بخش 4

75

فزوني مي‌يابد.

علاّمة مجلسي( رحمه الله ) در جلد المزار از دايرة المعارف بحارالانوار، روايتي در همين راستا از كتاب « مصباح » نقل كرده كه چنين است:

علت اختلاف بيان روايات، اين است كه ترتيب فضيلت و شرف اين منطقه‌ها را بيان مي‌كنند؛ بدين‌صورت كه دورترين آنها، پنج فرسخ و نزديك‌ترين آنها تا قتلگاه، يك فرسخ مي‌باشد و شريف‌تر از يك فرسخ، بيست و پنج ذراع و شريف‌تر از آن، بيست ذراع و شريف‌تر از بيست ذراع، كمتر از آن مي‌باشد و اين، بيان متن حديث است و در كتاب « تهذيب » نيز مثل همين كلام، آمده است.⁽¹⁾

بنابراين، قاعده و ملاك فضيلت و شرف، ميان منطقه‌هاي پيراموني قبر مطهّر، به ترتيب وقوع آنها و بر اساس قاعده « الاقرب فالاقرب؛ هرچه نزديك‌تر، شريف‌تر » تا محلّ خاكسپاري امام حسين( عليه السلام ) مي‌باشد. به همين جهت حائر كه محدوده بيست ذراع در بيست ذراع قبر مطهّر است، شريف‌ترين قسمت در تمام منطقه‌هاي حرم به شمار مي‌رود.

بي‌گمان در دين مبين اسلام، تنها تربت كربلا به اين شرافت، ممتاز گشته و هيچ قطعة ديگري از كره‌ زمين، چنين احترام بزرگ و با عظمتي را به دست نياورده است. شايد يكي از دلايل اين عظمت و بزرگي ـ چنان‌كه پيش‌تر گفته شد ـ مخلوط شدن خاك كربلا، به ذرات تربت قتلگاه امام حسين( عليه السلام ) باشد كه خود به خون پاك آن حضرت عجين گشته است و در نتيجه، همة آن منطقه‌ها به درجات متفاوت، تقدس يافته‌اند؛ قداستي نسبي، حَسَبِ ترتيب منطقه‌ها از نظر دوري و نزديكي، به مركز دايره در وسط حائر. لذا تمام اين منطقه‌هاي گسترده، به عنوان حرم، حريم حائر كه منطقه كوچكي در اطراف قبر مطهر است، گرديدند. با اين حساب، تمام اين