صیغه طلاق و شرایط آن

صيغه طلاق و شرايط آن

٢٤٩٨ مردي كه زن خود را طلاق مي‏دهد، بايد عاقل و بنابر احتياط واجب بالغ باشد و به اختيار خود طلاق دهد و اگر او را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد طلاق باطل است و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صيغه طلاق را به شوخي بگويد صحيح نيست.

٢٤٩٩ زن بايد در وقت طلاق از خون حيض و نفاس پاك باشد و شوهرش در آن پاكي يا در حال نفاس يا حيض كه پيش از اين پاكي بوده با او نزديكي نكرده باشد،و تفصيل اين دو شرط در مسايل آينده گفته مي‏شود.

٢٥٠٠ طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است: اول: آنكه شوهرش بعد از ازدواج با او نزديكي نكرده باشد. دوم: آبستن باشد و اگر معلوم نباشد كه آبستن است و شوهر در حال حيض طلاقش بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، اشكال ندارد. سوم: مرد به واسطه غايب بودن نتواند يا برايش مشكل باشد كه پاك بودن زن را بفهمد.

٢٥٠١ اگر زن را از خون حيض پاك بداند و طلاقش دهد، بعد معلوم شود موقع طلاق در حال حيض بوده، طلاق او باطل است، و اگر او را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده، طلاق او صحيح است.

٢٥٠٢ كسي كه مي‏داند زنش در حال حيض يا نفاس است، اگر غايب شود مثلا مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد، بايد تا مدتي كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مي‏شوند، صبر كند.

٢٥٠٣ اگر مردي كه غايب است بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن او در حال حيض يا نفاس است‏يا نه، اگر چه اطلاع او از روي عادت حيض زن يا نشانه‏هاي ديگري باشد كه در شرع معين شده، بايد تا مدتي كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مي‏شوند، صبر كند.

٢٥٠٤ اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است، نزديكي كند و بخواهد طلاقش دهد، بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود، ولي زني را كه نه سالش تمام نشده، يا آبستن است، اگر بعد از نزديكي طلاق دهند، اشكال ندارد،و همچنين است اگر يائسه باشد، يعني اگر سيده است بيشتر از شصت و اگر سيده نيست بيشتر از پنجاه سال داشته باشد.

٢٥٠٥ هرگاه با زني كه از خون حيض و نفاس پاك است، نزديكي كند و در همان پاكي طلاقش دهد، اگر بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده، اشكال ندارد.

٢٥٠٦ اگر با زني كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكي كند و مسافرت نمايد، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد، بايد به قدري كه زن معمولا بعد از آن پاكي، خون مي‏بيند و دوباره پاك مي‏شود، صبر كند.

٢٥٠٧ اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه مرضي حيض نمي‏بيند طلاق دهد،بايد از وقتي كه با او نزديكي كرده، تا سه ماه از جماع با او خودداري نمايد و بعداو را طلاق دهد.

٢٥٠٨ طلاق بايد به صيغه عربي صحيح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد،بايد بگويد: "زوجتي فاطمة طالق" زن من فاطمه رها است، و اگر ديگري را وكيل كند،آن وكيل بايد بگويد: "زوجة موكلي فاطمة طالق".

٢٥٠٩ زني كه صيغه شده، مثلا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‏اند طلاق ندارد، و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود يا مرد مدت را به او ببخشد،به اين ترتيب كه بگويد: " مدت را به تو بخشيدم"، و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.