بخش 14

325

خبر نزديك شدن وهابي‏ها به كربلا شامگاه روز دوّم برج نيسان⁽¹⁾ سال 1801 م و هنگامي كه بيشتر ساكنان شهر، به زيارت نجف اشرف رفته بودند، منتشر شد. لذا حاضران در شهر با عجله و شتاب، درها را بستند. امّا وهابي‏ها كه ششصد نفر پياده و چهارصد نفر سواره برآورد شده‏اند، فرود آمدند و چادرهاي خود را برپا كردند و نيروهاي خود را به سه دسته تقسيم نمودند. آنان از زاوية يكي از زائرسراها در ناحيه « باب المخيّم »، روزنه‏اي در ديوار گشودند و به طور ناگهاني، داخل يك زائرسرا شدند و به نزديك‏ترين دروازه‏هاي شهر، حمله كردند و با گشودن ساده و راحت آن، داخل شهر شدند. ساكنان وحشت كردند و سراسيمه پا به فرار مي‌گذاشتند و نمي‏دانستند چه كاري انجام دهند.

وهابي‏هاي خشن، راه خود را به سوي روضة مقدسه گشودند و شروع به تخريب آن كرده، كليه آرايه‏هاي معماري نظير قضيب معدني، كتيبه‏هاي چوبي از جنس ساج و آيينه‏هاي بزرگ را از جا كندند و هداياي نفيس و نذورات گران‌بها، اعمّ از پيشكش‏هاي صاحب‏منصبان و زمامداران و سلاطين و شاهان فارس را غارت نمودند و نيز طلاجات ديوارها و سقف را جدا ساختند و شمعداني‏ها و سجّاده‏هاي فاخر و قيمتي و آويزهاي ارزشمند را برداشتند و درهاي كنده‏كاري شده و خلاصه هر وسيله‏اي از اين قبيل را جمع‏آوري نموده، به بيرون حرم انتقال دادند.⁽²⁾

سپس مستر لونكريك، پروندة هزاران زن و مرد و پير و جوان و كودك را كه قرباني وحشي‌گري‌هاي مهاجمان شده‏اند فراروي عدالت انساني، گشوده و گفته است:

افزون بر اين كارها، حدود پنجاه نفر را نزديك ضريح و پانصد نفر را نيز بيرون حرم و در صحن به قتل رساندند. اين مهاجمان وحشي در شهر هم، دست به فساد و