بخش 4

دعای سمات


76


إِلاّ أَنَّهُ لا نَبِيَّ بَعْدِي»، وَزَوَّجَهُ ابْنَتَهُ، سَيّـِدَةَ نِساءِ الْعالَمِينَ، وَأَحَلَّ
جز اينكه پيامبري پس از من نيست و تزويج كرد به او دخترش بانوي زنان جهانيان را و جايز ساخت
لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ ما حَلَّ لَهُ، وَسَدَّ الاَْبْوابَ إِلاّ بابَهُ،ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ
براي او از مسجدش آنچه براي خود او جايز بود، و ببست درهاي مسجد را جزدرخانه علي را، سپس علم
وَحِكْمَتَهُ، فَقالَ:«أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَعَلِيٌّ بابُها، فَمَنْ أَرادَ الْحِكْمَةَ
و حكمت خود را به او سپرد و فرمود: من شهر علمم و علي دَرِ آن شهر است پس هر كه حكمت خواهد
فَلْيَأْتِها مِنْ بابِها»، ثُمَّ قالَ: «أَنْتَ اَخِي وَ وَصِيّـِي
بايد از دَرِ آن درآيد، سپس فرمود: تويي برادر من و وصي من
وَوارِثِي، لَحْمُكَ مِنْ لَحْمِي، وَدَمُكَ مِنْ دَمِي، وَسِلْمُكَ سِلْمِي،
و وارث من گوشتت از گوشت من و خونت از خون من است صلح تو صلح من
وَحَرْبُكَ حَرْبِي، وَالاِْيمانُ مُخالِطٌ لَحْمَكَ وَدَمَكَ، كَما خالَطَ
و جنگ تو جنگ من است و ايمان با گوشت و خون تو آميخته شده چنانچه با گوشت
لَحْمِي وَدَمِي، وَأَنْتَ غَداً عَلَي الْحَوْضِ خَلِيفَتِي، وَأَنْتَ تَقْضِي
و خون من آميخته و تو در فرداي محشر بر سر حوض (كوثر) جانشين مني و تو مي پردازي
دَيْنِي، وَتُنْجِزُ عِداتِي، وَشِيعَتُكَ عَلي مَنابِرَ مِنْ نُور ، مُبْيَضَّةً
قرض مرا و وفا مي كني به وعده هاي من و شيعيانت بر منبرهايي از نور با روهاي
وُجُوهُهُمْ، حَوْلِي فِي الْجَنَّةِ، وَهُمْ جِيرانِي، وَلَوْلا أَنْتَ يا عَلِيُّ
سفيد در بهشت اطراف منند و آنها همسايگان منند و اگر تو نبودي ـ اي علي ـ



77


لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِي»، وَكانَ بَعْدَهُ هُديً مِنَ الضَّلالِ وَنُوراً
مؤمنان پس از من شناخته نمي شدند، و آن جناب پس از رسول خدا راهنماي گمراهي و روشنائي
مِنَ الْعَمي، وَحَبْلَ اللهِ الْمَتِينَ وَصِراطَهُ الْمُسْتَقِيمَ، لا يُسْبَقُ
از كور دلي جهالت و رشته محكم خدا و راه راست او بود، كسي پيشي نگرفت بر او
بِقَرابَة فِي رَحِم، وَلا بِسابِقَة فِي دِين، وَلا يُلْحَقُ فِي مَنْقَبَة مِنْ
در نزديكي خويشاوندي به رسول خدا و نه از نظر سابقه در دين و نه كسي توانست در يكي از منقبتها
مَناقِبِهِ، يَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ، صَلَّي اللهُ عَلَيْهِما وَآلِهِما، وَيُقاتِلُ
به اوبرسد، همانند رسول خدا بود ـ كه درود خدا بر هر دوي ايشان باد ـ و او بود كه بر طبق تأويل و
عَلَي التَّأْوِيلِ، وَلا تَأْخُذُهُ فِي اللهِ لَوْمَةُ لائِم قَدْ وَتَرَ فِيهِ صَنادِيدَ
باطن قرآن مي جنگيد ودرباره خدا باكي ازسرزنش ملامت كنندگان نداشت در راه خدا خون بزرگان
الْعَرَبِ، وَقَتَلَ أَبْطالَهُمْ، وَناوَشَ ذُؤْبانَهُمْ، فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقاداً
عرب رابه خاك ريخت و دلاورانشان را بكشت و با گرگانشان در افتاد و همين سبب شد در دلهاي ايشان كينه ها بگذارد
بَدْرِيَّةً وَخَيْبَرِيَّةً وَحُنَيْنِيَّةً وَغَيْرَهُنَّ، فَأَضَبَّتْ عَلي عَداوَتِهِ،
كينه هاي جنگ بدر و خيبر و حنين و غير آنها پس دشمني او را به دل گرفتند
وَاَكَبَّتْ عَلي مُنابَذَتِهِ، حَتّي قَتَلَ النّاكِثِينَ وَالْقاسِطِينَ وَالْمارِقِينَ،
و به جنـگ و مخالفـت با او بر خـاستند تا بيعت شكنان و زورگـويان و از دين گريـزان را كشت
وَلَمّا قَضي نَحْبَهُ، وَقَتَلَهُ أَشْقَي الاْخِرِينَ، يَتْبَعُ أَشْقَي الاَْوَّلِينَ،
و چون شقي ترين مردم عصر كه پيروي كرد از تبه كارترين پيشينيان، او را كشت، امتثال



78


لَمْ يُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فِي الْهادِينَ بَعْدَ
نشد از دستور رسول خدا (صلي الله عليه وآله) كه در باره راهنمايان دين يكي پس از
الْهادِينَ، وَالاُْمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلي مَقْتِهِ، مُجْتَمِعَةٌ عَلي قَطِيعَةِ رَحِمِهِ،
ديگري فرموده بود و امت پافشاري بر دشمني آن حضرت كردند و گرد آمدند براي قطع رحم او
وَاِقْصاءِ وُلْدِهِ، إِلاَّ الْقَلِيلَ مِمَّنْ وَفي لِرِعايَةِ الْحَقّـِ فِيهِمْ، فَقُتِلَ مَنْ
و تبعيد كردن (و آواره ساختن) فرزندانش جز اندكي از كساني كه رعايت كردند حق ايشان را و درنتيجه
قُتِلَ، وَسُبِيَ مَنْ سُبِيَ، وَاُقْصِيَ مَنْ اُقْصِيَ، وَجَرَي الْقَضاءُ لَهُمْ
جمعي كشته وگروهي اسير و دسته اي از وطن آواره گشتند و قلم تقدير طوري بر ايشان جاري شد
بِما يُرْجي لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَةِ، إِذْ كانَتِ الاَْرْضُ "  لِلّهِ يُورِثُها مَنْ
كه اميد پاداش نيك در آن مي رود زيرا (كره) زمين از خدا است و به هركه از بندگانش كه بخواهد
يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ " ، وَ "  سُبْحانَ رَبّـِناإِنْ كانَ وَعْدُ
آن راارث دهد و بدو واگذارد و سرانجام از آنِ پرهيزكاران است و منزه است پروردگار ما كه حتماً وعده پروردگارمان
رَبّـِنا لَمَفْعُولاً، وَلَنْ يُخْلِفَ اللهُ وَعْدَهُ، وَهُوَالْعَزيزُ الْحَكِيمُ "  ، فَعَلَي
انجام شدني است و خدا خلف وعده نمي كند و او است نيرومند فرزانه پس بر
الاَْطايِبِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّد وَعَلِيّـ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِما وَآلِهِما،
پاكيزگان از خاندان محمد و علي ـ درود خدا بر هر دو ايشان و آلشان باد  ـ
فَلْيَبْكِ الْباكُونَ، وَإِيّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النّادِبُونَ، وَلِمِثْلِهِمْ فَلْتَدِرْ
بايد گريه كنندگان بگريند و بر آنها بايد زاري كنندگان زاري كنند و براي امثال آنها بايد اشكها



79


الدُّمُوعُ، وَلْيَصْرُخِ الصّارِخُونَ، وَيَضِجَّ الضّاجُّونَ، وَيَعِجَّ
روان گردد و فرياد زنندگان فرياد زنند و شيون كنندگان شيون كنند و خروش كنندگان
الْعاجُّونَ، أَيْنَ الْحَسَنُ، أَيْنَ الْحُسَيْنُ، أَيْنَ أَبْناءُ الْحُسَيْنِ، صالِحٌ
خروش سر دهند كجاست حسن، و كجاست حسين، و كجايند فرزندان حسين، شايسته اي
بَعْدَ صالِح، وَصادِقٌ بَعْدَ صادِق، أَيْنَ السَّبِيلُ بَعْدَ السَّبِيلِ، أَيْنَ
پس ازشايسته ديگروراستگويي پس از راستگوي ديگركجاست آن راه حق پس از راه ديگر، كجايند
الْخِيَرَةُ بَعْدَ الْخِيَرَةِ، أَيْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَةُ، أَيْنَ الاَْقْمارُ الْمُنِيرَةُ،
برگزيدگان(خدائي)هريك پس ازديگري، كجايندخورشيدهاي تابان،كجايندماههاي نور افشان،
أَيْنَ الاَْنْجُمُ الزّاهِرَةُ، أَيْنَ أَعْلامُ الدِّينِ وَقَواعِدُ الْعِلْمِ، أَيْنَ
كجايند اختران فروزان، كجايند بزرگان دين و پايه هاي دانش، كجا است به جامانده
بَقِيَّةُ اللهِ الَّتِي لا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَةِ الْهادِيَةِ، أَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ
خداكه بيرون ازخاندان عترت راهنما(ي رسول خدا) نيست، كجاست آنكه آماده ريشه كن ساختن
الظَّلَمَةِ، أَيْنَ الْمُنْتَظَرُ لاِقامَةِ الاَْمْتِ وَالْعِوَجِ، أَيْنَ الْمُرْتَجي
ستمگران است؟ كجاست آنكه چشم براهش هستند براي اصلاح نادرستيها و كجيها، كجاست آن مايه اميد
لاِزالَةِ الْجَوْرِ وَالْعُدْوانِ، أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ،
براي زدودن ستم و تجاوز، كجاست ذخيره الهي براي نو كردن فريضه ها و سنتهاي دين،
أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لاِِعادَةِ الْمِلَّةِ وَالشَّرِيعَةِ، أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لاِحْياءِ
كجاست آن برگزيده براي بازگرداندن كيش و آئين به عرصه جامعه، كجاست آن مايه اميد براي زنده كردن



80


الْكِتابِ وَحُدُودِهِ، أَيْنَ مُحْيِي مَعالِمِ الدِّينِ وَأَهْلِهِ، أَيْنَ قاصِمُ
قرآن و حدود آن، كجاست زنده كننده آثار دين و اهل دين، كجاست درهم شكننده
شَوْكَةِ الْمُعْتَدِينَ، أَيْنَ هادِمُ أَبْنِيَةِ الشّـِرْكِ وَالنّـِفاقِ، أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ
شوكت زورگويان، كجاست ويران كننده بناهاي شرك و دو روئي، كجاست نابود كننده اهل
الْفُسُوقِ وَالْعِصْيانِ وَالطُّغْيانِ، أَيْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الْغَيّـِ وَالشّـِقاقِ،
فسق و گناه و طغيان، كجاست آنكه شاخه هاي گمراهي و اختلاف را ببرد،
أَيْنَ طامِسُ آثارِالزَّيْغِ وَالاَْهْواءِ، أَيْنَ قاطِـعُ حَبائِلِ الْكِذْبِ
كجاست محو كننده آثار كجروي و هوا و هوسها، كجاست پاره كننده دامهاي دروغ
وَالاِْفْتِراءِ، أَيْنَ مُبِيدُ الْعُتاةِ وَالْمَرَدَةِ، أَيْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنادِ
و بهتان، كجاست نابود كننده سركشان و متمردان، كجاست ريشه كن كننده ستيزه جويان
وَالتَّضْلِيلِ وَالاِْلْحادِ، أَيْنَ مُعِزُّ الاَْوْلِياءِوَمُذِلُّ الاَْعْداءِ، أَيْنَ جامِـعُ
و گمراهگران و بي دينان، كجاست عزت بخش دوستان و خوار كننده دشمنان، كجاست آن عامل وحدت مردم
الْكَلِمِ عَلَي التَّقْوي، أَيْنَ بابُ اللهِ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتي، أَيْنَ وَجْهُ اللهِ
بر اساس پرهيزكاري، كجاست آن راه وصول به خدا، كجاست آن آئينه خدايي
الَّذِي إِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ الاَْوْلِياءُ، أَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الاَْرْضِ
كه بسويش توجه كنند اولياء، كجاست آن سبب ارتباط ميان زمين
وَالسَّماءِ، أَيْنَ صاحِبُ يَوْمِ الْفَتْحِ وَناشِرُ رايَةِ الْهُدي، أَيْنَ مُؤَلِّفُ
و آسمان، كجاست آن فرمانرواي روز پيروزي و برافرازنده پرچم هدايت، كجاست گرد آورنده



81


شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا، أَيْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الاَْنْبِياءِ وَأَبْناءِ
شايستگي و رضايت مردم، كجاست خون خواه پيمبران و فرزندان
الاَْنْبِياءِ، أَيْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلاءَ،أَيْنَ الْمَنْصُورُ عَلي
پيمبران، كجاست خون خواه كشته كربلا، كجاست آن ياري شده و پيروزمند بر
مَنِ اعْتَدي عَلَيْهِ وَافْتَري، أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعا، أَيْنَ
كساني كه براوستم كردندودروغ بستند،كجاست آن درمانده اي كه چون دعاكندبه اجابت رسد،كجاست
صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُو الْبِرّـِ وَالتَّقْوي، أَيْنَ ابْنُ النَّبِيّـِ الْمُصْطَفي، وَابْنُ
صدر مخلوقات عالم آن نيكوكار با تقوي، كجاست فرزند پيامبر برگزيده و فرزند
عَلِيّـ الْمُرْتَضي، وَابْنُ خَدِيجَةَ الْغَرّاءِ، وَابْنُ فاطِمَةَ الْكُبْري، بِأَبِي
علي مرتضي و فرزند خديجه روشن سيما و فرزند فاطمه كبري، پدر
أَنْتَ وَاُمِّي وَنَفْسِي لَكَ الْوِقاءُ وَالْحِمي، يَاابْنَ السّادَةِ الْمُقَرَّبِينَ،
و مادرم بفدايت و خودم بلاگردان و سپر پيش روي تو باشم اي فرزند بزرگان مقرب درگاه حق
يَاابْنَ النُّجَباءِ الاَْكْرَمِينَ، يَاابْنَ الْهُداةِ الْمَهْدِيِّينَ، يَاابْنَ الْخِيَرَةِ
اي فرزند نجيبان گرامي، اي فرزند راهنمايان راه يافته اي فرزند نيكان
الْمُهَذَّبِينَ، يَاابْنَ الْغَطارِفَةِ الاَْنْجَبِينَ، يَاابْنَ الاَْطايِبِ الْمُطَهَّرِينَ،
پاكيزه اي فرزند گراميان برگزيده اي فرزند پاكان پاكيزه
يَاابْنَ الْخَضارِمَةِ الْمُنْتَجَبِينَ، يَاابْنَ الْقَماقِمَةِ الاَْكْرَمِينَ، يَاابْنَ
اي فرزند جوانمردان پرجود برگزيده اي فرزند درياهاي بخشش و تابان اي فرزند



82


الْبُدُورِالْمُنِيرَةِ، يَاابْنَ السُّرُجِ الْمُضِيئَةِ،يَاابْنَ الشُّهُبِ الثّاقِبَةِ، يَاابْنَ
ماههاي نور افشان اي فرزند چراغهاي تابان اي فرزند
الاَْنْجُمِ الزّاهِرَةِ، يَاابْنَ السُّبُلِ الْواضِحَةِ، يَاابْنَ الاَْعْلامِ اللاّئِحَةِ،
ستارگان فروزان اي فرزند اختران درخشان اي فرزند راههاي روشن اي فرزند نشانه هاي آشكار
يَاابْنَ الْعُلُومِ الْكامِلَةِ، يَاابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُورَةِ، يَاابْنَ الْمَعالِمِ
اي فرزند دانشهاي كامل اي فرزند آئينهاي معروف و مشهور اي فرزند آثار و معالم
الْمَأْثُورَةِ، يَاابْنَ الْمُعْجِزاتِ الْمَوْجُودَةِ، يَاابْنَ الدَّلائِلِ الْمَشْهُودَةِ،
رسيده (از خدا و انبياء) اي فرزند معجزات موجود اي فرزند دليلهاي آشكار
يَاابْنَ الصّـِراطِ الْمُسْتَقِيمِ، يَاابْنَ النَّبَأِ الْعَظِيمِ، يَاابْنَ مَنْ هُوَ فِي
اي فرزند راه مستقيم اي فرزند آن خبر بسيار بزرگ اي فرزند كسي كه در دفتر
أُمّـِ الْكِتابِ لَدَي اللهِ عَلِيٌّ حَكِيمٌ، يَاابْنَ الاْياتِ وَالْبَيّـِناتِ، يَاابْنَ
اصلي نزد خداوند «علي» (والا) و فرزانه است اي فرزند آيات و نشانه هاي آشكار اي فرزند
الدَّلائِلِ الظّاهِراتِ، يَاابْنَ الْبَراهِينِ الْواضِحاتِ الْباهِراتِ، يَاابْنَ
دليلهاي هويدا اي فرزند برهانهاي نمايان روشن اي فرزند
الْحُجَجِ الْبالِغاتِ، يَاابْنَ النّـِعَمِ السّابِغاتِ، يَاابْنَ طه وَالْمُحْكَماتِ،
حجتهاي رسا اي فرزند نعمتهاي شايان و فراوان اي فرزند طه و آيات محكم قرآن
يَاابْنَ يس وَالذّارِياتِ، يَاابْنَ الطُّورِ وَالْعادِياتِ، يَاابْنَ مَنْ دَني
اي فرزند يس و ذاريات، اي فرزند طور و عاديات، اي فرزند كسي كه (در شب معراج) نزديك شد



83


فَتَدَلّي، فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْني، دُنُوّاً وَاقْتِراباً مِنَ الْعَلِيّـِ
و نزديك تر شد به فاصله دو كمان يا نزديكتر، در نزديكي و قرب نسبت به خداي والاي
الاَْعْلي، لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوي، بَلْ اَيُّ أَرْض
اعلي، اي كاش مي دانستم در چه جايي منزل گرفته اي و چه سرزمين و مكاني
تُقِلُّكَ أَوْ ثَري، أَ  بِرَضْوي أَوْ غَيْرِها أَمْ ذِي طُوي،عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ
تو را بر خود نگهداشته آيا در كوه رضوايي يا غير آن يا در ذي طوي، گران است بر من كه
أَرَي الْخَلْقَ وَلا تُري، وَلا أَسْمَعُ لَكَ حَسِيساً وَلا نَجْوي، عَزِيزٌ
مردم را ببينم ولي تو ديده نشوي و نشنوم از تو صدا و نه رازي، گران است
عَلَيَّ أَنْ تُحِيطَ بِكَ دُونِيَ الْبَلْوي، وَلا يَنالُكَ مِنّـِي ضَجِيجٌ وَلا
بر من كه بي من بر تو تنها بلا احاطه كند، و صداي زاري و شكوه من به
شَكْوي، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّب لَمْ يَخْلُ مِنّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ
تو نرسد، جانم به قربانت اي پنهاني كه از ميان ما بيرون نيستي جانم به قربانت اي دور
نازِح ما نَزَحَ عَنّا، بِنَفْسِي أَنْتَ اُمْنِيَّةُ شائِق يَتَمَنّي، مِنْ مُؤْمِن
از نظري كه از ما دور نيست جانم به قربانت اي آرمان هر مشتاقي كه آرزويت كنند از مردان
وَمُؤْمِنَة ذَكَرا فَحَنّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزّ لا يُسامي، بِنَفْسِي
و زنان با ايماني كه به ياد تو ناله از دل كشند جانم به قربانت اي بسته به عزتي كه كسي برتو برتري نگيرد جانم
أَنْتَ مِنْ أَثِيلِ مَجْد لا يُحاذي، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَم
به قربانت اي مجد و شوكت ريشه داري كه همطراز ندارد و جانم به قربانت اي نعمت ديرينه اي كه



84


لا تُضاهي، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَصِيفِ شَرَف لا يُساوي، إِلي مَتي
شبيه ندارد جانم به قربانت اي قرين شرف و بزرگواري كه برابر ندارد، تا كي
أَحارُ فِيكَ يا مَوْلايَ، وَإِلي مَتي وَاَيَّ خِطاب اَصِفُ فِيكَ وَاَيَّ
سرگردان تو باشم اي مولاي من، و تا كي و به چه زباني وصف تو گويم و
نَجْوي، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أُجابَ دُونَكَ وَأُناغي، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ
راز دل كنم گران و ناگوار است بر من كه پاسخ از ديگري جز تو بشنوم و گفتگو كنم، گران است بر من كه
أَبْكِيَكَ وَيَخْذُلَكَ الْوَري، عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ يَجْرِيَ عَلَيْكَ دُونَهُمْ ما
بر تو بگريم ولي مردم تو را واگذارند، گران است بر من كه بر تو بگذرد آنچه مي گذرد نه
جَري، هَلْ مِنْ مُعِين فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَالْبُكاءَ، هَلْ مِنْ جَزوُع
بر ديگران، آيا كمك كاري هست كه با او فرياد و گريه را طولاني كنم آيا بي تابي هست
فَأُساعِدَ جَزَعَهُ إِذا خَلا، هَلْ قُذِيَتْ عَيْنٌ فَساعَدَتْها عَيْنِي عَلَي
كه چون به خلوت روددرزاريوجزع كمكش كنم آيا چشمي هست كه خار فراق در آن خليده و گريان باشد تا چشم پرخار
الْقَذي، هَلْ إِلَيْكَ يَاابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقي، هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنا
من نيز ياريش دهد، آيا اي پسر احمد بسويت راهي هست تا ديدارت كنم آيا روز جدائي ما به وعده تو پيوست
مِنْكَ بِعِدَة فَنَحْظي، مَتي نَرِدُ مَناهِلَكَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوي، مَتي نَنْتَقِـعُ
مي شودتابهره مندگرديم؟كي مي شود كه به سرچشمه هاي پرآبت درآئيم و سيراب شويم؟ كي مي شود كه سيراب گرديم
مِنْ عَذْبِ مائِكَ فَقَدْ طالَ الصَّدي، مَتي نُغادِيكَ وَنُراوِحُكَ
از آب وصل توكه تشنگي ما به داراز كشيد؟ كي مي شودكه صبح وشام را باتو بسر بريم وديده روشن كنيم؟



85


فَنُقِرَّ عَيْناً، مَتي تَرانا وَنَراكَ وَقَدْ نَشَرْتَ لِواءَ النَّصْرِ تُري، أَتَرانا
كي مي شودكه توماراببينيوماتورا ببينيم و پرچم نصرتت را برافراشته باشي و مردم آن را مشاهده كنند؟ آيا مي شود كه ببينيم
نَحُفُّ بِكَ وَأَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلاََ، وَقَدْ مَلاَْتَ الاَْرْضَ عَدْلاً، وَاَذَقْتَ
آن روزي كه گرداگردت را گرفته و تو رهبر مردم باشي و زمين را پر از عدل و داد كني و بچشاني
أَعْداءَكَ هَواناً وَعِقاباً، وَاَبَرْتَ الْعُتاةَ وَجَحَدَةَ الْحَقّـِ، وَقَطَعْتَ
به دشمنانت خواري و كيفر را و نابود كني سركشان و منكران حق را و بزني
دابِرَ الْمُتَكَبّـِرِينَ، وَاجْتَثَثْتَ اُصُولَ الظّالِمِينَ، وَنَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ
ريشه گردنكشان را و بر كني اساس ستمكاران را و ما بگوئيم: ستايش
لِلّهِ رَبّـِ الْعالَمِينَ. اَللّهُمَّ أَنْتَ كَشّافُ الْكُرَبِ وَالْبَلْوي، وَإِلَيْكَ
خاص خدا پروردگار جهانيان است خدايا تويي برطرف كننده گرفتاريها و بلا و از تو
أَسْتَعْدِي فَعِنْدَكَ الْعَدْوي، وَأَنْتَ رَبُّ الاْخِرَةِ وَالاُْولي، فَأَغِثْ يا
دادرسي و ياري جويم كه در نزد تو است دادخواهي و ياري و توئي پروردگار آخرت و دنيا پس فرياد رسي كن اي
غِياثَ الْمُسْتَغِيثِينَ عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلي، وَ أَرِهِ سَيّـِدَهُ يا شَدِيدَ الْقُوي،
فريادرس درماندگان از بنده خُرد گرفتارت، و بنمايان به او آقايش را اي سخت نيرو
وَأَزِلْ عَنْهُ بِهِ الاَْسي وَالْجَوي، وَبَرِّدْ غَلِيلَهُ يا مَنْ عَلَي الْعَرْشِ
و زائل كن به ديدار آن حضرت از او اندوه و سوز دلش را و فرو نشان سوز عطشش را اي كه بر عرش
اسْتَوي، وَمَنْ إِلَيْهِ الرُّجْعي وَالْمُنْتَهي. اَللّهُمَّ وَنَحْنُ عَبِيدُكَ
استواري و اي كه بسوي او است بازگشت و سر منزل هر چيز خدايا و مائيم بندگان تو



86


الشّائِقُونَ إِلي وَلِيّـِكَ الْمُذَكّـِرِ بِكَ وَبِنَبِيِّكَ، خَلَقْتَهُ لَنا عِصْمَةً
كه شيفته ديدار نماينده ات هستيم آنكه مردم را به ياد تو و پيامبرت اندازد و تو او را آفريدي كه نگهدار
وَمَلاذاً، وَأَقَمْتَهُ لَنا قِواماً وَمَعاذاً، وَجَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ مِنّا اِماماً،
و پشتيبان ما باشد و برپايش داشتي تا قوام و پناهگاه ما باشد و او را پيشواي مؤمنين
فَبَلّـِغْهُ مِنّا تَحِيَّةً وَسَلاماً، وَزِدْنا بِذلِكَ يا رَبّـِ إِكْراماً، وَاجْعَلْ
از ما گرداني پس برسان به آن جناب از طرف ما تحيت و سلامي و بيفزا بدينوسيله اي پروردگار ما بر كرامت و مقام ما
مُسْتَقَرَّهُ لَنا مُسْتَقَرّاً وَمُقاماً، وَأَتْمِمْ نِعْمَتَكَ بِتَقْدِيمِكَ إِيّاهُ أَمامَنا،
و جايگاه او را جايگاه و اقامتگاه ما قرار ده و كامل كن نعمتت را بر ما به مقدم داشتن آن بزرگوار را در پيش روي ما
حَتّي تُورِدَنا جِنانَكَ وَمُرافَقَةَ الشُّهَداءِ مِنْ خُلَصائِكَ. اَللّهُمَّ
تا ما را به بهشتهاي تو درآورد و به رفاقت (و هم نشيني) شهيدان از بندگان خالصت برساند خدايا
صَلّـِ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَصَلّـِ عَلي مُحَمَّد جَدِّهِ
درود فرست بر محمد و آل محمد و درود فرست بر محمد جد بزرگوار او
وَرَسُولِكَ السَّيّـِدِ الاَْكْبَرِ، وَعَلي أَبِيهِ السَّيّـِدِ الاَْصْغَرِ، وَجَدَّتِهِ
و رسول تو آن آقاي بزرگ و بر علي پدر بزرگوارش آن آقاي كوچكتر و بر جده اش
الصِّدِّيقَةِ الْكُبْري فاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّد، وَعَلي مَنِ اصْطَفَيْتَ
صديقه كبري فاطمه دختر محمد كه درود خدا بر او وآلش باد و به برگزيدگان نيك رفتار
مِنْ آبائِهِ الْبَرَرَةِ، وَعَلَيْهِ أَفْضَلَ وَأَكْمَلَ وَأَتَمَّ وَأَدْوَمَ وَأَكْبَرَ وَأَوْفَرَ ما
ازپدران آن حضرتوبرخودآن جناب فزونترين و كاملترين وتمامترين و مدام ترين وبزرگترين و فراوانترين



87


صَلَّيْتَ عَلي أَحَد مِنْ أَصْفِيائِكَ وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَصَلّـِ
درودي كه بفرستي بر يكي از برگزيدگان و نيكان از خلق خود و درود فرست بر آن جناب
عَلَيْهِ صَلوةً لا غايَةَ لِعَدَدِها، وَلا نِهايَةَ لِمَدَدِها، وَلا نَفادَ لاَِمَدِها،
درودي كه شماره اش بي حد و مدتش بي نهايت و تمام نشدني باشد
اَللّهُمَّ وَاَقِمْ بِهِ الْحَقَّ، وَأَدْحِضْ بِهِ الْباطِلَ،وَاَدِلْ بِهِ
خدايا حق را بوسيله آن حضرت برپا دار و باطل را بدو نابود گردان و دوستانت را بوسيله اش
أَوْلِياءَكَ، وَأَذْلِلْ بِهِ أَعْداءَكَ، وَصِلِ اللّهُمَّ بَيْنَناوَبَينَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّي
به دولت رسان ودشمنانت رابدست اوخوارگردانوپيوند كن خدايا ميان ما و او را به پيوندي كه برساند ما را
إِلي مُرافَقَةِ سَلَفِهِ، وَاجْعَلْنا مِمَّنْ يَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ، وَيَمْكُثُ فِي
به رفاقت پدران گذشته او و بگردان ما را از كساني كه دامن آنها را بگيرند و در سايه لطف
ظِلّـِهِمْ، وَاَعِنّا عَلي تَأْدِيَةِ حُقُوقِهِ إِلَيْهِ، وَالاِْجْتِهادِ فِي طاعَتِهِ،
آنها بايستند و كمكمان كن بر اداي حقوق آن حضرت و سعي و كوشش در فرمانبرداريش
وَاجْتِنابِ مَعْصِيَتِهِ، وَامْنُنْ عَلَيْنا بِرِضاهُ، وَهَبْ لَنا رَأْفَتَهُ وَرَحْمَتَهُ
و دوري از نافرمانيش و منت نه بر ما به خوشنوديش و ببخش بر ما رأفت و مهرباني
وَدُعاءَهُ وَخَيْرَهُ، ما نَنالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِكَ، وَفَوْزاً عِنْدَكَ،
و دعا و خير آن حضرت را بدان حد كه برسيم بدانوسيله به رحمت وسيع تو و به كاميابي از نزد تو
وَاجْعَلْ صَلاتَنا بِهِ مَقْبُولَةً، وَذُنُوبَنا بِهِ مَغْفُورَةً، وَدُعاءَنا بِهِ
و بگردان نمازهاي ما را بوسيله او پذيرفته و گناهانمان را آمرزيده و دعاهايمان را



88


مُسْتَجاباً، وَاجْعَلْ أَرْزاقَنا بِهِ مَبْسُوطَةً، وَهُمُومَنا بِهِ مَكْفِيَّةً،
مستجاب شده و قرار ده روزيهاي ما را بدان حضرت گسترده و اندوههاي ما را بوسيله اش برطرف شده
وَحَوائِجَنا بِهِ مَقْضِيَّةً، وَأَقْبِلْ إِلَيْنا بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ، وَاقْبَلْ تَقَرُّبَنا
و حاجتهايمان را روا شده و رو كن بسوي ما (پروردگارا) بدان روي بزرگوارت و بپذير تقرب جويي
إِلَيْكَ، وَانْظُرْ إِلَيْنا نَظْرَةً رَحِيمَةً، نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرامَةَ عِنْدَكَ، ثُمَّ
ما را بدرگاهت و بنگر بسوي ما به نگاهي مهربانانه تا بدانوسيله بتوانيم مقام خود را در پيش تو به كمال رسانيم و ديگر
لا تَصْرِفْها عَنّا بِجُودِكَ، وَاسْقِنا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ
آن مقام را از ما بازنگردان به جود خودت و سيرابمان كن از حوض جدش ـ كه درود خدا بر او
وَآلِهِ بِكَأْسِهِ وَبِيَدِهِ، رَيّاً رَوِيّاً هَنِيئاً سائِغاً لا ظَمَأَ بَعْدَهُ، يا أَرْحَمَ
و آلش باد ـ از جام او و بدست آن جناب و سير و سيراب و گوارا و خوش كه تشنگي پس از آن نباشد اي مهربانترين
الرّاحِمِينَ».

مهـربـانــــان.»

دعاي سمات

دعاي سمات كه به دعاي شبّور هم معروف است محتوايي اعتقادي و تاريخي دارد، و با اشاره به نامهاي پروردگار و شگفتي هاي خلقت خدا و قدرت بي نظير او كه



89


در بعثت پيامبران و معجزه ها آشكار مي شد، و با يادي از
حضرت موسي، حضرت ابراهيم، حضرت يعقوب، حضرت اسحاق، و حضرت محمّد(صلي الله عليه وآله)، و حوادث مربوط به پيامبران الهي، خداوند را به همه مقدّسات سوگند مي دهد، و مغفرت و رحمت او را مي طلبد.

اين دعا در «مصباح» شيخ طوسي و «جمال الأسبوع» سيّد ابن طاووس وكتاب هاي كفعمي از«محمّدبن عثمان عمري» ـ كه يكي از نوّاب چهارگانه حضرت مهدي عجّل اللّه تعالي فرجه الشّريف بود ـ از امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) روايت شده، و مستحب است اين دعا را در ساعات آخر روز جمعه بخوانند. بيشتر علماي گذشته بر خواندن اين دعا مواظبت مي كردند.

متن دعا اين گونه است:

«اَللّهُمَّ إِنّـِي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الاَْعْظَمِ الاَْعَزِّ الاَْجَلّـِ
   «خدايا از تو مي خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزيزتر و برجسته تر
الاَْكْرَمِ الَّذِي إِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي مَغالِقِ أَبْوابِ السَّماءِ لِلْفَتْحِ
و گراميترت همان نامي كه هرگاه بخوانندت بدان نام براي گشودن درهاي بسته آسمان



90


بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ، وَإِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي مَضايِقِ أَبْوابِ الاَْرْضِ
به رحمت گشوده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براي باز شدن تنگناهاي درهاي زمين
لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ، وَإِذا دُعِيتَ بِهِ عَلَي الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ، وَإِذا
باز شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براي آسان شدن سختي آسان گردد و هرگاه
دُعِيتَ بِهِ عَلَي الاَْمْواتِ للِنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، وَإِذا دُعِيتَ بِهِ عَلي
بخوانندت بدان نام براي زنده شدن مردگان زنده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براي
كَشْفِ الْبَأْساءِ وَالضَّرّاءِ انْكَشَفَتْ، وَبِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ،
برطرف شدن دشواريها برطرف گردد و سوگند به عظمت ذات بزرگوارت كه
أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَاَعَزّـِ الْوُجُوهِ،الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ، وَخَضَعَتْ لَهُ
بزرگوارترين و عزيزترين ذوات است و تمام روها دربرابرش خوار گشته و گردنها در مقابلش
الرِّقابُ، وَخَشَعَتْ لَهُ الاَْصْواتُ، وَوَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ
خم شده و صداها از هيبتش خاموش گشته و دلها همه از ترس او
مَخافَتِكَ، وَبِقُوَّتِكَ الَّتِي تُمْسِكُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَي
هراسان گشته و سوگند به نيرو و قدرتت كه بدان آسمان را نگهداشته اي از اينكه بر زمين
الاَْرْضِ إِلاّ بِاِذْنِكَ، وَتُمْسِكُ السَّماواتِ وَالاَْرْضَ أَنْ تَزُولا،
افتد جز به اجازه خودت و نگهداشته اي آسمانها و زمين را از اينكه از جاي خود زايل شوند
وَبِمَشِيَّتِكَ الَّتِي دانَ لَهَا الْعالَمُونَ، وَبِكَلِمَتِكَ الَّتِي خَلَقْتَ
و سوگند به مشيت و اراده ات كه جهانيان در برابرش خوار گشته و به حق آن كلمه ات كه



91


بِهَا السَّماواتِ وَالاَْرْضَ، وَبِحِكْمَتِكَ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا
آسمانها و زمين را بدان آفريدي و به حق آن حكمتت كه بوسيله آن (موجودات) شگفت
الْعَجائِبَ،وَخَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَجَعَلْتَها لَيْلاً، وَجَعَلْتَ اللَّيْلَ
ساختي و تاريكي را بدان خلق فرمودي و آن را شب قرار دادي و شب را نيز (وقت)
سَكَناً، وَخَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَجَعَلْتَهُ نَهاراً، وَجَعَلْتَ النَّهارَ نُشُوراً
آرامش قرار دادي ونور وروشني رابدان آفريدي وروزش قراردادي وروزراهم(هنگام كار و) جنبش
مُبْصِراً، وَخَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِياءً، وَخَلَقْتَ
و مايه بينش قرار دادي و بدان خورشيد را آفريدي و خورشيد را نيز فروزان كردي، و بدان
بِهَا الْقَمَرَ وَجَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً، وَخَلَقْتَ بِهَا الْكَواكِبَ وَجَعَلْتَها
ماه را خلق كردي و آن را نور و روشنايي قرارش دادي و بدان ستارگان را آفريدي و قرارشان دادي
نُجُوماً وَبُرُوجاً وَمَصابِيحَ وَزِينَةً وَرُجُوماً، وَجَعَلْتَ لَها مَشارِقَ
اختراني تابناك و برجها و چراغهايي و زيور بخش آسمان و وسيله راندن (شياطين) و قرار دادي براي آنها خاورها
وَمَغارِبَ، وَجَعَلْتَ لَها مَطالِـعَ وَمَجارِيَ، وَجَعَلْتَ لَها فَلَكاً
و باخترها و نيز برايش طلوع گاهها و گردشگاهها مقرر ساختي و براي هريك از آنها مدار حركت
وَمَسابِحَ، وَقَدَّرْتَها فِي السَّماءِ مَنازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِيرَها،
و شناگاهي قرار دادي و روي اندازه هاي معين در آسمان منزلشان دادي و به خوبي اندازه گرفتي
وَصَوَّرْتَها فَأَحْسَنْتَ تَصْوِيرَها، وَأَحْصَيْتَها بِأَسْمائِكَ إِحْصاءً،
و صورتشان دادي و نيكو صورتشان دادي و آنها را بنامهاي خويش دقيقاً برشمردي



92


وَدَبَّرْتَها بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً، وَأَحْسَنْتَ تَدْبِيرَها، وَسَخَّرْتَها
و با حكمت خويش با كمال تدبير اداره نمودي و به نيكي تدبير كردي و بوسيله
بِسُلْطانِ اللَّيْلِوَسُلْطانِ النَّهارِ وَعَرَّفْتَ بِهاالسّاعاتِوَعَدَدَ السّـِنِينَ
تسلّط شب و روز تسخيرشان كردي و با آن شناساندي ساعت ها و شماره سال ها
وَالْحِسابِ، وَجَعَلْتَ رُؤْيَتَها لِجَمِيعِ النّاسِ مَرْأًي واحِداً،
و برقراري حساب را و ديدنشان را بر همه مردم يكنواخت كردي
وَأَسْأَ لُكَ اللّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ
و از تو مي خواهم خدايا به حق آن بزرگواري و مجدت كه سخن گفتي بدان با بنده و فرستاده ات
مُوسَي بْنَ عِمرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الْمُقَدَّسِينَ فَوْقَ إِحْساسِ
موسي بن عمران(عليه السلام) در ميان قدسيان برتر از احساس
الْكَرُّوبِيّـِيْنَ فَوْقَ غَمائِمِ النُّورِ فَوْقَ تابُوتِ الشَّهادَةِ فِي عَمُودِ
كروبيان بالاتر از ابرهاي نور و بالاتر از صندوق شهادت كه در ميان ستوني
النّارِ، وَفِي طُورِ سَيْناءَ، وَفِي جَبَلِ حُورِيثَ، فِي الْوادِ الْمُقَدَّسِ
از آتش (بود) و هم در طور سيناء و در كوه حوريث در وادي مقدس
فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنْ جانِبِ الطُّورِالاَْيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ، وَفِي
در بقعه مبارك از جانب راست كوه طور از درخت و در
أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيات بَيِّنات، وَيَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي اِسْرائِيلَ
سرزمين مصر با نُه معجزه آشكار (به مجد و بزرگواريت در) روزي كه دريا را براي بني اسرائيل



93


الْبَحْرَ، وَفِي الْمُنْبَجِساتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجائِبَ فِي بَحْرِ
شكافتي ونيز در (روز) چشمه هاي جوشيدهوجاري (از سنگ) كه از آن عجايبي ساختي در درياي
سُوف، وَعَقَدْتَ ماءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجارَةِ،
سوف و در دل آن درياي عظيم آب آن دريا را مانند سنگ سخت بستي
وَجاوَزْتَ بِبَنِي اِسْرائِيلَ الْبَحْرَ، وَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْني عَلَيْهِمْ
و بني اسرائيل را از دريا عبور دادي و وعده نيكت را به خاطر صبري كه كردند بر ايشان
بِما صَبَرُوا، وَأَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ الاَْرْضِ وَمَغارِبَهَا الَّتِي بارَكْتَ
تمام كردي و آنان را بر شرق و غرب سرزميني كه براي جهانيان مبارك گردانده بودي
فِيها لِلْعالَمِينَ، وَأَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ وَمَراكِبَهُ فِي الْيَمِّ،
وارث و مالك كردي و فرعون و سپاهيانش را با مركبهايشان در دريا غرق كردي
وَبِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الاَْعَزِّ الاَْجَلِّ الاَْكْرَمِ، وَبِمَجْدِكَ
و به حق نام بزرگ و اعظم و عزيزتر و برتر و گرامي ترت سوگند و به حق آن مجد و بزرگيت كه
الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسي كَلِيمِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي طُورِ سَيْناءَ،
بدان بر موسي كليم خود(عليه السلام) در طور سيناء تجلي كردي
وَلاِِبْراهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِ،
و پيش از آن نيز براي ابراهيم(عليه السلام) خليل خود در مسجد خيف (تجلي كردي)
وَلاِِسْحاقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بِئْرِ شِيَع، وَلِيَعْقُوبَ نَبِيّـِكَ
و براي اسحاق برگزيده ات(عليه السلام) در بئر شيع (تجلي كردي) و براي يعقوب پيامبرت(عليه السلام)



94


عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بَيْتِ إِيل،وَأَوْفَيْتَ لاِبْراهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِمِيثاقِكَ،
در بيت ايل (خانه خدا) تجلي كردي، (و به مجد و بزرگواريت كه) براي ابراهيم(عليه السلام)
وَلاِِسْحاقَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِحَلْفِكَ، وَلِيَعْقُوبَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِشَهادَتِكَ،
به پيمان خود وفا كردي و براي اسحاق به سوگندت و براي يعقوب به گواهيت و براي مؤمنان
وَلِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ، وَلِلدّاعِينَ بِأَسْمائِكَ، فَأَجَبْتَ، وَبِمَجْدِكَ
به وعده ات و براي خوانندگان به نامهايت كه اجابتشان كردي، و به همان مجد و بزرگيت كه براي
الَّذِي ظَهَرَلِمُوسَي بْنِ عِمْرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَلي قُبَّةِ الرُّمّانِ، وَبِآياتِكَ
موسي بن عمران(عليه السلام) در قبة الرمان (عبادتگاهش) آشكار گرديد و به آن معجزات
الَّتِي وَقَعَتْ عَلي أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ، بِآيات
و نشانه هايت كه واقع شد كه در سرزمين مصر با مجد و عزت و غلبه و به آن معجزات
عَزِيزَة، وَبِسُلْطانِ الْقُوَّةِ، وَبِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ، وَبِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التّامَّةِ،
باشكوه و به آن تسلط نيرومند و قدرت با عزت و به مقام آن كلمه كاملت
وَبِكَلِماتِكَ الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِها عَلي أَهْلِ السَّماواتِ وَالاَْرْضِ،
و به حق آن كلماتي كه تفضل كردي بدانها بر اهل آسمانها و زمين
وَأَهْلِ الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ، وَبِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِها عَلي
و اهل دنيا و آخرت و به آن رحمتت كه بدان بر همه مخلوقاتت
جَمِيعِ خَلْقِكَ، وَبِاسْتِطاعَتِكَ الَّتِي أَقَمْتَ بِها عَلَي الْعالَمِينَ،
مِنّت نهادي و به آن توانائيت كه جهانيان را بدان برپاداشتي



95


وَبِنُورِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْناءَ، وَبِعِلْمِكَ وَجَلالِكَ
و بدان روشني و نورت كه درافتاد از دهشت آن طور سيناء و بدان علم و جلال
وَكِبْرِيائِكَ وَعِزَّتِكَ وَجَبَرُوتِكَ الَّتِي لَمْ تَستَقِلَّهَاالاَْرْضُ،
و بزرگواري و عزت و جبروتت كه زمين قدرت كشيدن آن را نداشت
وَانْخَفَضَتْ لَهَا السَّماواتُ، وَانْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الاَْكْبَرُ، وَرَكَدَتْ
و آسمانها در برابرش به زانو درآمد و عمق اكبر زمين در مقابلش خود را واپس كشيد و درياها
لَهَا الْبِحارُ وَالاَْنْهارُ، وَخَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ، وَسَكَنَتْ لَهَاالاَْرْضُ
و نهرها از جنبش ايستاد و كوهها در برابرش فروتن گشت و زمين با همه پست و بلنديهايش
بِمَناكِبِها، وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّها، وَخَفَقَتْ لَهَا الرِّياحُ فِي
براي او ساكن شد و تمام مخلوقات در برابرش تسليم گرديدند و بادها بخاطر آن در
جَرَيانِها، وَخَمَدَتْ لَهَا الِنّيرانُ فِي أَوْطانِها، وَبِسُلْطانِكَ الَّذِي
جريان خودمضطرب گرديدوآتشها بواسطه آن در جاهاي خود خاموش شد و به فرمانروايي مطلق
عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ، وَحُمِدْتَ بِهِ فِي السَّماواتِ
كه به واسطه آن هميشه به پيروزي و غلبه معروف گشتي و بواسطه آن در آسمانها
وَالاَْرَضِينَ، وَبِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصّـِدْقِ الَّتِي سَبَقَتْ لاَِبِينا آدَمَ
وزمينهاستايش شديوبه حق آن كلمه صدقوراستت كه پيش ازاين براي پدر ما آدم(عليه السلام) و فرزندانش
وَذُرِّيَّتِهِ باِلرَّحْمَةِ، وَأَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ
به لطف و رحمت سبقت جست و مي خوانمت به حق آن گفتارت كه بر هر چيز



96


شَيْء، وَبِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً، وَخَرَّ
غلبه كردهوبه نور ذاتت كه بوسيله آن بر كوه تجلي فرمودي و آنرا از هم متلاشي ساختي و موسي
مُوسي صَعِقاً، وَبِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ عَلي طُورِ سَيْناءَ، فَكَلَّمْتَ
مدهوش درافتاد و به مجد و بزرگواريت كه آشكار شد بر طور سيناء و بوسيله آن با بنده و
بِه عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ مُوسَي بْنَ عِمْرانَ، وَبِطَلْعَتِكَ فِي ساعِيرَ،
پيامبرت موسي بن عمران تكلم كردي و به طلوع پرتوت در كوه ساعير
وَظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ الْمُقَدَّسِينَ، وَجُنُودِ الْمَلائِكَةِ
و به ظهورت در كوه فاران (جاي مناجات رسول خدا) در جايگاه مرتفع قدسيان و صفوف لشگر
الصّافّـِينَ، وَخُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبّـِحِينَ، وَبِبَرَكاتِكَ الَّتِي بارَكْتَ
فرشتگان و در ميان خشوع ملائكه تسبيح كننده و به حق آن بركاتت كه بركت دادي
فِيها عَلي إِبْراهِيمَ خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي أُمَّةِ مُحَمَّد صَلَّي اللهُ
در آنها بر ابراهيم خليلت(عليه السلام) در ميان امت محمد(صلي الله عليه وآله)
عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَبارَكْتَ لاِِسْحاقَ صَفِيِّكَ فِي أُمَّةِ عِيسي
و بركت دادي بر اسحاق برگزيده ات در ميان امت عيسي(عليهما السلام)
عَلَيْهِمَا السَّلامُ، وَبارَكْتَ لِيَعْقُوبَ اِسْرائِيلِكَ فِي أُمَّةِ مُوسي
و بركت دادي بر يعقوب اسرائيل در امت موسي(عليهما السلام)
عَلَيْهِمَا السَّلامُ، وَبارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّد صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فِي
و بركت دادي بر حبيبت محمد (صلي الله عليه وآله) در عترت



97


عِتْرَتِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَأُمَّتِهِ. اَللّهُمَّ وَكَماغِبْناعَنْ ذلِكَ وَلَمْ نَشْهَدْهُ، وَآمَنّا
و فرزندان و امتش خدايا چنانچه ما در آن جريانات نبوديم و آنها را مشاهده نكرده و نديده
بِهِوَلَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَعَدْلاً، أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَأَنْ
ازروي راستيودرستي بدان ايمان آورديم همانطورمي خواهيم درود فرستي برمحمد و آل محمد و
تُبارِكَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَتَرَحَّمَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ
مبارك كني بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل
مُحَمَّد، كَأَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلي إِبْراهِيمَ
محمد مانند بهترين درود و بركت و رحمتي كه بر ابراهيم و آل
وَآلِ إِبْراهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، فَعّالٌ لِما تُرِيدُ، وَأَنْتَ عَلي
ابراهيم فرستادي كه براستي تو ستوده و بزرگواري و هر چه بخواهي انجام دهي و تو
كُلِّ شَيْءقَدِيرٌ شَهِيدٌ».
بر هر چيــز توانايــي.»

پس حاجات خود را ذكر مي كني و مي گويي:

«اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاءِ، وَبِحَقّـِ هذِهِ الاَْسْماءِ الَّتِي لايَعْلَمُ
   «خدايا به حق اين دعا و به حق اين نامهايي كه نداند
تَفْسِيرَها وَلايَعْلَمُ باطِنَها غَيْرُكَ، صَلّـِ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،
تفسيرش را و نداند باطن آنها را كسي جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد



98


وَافْعَلْ بِي ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بِي ما أَنَا أَهْلُهُ، وَاغْفِرْ لِي مِنْ
و بجاي آر درباره من آنچه را تو شايسته آني و انجام مده درباره من آنچه من سزاوار آنم و بيامرز
ذُنُوبِي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما تَأَخَّرَ، وَوَسّـِعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ،
گناهانم را آنچه گذشته و آنچه پس از اين سر زند و وسعت ده بر من از روزي حلالت
وَاكْفِنِي مَؤُونَةَ إِنْسانِ سَوْء، وَجارِسَوْء، وَقَرِينِ سَوْء،وَسُلْطانِ
و مرا از زحمت و شرّ انسان بد و همسايه بد و رفيق بد و سلطان بد
سَوْء، إِنَّكَ عَلي ما تَشاءُ قَدِيرٌ، وَبِكُلّـِ شَيْء عَلِيمٌ، آمِينَ رَبَّ
كفايت فرما كه تو بر هر چيز توانايي و به هر چيز دانايي اجابت فرما اي پروردگار
الْعالَمِينَ».

جـهـانـيــان.»

در بعضي از نسخ آمده است كه بعد از "  وَ أَنْتَ عَلي كُلّـِ شَيْء قَدِيرٌ " هر حاجت داري ذكر كن و بگو:

«يا حَنّانُ يا مَنّانُ، يا بَدِيعَ السَّماواتِ وَالاَْرْضِ، يا ذَا
   «اي خدا اي مهر پيشه و اي نعمت بخش اي پديد آورنده آسمانها و زمين اي صاحب
الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، يا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ».
جلال و بزرگواري اي مهربانترين مهربانان.»

و مستحب است بعد از دعاي سمات اين دعا را بخواند:



99


«اَللّهُمَّ بِحَقّـِ هذَا الدُّعاءِ، وَبِحَقّـِ هذِهِ الاَْسْماءِ الَّتِي لا يَعْلَمُ
   «خدايا بحق اين دعا و به حق اين نامهايي كه نداند
تَفْسِيرَها وَلا تَأْوِيلَها، وَلا باطِنَها وَلا ظاهِرَها غَيْرُكَ، أَنْ تُصَلّـِيَ
تفسيرش راونه تأويلش را ونه باطنش را ونه ظاهرش راكسي جزتو(ازتومي خواهم)كه درود فرستي
عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَأَنْ تَرْزُقَنِي خَيْرَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةَ».
بر محمد و آل محمد و اينكه روزي من گرداني خير دنيا و آخرت را.»

پس حاجت خود را بطلبد و بگويد:

«وَافْعَلْ بِي ما أَنْتَ أَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ بي ما أَنَا أَهْلُهُ، وَانْتَقِمْ لِيْ
   «وانجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آني ومكن با من آنچه رامن سزاوارآنم و براي من
مِنْ فُلانِ بْـنِ فُـلان».

از فلان پسر فلان انتقام بگيـر.»

و به جاي فلان بن فلان نام و نام پدر دشمن را بگويد:

«وَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما َتأَخَّرَ،
   «و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از اين پس سرزند
وَلِوالِدَيَّ، وَلِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَوَسّـِعْ عَلَيَّ مِنْ
و بيامرز پدر و مادرم و همه مردان و زنان مؤمن را و وسعت ده بر من از



100


حَلالِ رِزْقِكَ، وَاكْفِنِي مَؤُونَةَ إِنْسانِ سَوْء، وَجارِ سَوْء، وَسُلْطانِ
روزي حلالت و مرا از زحمت و شرّ انسان بد و همسايه بد و سلطان
سَوْء، وَقَرِينِ سَوْء، وَيَوْمِ سَوْء، وَساعَةِ سَوْء، وَانْتَقِمْ لِي مِمَّنْ
بد و رفيق بد و روز بد و ساعت بد كفايت فرما و از كسي كه به
يَكِيدُنِي، وَمِمَّنْ يَبْغِي عَلَيَّ، وَيُرِيدُ بِي، وَبِأَهْلِي، وَأَوْلادِي،
من نيرنگ زند و بر من ستم كند و قصد ظلم به من و به خاندان و فرزندان
وَإِخْوانِي، وَجِيرانِي، وَقَراباتِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ ظُلْماً،
و برادران و همسايگان و نزديكان من از مردان مؤمن و زنان مؤمنه را دارد انتقام مرا بگير
إِنَّكَ عَلي ماتَشاءُ قَدِيرٌ، وَبِكُلّـِ شَيْء عَلِيمٌ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ».
كه تو بر هر چه بخواهي توانايي و به هر چيز دانايي اجابت فرما اي پروردگار جهانيان.»

پس بگويد:

«اَللّهُمَّ بِحَقّـِ هذَا الدُّعاءِ تَفَضَّلْ عَلي فُقَراءِ الْمُؤْمِنِينَ
   «خدايا به حق اين دعاء بر (همه اهل ايمان) تفضل كن (امّا) بر فقراي مؤمنين
وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِني وَالثَّرْوَةِ، وَعَلي مَرْضَي الْمُؤْمِنِينَ
و مؤمنات به ثروت و توانگري و بر بيماران از مؤمنين
وَالْمُؤْمِناتِ بِالشّـِفاءِ وَالصّـِحَّةِ، وَعَلي أَحْياءِ الْمُؤْمِنِينَ
و مؤمنات به شفاء و تندرستي و بر زندگان مؤمنين


| شناسه مطلب: 77888