بخش 4

76

بندگي مي‌بندد و قول مي‌دهد كه براي هميشه پاكي دل را حفظ كند و هرگز آن را به گناه آلوده نكند. سرانجام در صحراي قيامت از اينكه در عهد خود استوار بوده مباهات مي‌كند. چه خوش گفت جناب حافظ:

با تو آن عهد كه در وادي ايمن بستيم

همچو موسي ارني گوي به ميقات بريم

كوس ناموس تو بر كنگرة عرش زنيم

عـلـم عـشـق تو بربام سماوات بريم

خاك كوي تو به صحراي قيامت فـردا

همه بر فرق سر از بر بهر مباهات بريم

همچنين حاجي بيدار دل براي اطمينان از زدوده‌شدن آثار غير از قلبش و تضمين پيمان ابدي با خداي متعال به پرده‌هاي كعبه تبرك مي‌جويد. طلب مغفرت بسيار مي‌كند و با گريه از خداي خويش اخلاص هميشگي در كارهايش را خواستار مي‌شود. او مي‌داند كه اين دو، شرط پايبندي بر عهد با خداي متعال است.

همچنين منظور ديگر پردة كعبه آن است كه حاجي فقط خدا را به عنوان پناهگاه خويش انتخاب كند. از همة لغزش‌ها به او پناه ‌برده و از او بخواهد كه هرگز به حال خود رهايش نكند و همواره او را در اداي امانت و حفظ عهد بندگي ياري دهد. مرحوم فيض فرمودند:

منظور از گرفتن پرده‌هاي كعبه، آن باشد كه آمرزش گناهانش را بخواهد و مانند گناهكاري كه خود را به دامن بزرگي مي‌افكند تا از تقصير او در گذرد، خود را به پرده‌هاي كعبه بياويزد و از