بخش 13
فصل پنجم: حائر و غارت آن به دست ضبّة بن محمد اسدی فصل ششم: حائر و ویرانی آن از طریق آتشافروزی، در دوران القادرباللّه فصل هفتم: حائر و غارت اموال و خزانه آن به دست المسترشد باللّه عباسی فصل هشتم: حائر و غارت آن به دست مشعشعییّن علی بن محمّد بن فلاّح و ویرانی حائر مقدس به دست او تحلیل حوادث و رویدادهای یاد شده و دستاوردهای بزرگ آنها فصل نهم: حائر و ویرانی، آتشسوزی، غارت و کشتار به دست وهابیها سال 1216ه یادآور تمام مصائب کربلا
فصل پنجم
حائر و غارت آن به دست ضبّة بن محمد اسدي
حائر مقدس همان‌گونه كه به دست منصور دوانيقي، هارون الرشيد و متوكّل گرفتار خرابي و ويراني گرديد و حتي متوكّل، اموال و دارايي آن را نيز غارت نمود،(1) اين اتفاق ناگوار، بارها و بارها براي حائر مقدس و اموال و دارايي‌هاي نفيس و گران‌بهايش، پيش آمده است. از جمله، مردي از طايفه « بني‌اسد » به نام ضبّة بن محمد اسدي، در سال 369ه اموال حائر، اشياء گران‌بهاي خزانه و موقوفات آن را به يغما برد. ضبّة بن محمد اسدي، خود را سركرده گروهي از دزدان و راهزنان مي‌پنداشت و « عين التمر » را مركز خود قرارداد. او همراه با گروهش از آنجا به غارت و چپاول مناطق اطراف و شبيخون به شهرها و راه‌ها و كاروان‌ها مي‌پرداخت، زيرا در دوران « الطائع بالله » عباسي (363 ـ 381) در شهرها امنيّت و آسايش وجود نداشت.
امّا زمامدار آل بويه عضدالدوله ديلمي در همان سال (369) گروهي از سپاه خود را به عين التمر كه « شفاثه » كنوني است، به منظور تنبيه و سركوبي ضبّة گسيل داشت. او، غافل‌گيرانه به محاصره درآمد و ناگزير شد، اموال و دارايي و همسر و