بخش 10

225

فصل چهارم

حائر و دومين تجديد بناي آن در ماه‌هاي پاياني سال 247 هجري(روزگار زمامداري المنتصر باللّه)

ساختمان سوم، همان است كه منتصر عباسي با نشستن بر تخت خلافت، بعد از كشتن پدرش در سال 247ه‍ بناكرد. البته شدّت و مصيبت آن دوران، جز با قيام منتصر و قتل متوكّل برطرف نمي‌شد. منتصر بر عكس پدرش متوكّل، پرهيزكار، عادل، كريم و بخشنده، پاكدامن، امانت‌دار و شديداً خواستار تدارك و تأمين وسيلة خوشبختي و رفاه امّت بود. به همين جهت، قبر مطهر امام حسين و امام علي( عليهما السلام ) در كربلا و نجف را تجديد بنا كرد و موقوفات خاندان عصمت و طهارت را كه متوكّل، مصادره كرده بود، آزاد نمود. همان‌گونه كه از تعرّض به اهل ذمه، جلوگيري كرد، ليكن از بخت بد و در حالي كه بيشتر از شش ماه از حكومتش نگذشته بود، از دنيا رفت.⁽¹⁾

منتصر در همان مدّت كوتاه زمامداري خود، اشتباهات پدرش متوكّل را جبران كرد و به گواهي تاريخ، خدمات ارزنده و مهمّي، نسبت به خاندان پاك پيامبر اكرم( صلي اللّه عليه و آله وسلم ) و شيعيان آنها از قبيل: توجه نمودن به حائر حسيني و غرّي، محلّ دفن علي( عليهما السلام ) و اهتمام به امور آنها و نيز عدم تعرّض به قبر امامان معصوم( عليهم السلام ) و به طور كلّي، قبر خاندان ابوطالب، مبذول داشت.

مسعودي در كتاب « مروج الذهب »، در همين رابطه آورده است: