بخش 40

376

مجلس لردان انگليس بالاترين مرجع پژوهش در كشور است و در مواردي كه حكم اعدام صادر شده، استيناف از ديوان به شكل يك حق پذيرفته شده‌ است.

علاوه بر اين، قوه قضائيه از قوه مقننه كاملاً مستقل است، حقوق و مزاياي قضات و مخارج نظام قضائي از رديف بودجه مجزائي تأمين مي‌شود كه مستلزم رأي‌گيري در پارلمان نيست، مجلس حتي از بحث درباره اختيارات و تصميمات قضات ديوان عالي و دادگاه‌هاي عالي ممنوع است مگر زماني كه پيشنهاد بركناري قاضي توسط رئيس جمهور مطرح شود و مجلس با دو سوم آراء آن را تصويب كند.

زبان

آمار رسمي دولت، 114 زبان را در سراسر هند معرفي مي‌كند كه

22 زبان داراي جمعيت بالاي يك ميليون نفر است. 216 گويش

محلي نيز داراي جمعيت بيش از ده هزار نفر مي‌باشند. حدوداً به 850

377

گويش و لهجه و زبان نيز روزانه مكالمه مي‏شود. بر اساس منابع دولتي بيش از 1600 زبان و لهجه در هند وجود دارد. زبان رسمي ايالت دهلي به ترتيب انگليسي، اردو و هندي است. در قانون اساسي هند علاوه بر زبان هندي (از شاخه زبان‌هاي هند و ايراني) كه زبان رسمي سراسر كشور اعلام شده‌ است، 22 زبان ديگر: اردو، آسامي، انگليسي،اوريا

378

اوريا، بنگالي، بودو، پنجابي، تالوگو، تاميل، دوگري

379

دوگري، سانتالي، سانسكريت، سندي، گجراتي، كنرائي، كنكاني، كشميري

380

كشميري، كوكاني، مالايالم، ماني پوري، مراتي و نپالي نيز به رسميت شناخته شده‌اند. اين زبان‌ها به دو شاخه دراويدي

381

دراويدي (24درصد)، كه ‌بيشتر در جنوب‌ تكلم مي‌شوند و هند واروپايي (76درصد) تقسيم مي‌شوند. همچنين ساليان دراز حكومت استعماري بريتانيا بر شبه قاره موجب شده انگليسي زبان دوم بسياري از مردم هند باشد.

زبان فارسي در هند

زبان فارسي هشت قرن پيش وارد هند شد و 700 سال بر تارك انديشه، روابط، سياست، اقتصاد و فرهنگ مردم هند حاكميت داشت. به گونه‌اي كه كليه آثار مهم فرهنگي، مذهبي، سياسي، ادبي، مكاتبات، اسناد شخصي ودولتي و احكام قضايي هند به زبان فارسي نوشته مي‌شد و مدت‏هاي مديدي، اين سرزمين مهد پرورش شعر و ادب فارسي بود. هم

382

اكنون آثار گران‏بها و نسخ خطي بسيار ارزنده موجود در هند حكايت از اين واقعيت دارد. هنوز فرهنگ دوستان و ادب پروران و انديشمندان هند در تلاشند تا اين گنجينه گران‏بهاي فرهنگي را حفظ و گسترش دهند و همه ساله آثار ارزشمندي توسط استادان علاقه‏مند، به بازار ادب عرضه مي‏شود. لازم به ذكر است كه در سراسر هند بيش از پنجاه بخش زبان فارسي در دانشگاه‏ها و كالج‏ها به فعاليت اشتغال دارند. بيش از يكصد مدرسه و دبيرستان فعالانه به تدريس زبان فارسي مي‏پردازند. در اكثر قريب به اتفاق مدارس سنتي اسلامي، زبان فارسي در متون درسي وجود دارد و همه علما و مدرسين با ديوان‏هاي شعراي بزرگ، خصوصاً گلستان سعدي، آشنا و مانوس هستند.

زبان فارسي از آن رو كه قرن‌ها زبان رسمي سلاطين گوركاني در هند بود، علاوه بر تكلم توسط اقليت پارسي هند تاثير

383

قابل ملاحظه‌اي بر زبان‌هاي رايج در شبه قاره به ويژه زبان اردو داشته‌ است.

زبان فارسي پيش از آن‌كه هندوستان مستعمره انگلستان شود، دومين زبان رسمي اين كشور و زبان فرهنگي و علمي به‌شمار مي‌رفت. اما پس از استعمار، انگليسي‌ها در سال 1832، به زور انگليسي را جايگزين فارسي كردند. زبان فارسي در دورة غزنويان به هند راه يافت. در آن دوره زبان پارسي، زبان ادبيات، شعر، فرهنگ و دانش بود و با تأسيس امپراتوري مغول هندوستان به اوج پيشرفت خود در هند رسيد و زبان رسمي هندوستان شد.

زبان فارسي هندوستان شاعران بزرگي همچون بيدل دهلوي و امير خسرو دهلوي و

384

دستگاه شعري سبك هندي را در خود پروراند. از ديگر شاعران نامدار فارسي زبان شبه قاره هندوستان، مي‌توان از اقبال لاهوري نام برد. همچنين پارسي‌گويان هندوستان، واژه‌نامه‌هاي ارزشمندي براي زبان پارسي گردآوري كردند كه از آن جمله مي‌توان به فرهنگ ابراهيمي از ابراهيم قوام‌الدين فروغي

385

ابراهيم قوام‌الدين فروغي، فرهنگ آنندراج از محمد پاشا، اشاره كرد.

اديان

هند همچنين معجوني از اديان مختلف و فرقه‌هاي مذهبي گوناگون است كه اكثراً از هندوئيسم، اسلام و بوديسم

386

بوديسم نشأت گرفته‌اند. حدود 5/80 درصد از مردم هند پيرو آئين‌هاي هندو و حدود 4/13 درصد، مسلمان هستند. هند هم چنين بيش از 3/2 درصد مسيحي و 9/1 درصد سيك دارد. هند اگرچه زادگاه آئين بودا بوده، اما جمعيت بودائيان هند در حال حاضر تنها حدود 8/0 درصد برآورد مي‌شود. همچنين پيروان آيين جينيسم 8/0 درصد و مجموع پيروان دين زرتشتي

387

زرتشتي، يهودي و بقيه مذاهب 4/0 درصد مي‏باشد. با اين وجود هند بزرگ‌ترين كلني فرقه احمديه و مذهب ايراني و زرتشتي در سراسر جهان است. مسلمانان بيشتر در دهلي، بنگال غربي و نواحي شمال غربي كشور زندگي مي‌كنند و در كشمير اكثريت جمعيت را تشكيل داده‌اند.

388

زرتشتيان، از مهم‌ترين اقليت‏هاي ديني هند هستند كه به ايراني و پارسي معروفند و طي بيش از پنج قرن از ايران به هند مهاجرت كرده‌اند و بيشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا به مركزيت بمبئي اقامت دارند. اگر چه جمعيت آنان كمتر از200 هزار نفر است، اما نزديك به

17 درصد اقتصاد هند را در دست دارند. كمپاني‌هاي بزرگي مانند: "تاتا" و "گودريج

389

گودريج"، متعلق به زرتشتيان است. گروه ديگري از اقليت‏هاي كم جمعيت بهراها هستند كه قدرت اقتصادي مهمي در هند دارند. صاحب كمپاني معروف "ويپرو" كه جزو ثروتمندترين افراد جهان مي‌باشد، از اين فرقه است.

ورود اسلام به هند

اولين تماس اسلام با آسياي جنوبي، سال هفتصد و يازده ميلادي است كه مسلمانان تا كناره رود سند كه هم اكنون در پاكستان است پيش آمدند. در قرن دهم ميلادي، سلطان محمود غزنوي

390

سلطان محمود غزنوي پنجاب را تصرف و بارها به شمال هند حمله كرد. مهم‌ترين رويداد اين دوران سفر ابوريحان بيروني به هند بود كه حاصل آن اثر با ارزش "ماللهند" است. تا قرن سيزدهم تاخت و تازهاي زيادي به هند صورت مي‌گرفت، اما چندان ماندگار نبودند، تا اين‌كه در اين زمان مسلمانان شهر دهلي را تصرف كردند و اولين حكومت مسلمانان، به نام دوران سلطنت يا غلامان مسلمان را بنيان گذاشتند و اسلام رسماً بر هند حاكم شد.

در سال 1526، «بابر» از نوادگان تيمور

391

تيمور بر هند تسلط يافت و سلسله گوركانيان يا امپراتوري مغولي هند را بنيان گذاشت. اين سلسله از 1526 ميلادي تا 1857 ميلادي در بخش بزرگي از شبه قاره هند فرمانروايي ‌كرد. حكمرانان اين سلسله به تدريج تمامي شبه قاره را تحت فرمان گرفتند اما پس از مدتي بخش‌هايي از جنوب هند از اختيار آنان خارج شد. اين سلسله در نيمه سده 17 ميلادي و در زمان شاه جهان، بزرگ‌ترين و ثروتمندترين امپراتوري جهان بود. اين سلسله آخرين دوران طلايي امپراتوري‌هاي اسلامي

392

امپراتوري‌هاي اسلامي در هند به شمار مي‏رود. در سال 1739 ميلادي، با حمله نادرشاه افشار به هندوستان مقدمات انقراض اين امپراتوري فراهم شد و در سال 1857 پس از سال‌ها نبرد، سرانجام كمپاني هند شرقي توانست اين امپراتوري را منقرض كرده و سرزمين‌هاي آن‌را تصرف كند. به اين ترتيب هند كه در روزگار اكبرشاه و شاه‌جهان و اورنگ‌زيب

393

اورنگ‌زيب، سير تمدن را آغاز كرده بود رو به ضعف نهاد.

موقعيت مسلمانان هند

هر چند اكثريت جمعيت هند را هندو مسلك‌ها تشكيل مي‌دهند، اما اين كشور با برخورداري از جمعيت مسلمان 150 ميليون نفري پس از اندونزي، به عنوان دومين كشور بزرگ مسلمان‌نشين دنيا شناخته مي‌شود. بسياري از مسلمانان هند، به موقعيت‌هاي بالايي در جامعه و در عرصة حكومتي رسيده‌اند؛ به عنوان مثال، رئيس جمهور سابق هند، يك دانشمند مسلمان بود.

البته مسلمانان در هند در حاشيه قرار دارند. ميزان سطح سواد آنان پائين‌تر از ميانگين ملي است و ميزان فقر آنان تنها با فاصلة بسيار جزيي‌اي از طبقه پائين هندوها بالاتر است. بر اساس يك گزارش دولتي در نوامبر سال 2006، مسلمانان با اكثريت سني، 4/13 درصد از جمعيت هند را تشكيل مي‌دهند. با اين وجود آن‌ها كمتر از 5 درصد از مشاغل دولتي و تنها 4 درصد از تحصيلكردگان مقاطع بالاي تحصيلي از دانشگاه‌ها را تشكيل مي‌دهند. علاوه بر اين، با وجود اين‌كه مسلمانان نسبت به ساير گروه‌ها از ميزان خود اشتغالي بيشتري برخوردارند، اما در كسب اعتبارات، پس از ساير گروه‌ها قرار داده مي‌شوند.

394

البته مسلمانان در جنوب و غرب هند داراي وضعيت بهتري نسبت به مسلمانان ساكن شمال هستند. به صورت تاريخي وضعيت مسلمانان در ايالت‌هاي جنوبي وغربي هند نسبت به ايالت‌هاي شمالي كه در زمان جدايي از هند در سال 1947 جزء پاكستان قرار گرفتند، در وضعيت بهتري قرار دارند. همچنين مسلمانان در مناطق روستايي نسبت به مناطق شهري از وضعيت اقتصادي بهتري برخوردارند؛ به نحوي كه ميزان فقر مسلمانان در شهرها، 38 درصد بيشتر از ساير گروه‌هاي جمعيتي حتي شامل طبقه پائين هندوها است. اگر چه در ميان مسلمانان، سيستم كاستي وجود ندارد، اما مسلمانان به سه گروه اشرف، اجلف و ارزال تقسيم‌بندي مي‌شوند. گروه اشرف، طبقه بالاتري از مسلمانان هستند كه تصور مي‌شود عرب تبار هستند در حالي كه اجلف‌ها به نظر مي‌رسد هندوهايي هستند كه براي رهايي از سيستم طبقاتي هندي به اسلام گراييده باشند. گروه سوم از مسلمانان، ارزال‌ها، متعلق به پائين‌ترين طبقه هندوها هستند.

با وجود اين‌كه مسلمانان از سطح سواد پائين و سطح فقر بالايي رنج مي‌برند و خشونت بين هندوها و مسلمانان، زندگي را براي تعدادي زيادي از مسلمانان نامناسب كرده است، اما مسلمانان امكان تأثيرگذاري بر انتخابات را با توجه به جمعيت نه چندان محدود خود دارا مي‌باشند. به همين لحاظ احزاب شركت كننده در انتخابات معمولاً اين گروه را در محاسبات خود وارد مي‌كنند و براي جلب حمايت آنان تلاش مي‌كنند.

395

استقلال هند و جدايي پاكستان

دولت بريتانيا بر اثر شورش‌هاي سال ميلادي در هند، كمپاني هند شرقي بريتانيا را كه گردانندة هند بود منحل كرد و به اين سرزمين خودمختاري داده شد. در سال 1877، ملكه ويكتوريا، امپراتور بريتانيا

396

بريتانيا به هند دعوت شد. در آن دوران نمايندة مخصوص ملكه كه از طرف حكومت بريتانيا تعيين مي‏شد، بر هند فرمانروايي مي‌كرد و يك هيأت (اجرائي) مركب از افراد عالي‌رتبة دولت بريتانيا او را راهنمائي مي‌كردند. به تدريج عده‌اي از رهبران هندي در سال 1884، دستجات و سازمان‏هاي ملي را تشكيل دادند كه هدف اصلي آنان رسيدن به استقلال تام بود. در سال‏هاي 1906 تا 1915، دولت بريتانيا ناچار شد كه ادارة بعضي از امور كشور را به مردم هند واگذار نمايد.

در اين هنگام بود كه رهبر بزرگ جنبش استقلال هند

397

جنبش استقلال هند، ماهاتما گاندي قيام كرد و عليه استبداد بريتانيا به مبارزه پرداخت، اگرچه «گاندي» با يارانش چند مرتبه زنداني شدند، اما او باز به مبارزات خود ادامه داد تا در سال 1930 تا 1933، دولت بريتانيا زعماي هند را به كنفرانس ميزگرد دعوت نمايد، لكن از مذاكرات آن كنفرانس نتيجه‌اي به دست نيامد.

در آغاز جنگ دوم جهاني، فرمانروايان بريتانيا

398

بريتانيا در هند حكومت نظامي اعلام كردند و در حدود دو ميليون هندي را به سربازي دعوت نمودند و آن‌ها را به جبهة جنگ فرستادند. پس از تجاوز ارتش ژاپن در سال 1942 به كشورهاي سيام و مالايا «برمه[، اختلاف شديدي در بين سران هند و سران مسلمانان هند كه رهبر آن‌ها محمدعلي جناح بود به وجود آمد. قصد مسلمانان اين بود كه كشوري مركب از مناطق مسلمان هند تشكيل دهند. در آن هنگام كه حزب كارگر بريتانيا

399

حزب كارگر بريتانيا حكومت را به دست گرفت و هيأت وزيران خود را تشكيل داد، حكومت بريتانيا قوانيني وضع نمود كه به‌موجب آن به هند و سيلان و پاكستان استقلال داده شد. در ماه اوت 1947 م، آخرين سرباز بريتانيايي خاك هند را ترك گفت و در تاريخ ژانوية 1950، هند حكومت جمهوري مستقل خود را اعلام نمود و به عضويت اتحاديه كشورهاي مشترك المنافع بريتانيا

400

اتحاديه كشورهاي مشترك المنافع بريتانيا درآمد.

رسانه‌ها

تاريخ آغاز انتشار مطبوعات در هند به 1785 (220 سال قبل)، برمي‌گردد و جالب آن‌كه روزنامة حبل‏المتين كه از قديمي‏ترين مطبوعات ايران مي‏باشد نيز توسط «مؤيدالاسلام» كاشاني در كلكته منتشر مي‌شده‌ است. هند بزرگ‌ترين كشور در زمينه چاپ مطبوعات است. آمار رسمي ارائه شده تا پايان ماه مارس 2006، حاكي از تعداد 62.483 روزنامه و نشريه در حال انتشار در سراسر هند مي‌باشد كه 123 زبان را شامل مي‌شود. روزنامه "تايمز آو اينديا