بخش 10

223

رباعي ها و دوبيتي ها

گلواژه ناب

دُردانه بزم سرمدي ، فاطمه است * * * آيينه ذات احمدي ، فاطمه است

گلواژه ناب آفرينش زهراست * * * يك شاخه گُل محمدي ، فاطمه است

نسترن قدرتي

الگوي نهايي

خورشيد حريم كبريايي زهراست * * * آيينه انوار خدايي زهراست

از بهر تمامي زنان عالم * * * اسطوره و الگوي نهايي زهراست

نسترن قدرتي

جشن ولادت

از جرعه كوثر ولايت مستيم * * * يعني كه به آب و روشني پيوستيم

در خانه گُل ، جشن ولادت برپاست * * * امشب همه مهمان محمد هستيم

نسترن قدرتي

گل محمدي

امشب گل ياس سرمدي مي شكفد * * * آلاله سرخ احمدي مي شكفد

در دامن گل ، گلي زگلزار بهشت * * * يك باغ گل محمدي مي شكفد

نسترن قدرتي

224

بهار فيض

بهار فيض رحمان است ، زهرا * * * ترنم هاي قرآن است ، زهرا

صميمي تر زگل هاي بهاري * * * سرود سبز ايمان است ، زهرا

ميرعلي محمدنژاد

ليله قدر

يا فاطمه ! اي روشني ليله بدر * * * قدر تو نباشد اندر اندازه و قدر

فرمود امام ششم از منبع فيض : * * * درك تو بُوَد حقيقت ليله قدر ^{( 1 )}

ميرعلي محمدنژاد

تمام عشق

علي از مصطفي ، حورا طلب كرد * * * يدالله از نبي ، زهرا طلب كرد

براي سَير در افلاك ايمان * * * تمام عشق را ، يك جا طلب كرد

ميرعلي محمدنژاد

جلوه ذات

اي جلوه ذات سرمد و فيض اله * * * شرمنده ام از معصيت و بار گناه

در روز جزا كه روز وانفسايي است * * * « يا فاطمه ! اشفعي لنا عندالله »

ميرعلي محمدنژاد

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 . قال الامام الصادق ( عليه السلام ) : « فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرك ليلة القدر » پس كسي كه فاطمه را آن طور كه حق معرفت اوست ، بشناسد ، شب قدر را درك كرده است . ( بحارالأنوار ، ج43 ، ص65 ) ؛ به نقل از كتاب نخل نجابت ، ص70

225

گوهر نبوّت

بر كوكب آسمان عصمت ، صلوات * * * بر فاطمه ، گوهر نبوت صلوات

بر مادر يازده امام بر حق * * * از صبح اَزل تا به قيامت صلوات

ميرعلي محمدنژاد

گلواژه آفرينش

اي نور ستاره ها و زيبايي ماه * * * گلواژه آفرينش و حشمت و جاه

يارب ! چه گلي شكفت در دامن عشق * * * « لا حول ولا قوة إلا بالله »

ميرعلي محمدنژاد

جام فلق

گنجينه حشمت و جلالي ، زهرا ! * * * آيينه حيّ لا يزالي ، زهرا !

در خلقت هست زتو دستي پيداست * * * در جام فلق ، آب زلالي ، زهرا !

ميرعلي محمدنژاد

آيينه عشق

آيينه عشق و عصمتي ، يا زهرا * * * سرسلسله محبتي ، يا زهرا !

ما ديده به احسان تو داريم به حشر * * * باشد كه كني عنايتي ، يازهرا !

ميرعلي محمدنژاد

226

صلوات

بر خاتم انبيا ، محمد صلوات * * * بر شير خدا ، علي امجد صلوات

بر ماه جمال حَسن و حُسن حسين * * * بر فاطمه ، نور چشم احمد ، صلوات

ميرعلي محمدنژاد

كوثر عشق

يا فاطمه ! اي خاك قدومت افلاك * * * تعبير حقيقت برون از ادراك

در فضل و كرامت تو اي كوثر عشق ! * * * فرموده نبي : فاطمه ! روحي بفداك

ميرعلي محمدنژاد

پيرو زهرا

ما عاشق پاينده و پابرجاييم * * * در فضل و شرف ، سرآمد دنياييم

در هردو جهان ، همين شرف مارا بس * * * در خطّ علي و پيرو زهراييم

ميرعلي محمدنژاد

گُل نور

حريم عشق ، روحاني است ، امشب * * * دل و ديده ، چراغاني است ، امشب

خديجه در بغل دارد گُل نور * * * فضاي مكّه نوراني است ، امشب

ميرعلي محمدنژاد

227

خادم زهرا

يا رب ! به ولاي مرتضي ما را بخش * * * بر نور دو چشم مصطفي ما را بخش

ما خادم و سرسپرده زهراييم * * * بر ماه سرير هل أتي ما را بخش

ميرعلي محمدنژاد

جلوه عاشقانه

چه دسته گلي به خانه آورد ، علي * * * از ختم رسل ، نشانه آورد ، علي

در خانه خود زخلق و خوي احمد * * * يك جلوه عاشقانه آورد ، علي

عبدالحسين اشعري

سرچشمه رحمت

گلبوته باغ مصطفي ، زهرا بود * * * آلاله داغ مرتضي ، زهرا بود

خورشيد بلند ، در شبستان وجود * * * سرچشمه رحمت خدا ، زهرا بود

مشفق كاشاني

شفيع شيعيان

شد پرده نشين پرده « لا » زهرا * * * آيينه نقشبند « الا » زهرا

گفتم : كه شفيع شيعيان كيست به حشر ؟ * * * برخاست ندا زعرش : زهرا ، زهرا

مشفق كاشاني

228

شمع خوبان

آن روز كه مجمع كِسا برپا بود * * * يك نكته در آن حلقه بسي زيبا بود

جبريل و رسول و بوتراب و حسنين * * * خوبان همه جمع و شمعشان زهرا بود

جواد تفويضي

نوشته خدا

ديروز خدا نوشته اي داد به من * * * از عشق تو باز ، رشته اي داد به من

صدبار كه گِرد نام تو چرخيدم * * * تسبيح تو را فرشته اي داد به من

ايوب پرندآور

گنج اسرار

زهرا كه كسي نشد ز قدرش آگاه * * * رازي است كه نيست سوي او كس را راه

يك دختر و گنج هاي اسرار و علوم * * * « لا حول ولا قوة إلا بالله

علي اصغر يونسيان « مُلتجي »

كوثر خاتم

بر كوثر خاتم النبيين ، صلوات * * * بر همسر سيدالوصيين ، صلوات

بر فاطمه محبوبه ذات ازلي * * * بر حجت حق به آل ياسين ، صلوات

علي اصغر يونسيان « مُلتجي »

229

فروغ ازلي

زهرا كه نمادي از فروغ ازلي است * * * در عرش برين ، آيتي از نور جلي است

عطر حسن و حسين و زينب دارد * * * هم خُلق محمداست و هم خوي علي است

محمدتقي مرداني « فراز »

قدر و شرافت

عالم صدف است و فاطمه گوهر اوست * * * گيتي عرض است و اين گهر جوهر اوست

در قدر و شرافتش همين بس كه زخلق * * * احمد پدر است و مرتضي شوهر اوست

فتح الله قدسي « فؤاد كرماني »

ام الحسنين ( عليهما السلام )

اي گلبن گلزار رسول ثقلين * * * كفو اسدالله امام الحرمين

نازم به تو يا فاطمه كز رتبه تويي * * * هم امّ ابيها و هم ام الحسنين

واصف بيدگلي

آفتاب سرمد

مستوره آفتاب سرمد ، زهراست * * * مقصود خدا زبعد احمد ، زهراست

بانوي شريف بانوان دو جهان * * * پرورده دامان محمد ، زهراست

غلامرضا مرادي

230

دعوت

بيا با حق شبي خلوت نماييم * * * به تقوا خويش را زينت نماييم

در اين بزم سراسر شور و احساس * * * بيا از فاطمه دعوت نماييم

محمد موحديان « اميد »

روز مادر

امشب كه شب ولادت فاطمه است * * * چشم همه بر عنايت فاطمه است

هم آمده روز مادر و هفته زن * * * هم عيد امام ^{( 1 )} و حضرت فاطمه است

محمد موحديان « اميد »

عيد مادر

امروز كه عرش و فرش را پيوند است * * * خشنود زمين و آسمان خرسند است

ميلاد امام و مادر او زهراست * * * روز زن و عيد مادر و فرزند است

محمد موحديان « اميد »

دولت سرمد

چون فاطمه را حق به محمد مي داد * * * او را خبر از دولت سرمد مي داد

جبريل به شاباش قدوم زهرا * * * يك دسته گل سرخ به احمد مي داد

محمّدعلي مجاهدي « پروانه »

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 . تولد حضرت امام خميني ( قدس سره ) نيز 20 جمادي الثاني ، مقارن با ولادت حضرت فاطمه زهرا ( عليها السلام ) است .

231

ماه سرمد

امشب شب خشنودي احمد باشد * * * هنگام طلوع ماه سرمد باشد

برگير به درگاه خدا دست نياز * * * چون ضامن حاجات محمد باشد

مهدي پوستي « واله »

بهار صلوات

باشد شب شادي و بهار صلوات * * * بر شيعه صدّيقه رسد برگ نجات

در خانه مصطفي مَهي طالع شد * * * عالم زشرافتش گرفته است حيات

مهدي پوستي « واله »

جشن فرح بخش

اين جشن فرح بخش كه برپا باشد * * * از مرحمت خداي يكتا باشد

در بيستم ماه جمادي الثّاني * * * ميلاد شكوهمند زهرا باشد

احمد مشجّري « محبوب كاشاني »

ميلاد گل

درياي توكل است ، زهرا ، زهرا * * * سر فصل توسّل است ، زهرا ، زهرا

ميلاد گل است گل بريزيد به سر * * * فرمود نبي : گل است زهرا ، زهرا

سيّد رضا « مؤيّد »

232

عطر گل

اين جشن و سُرور سرمدي ما را بس * * * از فاطمه يك خوش آمدي ما را بس

فرمود نبي كه فاطمه مثل گل است * * * عطري زگل محمدي ما را بس

سيّد رضا « مؤيّد »

درياي كَرَم

لطف و كَرَم فاطمه ، دريا درياست * * * نورش همه جاست تا كه دنيا دنياست

اسم است دليل بر مسمّي زان رو * * * خود فاطمه ، فاطمه است ؛ زهرا زهرا

سيّد رضا « مؤيّد »

ميلاد بتول

عالم ز فروغ احمدي لبريز است * * * از جلوه حيّ سرمدي لبريز است

ميلاد بتول است و فضاي مكّه * * * از عطر گل محمّدي لبريز است

سيّد رضا « مؤيّد »

جشن زهرا

در وسعت سبز آسمان جا داريم * * * راهي به ستاره هاي بالا داريم

اين جذبه عارفانه بر ما خوش باد * * * برخيز و بخوان كه جشن زهرا داريم

ناهيد يوسفي

233

عيد مادر

تابيدن آفتاب باور ، تبريك * * * جاري شدن چشمه كوثر ، تبريك

بر رهبر ما كه عطر زهرا دارد * * * ميلاد امام و عيد مادر ، تبريك

غلامرضا سازگار « ميثم »

مادر والاگهر

اي مشعل نور ناب ! چشمت روشن * * * اي وارث آفتاب ! چشمت روشن

آمد به جهان مادر والاگهرت * * * اي رهبر انقلاب ! چشمت روشن

غلامرضا سازگار « ميثم »

محور وجود

گفتند كه محور وجودي ، زهرا ! * * * يك باغ پر از ياس كبودي ، زهرا !

گفتند هزار نكته و درماندند * * * از اين كه بگويند چه بودي ، زهرا !

ايوب پرندآور

بوسه

داني زچه سلطان رُسُل فخر عرب * * * زد بوسه به دست دختر خود به ادب

يعني كه بنازمش كه پرورد اين دست * * * پوري چو حسين و دختري چون زينب

علي اكبر « خوشدل » تهراني

234

منشور نجات

دل ، تشنه جام رحمت فاطمه است * * * جان ، شيفته ولايت فاطمه است

منشور نجات و دوري از آتش چيست ؟ * * * فرمود نبي ، محبّت فاطمه است ^{( 1 )}

محمدجواد غفورزاده « شفق »

جانِ مصطفي

تو اسوه عصمت و حيايي ، زهرا ! * * * آيينه ذات حق نمايي ، زهرا !

بر دست تو بوسه مي زند پيغمبر * * * چون جوهر جانِ مصطفايي ، زهرا !

محمدعلي مرداني

نور دل

آيينه حق نماي سرمد ، زهراست * * * بر جمله جهانيان سرآمد ، زهراست

اُمُّ النجبا ، شفيعه روز جزا * * * نور دل حضرت محمد ، زهراست

غلامحسين رجبيان

هديه قرآن

من معتقدم تو هديه قرآني * * * سوغات خداي خوب « الرّحماني »

هم سوره « مريمي » و هم آيه « نور » * * * هم معني « هل أتي علي الإنسانـ » ـي ايوب پرندآور

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 . قال رسول الله ( صلّي الله عليه وآله ) : « يا سلمان ! مَنْ أحبَّ فاطمةَ فَهُوَ فِي الجَنّةِ مَعي وَمَنْ أبْغَضَها فَهُو في النّار » ؛ اي سلمان ! هركس فاطمه ، دخترم را ، دوست داشته باشد در بهشت با من است و هركس با او دشمني ورزد ، در آتش است . ( بحارالأنوار ، ج27 ، ص116 ) .

235

سوره كوثر

بر آينه جمال داور ، صلوات * * * بر آبروي آل پيمبر ، صلوات

بر فاطمه اي كه شد به شأنش نازل * * * از سوي خدا ، سوره كوثر ، صلوات

محسن حافظي

رحمت رحمان

بر عالميان رحمت رحمان ، زهراست * * * در هردو جهان سَروَرنسوان ، زهراست

نوري كه دهد شاخه طوبي از اوست * * * كوثر كه خدا گفته به قرآن ، زهراست

حبيب الله چايچيان « حسان »

ام احمد

سرّ ابد و بقاي سرمد زهراست * * * در گلشن جان گل محمد زهراست

احمد كه دم از « من از حسينم » مي زد * * * ديگر چه عجب كه امّ احمد زهراست

حبيب الله چايچيان « حسان »

گلواژه پيروزي

اي مرز رهايي از جفا يا زهرا * * * گلواژه پيروزي ما يا زهرا

با نام تو تا مسلخ عشق آمده ايم * * * اي مادر سرخ كربلا يا زهرا

علي اكبر پورمند

236

آينه رحمت

زهرا كه حيا نهفته در فطرت اوست * * * درياي گُهر ، آينه رحمت اوست

فرمود كه ارزنده ترين زينت زن * * * تقوا و حجاب و عفت و عصمت اوست

احد دِه بزرگي

237

سوگ سروده ها

بهانه دل

دل غريب من از گردش زمانه گرفت * * * به ياد غربت زهرا شبي بهانه گرفت

شبانه بغض گلوگير من كنار بقيع * * * شكست و ديده ز دل اشك دانه دانه گرفت

زپشت پنجره ها ديدگان پر اشكم * * * سراغ مدفن پنهان و بي نشانه گرفت

نشان شعله و درد و نواي زهرا را * * * توان هنوز ز ديوار و بام خانه گرفت

مصيبتي است علي را كه پيش چشمانش * * * عدو اميد دلش را به تازيانه گرفت

چه گفت فاطمه كان گونه با تأثر و غم * * * علي مراسم تدفين او شبانه گرفت ؟

فراق فاطمه را بوتراب باور كرد * * * شبي كه چوبه تابوت را به شانه گرفت

سيد فضل الله قدسي

آرزوي مدينه

شرار غم ز وجودم زبانه مي گيرد * * * ز گريه مرغ دلم آب و دانه مي گيرد

نه آرزوي بهشتم بود نه شوق وطن * * * دلم به ياد مدينه بهانه مي گيرد

238

ز هر نشانه گذر كرد و با هزار نگاه * * * سراغ از آن حرم بي نشانه مي گيرد

سلام باد به شهري كه نام روح فزايش * * * به هر دلي كه شكسته است خانه مي گيرد

سلام باد بر آن داغديده بانويي * * * كه عرض تسليت از تازيانه مي گيرد

محمد حيدري

اشك آسمان

بر احوالم ببار اي ابر اشك از آسمان امشب * * * كه من با دست خود سازم گلم در گل نهان امشب

مكن اي ديده منعم گر به جاي اشگ خون بارم * * * كه مي گريم من از هجران زهراي جوان امشب

حسن نالان ، حسين گريان ، پريشان زينبين از غم * * * چسان آرام بنمايم من اين بي مادران امشب

نشينم تا سحرگه بر سر قبرت من دل خون * * * چو بلبل از فراقت سر كنم آه و فغان امشب

گرفتم آنكه برخيزم به سوي خانه برگردم * * * چه گويم گر زمن خواهند مادر كودكان امشب

زمين با پيكر رنجيده زهرا مدارا كن * * * كه اين پهلو شكسته بر تو باشد ميهمان امشب

محمّدعلي « تابع »

239

ياس نيلوفري

ديده شد درياي خون گوهرنمي دانم چه شد ؟ * * * دل به جان آمد ولي دلبر نمي دانم چه شد ؟

لاله ها در خون نشسته از فراق باغبان * * * نرگس بيمار در بستر نمي دانم چه شد ؟

محرم گلهاي اين باغم ولي در كوچه باغ * * * ياس من شد رنگ نيلوفر نمي دانم چه شد ؟

زهرة الزهراي من وقتي كه شد نقش زمين * * * آسمان شد نيلگون ديگر نمي دانم چه شد ؟

دختر وحي و نبوت فضه را مي زد صدا * * * فضه گريان بود پشت در نمي دانم چه شد ؟

آب شد شمع وجود من مپرس از ماجرا * * * سوخت آن پروانه خاكستر نمي دانم چه شد ؟

سرگذشت گلبن عصمت همه پاييز بود * * * سرنوشت غنچه پرپر نمي دانم چه شد ؟

ارغواني ديد وقتي بوسه گاه خويش را * * * سينه سوزان پيغمبر نمي دانم چه شد ؟

محمدجواد غفورزاده « شفق »

ياس ياسين

چه شد اي باغ كه شمشاد جوان پير شده است * * * بيد ، مجنون شده و سرو ، زمين گير شده است

آخر اي نخل برومند ، سري بالا كن * * * از چه گيسوي تو چون اشك ، سرازير شده است

يك چمن لاله پرپر شده در دامن دشت * * * داغ هاي جگر كيست كه تكثير شده است

بگذاريد فراگير شود آتش غم * * * « دل درين شعله فرهيخته ، اكسير شده است »

در سكوت سحري آنچه تصوّر بكني * * * غم و اندوه درين آينه ، تصوير شده است

240

بگذر از غنچه و بگذار بسوزد با شمع * * * دست بر دامن پروانه مزن ، دير شده است

زودتر از همه پيوست به ياسين ، گل ياس * * * باغبان ! گلشن هستي زبر و زير شده است

محمدجواد غفورزاده « شفق »

بنفشه گفت

بنفشه مي رود از اين چمن ، قيام كنيد * * * گلاب و آينه از چشم خويش ، وام كنيد

بنفشه تازه گرفته است اُنس با پاييز * * * براي بدرقه اش كمتر ازدحام كنيد

بنفشه رفت و به گل هاي ارغوان پيوست * * * سزد چو لاله شما خونِ دل به جام كنيد

بنفشه رفت ، شما چون ستاره پروين * * * روا بُود كه به خود خواب را حرام كنيد

بنفشه گفت كه اين نيست رسم گل چيدن * * * معاشران ، پس از اين ترك اين مرام كنيد

بنفشه پشت در ، اين درس را به ما آموخت * * * كه سينه را سپرِ ياري امام كنيد

بنفشه گفت ، در اين باغ هر چه بود گذشت * * * خداي را حذر از روز انتقام كنيد

بنفشه گفت ، در آن سوي باغ منتظرم * * * كه با نسيم سحر ياد از اين پيام كنيد

241

بنفشه گفت ، نه تنها به آسمان كبود * * * به رنگ نيلي دريا هم احترام كنيد

بنفشه گفت كه با مهر عترت ياسين * * * مگر محبت خود را به ما تمام كنيد

بنفشه دل نگران چهار نسترن است * * * به باغباني اين غنچه ها قيام كنيد

بنفشه چشم به راه دو دستِ نوراني است * * * بر اين بنفشه ، بر آن دست ها سلام كنيد

بنفشه گفت ، از امروز هر شقايق را * * * شفق خطاب كنيد و بنفشه نام كنيد

محمدجواد غفورزاده « شفق »

اشك فضّه

چرا بانوي من امروز از جا برنمي خيزي ؟ * * * زاشك فضّه و افغان اسما برنمي خيزي ؟

به هنگامي كه خوابيدي تو خود گفتي : صدايم كن * * * صدايت مي كنم آهسته اما برنمي خيزي ؟

پس از يك چند بي خوابي مگر در خواب خوش رفتي * * * كه با فرياد زينب نيز از جا برنمي خيزي ؟

چنان هر روز حاضر كرده ام آب وضويت را * * * بود وقت نماز ظهر آيا برنمي خيزي ؟

حسن بالاي سر گريد چرا سر برنمي گيري * * * حسين افتاده بر پايت كه برپا برنمي خيزي ؟

242

صداي كوبه در مي رسد گويا علي آمد * * * نه بهر من چرا از بهر مولا برنمي خيزي ؟

سيّد رضا « مؤيّد »

بي نشان

پرستوي مهاجرم چرا زلانه مي روي * * * اگر زلانه مي روي چرا شبانه مي روي

قرار من شكيب من مهاجر غريب من * * * فداي غربتت شوم كه مخفيانه مي روي

حيات جان اميد من علي بود زتو خجل * * * كه با كبودي بدن زتازيانه مي روي

كبوتر شكسته پر مرا به همرهت ببر * * * چرا بدون همسرت زآشيانه مي روي

الا به رخ نشانه ات مگر شكسته شانه ات * * * كه موي زينبين خود نكرده شانه مي روي

فتاده بر دلم شرر كه تو در اين دل سحر * * * زهمسرت غريب تر برون زخانه مي روي

هُماي بي ترانه ام چرا زآشيانه ام * * * به كوي بي نشان خود پُر از نشانه مي روي

چهار طفل خونجگر زنند در غمت به سر * * * تو بر زيارت پدر چه عاشقانه مي روي

غلامرضا سازگار « ميثم »

گلزار وحي

بيمارت اي علي جان جز نيمه جان ندارد * * * ميلي به زنده ماندن در اين جهان ندارد

غم چون نسيم پائيز برگ و بر مرا ريخت * * * اين لاله بهاران غير از خزان ندارد

بگذار تا بميرد ، زين باغ پر بگيرد * * * مرغي كه حق ماندن در آشيان ندارد

خواهم كه اشك غربت از چهره ات بگيرم * * * شرمنده ام كه ديگر دستم توان ندارد

هركس سراغم آمد با او بگو كه زهرا * * * قدرش عيان نگرديد قبرش نشان ندارد

غلامرضا سازگار « ميثم »

243

سرود رهايي

دلم گرفته درين وسعت ملال ، بلال * * * اذان بگوي خدا را ، اذان بلال ! بلال

سكوت تلخ تو ، با درد همنشينم كرد * * * اذان بگوي و ببر از دلم ملال ، بلال

من و تو شعلهوريم از شرار فتنه ، بيا * * * براي اين همه غربت چو من بنال ، بلال

هنوز ياد تو ، در خاطر زمان جاري است * * * از اين گذشته روشن به خود ببال ، بلال

دوباره بانگ اذان در مدينه مي پيچد ؟ ! * * * سكوت نيست جواب چنين سؤال ، بلال

اذان اگر تو نگويي ، نماز مي ميرد * * * بخوان سرود رهايي ، بخوان بلال ! بلال

اذان بگو به بلنداي قامت توحيد * * * كه دشمنت ندهد بعد از اين مجال ، بلال

كبوتر حرم عشق ! بال و پر واكن * * * به شوق آمدنِ لحظه وصال ، بلال

بخوان كه عمر گل باغ عشق ، كوتاه است * * * چو آفتاب كه دارد سر زوال ، بلال

براي مرغ مهاجر ، زكوچ بايد گفت * * * بخوان سرود غم انگيز ارتحال ، بلال

سرود سبز تو ، با خشم سرخ من مانَد * * * به يادگار براي علي و آل ، بلال

محمّدعلي مجاهدي « پروانه »

يا فاطمة الزهرا

بي تو چه كند مولا يا فاطمة الزهرا * * * افتاده علي از پا يا فاطمة الزهرا

بعد از تو علي از پاي افتاد و زغم خوكرد * * * با خانه نشيني ها ، يا فاطمة الزهرا

شب ها به مزار تو مي گريد و مي سوزد * * * چون شمع زسرتا پا ، يا فاطمة الزهرا

چون محرم رازي نيست با چاه سخن گويد * * * تنهاست علي ، تنها ، يا فاطمة الزهرا

244

وقت است كه از رحمت دستي زعلي گيري * * * افتاده زپا مولا ، يا فاطمة الزهرا

رفتي و علي بي تو بيت الحزني دارد * * * پرناله و پرغوغا ، يا فاطمة الزهرا

برخاك مزار تو خون ريخت به جاي اشك * * * از ديده خون پالا ، يا فاطمة الزهرا

دامان علي از اشك پركوكب و اختر شد * * * در آن شب محنت زا ، يا فاطمة الزهرا

بر خرمن جان او چون شعله شرر مي زد * * * مي ريخت چو آب اسما يا فاطمة الزهرا

درخاك چسان خفتي كاين خود ز محالات است * * * در قطره رود دريا يا فاطمة الزهرا

هم وصف تو ناممكن هم قدر تو نامعلوم * * * هم قبر تو ناپيدا ، يا فاطمة الزهرا

محمّدعلي مجاهدي « پروانه »

در آرزوي مدينه

مرا به خانه زهراي مهربان ببريد * * * به خاك بوسي آن قبر بي نشان ببريد

اگر نشاني شهر مدينه را بلديد * * * كبوتر دل ما را به آشيان ببريد

مرا اگر شَوَم از دست برنگردانيد * * * به روي دست بگيريد و بي امان ببريد

كجاست آن جگر شرحه شرحه تا كه مرا * * * به سوي سنگ مزارش ، كشان كشان ببريد

مراكه مِهر بقيع است در دلم چه شود * * * اگر به جانب آن چار كهكشان ببريد

نه اشتياق به گل دارم و نه ميل بهار * * * مرا به غربت آن هيجده خزان ببريد

كسي صداي مرا در زمين نمي شنود * * * فرشته ها ! سخنم را به آسمان ببريد

افشين علاء

245

يا زهرا !

داغت آتش زده بر جان و تنم ، يا زهرا ! * * * شعله ها سركشد از پيرهنم ، يا زهرا !

از غم مرگ تو داغي كه مرا گشته نصيب * * * آتش افروخته در جان و تنم ، يا زهرا !

بعد فقدان تو اي نوگل گلزار وجود * * * سير از گردش باغ و چمنم ، يا زهرا !

شامگاهان به سر قبر تو با حال پريش * * * همدم ناله و درد و مِحَنم ، يا زهرا !

نونهالان تو حيران و پريشان و خموش * * * بي تو خاموش شده انجمنم ، يا زهرا !

يك طرف ناله زينب ز دلم بُرده قرار * * * يك طرف اشك حسين و حسنم ، يا زهرا !

رفتي و بي تو شدم يكه و تنها و غريب * * * چه كنم بي تو غريب وطنم ، يا زهرا !

عباس براتي پور

داغ زهرا

ديشب به سوگ ام ابيها گريستم * * * با خويشتن نشستم و تنها گريستم

بعد از نبي كه ديده و دل غرقه شد به خون * * * با درد وداغ حضرت زهرا گريستم

از آتشي كه بر جگر مرتضي نشست * * * توفان ز دل برآمد و دريا گريستم

همراه با خليل و حكيم و مسيح و نوح * * * هم سوي چشم مريم عذرا گريستم

در شعله زار آه حسن ، ناله حسين * * * تن را به شعله دادم و جان را گريستم

شدخشك ، چشمه ساردل وچشم من ز اشك * * * زين داغ ، پس به دامن شب ها گريستم

مشفق كاشاني

كهكشان نور

علي آن شب زداغ سينه لبريز * * * تن خورشيد را يارب ! كجا بُرد

به دوش خسته اش يك كهكشان نور * * * جدا زين خاكدان تا ناكجا برد

246

غم زهرا و درد بي كسي را * * * شب آن شب تا حريم كبريا برد

نمي گنجيد در خاك آن تن پاك * * * علي جانِ جهان را تا خدا برد

گلي پرپر به دست باغبان ، آه ! * * * نسيم از بوستان مصطفي برد

غدير از جنبش و جوشش فروماند * * * فراتي از عطش تا كربلا برد

حديث ماتمش را پيك افسوس * * * ز يثرب تا شبستان حرا برد

خدايا ! پرده از اين راز بردار * * * كه زهرا را علي آن شب كجا برد

مشفق كاشاني

نيمه شب

چرا امشب علي سالار مردان زار مي گريد * * * ز ابر ديدگان با آه آذر بار مي گريد

كسي كز برق تيغش خرمن جان عدو سوزد * * * چرا مانند ابر نوبهاران زار مي گريد

پناه بي پناهان و فروغ خانه هستي * * * چرا در خانه بي ياور به شام تار مي گريد

چه روداده مگر در مهبط وحي خدا امشب * * * كه در آن رهبر دين حيدر كرار مي گريد

يقين بيداد امت كشته زهراي جوانش را * * * كنون از جور و ظلم امت خونخوار مي گريد

مگر ديده است بازو بند نيلي فام زهرا را * * * كه مولا نيمه شب با چشم گوهر بار مي گريد

در و ديوار هم محزون بود از ماتم زهرا * * * از آن رو با علي امشب در و ديوار مي گريد

247

نه تنها گريد از فقدان زهرا حيدر كرار * * * كه در جنت زداغش احمد مختار مي گريد

نه تنها حجت حق بهر زهرا گريه ها دارد * * * كه « شاهد » زين مصيبت روز و شب بسيار مي گريد

شهيد حسين آستانه پرست « شاهد »

آفتاب مدفن او

توان واژه كجاو مديح گفتن او ؟ * * * قلم كه قاري گنگ است در سرودن او

كشاندنش به صحاري شعر ، ممكن نيست * * * كميت معجزه لنگ است پيش توسن او

چه دختري ! كه پدر پشت بوسه ها مي ديد * * * كليد گلشن فردوس را به گردن او

چه مادري ! كه به تفسير درس عاشورا * * * حريم مدرسه كربلاست ، دامن او

بميرم ! آنهمه احساس بي تعلق او * * * كه بار پيرهني را نمي كشد تن او

دمي كه فاطمه تسبيح گريه بردارد * * * پيام مي چكد از چلچراغ شيون او

از آن ز ديده ما ، در حجاب خواهدبود * * * كه چشم رانزند آفتاب مدفن اورا

غلامرضا شكوهي

248

در صحن فاطميه

اي اشك مهلتي دل غمگين و خسته را ! * * * چشمان غم گرفته در خون نشسته را

مولا كنار فاطمه بدرود مي كند * * * با بند بند خويش نگاهي گسسته را

بر دوش مي گذارد و از خانه مي برد * * * امشب علي حقيقت پهلو شكسته را !

از كوچه هاي شهر كه رد مي شود ، غمي * * * در شعله مي برددل درهاي بسته را

او را به خاك تيره . . . نه ! پرواز مي دهد * * * در آسمان كبوتر از بند رسته را

در صحن فاطميه كنون حال ديگري است * * * شوريدگان سينه زن دسته دسته را

محمود سنجري

قلب كساء

اگر چه تحت كسا يك حديث جاي تو بود * * * هميشه قلب رسول خدا كساي تو بود

تو مثل نبض نبي در حريم قلب رسول * * * كنار كوثر وحي خدا سراي تو بود

بهشت بودي و گلهاي سبز و سرخت نيز * * * بهار عاطفه باغ دستهاي تو بود

249

طنين ناله مولا كه ريخت در دل چاه * * * جگر خراش ترين بغض در صداي تو بود

شكسته قامت تو ايستاده قامت بست * * * نماز را كه علي روح مقتداي تو بود

فداي آن همه زخمي كه از نهايت درد * * * هميشه دست علي بهترين عصاي تو بود

غريب مي روي اي ياس دامن ياسين ! * * * كدام خاطره جز درد آشناي تو بود

تو در كنار علي بودي و فقط او بود * * * كه تا مسافرت خاك ، پا به پاي تو بود

فقط نگاه علي بود در شب توديع * * * كه سوگوارترين ابر در عزاي تو بود

تو اي قتيل مقدس ! قسم به جان رسول * * * كه نقش آينه راز با خداي تو بود

تو را به جان جگر گوشه ات قسم درياب * * * سر ارادت ما را كه در هواي تو بود

نشست ديده احساس من به درگاهي * * * كه فرشي از عطش بوسه زير پاي تو بود

غلامرضا شكوهي

آشيان درد

آن شب كه دفن كرد علي بي صدا تورا * * * خون گريه كرد چشم ملك در عزا تو را

در گوش چاه گوهر نجوا نمي شكست * * * اي آشيان درد ، علي داشت تا تو را

250

اي مادر پدر ، غمش از دست برده بود * * * همراه خود نداشت اگر مصطفي تورا

زين درد سوختيم كه اي زهره منير * * * كتمان كند به خلوت شب مرتضي تو را

ناموس دردهاي علي بودي و چو اشك * * * پنهان نمود غيرت شير خدا تو را

دفن شبانه تو كه با خواهش تو بود * * * فرياد روشني است زچندين جفا تورا

خم كرد اي يگانه سپيدار باغ وحي * * * اين هيجده بهار پر از ماجرا تو را

تحريف دين ، فراق پدر ، غربت علي * * * انداخت اين سه درد مجسم ز پا تو را

نامت نهاد فاطمه كان فاطر غيور * * * مي خواست از تمامي عالم جدا تو را

در شط اشك روح تو هر چند غوطه خورد * * * رفع عطش نكرد فرات دعا تو را

دادند در بهاي فدك ، آخر اي دريغ * * * گلخانه اي به گستره كربلا تو را

پهلو شكسته اي و علي با فرشتگان * * * با گريه مي برند به دارالشفا تورا

دارالشفاي درد جهان خانه علي است * * * زين خانه مي برند ندانم كجا تو را

قادر طهماسبي « فريد »

251

گل محمدي من

گلي كه عالم از او تازه بود پرپر شد * * * يگانه كوكب باغ وجود پر پر شد

شب شهادت زهرا علي به خود مي گفت : * * * گل محمدي من چه زود پر پر شد

خزان چه كرد كه در چشم اشكبار علي * * * تمام گلشن غيب و شهود پر پر شد

به باغ حسن كدام آفتاب ناب افسرد * * * كه در مدار افق هر چه بود پر پر شد

براي تسليت اهل باغ آمده بود * * * شقايقي كه به صحرا كبود پر پر شد

نشان ز پاكي روح لطيف فاطمه داشت * * * بنفشه اي كه سحر در سجود پر پرشد

ز فيض صحبت او رنگ و بوي عزت داشت * * * گلي كه تشنه ميان دو رود پر پر شد

زكريا اخلاقي

شبنم احساس

از لاله ها روايت احساس را شنيد * * * تا بانگ « اي برادر » عباس را شنيد

وقتي كنار علقمه با حس تازه رفت * * * گل نغمه هاي تازه و حساس را شنيد

252

اشكم ، زلال و ساده به دامان فروچكيد * * * قلبم ، صداي غربت احساس را شنيد

گفتم شكفت زخم دلم ، مثل اشك ها * * * وقتي سكوت زخمي دستاس را شنيد

گل هم براي شبنم احساس گريه كرد * * * تا زخم هاي دست پرآماس را شنيد

فصل شكوفه بود كه غم بر دلم نشست * * * در كوچه تا حديث گل ياس را شنيد

محمد شجاعي

احترام نام فاطمه

وقتي كه نام فاطمه را احترام كرد * * * بر جان خويش آتش دوزخ حرام كرد

عمرش اگرچه مطلع زيبنده اي نداشت * * * آن را بدل به زيور حسن ختام كرد

آزاده بود شيوه آزادگان گزيد * * * او انتخاب روضه دارالسلام كرد

بنهاد دست بر سر و با تيغ باژگون * * * افكنده چشم روي به سوي امام كرد :

من بودم آنكه زهر به جام دل تو ريخت * * * من بودم آنكه خصم تو را شادكام كرد

گفت آن امير مهر بيا در پناه ما * * * بر تو خداي رحمت خود را تمام كرد

صد آفرين به عزم تو اي رادمرد عشق * * * حرّي چنان كه مادرت آزاده نام كرد

محمد شجاعي