بخش 14

فصل 2 : مناسبتهای دینی به مناسبت بعثت نبی اکرم ( صلّی الله علیه وآله ) غار حرا لطف عمیم آمد در بعثت رسول اکرم ( صلّی الله علیه وآله ) در واقعه غدیر خم راز #171; هل أتی #187; درگه رحمت بهترین روز غدیریه

326

فصل 2 : مناسبت هاي ديني

به مناسبت بعثت نبي اكرم ( صلّي الله عليه وآله )

شب گشت و تيرگي همه جا را فراگرفت * * * وز نور ماه دامن گيتي ضيا گرفت

در هفده ربيع به شوق وصال حق * * * جا در درون غار حرا مصطفي گرفت

مهد صفا به غار حرا تا نهاد پاي * * * غار حرا ز يمن قدومش صفا گرفت

پاسي ز شب گذشت كه از ماوراي عرش * * * نوري جهيد و جلوه اش ارض و سما گرفت

روح الامين به غار حرا آمد و بگفت * * * اين آيه را بخوان كه دل از او جلا گرفت

« اقرأ باسم ربك » يا ايها الرسول * * * كز خواندنش سزاست ره هر خطا گرفت

327

بايد براي كُشتَن نمروديان دَهر * * * جا در درون آتش عشق خدا گرفت

تا بگسلي ز پاي تو زنجير بردگي * * * بايد به دست خويش چو موسي عصا گرفت

بهر نجات خلق ز گرداب هَمُّ و غم * * * بايد ره از جنايت و ظلم و جفا گرفت

محكم ببند دامن همت كه ز امر حق * * * بايد به دست خود عَلَم اقتدا گرفت

كاخ بتان خراب كن و كاخ معدلت * * * آباد كن كه دست تو را كبريا گرفت

تاج رسالتي كه به فرقت نهاده حق * * * ارض و سما ز قدر و بهايش بها گرفت

برخيز گو به خلق جهان اين كلام نغز * * * بايد براي درد خود از حق دوا گرفت

بانگي برآر از دل و برگو خدا يكي است * * * آن خالقي كه خلق ز وجودش نوا گرفت

« ژوليده » شاد زي كه براي نجات خلق * * * احمد به دست خويش كتاب خدا گرفت

( ژوليده نيشابوري )

* * *

غار حرا

از شهر مكه شد جدا ، محمّد * * * دارد به لب ، خدا خدا ، محمّد

328

سر تا به پا ، نور و صفا ، محمّد * * * دارد به سينه ، رازها ، محمّد

تنها رود يا رب كجا ، محمّد ؟

شهري كه در نفاق و كينه مشهور * * * شهري كه از گناه ، گشته رنجور

مظلوم و بي كس آن كه بي زر و زور * * * آمد برون ، ز شهر مكه ، شد دور

آن رحمت بي انتها ، محمّد

مردم قرين كفر و بت پرستي * * * پيوسته در جهل و غرور و مستي

غرق هوس ، پابند جرم و پستي * * * زين كرده ها ، دور از خداي هستي

بر دردشان تنها دوا ، محمّد

آن شهر غم گرفته ، مات و خسته * * * با چهره اي ، افسرده و شكسته

قيد اميدش از همه گسسته * * * در انتظار رهبري نشسته

با رنج هايش آشنا محمّد

كوه بلند مكه در نظاره * * * دامن كشيده از بشر كناره

افشان شده بر قلّه اش ستاره * * * صعبُ العُبور و پُر ز سنگ خاره

آن جا كند منزل چرا ، محمّد ؟

329

جز مقدمش ، نه يك عبور ديگر * * * جز نور او ، آنجا ، نه نور ديگر

گويي بُوَد فاران و طور ديگر * * * آنجا بُوَد حق را ، ظهور ديگر

بر قلّه اش در انزوا ، محمّد

نور از زمين به عرش در تَواتُر * * * « حرا » دهان گشوده از تَحَيُّر

خالي ز تيرگيّ و از صفا پُر * * * كوه بلند مكّه ، با تَفاخُر

گويد به اِلْتِجا : بيا محمّد

بس رازها در قلب اين سكوت است * * * در خلوتش تسبيح لايَمُوتْ است

از بهر جان ، آن جا غذا و قوت است * * * گاهي به سجده ، گاه در قنوت است

گاهي نشسته ، گه به پا محمّد

از رنج ديگران ، دلش پُراندوه * * * شب تا سحر ، آن رادمرد نستوه

پيچيده ناله هايش ، در دل كوه * * * پُر شد افق ، ناگه ز نور انبوه

آنگه خطاب آمد كه يا محمّد

بخوان ، بخوان به نام رَبِّ سُبحان * * * كه از « عَلَقْ » بيافريد انسان

330

بخوان ، تويي زبان وحي و قرآن * * * از هيبت آن پرشكوه فرمان

لرزيد خود ، سر تا به پا ، محمّد

ز آن صحنه پر شور و حيرت انگيز * * * وآن مبعث سازنده صفاخيز

با قلبي از شور و نشاط ، لبريز * * * فرسوده زآن فرمان هيبت آميز

آمد به خانه از « حرا » محمّد

( حسان )

* * *

لطف عميم آمد

از حرا آيات رحمان و رحيم آمد پديد * * * يا نخستين حرف قرآن كريم آمد پديد

صوت اقرأ بسم ربك مي رسد بر گوش جان * * * يا كه از كوه حرا خلق عظيم آمد پديد

بانگ توحيد است از هرجا طنين افكن به گوش * * * فاني اصحاب شيطان رجيم آمد پديد

سيد امي لقب بر دست قرآن مي رسد * * * يا به گمراهان صراط مستقيم آمد پديد

فاش گويم عقل كل فخر رسل مبعوث شد * * * آن كه گردد ز اعجازش دو نيم آمد پديد

قصه لولاك باشد شاهد گفتار من * * * يعني امشب عالم آرا از قديم آمد پديد

331

در حرا بر مصطفي امشب شد از حق جلوه گر * * * آن چه اندر طور سينا بر كليم آمد پديد

نغمه اللّهُ اكبر از حرا تا شد بلند * * * بت پرستان را به تن لرزش ز بيم آمد پديد

گر قريش او را يتيمش خواند اما در جهان * * * بس شگفتي ها ازين دُرّ يتيم آمد پديد

منجي نوع بشر داراي آيات مبين * * * صاحب خلق خوش و لطف عميم آمد پديد

گفته « ما اوذي مثلي » به عالم روشن است * * * پيشواي خلق با قلب سليم آمد پديد

بود اگر باغ جهان پژمرده از طوفان جهل * * * حال بر اين بوستان خرّم نسيم آمد پديد

گشت مبعوث آن كه عالم زنده شد از كيش او * * * فاش گويم محيي عظم رحيم آمد پديد

حب و بغض او نشاني از بهشت و دوزخ است * * * قصه كوته ، صاحب نار و نعيم آمد پديد

زد تفأّل « ثابت » از قرآن به نام مصطفي * * * حرف بسم الله الرحمن الرحيم آمد پديد

( ثابت )

* * *

در بعثت رسول اكرم ( صلّي الله عليه وآله )

آن شب سكوت خلوت غار حرا شكست * * * با آن شكست ، قامت لات و عزا شكست

332

آمد به گوش ختم رسولان ندا بخوان * * * مهر سكوت لعل بشر زان ندا شكست

با خواندن نخوانده الفبا طلسم جهل * * * در سرزمين ركن و مقام عصا شكست

آدم به باغ خلد خدا را سپاس گفت * * * تا سدّ ظلم و فقر به ام القرا شكست

نوح نبي به ساحل رحمت رسيد و خورد * * * طوفان به پاس حرمت خيرالورا شكست

بر تخت گل نشست در آتش خليل حق * * * تا ختم الانبيا گل لبخند را شكست

عيسي مسيح مُهر نبوّت به او سپرد * * * زيرا كه نيست دين ورا تا جزا شكست

آمد برون ز غار حرا مير كائنات * * * آن سان كه جام خنده باد صبا شكست

در خانه رفت و ديد خديجه كه مي دهد * * * از بوي خويش مشك غزال ختا شكست

بر دور خويش كهنه گليمي گرفت و خفت * * * آمد ندا كه داد به خوابش ندا شكست

يا « ايّها المدّثر » ش آمد به گوش و گفت * * * بايد كه سدّ درد ز هر بي نوا شكست

قانون مرگ زنده به گوران به گوركن * * * كز مرگ دختران نرسد بر بقا شكست

333

آماده بهر گفتن تكبير كن بلال * * * چون مي دهد به معركه خصم دغا شكست

اينك به خلق دعوت خود آشكار كن * * * هرگز نمي خورد به جهان دين ما شكست

برخيز و بت شكن كه علي دستيار توست * * * كز بت نمي خورد علي مرتضي شكست

طعن ابي لهب نكند رنجه خاطرت * * * كو مي خورد ز آيه « تبّت يدا » شكست

« ژوليده » گفت از اثر وحي ذات حق * * * آن سكوت خلوت غار حرا شكست

( ژوليده نيشابوري )

* * *

در واقعه غدير خم

دهيد مژده عاشقان كه كاخ غم خراب شد * * * به روي شادي و شعف دوباره فتح باب شد

به وادي غدير خم به مصطفي خطاب شد * * * كه وقت گفتن سخن به وصف بوتراب شد

به نصب او شتاب كن كه وقت انتخاب شد * * * از اين خبر به كام ها و جام ها شراب شد

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

ديد رسول ممتحن رنگ ز رخ پريده را * * * خستگي مسافران خار به پا خليده را

334

تا به عمل در آورد حكم ز حق شنيده را * * * خواند فرا به گرد هم خيل ز حج رسيده را

چيد كنار لعل لب گوهر آب ديده را * * * ماحصل رسالت و عصاره عقيده را

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

نهاده شد به روي هم ز اشتران جهازها * * * كه تا رود فراز آن امير سرفرازها

شد به فراز و فاش شد براي خلق رازها * * * دست علي گرفت و زد سكه امتيازها

گرفت رونقي دگر تنور سور و سازها * * * باده بريز ساقيا ز جام دل نوازها

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

گفت نبي ذوالكرم : گفته به من خداي من * * * كه بعد من علي بود وصي من به جاي من

بود به خلق اين جهان نداي او نداي من * * * ولاي من ولاي او جفاي او جفاي من

رضاي من رضاي او رضاي او رضاي من * * * به احتراز آورد دست علي لواي من

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

335

امير هر كسي منم علي بود امير او * * * كه ماندنيست تا ابد فلسفه غدير او

علوم ماسوا بود نهفته در ضمير او * * * مادر دهر در جهان نياورد نظير او

اطاعت خدا بود پيروي از مسير او * * * ز فرط جود و مكرمت ، سخا بود حقير او

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

علي است آن كه محترم ز حرمتش حرم بود * * * خجل ز جود و بخششش سخاوت و كرم بود

مدافع ستم كش و محارب ستم بود * * * حدوث را قدم بود حيات را عدم بود

خطوط را قلم بود كلام را رقم بود * * * كمال دين و بر شما اَتَم هر نعم بود

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

كسي كه عرش و فرش را داده جلا علي بود * * * كسي كه سعي مروه را دهد صفا علي بود

كسي كه تخت امر او بود قضا علي بود * * * كسي كه مي دهد نوا به بي نوا علي بود

آن كه مس وجود را كند طلا علي بود * * * آن كه از او لواي دين بود به پا علي بود

336

كه با ولايت علي ( عليه السلام ) به امر حي سرمدي * * * يافت تبلوري دگر رسالت محمدي ( صلّي الله عليه وآله )

( ژوليده نيشابوري )

* * *

راز « هل أتي »

شب عيد است اي ساقي در ميخانه را وا كن * * * به جام مي گساران باده از خم طهورا كن

به من هم گوشه چشمي به عشق روي مولا كن * * * اگرچه قطره ام امشب مرا واصل به دريا كن

به يك پيمانه مي ساقي دل ديوانه شيدا كن * * * به حب مرتضي برگ عبور شيعه امضا كن