بخش 21
دعای سمات
|
500 |
|
الاَْبْوابَ اِلاّ بـابَهُ ، ثُمَّ اَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَحِكْمَتَهُ ، فَقـالَ : اَنـَا درهاي مسجد را جزدرخانه علي را ، سپس علم و حكمت خود را به او سپرد و فرمود : من مَدينَةُ الْعِلْمِ وَعَليٌّ بـابُهـا ، فَمَنْ اَرادَ الْمَدينَةَ وَالْحِكْمَةَ شهر علمم و علي دَرِ آن شهر است پس هر كه خواهد بدين شهر درآيد و حكمت فَلْيَاْتِهـا مِنْ بـابِهـا ، ثُمَّ قـالَ : اَنْتَ اَخي وَوَصيّي خواهد بايد از دَرِ آن درآيد ، سپس فرمود : توئي برادر من و وصي من وَوارِثـي ، لَحْـمُكَ مِنْ لَحْمي ، وَدَمُكَ مِنْ دَمي ، و وارث من گوشتت از گوشت من و خونت از خون من است وَسِلْـمُـكَ سِلْـمي ، وَحَرْبُكَ حَرْبي ، وَالاْيمـانُ صلح تو صلح من و جنگ تو جنگ من است و ايمان مُخـالِطٌ لَحْمَكَ وَدَمَكَ كَمـا خـالَطَ لَحْمي وَدَمي ، با گوشت و خون تو آميخته شده چنانچه با گوشت و خون من آميخته وَاَنْتَ غَداً عَلَي الْحَوْضِ خَليفَتي ، وَاَنْتَ تَقْضي دَيْني و تو در فرداي محشر بر سر حوض ( كوثر ) جانشين مني و تو مي پردازي قرض مرا وَتُنْجِزُ عِداتي ، وَشيعَتُكَ عَلي مَنـابِرَ مِنْ نُور مُبْيَضَّةً و وفا مي كني به وعده هاي من و شيعيانت بر منبرهائي از نور با وُجُوهُهُمْ حَوْلي فِي الْجَنَّةِ ، وَهُمْ جيراني ، وَلَوْلا اَنْتَ روهاي ( نوراني و ) سفيد در بهشت اطراف منند و آنها همسايگان منند و اگر تو يـا عَليُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدي ، وَكـانَ بَعْدَهُ هُديً نبودي ـ اي علي ـ مؤمنان پس از من شناخته نمي شدند ، و آن جناب پس از رسول خدا راهنماي
|
501 |
|
مِنَ الْضَّلالِ وَنُوراً مِنَ الْعَمي ، وَحَبْلَ اللهِ الْمَتينَ گمراهي و روشنائي از كوري جهالت و رشته محكم خدا وَصِراطَهُ الْمُسْتَقيمَ ، لا يُسْبَقُ بِقَرابَة في رَحِم ، وَلا و راه راست او بود ، كسي پيشي نگرفت بر او در نزديكي خويشاوندي به رسول خدا و نه بِسـابِقَة في دين ، وَلا يُلْحَقُ في مَنْقَبَة مِنْ مَنـاقِبِهِ ، از نظر سابقه در دين و نه كسي توانست در يكي از فضائل به او برسد يَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِمـا وَآلِهِمـا ، همانند رسول خدا بود ـ كه درود خدا بر هر دوي ايشان باد ـ وَيُقـاتِلُ عَلَي التَّاْويلِ ، وَلا تَاْخُذُهُ فِي اللهِ لَوْمَةُ لائِم ، قَدْ و او بود كه بر طبق تأويل و باطن قرآن مي جنگيد و درباره خدا باكي از سرزنش ملامت كنندگان نداشت وَتَرَ فيهِ صَنـاديدَ الْعَرَبِ ، وَقَتَلَ اَبْطـالَهُمْ وَنـاوَشَ در راه خدا خون بزرگان عرب را به خاك ريخت و دلاورانشان را بكشت و با گرگانشان ذُؤْبـانَهُمْ ، فَاَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ اَحْقـاداً ، بَدْرِيَّةً وَخَيْبَرِيَّةً در افتاد و همين سبب شد در دلهاي ايشان كينه ها بگذارد كينه هاي جنگ بدر و خيبر وَحُنَيْنِيَّةً وَغَيْرَهُنَّ ، فَاَضَبَّتْ عَلي عَداوَتِهِ ، وَاَكَبَّتْ عَلي و حنين و غير آنها پس دشمني او را به دل گرفتند و به جنگ و مخالفت با او برخاستند تا كشتار كرد مُنـابَذَتِهِ ، حَتّي قَتَلَ النّـاكِثينَ وَالْقـاسِطينَ وَالْمـارِقينَ ، باپيمان شكنان ( طلحه و زبير و همراهان ) و زورگويان ( معاويه و همدستانش ) و از دين بيرون رفتگان وَلَمّـا قَضي نَحْبَهُ ، وَقَتَلَهُ اَشْقَي الاْخِرينَ ، يَتْبَعُ اَشْقَي ( اصحاب نهروان ) و چون درگذشت و شقي ترين مردم پسينيان كه پيروي كرد از شقي ترين
|
502 |
|
الاَْوَّلينَ ، لَمْ يُمْتَثَلْ اَمْرُ رَسُولِ اللهِ ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ پيشينيان او را كشت امتثال نشد از دستور رسول خدا صلي اللّه عليه و آله فِي الْهـادينَ بَعْدَ الْهـادينَ ، وَالاُْمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلي مَقْتِهِ ، كه در باره راهنمايان دين يكي پس از ديگري فرموده بود و امت پافشاري بر دشمني آن حضرت كردند مُجْتَمِعَةٌ عَلي قَطيعَةِ رَحِمِهِ ، وَاِقْصـاءِ وُلْدِهِ اِلاَّ الْقَليلَ و گرد آمدند براي قطع رحم او و تبعيد كردن ( و آواره ساختن ) فرزندانش جز اندكي مِمَّنْ وَفي لِرِعـايَةِ الْحَقِّ فيهِمْ ، فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ ، وَسُبِيَ از كساني كه وفا كردند در رعايت كردن حق در ايشان و در نتيجه جمعي كشته و گروهي مَنْ سُبِيَ ، وَاُقْصِيَ مَنْ اُقْصِيَ ، وَجَرَي الْقَضـاءُ لَهُمْ بِمـا اسير و دسته اي از وطن آواره گشتند و قلم تقدير و قضا طوري يُرْجي لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَةِ ، اِذْ كـانَتِ الاَْرْضُ لِلّهِ يُورِثُهـا بر ايشان جاري شد كه اميد پاداش نيك در آن مي رود زيرا ( كره ) زمين از خدا است و به هر كه مَنْ يَشـاءُ مِنْ عِبـادِهِ ، وَالْعـاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ ، وَسُبْحـانَ از بندگانش كه بخواهد آن را ارث دهد و بدو واگذارد و سرانجام از آنِ پرهيزكاران است و منزه است رَبِّنـا اِنْ كـانَ وَعْدُ رَبِّنـا لَمَفْعُولاً ، وَلَنْ يُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ پروردگار ما كه حتماً وعده پروردگارمان انجام شدني است و خدا خلف وعده نمي كند وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ ، فَعَلَي الاَْطـايِبِ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ و او است نيرومند فرزانه پس بر پاكيزگان از خاندان مُحَمَّد وَعَليّ ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِمـا وَآلِهِمـا ، فَلْيَبْكِ محمد و علي ـ درود خدا بر هر دو ايشان و آلشان باد ـ بايد گريه
|
503 |
|
اِلْبـاكُونَ ، وَاِيّـاهُمْ فَلْيَنْدُبِ الْنّـادِبُونَ ، وَلِمِثْلِهِمْ كنندگان بگريند و بر آنها بايد زاري كنندگان زاري كنند و براي امثال آنها بايد فَلْتَذْرَفِ الْدُّمُوعُ ، وَلْيَصْرُخِ الْصّـارِخُونَ ، وَيَضِجَّ اشكها روان گردد و فرياد زنندگان فرياد زنند و شيون كنندگان الْضّـاجُّونَ ، وَيَعِـجَّ الْعـاجُّوَن ، اَيْنَ الْحَسَنُ اَيْنَ شيون كنند و خروش كنندگان خروش سر دهند كجاست حسن ؟ و كجاست الْحُسَيْنُ ، اَيْنَ اَبْنـاءُ الْحُسَيْنِ ، صـالِحٌ بَعْدَ صـالِـح ، حسين ؟ و كجايند فرزندان حسين ؟ شايسته اي پس از شايسته ديگر وَصـادِقٌ بَعْدَ صـادِق ، اَيْنَ الْسَّبيلُ بَعْدَ الْسَّبيلِ ، اَيْنَ و راستگوئي پس از راستگوي ديگر كجاست آن راه حق پس از راه ديگر ؟ كجايند الْخِيَرَةُ بَعْدَ الْخِيَرَةِ ، اَيْنَ الْشُّمُوسُ الْطّـالِعَةُ ، اَيْنَ برگزيدگان ( خدائي ) هر يك پس از ديگري ؟ كجايند خورشيدهاي تابان ؟ كجايند الاَْقْمـارُ الْمُنيرَةُ ، اَيْنَ الاَْنْجُمُ الْزّاهِرَةُ ، اَيْنَ اَعْلامُ الْدّينِ ماههاي نور افشان ؟ كجايند اختران فروزان ؟ كجايند بزرگان دين وَقَواعِدُ الْعِلْمِ ، اَيْنَ بَقِيَّةُ اللهِ الَّتي لا تَخْلوُ مِنَ الْعِتْرَةِ و پايه هاي دانش ؟ كجا است بجامانده خدا كه بيرون از خاندان عترت هادي نيست ؟ الْهـادِيـَةِ ، اَيـْنَ الْمُعَدُّ لِـقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ ، اَيْنَ الْمُنْتَظَرُ كجاست آنكه آماده شده براي ريشه كن ساختن ستمگران ؟ كجاست آنكه چشم براهش هستند لاِِقـامَةِ الاَْمْتِ وَاْلعِوَجِ ، اَيْنَ الْمُرْتَجي لاِِزالَةِ الْجَوْرِ براي راست كردن نادرستيها و كجيها ؟ كجاست آن مايه اميد براي از بين بردن ستم
|
504 |
|
وَالْعُدْوانِ ، اَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْديدِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ ، اَيْنَ و تجاوز ؟ كجاست آنكه ذخيره شده براي نو كردن فريضه ها و سنتهاي دين ؟ كجاست الْمُتَخَيَّرُ لاِِعـادَةِ الْمِلَّةِ وَالْشَّريعَةِ ، اَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لاِِحْيـاءِ آن كس كه انتخاب گشته براي برگرداندن كيش و آئين ؟ كجاست آنكه آرزويش داريم براي زنده كردن الْكِتـابِ وَحُدُودِهِ ، اَيْنَ مُحْيي مَعـالِمِ الْدّينِ وَاَهْلِهِ ، اَيْنَ قرآن و حدود آن ؟ كجاست زنده كننده آثار دين و اهل دين ؟ كجاست قـاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدينَ ، اَيْنَ هـادِمُ اَبْنِيَةِ الْشِّرْكِ درهم شكننده شوكت زورگويان ؟ كجاست ويران كننده بناهاي شرك وَالْنِّفـاقِ ، اَيْنَ مُبيدُ اَهْلِ الْفُسُوقِ وَالْعِصْيـانِ و دو روئي ؟ كجاست نابود كننده اهل فسق و گناه وَالْطُّغْيـانِ ، اَيْنَ حـاصِدُ فُرُوعِ الْغَيِّ وَالْشِّقـاقِ ، اَيْنَ و طغيان ؟ كجاست آنكه شاخه هاي گمراهي و اختلاف را ببرد ؟ كجاست طـامِسُ آثـارِ الْزَّيْغِ وَالاَْهْواءِ ، اَيْنَ قـاطِعُ حَبـائِلِ محو كننده آثار كجروي و هوا و هوسها ؟ كجاست پاره كننده دامهاي الْكِذْبِ وَالاِْفْتِراءِ ، اَيْنَ مُبيدُ الْعُتـاةِ وَالْمَرَدَةِ ، اَيْنَ دروغ و بهتان ؟ كجاست نابود كننده سركشان و متمردان ؟ كجاست مُسْتَاْصِلُ اَهْلِ الْعِنـادِ وَالتَّضْليلِ وَالاِْلْحـادِ ، اَيْنَ مُـعِزُّ ريشه كن كننده ستيزه جويان و گمراهان و بي دينان ؟ كجاست عزت بخش الاَْوْلِياءِ وَمُذِلُّ الاَْعْداءِ ، اَيْنَ جامِعُ الْكَلِمَةِ عَلَي الْتَّقْوي ، دوستان و خوار كننده دشمنان ؟ كجاست متحد سازنده جامعه بر مبناي پرهيزكاري ؟
|
505 |
|
اَيْنَ بـابُ اللهِ الَّذي مِنْهُ يُؤْتي ، اَيْنَ وَجْهُ اللهِ الَّذي اِلَيْهِ كجاست آن درگاه خداوند كه از آنجا بسوي خدا روند ؟ كجاست آن آئينه خدائي كه بسويش توجه يَتَوَجَّهُ الاَْوْلِيـاءُ ، اَيْنَ الْسَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الاَْرْضِ كنند اولياء ؟ كجاست آن سبب خدائي كه پيوست است ميان زمين وَالْسَّمـاءِ ، اَيْنَ صـاحِبُ يَوْمِ الْفَتْحِ وَنـاشِرُ رايَةِ و آسمان ؟ كجاست آن فرمانرواي روز فتح و پيروزي و برافرازنده پرچم الْهُدي ، اَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الْصَّلاحِ وَالْرِّضـا ، اَيْنَ هدايت و راهنمائي ؟ كجاست گردآورنده شايستگي و خوشنودي ( حق ) ؟ كجاست الْطّـالِبُ بِذُحُولِ الاَْنْبِيـاءِ وَاَبْنـاءِ الاَْنْبِيـاءِ ، اَيْنَ انتقام گيرنده خون پيمبران و فرزندان پيمبران ؟ كجاست الْطّـالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ ، اَيْنَ الْمَنْصُورُ عَلي مَنِ خواهنده خون كشته كربلا ؟ كجاست آن ياري شده و پيروزمند بر اعْتَدي عَلَيْهِ وَافْتَري ، اَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذي يُجـابُ اِذا كساني كه بر او ستم كردند و دروغ بستند ؟ كجاست آن درمانده اي كه چون دَعـا ، اَيْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُو الْبِرِّ وَالْتَّقْوي ، اَيْنَ ابْنُ دعا كند به اجابت رسد ؟ كجاست صدر مخلوقات عالم آن نيكوكار با تقوي ؟ كجاست فرزند الْنَّبِيِّ الْمُصْطَفي ، وَابْنُ عَلِيّ الْمُرْتَضي ، وَابْنُ خَديجَةَ پيامبر برگزيده و فرزند علي مرتضي و فرزند خديجه الْغَرّاءِ ، وَابْنُ فـاطِمَةَ الْكُبْري ، بِاَبي اَنْتَ وَاُمّي وَنَفْسي روشن سيما و فرزند فاطمه كبري ؟ پدر و مادرم بفدايت و خودم
|
506 |
|
لَكَ الْوِقـاءُ وَالْحِمي ، يَا بْنَ الْسّـادَةِ الْمُقَرَّبينَ ، يَا بْنَ بلاگردان و سپر پيش روي تو باشم اي فرزند بزرگان مقرب درگاه حق اي فرزند الْنُّجَبـاءِ الاَْكْرَمينَ ، يَا بْنَ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ ، يَا بْنَ الْخِيَرَةِ نجيبان گرامي اي فرزند راهنمايان راه يافته اي فرزند نيكان الْمُهَذَّبينَ ، يَا بْنَ الْغَطارِفَةِ الاَْنْجَبينَ ، يَا بْنَ الاَْطـايِبِ پاكيزه اي فرزند گراميان برگزيده اي فرزند پاكان الْمُطَهَّرينَ ، يَا بْنَ الْخَضـارِمَةِ الْمُنْتَجَبينَ ، يَا بْنَ پاكيزه اي فرزند جوانمردان پرجود برگزيده اي فرزند الْقَمـاقِمَةِ الاَْكْرَمينَ ، يَا بْنَ الْبُدُورِ الْمُنيرَةِ ، يَا بْنَ السُّرُجِ درياهاي بخشش و عطاي گرامي اي فرزند ماههاي نور افشان اي فرزند چراغهاي الْمُضيئَةِ ، يَا بْنَ الْشُّهُبِ الْثّـاقِبَةِ ، يَا بْنَ الاَْنْجُمِ الْزّاهِرَةِ ، تابان اي فرزند ستارگان فروزان اي فرزند اختران يَا بْنَ الْسُّبُلِ الْواضِحَةِ ، يَا بْنَ الاَْعْلامِ الْلاّئِحَةِ ، يَا بْنَ درخشان اي فرزند راههاي روشن اي فرزند نشانه هاي آشكار اي فرزند الْعُلُومِ الْكـامِلَةِ ، يَا بْنَ الْسُّنَنِ الْمَشْهُورَةِ ، يَا بْنَ الْمَعـالِمِ دانشهاي كامل اي فرزند آئينهاي معروف و مشهور اي فرزند آثار و معالم الْمَأْثُورَةِ ، يَا بْنَ الْمُعْجِزاتِ الْمَوْجُودَةِ ، يَا بْنَ الْدَّلائِلِ رسيده ( از خدا و انبياء ) اي فرزند معجزات موجود اي فرزند دليلهاي الْمَشْهُودَةِ ، يَا بْنَ الْصـِّراطِ الْمُسْتَقيمِ ، يَا بْنَ الْنَّبَأِ آشكار اي فرزند راه مستقيم اي فرزند آن خبر
|
507 |
|
الْعَظيمِ ، يَا بْنَ مَنْ هُوَ في اُمِّ الْكِتـابِ لَدَي اللهِ عَليٌّ بسيار بزرگ اي فرزند كسي كه در قرآن نزد خدا ، والا حَكيمٌ ، يَا بْنَ الاْيـاتِ وَالْبَيِّنـاتِ ، يَا بْنَ الْدَّلائِلِ و فرزانه شمرده شده است ، اي فرزند آيات و نشانه هاي الْظّـاهِراتِ ، يَا بْنَ الْبَراهينِ الْواضِحـاتِ الْبـاهِراتِ ، يَا آشكار اي فرزند دليلهاي هويدا اي فرزند برهانهاي نمايان روشن ، اي بْنَ الْحُجَجِ الْبـالِغـاتِ ، يَا بْنَ الْنِّعَمِ الْسّـابِغـاتِ ، يَا بْنَ فرزند حجتهاي رسا اي فرزند نعمتهاي شايان و فراوان اي فرزند طه وَالْمُحْكَمـاتِ ، يَا بْنَ يس وَالْذّارِيـاتِ ، يَا بْنَ الْطُّورِ طه و آيات محكم قرآن اي فرزند سوره يس و ذاريات اي فرزند سوره طور وَالْعـادِيـاتِ ، يَا بْنَ مَنْ دَني فَتَدَلّي ، فَكـانَ قـابَ والعاديات ، اي فرزند كسي كه ( در شب معراج ) نزديك شد و نزديك تر شد به فاصله قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْني ، دُنُوّاً وَاقْتِراباً مِنَ الْعَليِّ الاَْعْلي لَيْتَ دو كمان يا نزديكتر ، در نزديكي و قرب نسبت به خداي والاي اعلي ، اي كاش شِعْري اَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوي ، بَلْ اَيُّ اَرْض تُقِلُّكَ اَوْ مي دانستم در چه جائي منزل گرفته اي و چه سرزمين و مكاني تو را در ثَري ، اَبِرَضْوي اَوْ غَيْرِهـا اَمْ ذي طُوي ، عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ خود نگهداشته آيا در كوه رضوائي يا غير آن يا در ذي طوي ؟ گران است بر من كه اَرَي الْخَلْقَ وَلا تُري ، وَلا اَسْمَعُ لَكَ حَسيساً وَلا مردم را ببينم ولي تو ديده نشوي و نشنوم از تو صدا و نه
|
508 |
|
نَجْوي ، عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ تُحيطَ بِكَ دُونِيَ الْبَلْوي ، وَلا رازي ، گران است بر من كه بي من بر تو تنها بلا احاطه كند ، و صداي يَنـالُكَ مِنّي ضَجيجٌ وَلا شَكْوي ، بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ مُغَيَّب زاري و شكوه من به تو نرسد ، جانم به قربانت اي پنهاني لَمْ يَخْلُ مِنّـا ، بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ نـازِح مـا نَزَحَ عَنّـا ، كه از ميان ما بيرون نيستي ، جانم به قربانت اي دور از نظري كه از ما دور نيست بِنَفْسي اَنْتَ اُمْنِيَّةُ شـائِق يَتَمَنّي ، مِنْ مُؤْمِن وَمُؤْمِنَة ذَكَرا جانم به قربانت اي آرمان هر مشتاقي كه آزويت كنند از مردان و زنان با ايماني كه به ياد تو فَحَنّـا ، بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ عَقيدِ عِزّ لا يُسـامي ، بِنَفْسي ناله از دل كشند ، جانم به قربانت اي بسته به عزتي كه كسي برتو برتري نگيرد ، جانم اَنْتَ مِنْ اَثيلِ مَجْدلا يُجـاري ، بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَم به قربانت اي مجد و شوكت ريشه داري كه همطراز ندارد ، جانم به قربانت اي نعمت ديرينه اي لا تُضـاهي بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ نَصيفِ شَرَف لا يُسـاوي ، كه شبيه ندارد ، جانم به قربانت اي قرين شرف و بزرگواري كه برابر ندارد ، اِلي مَتي اَحـارُ فيكَ يـا مَوْلايَ ، وَاِلي مَتي وَاَيَّ تا كي سرگردان تو باشم اي مولاي من ؟ و تا كي خِطـاب اَصِفُ فيكَ وَاَيَّ نَجْوي ، عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ و به چه زباني وصف تو گويم و راز دل كنم ، گران و ناگوار است بر من اُجـابَ دُونَكَ وَاُنـاغي ، عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ اَبْكِيَكَ كه پاسخ از ديگري جز تو بشنوم و گفتگو كنم ، گران است بر من كه بر تو بگريم ولي مردم تو را
|
509 |
|
وَيَخْذُلَكَ الْوَري ، عَزيزٌ عَلَيَّ اَنْ يَجْرِيَ عَلَيْكَ دُونَهُمْ واگذارند ، گران است بر من كه بر تو بگذرد آنچه مي گذرد مـا جَري ، هَلْ مِنْ مُعين فَاُطيلَ مَعَهُ الْعَويلَ وَالْبُكـاءَ ، نه بر ديگران ، آيا كمك كاري هست كه با او فرياد و گريه را طولاني كنم ؟ هَلْ مِنْ جَزُوع فَاُسـاعِدَ جَزَعَهُ اِذا خَلا ، هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ آيا بي تابي ( چون من ) هست كه چون به خلوت رود در زاري و جزع كمكش كنم ؟ آيا چشمي هست فَسـاعَدَتْهـا عَيْني عَلَي الْقَذي ، هَلْ اِلَيْكَ يَا بْنَ اَحْمَدَ كه خار فراق در آن خليده و گريان باشد تا چشم پرخار من نيز ياريش دهد ، آيا اي پسر احمد ( صلّي الله عليه وآله ) سَبيلٌ فَتُلْقي ، هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنـا مِنْكَ بِعِدَة فَنَحْظي ، مَتي بسويت راهي هست تا ديدارت كنم ؟ آيا روز عمر ما به وعده ديدار متصل تو مي شود تا بهره گرديم ؟ كي نَرِدُ مَنـاهِلَكَ الْرَّوِيَّةَ فَنَرْوي ، مَتي نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مي شودكه به سرچشمه هاي وصالت درآئيم و سيراب شويم ، كي مي شود كه سيراب گرديم مـائِكَ فَقَدْ طـالَ الْصَّدي ، مَتي نُغـاديكَ وَنُراوِحُكَ از آب گواراي وصل تو كه تشنگي ما بداراز كشيد ؟ كي مي شود كه صبح و شام را با تو بسر بريم فَنُقِرَّ عَيْناً ، مَتي تَرانـا وَنَريكَ ، وَقَدْ نَشَرْتَ لِواءَ الْنَّصْرِ و ديده روشن كنيم ؟ كي مي شود كه تو ما را ببيني و ما تو را بينيم و پرچم نصرتت را برافراشته باشي تُري ، اَتَرانـا نَحُفُّ بِكَ وَاَنْتَ تَأُمُّ الْمَلاََ ، وَقَدْ مَلاَْتَ و مردم آن را مشاهده كنند ؟ آيا مي شود كه ما ببينيم آن روزي كه ما گرداگردت را گرفته و تو رهبر مردم الاَْرْضَ عَدْلاً ، وَاَذَقْتَ اَعْدائَكَ هَواناً وَعِقـاباً ، وَاَبَرْتَ باشي و زمين راپر از عدل و داد كني و بچشاني به دشمنانت خواري و كيفر را و نابود كني
|
510 |
|
الْعُتـاةَ وَجَحَدَةَ الْحَقِّ ، وَقَطَعْتَ دابِرَ الْمُتَكَبِّرينَ ، سركشان و منكران حق را و بزني ريشه گردنكشان را وَاجْتَثَثْتَ اُصُولَ الْظّـالِمينَ ، وَنَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ للهِِ رَبِّ و بركني اساس ستمكاران را و ما بگوئيم : ستايش خاص خدا پروردگار الْعـالَمينَ ، اَللّـهُمَّ اَنْتَ كَشّـافُ الْكُرَبِ وَالْبَلْوي ، جهانيان است ، خدايا توئي برطرف كننده گرفتاريها و بلا وَاِلَيْكَ اَسْتَعْدي فَعِنْدَكَ الْعَدْوي ، وَاَنْتَ رَبُّ الاْخِرَةِ و از تو دادرسي و ياري جويم كه در نزد تو است دادخواهي و ياري و توئي پروردگار آخرت وَالْدُّنْيا [ الاُْولي ] ، فَاَغِثْ يـا غِيـاثَ الْمُسْتَغيثينَ ، عُبَيْدَكَ و دنيا پس فرياد رسي كن اي فريادرس درماندگان از بنده خرد گرفتارت ، الْمُبْتَلي ، وَاَرِهِ سَيِّدَهُ يـا شَديدَ الْقُوي ، وَاَزِلْ عَنْهُ بِهِ و بنمايان به او آقايش را اي سخت نيرو و زائل كن به ديدار آن حضرت از او الاَْسي وَالْجَوي ، وَبَرِّدْ غَليلَهُ ، يـا مَنْ عَلَي الْعَرْشِ اندوه و سوز دلش را و فرو نشان سوز عطشش را اي كه بر عرش اسْتَوي ، وَمَنْ اِلَيْهِ الرُّجْعي وَالْمُنْتَهي ، اَللّـهُمَّ وَنَحْنُ استواري و اي كه بسوي او است بازگشت و سر منزل هر چيز ، خدايا مائيم عَبيدُكَ الْتّـائِقُونَ اِلي وَلِيِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَبِنَبيِّكَ ، خَلَقْتَهُ بندگان توكه شيفته ديدار نماينده ات هستيم آنكه مردم را به ياد تو وبه ياد پيامبرت اندازد وتو اورا آفريدي لَنـا عِصْمَةً وَمَلاذاً ، وَاَقَمْتَهُ لَنـا قِواماً وَمَعـاذاً ، وَجَعَلْتَهُ كه نگهدار و پشتيبان ما باشد و برپايش داشتي تا قوام و پناهگاه ما باشد و او را پيشواي
|
511 |
|
لِلْمُؤْمِنينَ مِنّـا اِمـاماً ، فَبَلِّغْهُ مِنّـا تَحِيَّةً وَسَلاماً ، وَزِدْنـا مؤمنين از ما گرداني پس برسان به آن جناب از طرف ما تحيت و سلامي و بيفزا بِذلِكَ يـا رَبِّ اِكْراماً ، وَاجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنـا مُسْتَقَرّاً بدينوسيله اي پروردگار ما بر كرامت و مقام ما و جايگاه او را جايگاه و اقامتگاه وَمُقـاماً ، وَاَتْمِمْ نِعْمَتَكَ بِتَقْديمِكَ اِيّـاهُ اَمـامَنـا ، حَتّي ما قرار ده و كامل كن نعمتت را بر ما با مقدم داشتن آن بزرگوار را در پيش روي ما تُورِدَنـا جَنـانَكَ وَمُرافَقَةَ الْشُّهَدآءِ مِنْ خُلَصـائِكَ ، تا ما را به بهشتهاي تو درآورد و به رفاقت ( و هم نشيني ) شهيدان از بندگان خالصت برساند اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، وَصَلِّ عَلي مُحَمَّد خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و درود فرست بر محمد جَدِّهِ وَرَسُولِكَ الْسَّيِّدِ الاَْكْبَرِ ، وَعَلي [ عَليّ ] اَبيهِ الْسَّيِّدِ جد بزرگوار او و رسول تو آن آقاي بزرگ و بر علي پدر بزرگوارش آن آقاي الاْصْغَرِ ، وَجَدَّتِهِ الْصِّدّيقَةِ الْكُبْري فـاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّد ، كوچكتر و بر جده اش صديقه كبري فاطمه دختر محمد صلي الله عليه و آله وَعَلي مَنِ اصْطَفَيْتَ مِنْ آبـائِهِ الْبَرَرَةِ ، وَعَلَيْهِ اَفْضَلَ و به برگزيدگان نيك رفتار از پدران آن حضرت و بر خود آن جناب فزونترين وَاَكْمَلَ وَاَتَمَّ وَاَدْوَمَ وَاَكْثَرَ وَاَوْفَرَ مـا صَلَّيْتَ عَلي اَحَد و كاملترين و تمامترين و مدام ترين و بيشترين و فراوانترين درودي كه بفرستي بر يكي مِنْ اَصْفِيـائِكَ وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَصَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً از برگزيدگان و نيكان از خلق خود و درود فرست بر آن جناب درودي
|
512 |
|
لاغـايَةَ لِعَدَدِهـا ، وَلا نِهـايَةَ لِمَدَدِهـا ، وَلا نَفـادَ كه شماره اش بي حد و مدتش بي نهايت و تمام لاَِمَدِهـا ، اَللّـهُمَّ وَاَقِمْ بِهِ الْحَقَّ ، وَاَدْحِضْ بِهِ الْبـاطِلَ ، نشدني باشد خدايا حق را بوسيله آن حضرت برپا دار و باطل را بدو نابود گردان وَاَدِلْ بِهِ اَوْلِيـائَكَ ، وَاَذْلِلْ بِهِ اَعْدائَكَ ، وَصِلِ اللّهُمَّ بَيْنَنـا و دوستانت را بوسيله اش به دولت رسان و دشمنانت را بدست او خوار گردان و پيوند كن خدايا ميان ما وَبَيْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدّي اِلي مُرافَقَةِ سَلَفِهِ ، وَاجْعَلْنـا مِمَّنْ و او را به پيوندي كه برساند ما را به رفاقت پدران گذشته او و بگردان ما را از كساني كه يَاْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ ، وَيَمْكُثُ في ظِلِّهِمْ ، وَاَعِنّـا عَلي تَاْدِيَةِ دامن آنها را بگيرند و در سايه لطف آنها بايستند و كمكمان كن بر اداي حُقُوقِهِ اِلَيْهِ ، وَالاِْجْتِهـادِ في طـاعَتِهِ ، وَاجْتِنـابِ حقوق آن حضرت و سعي و كوشش در فرمانبرداريش و دوري مَعْصِيَتِهِ ، وَامْنُنْ عَلَيْنـا بِرِضـاهُ ، وَهَبْ لَنـا رَأْفَتَهُ از نافرمانيش و منت نه بر ما به خوشنوديش و ببخش بر ما رأفت وَرَحْمَتَهُ وَدُعـائَهُ وَخَيْرَهُ ، مـا نَنـالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِكَ و مهرباني و دعا و خير آن حضرت را بدان حد كه برسيم بدانوسيله به رحمت وسيع تو وَفَوْزاً عِنْدَكَ ، وَاجْعَلْ صَلوتَنـا بِهِ مَقبُولَةً ، وَذُنُوبَنـا بِهِ و به كاميابي از نزد تو و بگردان نمازهاي ما را بوسيله او پذيرفته و گناهانمان را مَغْفُورَةً ، وَدُعـائَنـا بِهِ مُسْتَجـاباً ، وَاجْعَلْ اَرْزاقَنـا بِهِ آمرزيده و دعاهايمان را مستجاب شده و قرار ده روزيهاي ما را بدان
|
513 |
|
مَبْسُوطَةً ، وَهُمُومَنـا بِهِ مَكْفيَّةً ، وَحَوائِجَنـابِهِ مَقْضيَّةً ، حضرت گسترده و اندوههاي ما را بوسيله اش برطرف شده و حاجتهايمان را روا شده وَاَقْبِلْ اِلَيْنـا بِوَجْهِكَ الْكَريمِ ، وَاقْبَلْ تَقَرُّبَنـا اِلَيْكَ ، و رو كن بسوي ما ( پروردگارا ) بدان روي بزرگوارت و بپذير تقرب جوئي ما را بدرگاهت وَانْظُرْ اِلَيْنـا نَظْرَةً رَحيمَةً ، نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرامَةَ عِنْدَكَ ، و بنگر بسوي ما به نگاهي مهربانانه تا بدانوسيله بتوانيم مقام خود را در پيش تو به كمال رسانيم ، ثُمَّ لا تَصْرِفْهـا عَنّـا بِجُودِكَ ، وَاسْقِنـا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ و ديگر آن مقام را از ما بازنگردان به جود خودت و سيرابمان كن از حوض جدش ـ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ بِكَاْسِهِ وَبِيَدِهِ ، رَيّاً رَوِيّاً هَنيئاً سـائِغاً كه درود خدا بر او و آلش باد ـ از جام او و بدست آن جناب و سير و سيراب و گوارا و خوش لا ظَمَاَ بَعْدَهُ ، يـا اَرْحَمَ الْرّاحِمينَ .
كه تنشگي پس از آن نباشد اي مهربانترين مهربانان
پس نماز زيارت بجا مي آوري و دعا مي كني به آنچه خواهي ، كه به اجابت خواهد رسيد ، ان شاء الله .
|
514 |
|
دعاي سمات
دعاي سمات بااشاره به نامهاي پروردگار وشگفتي هاي خلقت خدا وقدرت بي نظير او كه در بعثت پيامبران ومعجزه ها آشكار مي شد ، و با يادي از حضرت موسي ، حضرت ابراهيم ، حضرت يعقوب ، حضرت اسحاق ، وحضرت محمّد صلوت الله عليهم اجمعين ، و حوادث مربوط به پيامبران الهي ، خداوند را به همه مقدّسات سوگند مي دهد ، و مغفرت و رحمت او را مي طلبد .
مستحب است اين دعا را در ساعات آخر روز جمعه بخوانند . علما بر خواندن اين دعا مواظبت مي كنند .
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الاَْعْظَمِ الاَْعَزِّ الاَْجَلِّ خدايا از تو مي خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزيزتر الاَْكْرَمِ الَّذِي اِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي مَغالِقِ اَبْوابِ السَّماءِ و برجسته تر و گراميترت همان نامي كه هرگاه بخوانندت بدان نام براي گشودن درهاي بسته لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ ، وَاِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي مَضائِقِ آسمان به رحمت گشوده شود ، و هرگاه بخوانندت بدان نام براي باز شدن تنگناهاي
|
515 |
|
اَبْوابِ الاَْرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ ، وَاِذا دُعِيتَ بِهِ عَلَي درهاي زمين باز شود ، و هرگاه بخوانندت بدان نام براي الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ ، وَاِذا دُعِيتَ بِهِ عَلَي الاَْمْواتِ آسان شدن سختي آسان گردد ، و هرگاه بخوانندت بدان نام براي زنده شدن لِلْنُّشُورِ انْتَشَرَتْ ، وَاِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي كَشْفِ الْبَأْساءِ مردگان زنده شود ، و هرگاه بخوانندت بدان نام براي برطرف شدن وَالْضَّرّاءِ انْكَشَفَتْ ، وَبِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ ، اَكْرَمِ دشواريها برطرف گردد ، و سوگند به عظمت ذات بزرگوارت الْوُجُوهِ وَاَعَزِّ الْوُجُوهِ ، الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ ، وَخَضَعَتْ كه بزرگوارترين و عزيزترين ذوات است ، و تمام روها دربرابرش خوار گشته ، و گردنها در مقابلش لَهُ الْرِّقابُ وَخَشَعَتْ لَهُ الاَْصْواتُ ، وَوَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ خم شده و صداها از هيبتش خاموش گشته ، و دلها همه از ترس او مِنْ مَخافَتِكَ ، وَبِقُوَّتِكَ الَّتِي بِها تُمْسِكُ الْسَّماءَ اَنْ تَقَعَ هراسان گشته ، و سوگند به نيرو و قدرتت كه بدان ( كرات ) آسمان را نگهداشته اي از اينكه عَلَي الاَْرْضِ اِلاّ بِاِذْنِكَ ، وَتُمْسِكُ الْسَّمواتِ وَالاَْرْضَ بر زمين افتد جز به اجازه خودت ، و نگهداشته اي آسمانها و زمين را اَنْ تَزُولا ، وَبِمَشِيَّتِكَ الَّتِي دانَ لَهَا الْعالَمُونَ وَبِكَلِمَتِكَ از اينكه از ميان بروند ، و سوگند به مشيت و اراده ات كه جهانيان در برابرش خوار گشته ، و به حق آن الَّتِي خَلَقْتَ بِهَا الْسَّمواتِ وَالاَْرْضَ ، وَبِحِكْمَتِكَ الَّتِي كلمه ات كه آسمانها و زمين را بدان آفريدي ، و به حق آن حكمتت
|
516 |
|
صَنَعْتَ بِهَا الْعَجائِب ، وَخَلَقْتَ بِهَا الْظُّلْمَةَ وَجَعَلْتَها كه بوسيله آن ( موجودات ) شگفت ساختي ، و تاريكي را بدان خلق فرمودي و آن را لَيْلاً ، وَجَعَلْتَ الْلَّيْلَ سَكَناً ، وَخَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَجَعَلْتَهُ شب قرار دادي و شب را نيز ( وقت ) آرامش قرار دادي و نور ، و روشني را بدان آفريدي ، و روزش نَهاراً ، وَجَعَلْتَ الْنَّهارَ نُشُوراً مُبْصِراً ، وَخَلَقْتَ بِهَا قرار دادي ، و روز را هم ( هنگام كار و ) جنبش و مايه بينش قرار دادي ، و بدان خورشيد الْشَّمْسَ وَجَعَلْتَ الْشَّمْسَ ضِياءً ، وَخَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ را آفريدي ، و خورشيد را نيز فروزان كردي ، و بدان ماه را خلق كردي وَجَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً ، وَخَلَقْتَ بِهَا الْكَواكِبَ وَجَعَلْتَها و آن را نور و روشنايي قرارش دادي ، و بدان ستارگان را آفريدي و قرارشان دادي نُجُوماً وَبُرُوجاً وَمَصابِيحَ وَزِينَةً وَرُجُوماً ، وَجَعَلْتَ لَها اختراني تابناك و برجها و چراغهايي و زيور بخش آسمان و وسيله راندن ( شياطين ) ، و قرار دادي براي مَشارِقَ وَمَغارِبَ ، وَجَعَلْتَ لَها مَطالِعَ وَمَجارِيَ ، آنهاخاورها و باخترها ، و نيز برايش طلوع گاهها و گردشگاهها مقرر ساختي وَجَعَلْتَ لَها فَلَكاً وَمَسابِحَ ، وَقَدَّرْتَها فِي الْسَّماءِ مَنازِلَ وبراي هريك از آنها مدار حركت و شناگاهي قرار دادي و روي اندازه هاي معين در آسمان منزلشان فَاَحْسَنْتَ تَقْدِيرَها ، وَصَوَّرْتَها فَاَحْسَنْتَ تَصْوِيرَها ، داديو به خوبي اندازه گرفتي و صورتشان دادي و نيكو صورتشان دادي وَاَحْصَيْتَها بِاَسْماءِكَ اِحْصاءً وَدَبَّرْتَها بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً ، و آنها را بنامهاي خويش دقيقاً برشمردي ، و با حكمت خويش با كمال تدبير اداره نمودي
|
517 |
|
وَاَحْسَنْتَ تَدْبِيرَها ، وَسَخَّرْتَها بِسُلْطانِ الْلَّيْلِ وَسُلْطانِ و به نيكي تدبير كردي و بوسيله تسلط شب الْنَّهارِ وَالسّاعاتِ وَعَدَدِ الْسِّنِينَ وَالْحِسابِ ، وَجَعَلْتَ و روز براي تنظيم ساعتها و شماره سالها و برقراري حساب تسخيرشان كردي ، و ديدنشان را رُؤْيَتَها لِجَمِيعِ الْنّاسِ مَرْئً واحِداً ، وَاَسْئَلُكَ الْلّهُمَّ بر همه مردم يكنواخت كردي ، و از تو مي خواهم خدايا بِمَجِْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ مُوسَي بْنَ به حق آن بزرگواري و مجدت كه سخن گفتي بدان با بنده و فرستاده ات موسي بن عِمرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الْمُقَدَّسِينَ فَوْقَ اِحْساسِ عمران عليه السلام در ميان قدسيان برتر از احساس الْكَرُوبِيِّينَ ، فَوْقَ غَمائِمِ الْنُّورِ فَوْقَ تابُوتِ الْشَّهادَةِ فِي كروبيان ، بالاتر از ابرهاي نور و بالاتر از صندوق شهادت كه در عَمُودِ الْنّارِ ، وَفِي طُورِ سَيْناءَ ، وَفِي جَبَلِ حُورِيثَ ، فِي ميان ستوني از آتش ( بود ) و هم در طور سيناء و در كوه حوريث ، در الْوادِ الْمُقَدَّسِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنْ جانِبِ الْطُّورِ وادي مقدس در بقعه مبارك از جانب راست كوه طور الاَْيْمَنِ مِنَ الْشَّجَرَة ، وَفِي اَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيات از درخت و در سرزمين مصر با نُه معجزه بَيِّنات ، وَيَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي اِسْرائِيلَ الْبَحْرَ ، وَفِي آشكار ، روزي كه دريا را براي بني اسرائيل شكافتي ، و در
|
518 |
|
الْمُنْبَجِساتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجائِبَ فِي بَحْرِ سُوف ، چشمه هاي جوشيده و جاري ( از سنگ ) كه از آن عجايبي ساختي در درياي سوف وَعَقَدْتَ ماءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجارَةِ ، و در دل آن درياي عظيم آب آن دريا را مانند سنگ منجمد كرده و بستي وَجاوَزْتَ بِبَنِي اِسْرائِيلَ الْبَحْرَ ، وَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْني و بني اسرائيل را از دريا عبور دادي ، و وعده نيكت را عَلَيْهِمْ بِما صَبَرُوا ، وَاَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ الاَْرْضِ وَمَغارِبَهَا به خاطر صبري كه كردند بر ايشان تمام كردي ، و آنان را بر شرق و غرب سرزميني كه براي الَّتِي بارَكْتَ فِيها لِلْعالَمِينَ ، وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ جهانيان مبارك گردانده بودي وارث و مالك كردي ، و فرعون و سپاهيانش را وَمَراكِبَهُ فِي الْيَمِّ ، وَبِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الاَْعْظَمِ الاَْعَزِّ با مركبهاشان در دريا غرق كردي ، و به حق نام بزرگ و اعظم و عزيزتر الاَْجَلِّ الاَْكْرَمِ ، وَبِمَجْدِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسي و برتر و گرامي ترت سوگند ، و به حق آن مجد و بزرگيت كه بدان بر موساي كليم عليه السلام در كَلِيمِكَ عَلَيْهِ الْسَّلامُ فِي طُورِ سَيْناءَ ، وَلاِبْراهِيمَ عَلَيْهِ طور سيناء تجلي كردي ، و پيش از آن نيز براي ابراهيم عليه السلام الْسَّلامُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِ ، وَلاِسْحاقَ خليل خود در مسجد خيف ( تجلي كردي ) ، و براي اسحاق صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بِئْرِ شِيع ، وَلِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ برگزيده ات عليه السلام در بئر شيع ( تجلي كردي ) ، و براي يعقوب پيامبرت
|
519 |
|
الْسَّلامُ فِي بَيْتِ اِيلِ ، وَاَوْفَيْتَ لاِبْراهِيمَ عَلَيْهِ الْسَّلامُ عليه السلام دربيت ايل ( خانه خدا ) تجلي كردي ، و براي ابراهيم عليه السلام به پيمان خود بِمِيثاقِكَ ، وَلاِسْحاقَ بِحَلْفِكَ ، وَلِيَعْقُوبَ بِشَهادَتِكَ ، وفا كردي و براي اسحاق به سوگندت ، و براي يعقوب به گواهيت وَلِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ ، وَللِدّاعِينَ بِاَسْماءِكَ ، فَاَجَبْتَ ، و براي مؤمنان به وعده ات ، و براي خوانندگان به نامهايت كه اجابتشان كردي ، وَبمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ لِمُوسَي بْنِ عِمْرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ و به همان مجد و بزرگيت كه براي موسي بن عمران عليه السلام عَلي قُبَّةِ الرُّمّانِ ، وَبِآياتِكَ الَّتِي وَقَعَتْ عَلي اَرْضِ در قبة الرمان ( محل مناجاتش ) آشكار گرديد ، و به آن معجزات و نشانه هايت مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ ، بِآيات عَزِيزَة ، وَبِسُلْطانِ كهواقع شد كه در سرزمين مصر با مجد و عزت و غلبه ، و به آن معجزات باشكوه ، و به آن تسلط نيرومند الْقُوَّةِ ، وَبِعِزَّةِ الْقُدْرِةَ ، وَبِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التّامَّةِ ، وَبِكَلِماتِكَ و قدرت با عزت ؟ ، و به مقام آن كلمه كاملت و به حق آن كلماتي الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِها عَلي اَهْلِ الْسَّمواتِ وَالاَْرْضِ ، وَاَهْلِ كه تفضل كردي بدانها بر اهل آسمانها و زمين ، و اهل الْدُّنْيا وَاَهْلِ الآخِرَةِ ، وَبِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِها عَلي دنيا و آخرت ، و به آن رحمتت كه بدان بر جَمِيعِ خَلْقِكَ ، وَبِاسْتِطاعَتِكَ الَّتِي اَقَمْتَ بِها عَلَي همه مخلوقاتت مِنّت نهادي و به آن توانائيت كه جهانيان را بدان
|
520 |
|
الْعالَمِينَ ، وَبِنوُرِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْناءَ ، برپاداشتي ، و بدان روشني و نورت كه درافتاد از دهشت آن طور سيناء وَبِعِلْمِكَ وَجَلالِكَ وَكِبْرِياءِكَ وَعِزَّتِكَ وَجَبَرُوتِكَ الَّتِي و بدان علم و جلال و بزرگواري و عزت و جبروتت كه زمين قدرت لَمْ تَستَقِلَّهَا الاَْرْضُ ، وَانْخَفَضَتْ لَهَا الْسَّمواتُ ، وَانْزَجَزَ كشيدن آن را نداشت ، و آسمانها در برابرش به زانو درآمد ، و عمق اكبر زمين در لَهَا الْعُمْقُ الاَْكْبَرُ ، وَرَكَدَتْ لَهَا الْبِحارُ وَالاَْنْهارُ ، مقابلش خود را واپس كشيد ، و درياها و نهرها از جنبش ايستاد وَخَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ ، وَسَكَنَتْ لَهَا الاَْرْضُ بِمناكِبِها ، و كوهها در برابرش فروتن گشت ، و زمين با همه پست و بلنديهايش براي او ساكن شد وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّها ، وَخَفَقَتْ لَهَا الْرِّياحُ فِي و تمام مخلوقات در برابرش تسليم گرديدند ، و بادها بخاطر آن در جريان خود مضطرب جَرَيانِها ، وَخَمَدَتْ لَهَا اْلِنّيرانُ فِي اَوْطانِها ، وَبِسُلْطانِكَ گرديد ، و آتشها بواسطه آن در جاهاي خود خاموش شد ، و به فرمانروايي مطلق ( يا حجت و برهانت ) الَّذِي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ ، وَحُمِدَتَ بِهِ كه به واسطه آن هميشه به پيروزي و غلبه معروف گشتي و بواسطه آن در آسمانها فِي الْسَّمواتِ وَالاَْرَضِينَ ، وَبِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الْصِّدْقِ و زمينها ستايش شدي ، و به حق آن كلمه صدق و راستت كه الَّتِي سَبَقَتْ لأَِبِينا آدَمَ عَلَيْهِ الْسَّلامُ ، وَذُرِّيَّتِهِ باِلْرَّحْمَةِ ، پيش از اين براي پدر ما آدم عليه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت سبقت جست
|
521 |
|
وَاَسْئَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْء ، وَبِنُورِ وَجْهِكَ و مي خوانمت به حق آن گفتارت كه بر هر چيز غلبه كرده ، و به نور ذاتت الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً ، وَخَرَّ مُوسي كه بوسيله آن بر كوه تجلي فرمودي ، و آنرا از هم متلاشي ساختي و موسي مدهوش صَعِقاً ، وَبِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ عَلي طُورِ سَيْناءَ ، فَكَلَّمْتَ درافتاد ، و به مجد و بزرگواريت كه آشكار شد بر طور سيناء و بوسيله آن با بنده بِه عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ مُوسَي بْنَ عِمْرانَ ، وَبِطَلْعَتِكَ فِي و پيامبرت موسي بن عمران تكلم كردي ، و به طلوع پرتوت در ساعِيرَ ، وَظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ الْمُقَدَّسِينَ ، محل مناجات عيسي و به ظهورت در كوه فاران ( جاي مناجات رسول خدا ) در جايگاه مرتفع قدسيان وَجُنُودِ الْمَلائِكَةِ الصّافِّينَ ، وَخُشُوعِ الْمَلائِكَةِ و صفوف لشگر فرشتگان و در ميان خشوع ملائكه الْمُسَبِّحِينَ ، وَبِبَرَكاتِكَ الَّتِي بارَكْتَ فِيها عَلي اِبْراهِيمَ تسبيح كننده ، و به حق آن بركاتت كه بركت دادي در آنها بر ابراهيم خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي اُمَّةِ مُحَمَّد صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ خليلت عليه السلام در ميان امت محمد صلي الله عليه وَآلِهِ ، وَبارَكْتَ لاِِسْحاقَ صَفِيِّكَ فِي اُمَّةِ عِيسي عَلَيْهِمَا و آله و بركت دادي بر اسحاق برگزيده ات در ميان امت عيسي عليهماالسلام السَّلامُ ، وَبارَكْتَ لِيَعْقُوبَ اِسْرائِيلِكَ فِي اُمَّةِ مُوسي و بركت دادي بر يعقوب اسرائيل در امت موسي
|
522 |
|
عَلَيْهِمَا السَّلامُ ، وَبارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّد صَلَّي اللّهُ عليهماالسلام و بركت دادي بر حبيبت محمد صلي الله عَلَيْهِ وَآلِهِ فِي عِتْرَتِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَاُمَّتِهِ ، اَللّهُمَّ وَكَما غِبْنا عَنْ عليه و آله در عترت و فرزندان و امتش ، خدايا چنانچه ما در آن جريانات نبوديم ذلِكَ وَلَمْ نَشْهَدْهُ وَآمَنّا بِهِ وَلَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَعَدْلاً ، اَنْ و آنها را و نديده از روي راستي و درستي بدان ايمان آورديم مي خواهيم تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، وَاَنْ تُبارِكَ عَلي مُحَمَّد درود فرستي بر محمد و آل محمد ، و مبارك كني بر محمد وَآلِ مُحَمَّد ، وَتَرَحَّمَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، كَاَفْضَلِ و آل محمد ، و رحمت فرست بر محمد و آل محمد ، مانند بهترين ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلي اِبْراهِيمَ وَآلِ درود و بركت و رحمتي كه بر ابراهيم و آل اِبْراهِيمَ ، اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ ، فَعّالٌ لِما تُرِيدُ ، وَاَنْتَ عَلي ابراهيم فرستادي ، كه براستي تو ستوده و بزرگواري و هر چه بخواهي انجام دهي و تو بر كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ .
هر چيز توانايي
پس حاجت خود را ذكر مي كني ومي گويي :
« اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْدُّعاءِ ، وَبِحَقِّ هذِهِ الاَْسْماءِ الَّتِي خدايا به حق اين دعا و به حق اين نامهايي
|
523 |
|
لايَعْلَمُ تَفْسِيرَها وَلايَعْلَمُ باطِنَها غَيْرُكَ ، صَلِّ عَلي كه نداند تفسيرش را و نداند باطن آنها را كسي جز تو درود فرست بر مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، وَافْعَلْ بِي ما اَنْتَ اَهْلُهُ ، وَلا تَفْعَلْ محمد و آل محمد و بجاي آر درباره من آنچه را تو شايسته آني ، و انجام مده بِي ما اَنَا اَهْلُهُ ، وَاغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما درباره من آنچه من سزاوار آنم و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه پس از اين تَاَخَّرَ ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ ، وَاكْفِنِي مَؤُنَةَ سر زند ، و وسعت ده بر من از روزي حلالت و مرا از زحمت و شر اِنْسانِ سَوْء ، وَجارِ سَوْء ، وَقَرِينِ سَوْء ، وَسُلْطانِ سَوْء ، انسان بد و همسايه بد و رفيق بد و سلطان بد كفايت فرما اِنَّكَ عَلي ما تَشاءُ قَدِيرٌ ، وَبِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ ، آمِينَ رَبَّ كه تو بر هر چيز توانايي ، و به هر چيز دانايي ، اجابت فرما اي پروردگار الْعالَمِينَ » .
جهانيان « اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْدُّعاءِ ، وَبِحَقِّ هذِهِ الاَْسْماءِ الَّتِي لا « خدايا بحق اين دعا و به حق اين نامهايي كه يَعْلَمُ تَفسْيرَها وَلا تَاْوِيلَها ، وَلا باطِنَها وَلا ظاهِرَها نداند تفسيرش را و نه تأويلش را و نه باطنش را و نه ظاهرش را غَيْرُكَ ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، وَاَنْ تَرْزُقَنِي كسي جز تو ( از تو مي خواهم ) كه درود فرستي بر محمد و آل محمد ، و اينكه روزي من گرداني
|
524 |
|
خَيْرَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ » ،
خير دنيا و آخرت را »
پس حاجات خود را بطلب ، وبگو :
« وَافْعَلْ بِي ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ بي ما اَنَا اَهْلُهُ ، وَانْتَقِمْ « و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آني و مكن با من آنچه را من سزاوار آنم لِيْ مِنْ فُلانِ بْنِ فُلان ( وبجاي فلان بن فلان نام دشمن را بگو )
و براي من از فلان پسرِ فلان انتقام بگير وَاغْفِرْ لِي مِنْ ذُنوُبِي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما َتاَخَّرَ ، وَلِوالِدَيَّ ، و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از اين پس سرزند ، و بيامرز پدر و مادرم را وَلِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه را ، و وسعت ده بر من از روزي حلالت رِزْقِكَ ، وَاكْفِنِي مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْء ، وَجارِ سَوْء ، و مرا از زحمت و شرّ انسان بد و همسايه بد وَسُلْطانِ سَوْء ، وَقَرِينِ سَوْء ، وَيَوْمِ سَوْء ، وَساعَةِ سَوْء ، و سلطان بد و رفيق بد و روز بد و ساعت بد كفايت فرما وَانْتَقِمْ لِي مِمَّنْ يَكِيدُنِي ، وَمِمَّنْ يَبْغِي عَلَيَّ ، وَيُرِيدُ بِي ، و از كسي كه به من نيرنگ زند و بر من ستم كند و قصد ظلم به من وَبِاَهْلِي ، وَاَوْلادِي ، وَاِخْوانِي ، وَجِيرانِي ، وَقَراباتِي مِنَ و به خاندان و فرزندان و همسايگان و نزديكان من
|
525 |
|
الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ ظُلْماً ، اِنَّكَ عَلي ما تَشاءُ قَدِيرٌ ، از مردان مؤمن و زنان مؤمنه را دارد انتقام مرا بگير كه تو بر هر چه بخواهي توانايي وَبِكُلِّ شَيْء عَلِيمٌ ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ » پس بگو : و به هر چيز دانايي اجابت فرما اي پروردگار جهانيان » « اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْدُّعاءِ تَفَضَّلْ عَلي فُقَراءِ الْمُؤْمِنِينَ « خدايا به حق اين دعاء بر ( همه اهل ايمان ) تفضل كن ، بر فقراي مؤمنين وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِني وَالْثَّرْوَةِ ، وَعَلي مَرْضيَ الْمُؤْمِنِينَ و مؤمنات به ثروت و توانگري ، و بر بيماران از مؤمنين وَالْمُؤْمِناتِ بِالْشِّفاءِ وَالْصِّحَّةِ ، وَعَلي اَحْياءِ الْمُؤْمِنِينَ و مؤمنات به شفاء و تندرستي ، و بر زندگان مؤمنين وَالْمُؤْمِناتِ بِالْلُّطْفِ وَالْكَرامَةِ ، وَعَلي اَمْواتِ الْمُؤْمِنِينَ و مؤمنات به لطف و بزرگواري ، و بر مردگان مؤمنين وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالْرَّحْمَةِ ، وَعَلي مُسافِرِي و مؤمنات به آمرزش و رحمت ، و بر مسافرين الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْرَّدِّ اِلي اَوْطانِهِمْ سالِمِينَ مؤمنين و مؤمنات به بازگشتن بسوي وطنهاي خويش به سلامتي غانِمِينَ ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الْرّاحِمِينَ ، وَصَلَّي اللّهُ عَلي و بهره مندي ، به رحمتت اي مهربانترين مهربانان و درود فرستد خداوند بر سَيِّدِنا مُحَمَّد خاتَمِ الْنَّبِيِّينَ وَعِتْرَتِهِ الْطّاهِرِينَ ، وَسَلَّمَ آقاي ما محمد خاتم پيمبران و عترت پاكيزه اش ،
|
526 |
|
تَسْلِيماً كَثِيراً » .
و ســـلام بـسـيـــار »
« اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْئَلُكَ بِحُرْمَةِ هذَا الدُّعاءِ ، وِ بِما فاتَ خدايا از تو مي خواهم به حرمت اين دعا و به آنچه مِنْهُ مِنَ الأَسْماءِ ، وَبِما يَشتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسِيرِ وَالتَّدْبِيرِ از نامهايت كه در آن ذكر نشده و به آنچه دربردارد از تفسير الَّذِي لايُحِيطُ بِهِ اِلاّ اَنْتَ ، اَنْ تَفْعَلَ بي كَذا وَكَذا » و تدبيري كه كسي جز تو بر آن احاطه ندارد كه درباره من چنين و چنان كني
و به جاي ( كَذا وكَذا ) حاجت خود را بخواهد .
« وآخِر دَعْوانا أنِ الْحمْدُ للهِِ رَبِّ العالَمين »