حکم امر به معروف و نهی از منکر

ملحقات توضيح المسائل
حكم امر به معروف و نهي از منكر

٢٧٨٦ امر به معروف و نهي از منكر با شرايط‏ي كه ذكر خواهد شد، واجب است، و ترك آن معصيت است. و در مستحبات و مكروهات، امر و نهي مستحب است.

٢٧٨٧ امر به معروف و نهي از منكر واجب كفايي مي‏باشد، و در صورتي كه بعضي‏از مكلفين قيام به آن مي‏كنند، از ديگران ساقط است. و اگر اقامه معروف و جلوگيري از منكر موقوف بر اجتماع جمعي از مكلفين باشد، واجب است اجتماع كنند.

٢٧٨٨ اگر بعضي امر و نهي كنند و مؤثر نشود و بعض ديگر احتمال بدهند كه امر آنها يا نهي آنها مؤثر است، واجب است امر و نهي كنند.

٢٧٨٩ بيان مساله شرعيه كفايت نمي‏كند در امر به معروف و نهي از منكر، بلكه‏بايد مكلف امر و نهي كند. مگر آنكه مقصود از امر به معروف و نهي از منكر، از بيان حكم شرعي حاصل شود، و يا طرف مقابل از آن، امر و نهي بفهمد.

٢٧٩٠ در امر به معروف و نهي از منكر قصد قربت معتبر نيست، بلكه مقصود اقامه واجب و جلوگيري از حرام است.