بخش 9

200

مديحه نور

اي گل ! زباغ جنت اعلي خوش آمدي * * * خوش باد مقدمت كه به دنيا خوش آمدي

درياي زندگي ، گُهري اين چنين نداشت * * * بر ساحل اي كرامت دريا ! خوش آمدي

مست از شميم ناب تو شد جان عالمي * * * اي بهتر از تمامي گل ها ! خوش آمدي

201

بر دامن يتيم قريش ، آن امين حق * * * نور دو ديده ! ام ابيها ! خوش آمدي

جان علي زعشق تو شد پر فروغ تر * * * مهتاب سبز وادي بطحا ! خوش آمدي

هرچند سهم گل همه پژمردن است و بس * * * اي لاله هميشه شكوفا ! خوش آمدي

اي گنج معرفت ! كه زمين شرمسار توست * * * ويرانه مرا به تماشا خوش آمدي

گهواره ات زبال لطيف فرشته هاست * * * لطف خدا ! زعالم بالا خوش آمدي

اي مادر مقدّس منظومه هاي عشق ! * * * خورشيد باستاني دل ها ! خوش آمدي

بهمن صالحي

ميلاد كوثر

امشب رواق منظر هستي منوّر است * * * امشب زمين و هفت فلك ، نور گستر است

امشب به رغم كوردلان جاودانه است * * * نسل پيمبري كه عدو گفت ابتر است

اي دل ! سرود صف به صف قدسيان شنو * * * ميلاد با سعادت زهراي اطهر است

يا رب ! چه الفتي است ميان سما و ارض * * * ماه فلك ز ماه زميني منور است

بنگر كنون به سوره كوثر كه ذات حق * * * زهرا عيان نمود كه تفسير كوثر است

خورشيد ، احمد است و علي ماه و فاطمه * * * بر آسمان وحي فروزنده اختر است

ناديده چشم دهر چنين دختري كه او * * * بهر پدر ز راه محبت چو مادر است

دختي كه از عفاف به دامان روزگار * * * رخشنده زيور است و گرانمايه گوهر است

آن دختري كه آيه تطهير بهر او * * * در مُصحف شريف ، گواهي زداور است

202

او را سفارشي است زنان را كه از عفاف * * * حفظ حجاب زينت و ارزنده زيور است

چون او مقام و مرتبه اي نيست در زنان * * * او همسر ولايت و دخت پيمبر است

كوتاه كن « وحيده » سخن را كه مدح او * * * در آيه هاي سوره كوثر مقرر است

وحيده مهدويان

ترانه اميد

اي دختر يگانه خورشيد ، فاطمه ! * * * اي مهربان ترانه اميد ، فاطمه !

بانوي با وقار من ، اي دختر رسول ! * * * اي در دلم هواي تو جاويد ، فاطمه !

سرشاري از تكامل و الهام ؛ مي شود * * * صد خوشه از كلام تو برچيد ، فاطمه !

تنها تو را الهه ايثار مي توان * * * در نور دل به صورت گل ديد ، فاطمه !

اي سينه ات تلاطم امواج سرخ درد * * * اي دختر يگانه خورشيد ، فاطمه !

بتول مهدي زاده همت آبادي

نخل نجابت

اي رتبه مقام تو بالاتر از همه * * * آيينه جلال تو گيراتر از همه

از سلسبيل و زمزم و از آب زندگي * * * كوثر كنار نام تو زيباتر از همه

اي دختر رسالت و اي همسر علي ! * * * اي مادر امامت و والاتر از همه !

از دامن تو نخل نجابت گرفت پا * * * سرسبز و باطراوت و رعناتر از همه

بت هاي سيم وزر به كلامي شكسته شد * * * آن جا كه بود حرف تو گوياتر از همه

تنها به روزگار ، علي را تو بوده اي * * * همسنگري عفيف و شكيباتر از همه

همراه و همنوا به فراز و نشيب ها * * * وقتي كه بود خسته و تنهاتر از همه

ماييم راهيان طريقت به پاي جان * * * در امتداد راه تو پوياتر از همه

داريم چشم مرحمت از آستان تو * * * اي در حريم دوست ، پذيراتر از همه

عبدالعلي صادقي « صادقي »

203

شكوفه طوبي

نه لاله بوي خوش مستي از سبوي تو دارد * * * هزار كاسه از اين باغ ، رو به سوي تو دارد

چه حُسن يوسف و داوودي و چه مريم و نرگس * * * محمدي است برايم گلي كه بوي تو دارد

چو بي غدير تو تقدير نيست ، كوثر مستي ! * * * چگونه دم نزنم از خُمي كه بوي تو دارد

شود زعشق تو گفتن كه مشكل است نهفتن * * * بهار ، شوق شكفتن به آرزوي تو دارد

نظر به خاك تو داري ، كه باز مُشك فشان است * * * طهارت آب ، اگر دارد از وضوي تو دارد

مجتبي مهدوي سعيدي

گل محمدي

امشب در اين كوير ، گلي زاده مي شود * * * دنيا به خاك بوسي اش آماده مي شود

امشب هزار دسته گل نور از بهشت * * * بر خانه خديجه فرستاده مي شود

مي آيد او كه نوگل پاك محمد است * * * زهرا كه مقتداي هر آزاده مي شود

محبوبه اي كه هركه به عشقش گداخت دل * * * از جان و دل گذشته و دل داده مي شود

204

بوي گلاب مي دهد امشب تمام خاك * * * امشب درين كوير گلي زاده مي شود

منصوره عرب سرهنگي

ميلاد گل

خدا ناظر ، محمد نور ، علي منظور و همسر گل * * * جهان گرديد از پيدايش زهراي اطهر گل

شب ميلاد بانوي گل است ، امشب سُرايم گل * * * مركب گل ، قلم گل ، چامه گل ، اوراق دفتر گل

بر اوصاف تو محبوب پيمبر گشته ام حيران * * * كه ظاهر مي شوي يك بار نور و بار ديگر گل

عرق بنشسته از شوق تماشاي تو بر گل ها * * * نباشد مثل و مانند تو گل ، اين كرده باور گل

همان دستي تو را بين در و ديوار شد ياور * * * كه روزي بر خليلش كرد ، كوه سرخ آذر گل

تو اي گل زاده ، گل پرورده اي باغ نبوت را * * * حسينت گل ، حسن گل ، مثل مادر ، زوج دختر گل

وجود يازده گل از تو فخر عالم و آدم * * * گل از گل مي شود پيدا ، تو گل هستي و حيدر گل

تويي بانوي آن مردي كه عطرآگين از او مسجد * * * به زير پاي او سجاده گل ، محراب و منبر گل

تويي از هر طرف آل عبا را مركز پرگار * * * تويي ام ابيها ، اي به چشمان پيمبر گل

غلامعلي مهدي خاني

205

بهار توحيد

چه گويم در مقام تو ، تو اي روح اهورايي ! * * * تو نور چشم خورشيدي ، تو زهرايي ، تو زهرايي

بهار سبز توحيدي ، شميم ياس اميدي * * * شب ما را تو خورشيدي ، بشير صبح فردايي

بتاب اي زهره زهرا ! چراغان كن شب ما را * * * تو ماه عالم افروزي ، تو مِهر عالم آرايي

تو عطر ناب مهتابي ، تو روح روشن آبي * * * تو مانند غزل نابي ، تو رؤيايي ، تو رؤيايي

پُر از ايهام و ايجازي ، پر از رمزي ، پر از رازي * * * سؤال بي جوابي تو ، معمايي معمايي

بهشتي سيرتي اي گل ! محمد صورتي اي گل ! * * * تو جمع عصمت و عشقي ، تو سيب باغ مولايي

نبوت را تويي دختر ، ولايت را تويي همسر * * * امامت را تويي مادر ، شفاعت را تو شايايي

تو مرز ناكجا هستي ، غمي بي انتها هستي * * * تو از جنس خدا هستي ، تو والايي ، تو يكتايي

تو بوي غربتستاني ، نسيمي از نيستاني * * * فدك ، گوياترين شاهد ، تو مظلومي ، تو تنهايي

ز فهمت ناتوانم من ، به وصفت بي زبانم من * * * خيالي نازك و تُردي ، به وصف من نمي آيي

به وصفت اي زگُل برتر ! ندارم واژه اي ديگر * * * چه توصيفي از اين بهتر ، تو زهرايي ، تو زهرايي

رضا اسماعيلي

206

آينه حُسن

آفريد از گل و آيينه و لبخند تو را * * * سپس از عطر نفس هاي خود آكند تو را

مصحف رازي و در صبح نخستين جهان * * * بر افق با قلم نور نوشتند تو را

بشر و اين همه آيينگي و شفّافي * * * از چه خاكي ، مگر اي پاك ! سرشتند تو را ؟

گسترش يافت افق تا افق آن زيبايي * * * وقتي اي آينه حُسن ! شكستند تو را

آسمان هرچه بلا بود ، نثار تو نمود * * * ديد با اين همه ، دريادل و خرسند تو را

يازده سرخ گُل و سبزي هستي از توست * * * گر فدك نيست ، درختان همه هستند تو را

همه او هستي و لال است زبانم ، لال است * * * مي ستايد به زبان تو خداوند تو را

قربان وليئي

بانوي آب

اين روز را در شادي ات ، امروز و فردا كرده ام * * * تا بشكفد گُل از گُلت ، گلخانه را وا كرده ام

اي آبي سبز نجيب ! اي آسماني فام دل ! * * * امروز را با قطره اي ، از شوق فردا كرده ام

اي خوب ! اي آبي ترين ! صافي ، زلالي ، ساده اي * * * روح بلند شيعه را ، من در تو پيدا كرده ام

امروز ، روزخوب توست ، اي فاطمه ، بانوي آب ! * * * آيينه عشق تو را در شب تماشا كرده ام

آن جا كه از سهم دعا ، دست دلم پُر مي شود * * * هرنيمه شب ياد تو را ، در دل شكوفا كرده ام

نامت كليد روشن درهاي تلخ بسته است * * * قفل بزرگ بسته را با دست تو وا كرده ام

زهرا اكافان « ندا »

زهره چرخ نبوّت

ميلاد فرخجسته زهراي اطهر است * * * روزي خوش است زانكه همين روز مادر است

207

نيك اختري كه زهره چرخ نبوت است * * * خورشيد و ماه در برش از ذره كمتر است

اُمُ الائمه اُمُ نبي اُمُ زينبين * * * زوج ولي و همسر و همتاي حيدر است

سرتا به پاست آينه ذات مصطفي * * * در خَلق و خُلق ختم رسل را چو مظهر است

خواندش نبي چو مادر و هم روح و جان خويش * * * حكمش بما سوا همه يكسر مقرر است

قدرش اگرچه آمده مجهول در جهان * * * ظاهر جلال و قدرت وي روز محشر است

ميلاد مام حضرت صاحب زمان بود * * * روزي چنين خوش است و ز هر عيد خوشتر است

بادا « صفا » خجسته به مهدي فاطمه * * * اين عيد بي نظير كه خود روز مادر است

صفا تويسركاني

ام ابيها

گركه زهرا همسري چون حيدر صفدر نداشت * * * ديگر آن فرخنده بانو در جهان همسر نداشت

گر نمي شد خلقت زهراي اطهر در جهان * * * نخل باغ آفرينش هيچ بار و بر نداشت

سيد ام القري شاه رسل آمد به حق * * * گر نبودي فاطمه تاج و نگين و فر نداشت

208

ساقي كوثر علي ، معناي كوثر فاطمه * * * غير از اين معناي ديگر سوره كوثر نداشت

راضيه ، مرضيه ، زهرا ، سيده ، عذرا ، بتول * * * هيچ زن القاب چون صديقه اطهر نداشت

رو بخوان ام ابيها از بيان مصطفي * * * مام خود خواندش نبي حجت از اين بهتر نداشت

صفا تويسركاني

دختر طاها

بشارت نخله ختم رسولان نوبرآورده * * * چه نوبر ، نوبري كز نوبرش طوبي برآورده

به باغ و كوه و صحرا و چمن از نغمه مرغان * * * تو گويي دست قدرت يك جهان رامشگر آورده

دريده پيرهن بر تن ز شادي سوسن و لاله * * * چو زلف نوعروسان چتر گل نيلوفر آورده

به دستور خداي حي دانا خازن جنت * * * تمام جنت الفردوس را در زيور آورده

مهي از برج عصمت آشكارا شد كه از نورش * * * خداوند جهان رخشنده شمس خاور آورده

زبام نيلگون مهتاب چون پيران خم گشته * * * پي تحقيق اين مولود رو در معبر آورده

سما ديگر نمي بالد به اخترهاي تابانش * * * چو مي بيند زمين از شمس تابان بهتر آورده

209

ز جنت مريم و سارا و هاجر خرم و شادان * * * پي خدمت گذاري خم به تعظيمش سرآورده

ز هفتم آسمان فوج ملك از بهر تجليلش * * * به كاخ وحي سرمد رو به امر داور آورده

چو ظاهر شد جمال بي مثال دختر طاها * * * منادي گفت نور الله اعظم مظهر آورده

به بام عرش جبريل امين تكبير مي گويد * * * كه ام المؤمنين همسر براي حيدر آورده

ز بحر عصمت و عفت مهين ناموس پيغمبر * * * براي خاتم ختم رسولان گوهر آورده

خديجه فخر دارد بر زنان عالم دنيا * * * كه بهتر از پسر از بهر شوهر دختر آورده

نگو دختر كه دختر بر پدر ، مادر نمي گردد * * * ولي اين بانوي عظما به احمد مادر آورده

چه دختر دختر طاها چه دختر مام دو عيسي * * * چه دختر حجت كبري براي محشر آورده

خديجه هستي اش را داد در راه خدا اكنون * * * برايش تحفه نيكو خداي اكبر آورده

زكيّه ، سيده ، صديقه زهرا آنكه درحقش * * * به قرآن محمد سوره اي چون كوثر آورده

قدم بنهاد در عالم بهشتي طلعتي امشب * * * كه از لطفش خدا ظاهر شبير و شبر آورده

خديجه دختر آورده و ليكن خاتم مرسل * * * هزاران « كربلايي » را برايش نوكر آورده

نادعلي كربلايي

210

عطاي فاطمه

دست من و عنايت و لطف و عطاي فاطمه * * * قلب من و محبت و مهر و ولاي فاطمه

طبع من و قصيده مدح و ثناي فاطمه * * * جرم من و شفاعت روز جزاي فاطمه

به بذل دست فاطمه به خاك پاي فاطمه * * * منم گداي فاطمه منم گداي فاطمه

رشته مهر فاطمه سوي خدا كشد مرا * * * دل بولاش داده ام تا به كجا كشد مرا

گر به زمين زند مرا ور به سما كشد مرا * * * درد اگر عطا كند يا به بلا كشد مرا

پاي برون نمي نهم ، از سر كوي فاطمه * * * وانشود لبم مگر ، به گفتوگوي فاطمه

مهر و محبتش بود طينت من سرشت من * * * ز دوستيش آبرو داده به روي زشت من

روضه بي چراغ او مينوي من بهشت من * * * شكرخدا كه گشته اين قسمتوسرنوشت من

سنگ محبت ورا بر سر و سينه مي زنم * * * به ياد خاك قبر او داد مدينه مي زنم

مرغك طبع من شده طوطي او هزار او * * * كبوتر دلم زند پر به سوي مزار او

قلب شكسته ام بود در همه حال ، زار او * * * شفا گرفت چشم من زخاك ره گذار او

خانه كوچكش بود كعبه آرزوي من * * * از آن خوشم كه فضه اش نظر كند به سوي

من رشته چادرش اگر به دست انبيا رسد * * * شعار فخر انبيا به عرش كبريا رسد

از لب جانفزاش اگر زمزمه دعا رسد * * * جان زنواي گرم او به جسم مصطفي رسد

كسي كه قدر و هل اتي گفته خدا به صف او * * * كجا قصيده هاي من بود رسا ، به وصف او

فاطمه اي كه مصطفي خوانده به رتبه مادرش * * * به احترام مي كند قيام در برابرش

211

به دست و سينه و جبين بوسه زند مكررش * * * بوي بهشت يافته از دم روح پرورش

مادح او كسي به جز خدا شود ، نمي شود * * * حق سخن به مدح او ادا شود ، نمي شود

منم كه مهر داغ او نقش گرفته بر دلم * * * سرشته با ولايتش دست حق از ازل گِلم

اوست كه هست تا ابد گره گشاي مشكلم * * * زشعله محبتش داده ضيا به محفلم

درآيم از دري دگر گر از دري براندم * * * نمي روم زكوي او چه راندم چه خواندم

عصمت داوري نبود اگر نبود فاطمه * * * جنت و كوثري نبود اگر نبود فاطمه

هيچ پيمبري نبود اگر نبود فاطمه * * * احمد و حيدري نبود اگر نبود فاطمه

آنچه كه آفريده حق بوده براي فاطمه * * * گفت از آن سبب نبي من به فداي فاطمه

كسي كه در كتاب خود ثناي او خدا كند * * * كسي كه پيش پاي او قيام مصطفي كند

پيرهن عروسي اش به سائلي عطا كند * * * كسي كه خاك فضه اش دواي دردها كند

چگونه رد كند زخود مريض دردمند را * * * مريض دردمند را فقير مستمند را

به پيش بحر جود او محيط كمتر از نمي * * * گداي كوي خويش را اگر عطا كند كمي

همان عطاي اندكش فزون بود زعالمي * * * مرا چه غم اگر خدا به مهر او دهد غمي

دل بولاش بسته ام در آرزو نشسته ام * * * تير غمش مگر رسد به سينه شكسته ام

اي كه به قلب عالمي نقش گرفته داغ تو * * * اي كه پريده مرغ دل از همه سو سراغ تو

ميوه معرفت خورد روح الامين ز باغ تو * * * نور دهد به ديده ها تربت بي چراغ تو

قسم به قبر مخفي ات ، قسم به خاك تربتت * * * خون ، دل پاره پاره ام ، گشته به ياد غربتت

كاش به جاي مشعلي سوزم در كنار تو * * * كاش چو اشك زائري افتم بر مزار تو

212

كاش چو قلب مرتضي بودم داغدار تو * * * كاش به جاي محسنت سازم جان نثار تو

فيض زيارت تو را هميشه آرزو كنم * * * تربت مخفي تو را به اشك شست و شو كنم

اي كه خزان شد از ستم بهار زندگاني ات * * * گشته خميده سرو قد به موسم جواني ات

مدينه بعد مصطفي نديده شادماني ات * * * قسم به عمر كوته و به رنج جاوداني ات

عنايتي عنايتي « ميثم » دل شكسته ام * * * رو به سوي تو كرده ام دل به غم تو بسته ام

غلامرضا سازگار « ميثم »

مادر آيينه و لبخند

كيستي ؟ اي هرچه هستي چون طفيل هست تو * * * اي كليد آسمان ها و زمين در دست تو

مادر گل هاي عالم ، مادر صبح و سرود * * * دختر « سبع المثاني » ، ^{( 1 )} دختر دريا و رود

مادر حوّا و آدم ، مادر خورشيد و ماه * * * مادر آيينه و لبخند و مفهوم پگاه

عطر زهرا باز پيچيده است در جان همه * * * مثل عطر يا محمد ، يا علي ، يا فاطمه

خود علي گُل بود ، تو دادي به آن گُل رنگ و بو * * * سوره « كوثر » تو بودي ، سوره « النصر » او

آفرينش جلوه اي از اشك و لبخند شماست * * * سوره اخلاص ، روح چار فرزند شماست

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 . سوره حمد كه هفت آيه دارد و دو بار نازل شده است .

213

سوره « والشمس » و « والليل » آيت پيوندتان * * * سوره « والعصر » ، نام آخرين فرزندتان

مادر گل هاي نرگس ، مادر ياس سپيد * * * مادر هرچه شهادت ، مادر هرچه شهيد

تابناكي مثل قرآن ، رازناكي مثل گُل * * * همسر ختم العدالت ، دختر ختم الرسل

اي نبي را همچو مادر ، اي علي را نيز يار * * * خطبه اي ديگر بخوان تا پربگيرد ذوالفقار

خطبه اي تا حيدر از آن شقشقيه سر كند * * * هر زمان ياد تو و هجران پيغمبر كند

خطبه اي ديگر كه زينب ، شام را محشر كند * * * تا حسين بي سرت ، بر نيزه قرآن سر كند

علي رضا قزوه

خورشيد جاودانه

اي اسوه عفاف و شكيبايي ! * * * اي بانوي بزرگ اهورايي !

زيباترين تجلّي انساني * * * اي آيه قناعت و دارايي

در دامن تو ديده دل ديده است * * * مردان سبزپوش صف آرايي

جنگاوران سرخ شهادت خواه * * * مردان راست قامت دريايي

هر رو روزه دار و شبانگه نيز * * * تا پركشيد از تو توانايي

شب زنده دار كلبه احزاني * * * اسطوره تهجد و تقوايي

اي كاش ! همنواي تو مي بودم * * * در روزهاي ماتم و تنهايي

سلطان سرزمين فداكاري * * * بانوي بانوان دو دنيايي

از آدمي نديده كسي امّا * * * بر قامت بلند تو ديبايي

214

ديباي هفت رنگ شهادت شد * * * تن پوش چون تو حور صفورايي

در هجده بهار توانستي * * * راه هزارساله بپيمايي

گويد كسي كه همسر مولايي * * * يا ديگري كه امّ ابيهايي

بهتر از اين چگونه تو را خوانم * * * خورشيد جاودانه تو زهرايي

سمانه خانلري

وارث آيينه و گل

اي طلوع طلعت صبح رسول ! * * * سوره هاي سبز را شأن نزول

مادر اشراقي ايمان ما * * * لحظه هاي تازه عرفان ما

كهكشان ، شاد از شب ميلاد توست * * * روشن از نور جمال آباد توست

با حضورت نور حق تنزيل شد * * * قاصد ميلاد تو جبريل شد

ما به نام تو تفأل مي زنيم * * * تا محمد تا علي پل مي زنيم

سيب سرخ باغ سبز مصطفي * * * عطر گل هاي بهشتيّ خدا

يك شرر در جان ما آتش بزن * * * شعله اي سوزنده و سركش بزن

امت امّي تو را باور نكرد * * * خطبه سبز تو را از بر نكرد

وارث آيينه و گل ، فاطمه ! * * * اي ولايت را تكامل ، فاطمه

مرتضي دهقان آزاد

كسي مثل دريا

شبي آسمان غرق الماس شد * * * زمين ، گلشن سبزي از ياس شد

گلستان ، گلستان سمن مي شكفت * * * زمين تا زمين نسترن مي شكفت

قناري ، قناري نوا بود و باغ * * * و در دست شب ، خوشه خوشه چراغ

كران تا كران بارش ماهتاب * * * منوّر ، منوّر ، عبور شهاب

215

شبستان ، شبستان تجلّي ماه * * * و ميلاد مسعود بانوي آه

غزال علي ، دختر آفتاب * * * گلستاني از آيه هاي حجاب

كسي با علي در كنار علي * * * پُر از سوز و ساز و شرار علي

كسي مثل تنهايي و سوختن * * * شراره ، شراره دل افروختن

كسي مثل غم ، مثل عاشق شدن * * * پُر از جذبه هاي شقايق شدن

كسي مثل دريا پُر از موج ها * * * چو خورشيد همواره بر اوج ها

چو خورشيد اما درخشنده تر * * * خروشان تر از موج و توفنده تر

كسي مثل دريا كرامت منش * * * و آبي ترين جاري پرتپش

كسي روشن و جاري و تابناك * * * فراتر زانديشه و ذهن خاك

كسي مثل يك غصّه ناتمام * * * كسي مثل دلتنگي يك امام

كسي مثل يك پرسش بي جواب * * * و عمري به اندازه يك شهاب

زآغوش او حضرت ارغوان * * * به معراج ني رفت و هفت آسمان

نيستاني از شِكوه ها ، سوزها * * * صدايي زآن سوي ديروزها

صدايي غريبانه و سوزناك * * * هماره ، هماره و در گوش خاك

صدايي كه پيوسته و جاري است * * * صدايي كه ناقوس بيداري است

رضا يزدان پناه

دختر آواز بال جبرئيل

اي تكلّم كرده با روح الامين * * * دختر تجريدي زيتون و تين

اي شبستان حرا آيينه ات * * * شير سرخ كربلا از سينه ات

دختر رود تجلّي در مسيل * * * دختر آواز بال جبرئيل

اي كبود ارغوان ها ديّه ات * * * آب هاي آسمان مهريّه ات

اي ملائك بر سلامت صف زده * * * عرش بر دامان تو رَفرَف زده

اي ز نامت گل چمن آرا شده * * * هاجر از اندوه تو سارا شده

216

قفل گل را نام تو وا مي كند * * * نام تو مي را طهورا مي كند

تو تلاوت را گلستان كرده اي * * * كوثري و ختم قرآن كرده اي

با تو مي گرييد شب ، شير خدا * * * با تو مي خنديد شمشير خدا

احمد عزيزي

زُهره برج حيا

از سراپرده عصمت ، گهري پيدا شد * * * كه جهان ، روشن از آن گوهر بي همتا شد

خُرَّما طرفه نسيمي كه ز انفاس خوشش * * * دامن خاك ، طرب خيز و طرب افزا شد

آفتابي ز شبستان رسالت بدميد * * * كه چو خورشيد ، جهانگير و جهان آرا شد

در رحمت بگشودند و سراپاي وجود * * * روشن از نور رخ فاطمه زهرا شد

گلشن عفت ازو رونق و آسايش يافت * * * پايه عصمت ازو محكم و پا بر جا شد

زُهره برج حيا ، شمسه ايوان عفاف * * * كه ز انوار رخش چشم جهان بينا شد

مژده ! كاندر شب ميلاد بتول عذرا * * * بر رخ خلق ، در لطف و عنايت وا شد

پرده چون حق زجمال ملكوتيش گرفت * * * مريم پرده نشين بر رخ او شيدا شد

خامه چون خواست ستايد گهر پاكش را * * * محو چون قطره ناچيز در آن دريا شد

217

در قيامت نكشد منت طوبي و بهشت * * * هر كه در سايه آن سرو سهي بالاشد

طبع خاموش « رسا » ، باز چو مرغان چمن * * * از پي تهنيت مقدم گل ، گويا شد

دكتر قاسم « رسا »

گلفروش

امشب تمام آينه ها را خبر كنيم * * * شب غنچه پرور است ، به شوقش سحر كنيم

از كوچه مي گذشت كسي گلفروش بود * * * گل مي خريم ، پنجره را بازتر كنيم

وقت شكفتن است و نشاط و از اين قبيل * * * ديگر چه لازم است كه كاري دگر كنيم

فردا اگر نه دست كريمش مدد كند * * * ماو دل غريب چه خاكي به سر كنيم ؟

گفتند گل برآمده و راست گفته اند * * * عشرت مفصل است سخن مختصر كنيم

محمدكاظم كاظمي

شور و مستي

اي معجرت از شب آفرينان * * * روشنگر روي مه جبينان

اي خانه كوچك گلينت * * * چون قبله آسمان نشينان

گرد آمده در سراچه تو * * * از خيل وجود بهترينان

218

بر خرمن نور عارض تو * * * خورشيد يكي ز خوشه چينان

اي در غم تو شراره پرور * * * چشم همه ترآستينان

اي از سخن نگفته تو * * * ميزان شده عقل نكته بينان

لبخند بزن در انتظاريم * * * يك سينه پر از ستاره داريم

محسن حسن زاده ليله كوهي

قصيده واره غريب

هر كس هر آن چه ديده اگر هر كجا تويي * * * يعني كه ابتدا تويي و انتها تويي

در تو خدا تجلي هر روزه مي كند * * * « آيينه تمام نماي خدا » تويي

ميلاد تو تولد توحيد و روشني است * * * اي مادر پدر ! غرض از روشنا تويي

چيزي نديده ام كه تو در آن نبوده اي * * * تا چشم كار مي كند اي آشنا ! تويي

نخل ولايت از تو نشسته چنين به بار * * * سرچشمه فقاهت آل عبا تويي

غير از علي نبود كسي همطراز تو * * * غير از علي نديد كسي تا كجا تويي

تو با علي و با تو علي روح واحديد * * * نقش علي است در دل آيينه ، يا تويي ؟

شوق شريف رابطه هاي حريم وحي * * * روح الامين روشن غار حرا تويي

219

ايمان خلاصه در تو و مهر تو مي شود * * * مكه تويي ، مدينه تويي ، كربلا تويي

زمزم ظهور زمزمه هاي زلال توست * * * مروه تويي ، قداست قدسي ! صفاتويي

بعد از تو هر زني كه به پاكي زبانزد است * * * سوگند خورده است كه خيرالنسا تويي

شوق تلاوت تو شفا مي دهد مرا * * * اي كوثر كثير ! حديث كسا تويي

آن منجي بزرگ كه در هر سحر به او * * * مي گفت مادرم به تضرع بيا ! تويي

آن راز سر به مهر كه « حافظ » غريب وار * * * مي گفت صبح زود به باد صبا تويي

هنگام حشر جز تو شفاعت كننده نيست * * * تنهاتويي شفيعه روز جزا تويي

در خانه تو گوهر بعثت نهفته است * * * راز رسالت همه انبيا تويي

« آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند » * * * بي تو چه مي كنند ؟ تويي كيميا تويي

قرآن ستوده است تورا روشن و صريح * * * يعني كه كاشف همه آيه ها تويي

درد مرا كه هيچ طبيبي دوا نكرد * * * ـ آه اي دواي درد دو عالم ! ـ دوا تويي

من از خدابه غير تو چيزي نخواستم * * * اي چلچراغ سبز اجابت ! دعا تويي

220

« پهلوشكسته اي تو و من دل شكسته ام » * * * دريابم اي كريمه كه دارالشفا تويي

ذكر زكيّه تو شب و روز با من است * * * بي تاب و گرم در نفس من رها تويي

كي مي كني نگاه به اين لعبتان كور * * * با من در اين سراچه بازيچه تا تويي

پيچيده در سراسر هستي نداي تو * * * تنها صدا بماند اگر ، آن صدا تويي

گفتم تو اي بزرگ ! خطاي مرا ببخش * * * لطفت نمي گذاشت بگويم « شما » تويي

باري ، كجاست بقعه قبر غريب تو ؟ * * * بر ما بتاب ، روشني چشم ما تويي

مرتضي اميري اسفندقه

ميلاد نور

فاطمه سرّ خفي ، ذكر جليّ است * * * فاطمه روح نبي ، جان علي است

فاطمه معناي اسماء خداست * * * فاطمه آيينه ايزدنماست

* * *

آدمي كي مي شناسد حور را ؟ * * * حور نه ، آن پاي تا سر ، نور را ؟

فاش گويم سرّ هستي فاطمه است * * * مظهر ايزدپرستي فاطمه است

گر نبود او ، آدم و حوا نبود * * * دستِ موسي و دمِ عيسي نبود

هستي من ، دين من در دست اوست * * * جان من بي باده و مي ، مست اوست

* * *

221

فاطمه ، اي زيب دامان نبي * * * فاطمه ، اي ميوه جان نبي

اي سپند چشم زخم تو جهان * * * وي طلايه دار تو پيغمبران

رنگ و بوي گل ز خُلق و خوي توست * * * مهر و مه آيينه دارِ روي توست

عاشقان ، مجنون و شيداي تواند * * * عارفان ، سرمست صهباي تواند

باغ از بوي تو خرم در بهار * * * باد ازشوق تو چون ما بي قرار

نغمه بلبل ، به شاخ گل ز توست * * * باغ از تو ، گل از تو ، بلبل ز توست

نام تو آرام بخش جان ما * * * ياد تو داروي ما ، درمان ما

* * *

جلوه خورشيد از لبخند توست * * * هر كه آزاده است او در بند تو

گر نبيند نور را خفاش كور * * * اين خطا باشد از آن اعمي ، نه نور

آستانت را غباري ، نُه فلك * * * فرش زير مقدمت ، بال ملك

فخرِ افلاك است جسم خاكي ات * * * آب و آيينه نشان پاكي ات

پاكي ات را هفت دريا شبنم است * * * دامنت سجاده صد مريم است

درگه تو كعبه اهلِ نياز * * * طاق ابروي تو محراب نماز

ياس ها شرمنده احساسِ تو * * * عطرآگين جنت از انفاس تو

فاطمه ، اي گوهر و گنج علي * * * شاهد شب هاي پررنج علي

* * *

شرمسار و روسياهم ، وايِ من * * * واي بر آباي من ، ابناي من

فاطمه ، اي خاتم دين را نگين * * * فاطمه ، اي رحمة للعالمين

درد بسيار است امّا كو مجال ؟ * * * تا بخوانم صد مقالت زين مقال !

فاطمه ، اي گوهر درياي دين * * * فاطمه ، اي لنگر عرش برين

اي سلاطين جهانت خاك راه * * * گوشوارِ گوشِ تو خورشيد و ماه

فخر افلاك است جسم خاكي ات * * * آب و آيينه نشان پاكي ات

پاكي ات را هفت دريا شبنم است * * * دامنت سجاده صد مريم است

اي فداي خاك پايت جانِ من * * * نيست ديگر خامه بر فرمانِ من

222

طبع از من سخت رو برتافته * * * آسمان و ريسماني بافته

شرم دارد با چنين شعري امير * * * گويدت زهرا ، مرا هم دست گير

امير غلامحسين برزگر خراساني « امير »

شكيباتر از همه

اي رتبه مقام تو ، بالاتر از همه * * * آيينه جلال تو ، گيراتر ازهمه

از سلسبيل و زمزم و از آب زندگي * * * كوثر كنار نام تو زيباتر از همه

اي دختر رسالت و اي همسر علي ! * * * اي مادر امامت و ولاتر ازهمه

از دامن تو نخل نجابت گرفت پا * * * سر سبز و باطراوت رعناتر از همه

بتهاي سيم و زر به كلامي شكسته شد * * * آنجا كه بود حرف تو گوياتر ازهمه

تنها به روزگار ، علي را تو بوده اي * * * هم سنگر عفيف و شكيباتر ازهمه

همراه و همنوا به فراز و نشيبها * * * وقتي كه بود خسته و تنهاتر از همه

ماييم راهيان طريقت به پاي جان * * * در امتداد راه تو پوياتر از همه

داريم چشم مرحمت از آستان تو * * * اي در حريم دوست پذيراتر از همه

عبدالعلي صادقي « صادقي »