بخش 8

176

درگذرد.

پس بايد قلب را قرين ابتهال و تضرع كرد، دل را سرشار از اميد به رحمت الهي نمود، اين‌جا محل شريفي است، اين‌جا سرزمين رحمت و مغفرت است. حضرت امير عليه السلام از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل مي‌كند كه از ايشان پرسيده شد چه كسي از اهل عرفات جرمش بزرگ‌تر است؟ رسول خدا صلي الله عليه و آله پاسخ داد:

«اَلَّذِي يَنْصَرِفُ مِنْ عَرَفات وَهُوَ يَظُنُّ اَنَّهُ لَمْ يَغْفَرُ لَه».⁽¹⁾

آن‌كه از عرفات برمي‌گردد و مي‌پندارد كه آمرزيده نشده است.

مسأله آمرزش گناهان و اميد به رحمت الهي براي بخشش و آسودگي در قيامت، در حج، نزد كعبه و به‌خصوص در عرفات كاملاً جدي است به‌گونه‌اي كه حاجي بايد يقين كند كه تمامي گناهانش در مراحل مختلف حج بخشيده شده و قلبش از سياهي گناهان پاك شده است. رسول خدا صلي الله عليه و آله به عنوان آخرين پيامبر خدا با سوگند به اين مطلب اشاره فرمود:

«وَالَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ بَشِيراً وَنَذِيراً، إنَّ لِلَّهِ باباً فِي سَماءِ الدُّنْيا...».⁽²⁾

سوگند به كسي كه به حق مرا بشير و نذير مبعوث

كرد، خداوند را در آسمان دنيا ابوابي است كه به آن‌ها باب