار اسلام كند، اگر مرتد شود زنش بر او حرام مي‏شود و بايد به مقداري كه در احكام طلاق گفته مي‏شود عده وفات نگهدارد.

٢٤٥٠ مردي كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده، اگرپيش از نزديكي با عيالش مرتد شود عقد او باطل مي‏گردد و اگر بعد از نزديكي مرتد شود زن او بايد به مقداري كه در احكام طلاق گفته مي‏شود، عده نگهدارد پس اگرپيش از تمام شدن عده، شوهر او مسلمان شود، عقد باقي و گرنه باطل است.

٢٤٥١ اگر زن در عقد با مرد شرط كند كه او را از شهري بيرون نبرد و مرد هم قبول كند نبايد زن را از آن شهر بيرون ببرد.

٢٤٥٢ اگر زن انسان از شوهر ديگرش دختري داشته باشد انسان مي‏تواند آن دختر را براي پسر خود كه از آن زن نيست عقد كند و نيز اگر دختري را براي پسر خود عقد كند مي‏تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.

٢٤٥٣ اگر زني از زنا آبستن شود، جايز نيست بچه‏اش را سقط كند.

٢٤٥٤ اگر كسي با زني كه شوهر ندارد و در عده كسي هم نيست زنا كند چنانچه بعد او را عقد كند و بچه‏اي از آنان پيدا شود، در صورتي كه ندانند از نطفه حلال است‏يا حرام آن بچه حلال زاده است.

٢٤٥٥ اگر مرد نداند كه زن در عده است و با او ازدواج كند، چنانچه زن هم نداند و بچه‏اي از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است و شرعا فرزند هر دومي باشد ولي اگر زن مي‏دانسته كه در عده است، شرعا بچه فرزند پدر است و در هر دو صورت عقد آنان باطل است و به يكديگر حرام مي‏باشند.

٢٤٥٦ اگر زن بگويد يائسه‏ام نبايد حرف او را قبول كرد ولي اگر بگويد شوهر ندارم حرف او قبول مي‏شود.

٢٤٥٧ اگر بعد از آنكه انسان با زني ازدواج كرد كسي بگويد آن زن شوهر داشته و زن بگويد نداشتم، چنانچه شرعا ثابت نشود كه زن شوهر داشته، بايد حرف زن را قبول كرد.

٢٤٥٨ اگر زني كه آزاد و مسلمان و عاقل است، دختري داشته باشد، تا هفت‏سال دختر تمام نشده، پدر نمي‏تواند او را از مادرش جدا كند.

٢٤٥٩ مستحب است در شوهر دادن دختري كه بالغه است‏يعني مكلف شده عجله كنند، حضرت صادق عليه السلام فرمودند: يكي از سعادتهاي مرد آن است كه دخترش در خانه او حيض نبيند.

٢٤٦٠ اگر زن مهر خود را به شوهر صلح كند كه زن ديگر نگيرد، احتياط واجب آن است كه زن مهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگر ازدواج نكند.

٢٤٦١ كسي كه از زنا به دنيا آمده، اگر زن بگيرد و بچه‏اي پيدا كند آن بچه حلال زاده است.

٢٤٦٢ هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن، با او نزديكي كند معصيت كرده ولي اگر بچه‏اي از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است.

٢٤٦٣ زني كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده، اگر بعد از عده وفات كه مقدار آن در احكام طلاق گفته خواهد شد، شوهر كند و شوهر اول از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اول حلال است ولي اگر شوهر دوم با او نزديكي كرده باشد، زن بايد عده نگه دارد و شوهر دوم بايد مهر او را مطابق زنهايي كه مثل او هستند بدهد، ولي خرج عده ندارد.