بخش 19
پانزدهم : مناجات پارسایان مُناجات منظومه حضرت امیرالمؤ منین علیّ بن ابیطالب علیه الصَّلوةوَالسَّلام منقول از صحیفه علویّه مناجات کوتاه سه جمله از سرور ما علی (علیه السلام) فضیلت ماه مبارک رجب دعای امام سجّاد (علیه السلام) دعای حضرت صادق (علیه السلام) دعای امام صادق (علیه السلام) دعای اللَّهُمَّ یَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ در ایّام رجب دعا از ناحیه مقدسه بدست محمد بن عثمان بن سعید در ایّام رجب
مفاتيح الجنان
اَنْ تَجْعَلَ عَلَيْنا واقِيَةً تُنْجينا مِنَ الْهَلَكاتِ وَتُجَنِّبُنا مِنَ الاْفاتِكه براي ما سپري قرار دهي كه ما را از مهالك نجات دهد و خودت ما را از آفات دور كني
وَتُكِنُّنا مِنْ دَواهِي الْمُصيباتِ وَاَنْ تُنْزِلَ عَلَيْنا مِنْ سَكينَتِكَ وَاَنْو از مصيبتهاي بزرگ ما را محفوظ داري و از آرامش خود بر ما فرود آري و
تُغَشِّيَ وُجُوهَنا بِاَنْوارِ مَحَبَّتِكَ وَاَنْ تُؤْوِيَنا اِلي شَديدِ رُكْنِكَ وَاَنْچهره هاي ما را به انوار محبت خويش بپوشاني و در پايگاه محكمت ما را جاي دهي و ما را
تَحْوِيَنا في اَكْنافِ عِصْمَتِكَ بِرَاْفَتِكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَدر كرانه هاي عصمت خويش بداري به حق عطوفت و مهرت اي مهربانترين مهربانان
پانزدهم : مناجات پارسايان
به نام خداي بخشاينده مهربان
اِلهي اَسْكَنْتَنا داراً حَفَرَتْ لَنا حُفَرَ مَكْرِها وَعَلَّقَتْنا بِاَيْدِي الْمَناياخدايا ما را در خانه اي جا داده اي كه سر راه ما گودالهاي نيرنگ را كَنده و در دامهاي فريب خود ما را
في حَباَّئِلِ غَدْرِها فَاِلَيْكَ نَلْتَجِي ءُ مِنْ مَكاَّئِدِ خُدَعِها وَبِكَ نَعْتَصِمُبه چنگالهاي مرگ آويخته پس به سوي تو پناه آوريم از دامهاي فريبش و به تو نگهداري جوئيم
مِنَ الاِْغْتِرارِ بِزَخارِفِ زينَتِها فَاِنَّهَا الْمُهْلِكَةُ طُلاّبَهَا الْمُتْلِفَةُ حُلاّلَهَااز مغرور شدن به زر و زيور آراسته اش زيرا كه دنيا جويندگانش را به هلاكت اندازد و واردين خود را نابود كند
الْمَحْشُوَّةُ بِالاْفاتِ الْمَشْحُونَةُ بِالنَّكَباتِ اِلهي فَزَهِّدْنا فيهاآكنده است از بلا و زيان و پر است از رنج و سختي خدايا پس ما را در دنيا پارسا كن
وَسَلِّمْنا مِنْها بِتَوْفيقِكَ وَعِصْمَتِكَ وَانْزَعْ عَنّا جَلابيبَ مُخالَفَتِكَو به وسيله توفيق و نگهداري خود ما را از شرورش سالم بدار و بيرون آر از بر ما جامه هاي مخالفت
وَتَوَلَّ اُمُورَنا بِحُسْنِ كِفايَتِكَ وَاَوْفِرْ مَزيدَنا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِكَو نافرمانيت را و با حسن كفايت خود امور ما را سرپرستي فرما و از رحمت وسيع خود سهميه عطاي ما را افزون گردان
وَاَجْمِلْ صِلاتِنا مِنْ فَيْضِ مَواهِبِكَ وَاغْرِسْ في اَفْئِدَتِنا اَشْجارَو جايزه هاي ما را از سرچشمه پرفيض مواهبت نيكو گردان و بنشان در دلهاي ما درختهاي
مَحَبَّتِكَ وَاَتْمِمْ لَنا اَنْوارَ مَعْرِفَتِكَ وَاَذِقْنا حَلاوَةَ عَفْوِكَ وَلَذَّةَمحبتت را و كامل گردان بر ما انوار درخشنده معرفتت را و بچشان به ما شيريني عفو و لذت
مَغْفِرَتِكَ وَاَقْرِرْ اَعْيُنَنا يَوْمَ لِقاَّئِكَ بِرُؤْيَتِكَ وَاَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْيا مِنْآمرزشت را و ديدگانمان را در روز قيامت به مشاهده جمالت روشن كن و دوستي دنيا را از دلهاي ما
قُلُوبِنا كَما فَعَلْتَ بِالصّالِحينَ مِنْ صَفْوَتِكَ وَالاْبْرارِ مِنْ خاَّصَّتِكَبيرون كن چنانچه درباره برگزيدگانت و نيكان از خواص درگاهت چنين كردي
بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَيا اَكْرَمَ الاْكْرَمينَبه رحمتت اي مهربانترين مهربانان و اي كريم ترين كريمان
مُناجات منظومه حضرت اميرالمؤ منين عليّ بن ابيطالب عليه الصَّلوة وَالسَّلام منقول از صحيفه علويّهبه نام خداي بخشاينده مهربان
لَكَ الْحَمْدُ يا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِوَالْعُلي تَبارَكْتَ تُعْطي مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ
ستايش تورا است اي صاحب جود و بزرگي و بلندي بزرگي تو را است كه بهر كه خواهي بدهي و يا بازگيري
اِلهي وَخَلاّقي وَحِرْزي وَمَوْئِلي اِلَيْكَ لَدَي الاِْعْسارِ وَالْيُسْرِ اَفْزَعُ
اي معبود و آفريدگار و پناه و نگهدار من بدرگاه تو در سختي و آساني پناه برم
اِلهي لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطيئَتي فَعَفْوُكَ عَنْ ذَنْبي اَجَلُّ وَاَوْسَعُ
خدايا اگر خطايم بزرگ و زياد است ولي گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسيعتر است
اِلهي لَئِنْ اَعْطَيْتُ نَفْسِيَ سُؤْلَها فَها اَنَا في رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ
خدايا اگر من از خواهش نفس پيروي كنم پس در آن حال من در چراگاه پشيماني مي چرم
اِلهي تَري حالي وَفَقْري وَفاقَتي وَاَنْتَ مُناجاتِي الخَفِيَّةَ تَسْمَعُ
خدايا خود تو حال من و نداري و تهيدستيم را بيني و تو رازهاي پنهان مرا مي شنوي
اِلهي فَلا تَقْطَعْ رَجاَّئي وَلا تُزِغْ فُؤ ادي فَلي في سَيْبِ جُودِكَ مَطْمَعٌ
خدايا پس اميدم را قطع مكن و منحرف مساز به نوميدي دلم را كه من طمعكار باران سخايت هستم
اِلهي لَئِنْ خَيَّبْتَني اَوْ طَرَدْتَني فَمَنْ ذَااَّلذي اَرْجُو وَمَنْ ذا اُشَفِّعُ
خدايا اگر نوميدم سازي يا از درگاهت براني پس به چه كسي اميد داشته باشم و كه را شفيع گردانم
اِلهي اَجِرْني مِنْ عَذابِكَ اِنَّني اَسيرٌ ذَليلٌ خائِفٌ لَكَ اَخْضَعُ
خدايا از عذاب خود پناهم ده كه براستي من اسير و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام
اِلهي فَآنِسْني بِتَلْقِينِ حُجَّتي اِذا كانَ لي فِي الْقَبْرِ مَثْوَيً وَمَضْجَعٌ
خدايا بوسيله تلقين دليل و حجتم با من انس گير در آن هنگام كه در گور منزل و ماءوي گيرم
اِلهي لَئِنْ عَذَّبْتَني اَلْفَ حِجَّةٍ فَحَبْلُ رَجاَّئي مِنْكَ لا يَتَقَطَّعُ
خدايا اگر هزار سال مرا عذاب كني ولي باز رشته اميد من از درگاه تو قطع نمي شود
اِلهي اَذِقْني طَعْمَ عَفْوِكَ يَوْمَ لا بَنُونَ وَلا مالٌ هُنا لِكَ يَنْفَعُ
خدايا مزه گذشتت را به من بچشان در آن روز كه نه فرزندان و نه مال در آنجا سود بخشد
اِلهي لَئِنْ لَمْ تَرْعَني كُنْتُ ضائِعاً وَاِنْ كُنْتَ تَرْعاني فَلَسْتُ اُضَيَّعُ
خدايا اگر تو مراعاتم نكني يكسره از بين رفته ام و اگر تو مراعاتم كني ضايع نگردم
اِلهي اِذا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَيْرِ مُحْسِنٍ فَمَنْ لِمُسيَّءٍ بِالْهَوي يَتَمَتَّعُ
خدايا اگر بنا شود جز از نيكوكار نگذري پس كيست اميد گنهكاري كه به هواي نفس كامراني كرده
اِلهي لَئِنْ فَرَّطْتُ في طَلَبِ التُّقي فَها اَنَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَاَتْبَعُ
خدايا اگر در جستجوي پرهيزكاري كوتاهي كردم ولي اينك بدنبال گذشت تو مي گردم و آنرا مي جويم
اِلهي لَئِنْ اَخْطاْتُ جَهْلاً فَطالَما رَجَوْتُكَ حَتّي قيلَ ما هُوَ يَجْزَعُ
خدايا اگر از روي ناداني خطا كردم پس چه بسيار اميدوار به تو بوده ام بطوري كه درباره ام گفتند باك ندارد
اِلهي ذُنُوبي بَذَّتِ الطَّوْدَ وَاْعتَلَتْ وَصَفْحُكَ عَنْ دَنْبي اَجَلُّ وَاَرْفَعُ
خدايا گناهانم برتر و بلندتر از كوههاي بزرگ گشته ولي چشم پوشي تو از گناه من بزرگتر و برتر است
اِلهي يُنَحّي ذِكْرُ طَوْلِكَ لَوْعَتي وَذِكْرُ الْخَطايَا الْعَيْنَ مِنّي يُدَمِّعُ
خدايا ياد بخشش تو سوز درونم را بِبَرد و ياد گناهان چشمانم را اشگبار كند
اِلهي اَقِلْني عَثْرَتي وَامْحُ حَوْبَتي فَاِنّي مُقِرُّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
خدايا لغزشم را ببخش و گناهم را محو كن زيرا كه من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم
اِلهي اَنِلْني مِنْك رَوْحاً وَراحَةً فَلَسْتُ سِوي اَبْوابِ فَضْلِكَ اَقْرَعُ
خدايا صفا و آسايشي از جانب خود به من ببخش كه من جز درهاي فضل تو را نكوبم
اِلهي لَئِنْ اَقْصَيْتَني اَوْ اَهَنْتَني فَما حيلَتي يا رَبِّ اَمْ كَيْفَ اَصْنَعُ
خدايا اگر دورم كني يا بي اعتنائيم كني پس ديگر چه چاره كنم پروردگارا و يا چه بكنم ؟
اِلهي حَليفُ الْحُبِّ في اللَّيْلِ ساهِرٌ يُناجي وَيَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ يَهْجَعُ
خدايا آنكه با دوستي تو دست بگريبانست شب را همه بيدار و در مناجات و دعا است ولي غافل يكسره در خواب
اِلهي وَهذَا الْخَلْقُ ما بَيْنَ نائِمٍ وَمُنْتَبهٍ في لَيْلِهِ يَتَضَرَّعُ
خدايا اين مردم هم يك دسته شبها خواب و دسته اي بيدار و به تضرع مشغولند
وكُلُّهُمُ يَرجُو نَوالَكَ راجِياً لِرَحْمَتِكَ الْعُظْمي وَفِي الْخُلْدِ يَطْمَعُ
و همگي به اميد عطاي تواءند و اميدوار به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برين دارند
اِلهي يُمَنّيني رَجاَّئي سَلامَةً وَقُبْحُ خَطيئاتِي عَلَيَّ يُشَنِّعُ
خدايا اميد من مرا آرزومند سلامتي مي كند ولي زشتي گناهانم مرا به رسوايي تهديد مي كند
اِلهي فَاِنْ تَعْفُو فَعَفْوُكَ مُنْقِذي وَاِلاّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ
خدايا اگر بگذري گذشت تو نجات بخش من است وگرنه من با اين گناه مهلك به نابودي درافتم
اِلهي بِحَقِّ الْهاشِميِّ مُحَمَّدٍ وَحُرْمَةِ اَطْهارٍ هُمُ لَكَ خُضَّعٌ
خدايا به حق محمد هاشمي و به حرمت پاكاني كه به درگاهت خاضعند
اِلهي بِحَقِّ الْمُصْطَفي وَابْنِ عَمِّهِ وَحُرْمَةِ اَبْرارٍ هُمُ لَكَ خُشَّعٌ
خدايا به حق محمد مصطفي و پسر عمويش (علي ) و به حرمت نيكاني كه بدرگاهت خاشعند
اِلهي فَاَنْشِرْني عَلي دينِ اَحْمَدٍ مُنيباً تَقِيّاً قانِتاً لَكَ اَخْضَعُ
خدايا مرا بر دين احمد در قيامت برانگيز در حال انابه و پرهيزكاري و فروتني و خضوع
وَلا تَحْرِمَنّي يا اِلهي وَسَيِّدي شَفاعَتَهُ الْكُبْري فَذاكَ الْمُشَفَّعُ
و مرا محروم مكن اي معبود و آقايم از آن شفاعت بزرگش كه شفاعت او پذيرفته است
وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ما دَعاكَ مُوَحِّدٌ وَناجاكَ اَخْيارٌ بِبابِكَ رُكَّعٌ
و درود فرست بر ايشان تا زماني كه يكتاپرستي به درگاهت دعا كند و نيكان با تو در مناجات و به درگاهت در ركوعندو نيز در صحيفه علويّه مناجاتي ديگر منظوم از آنحضرت نقل كرده كه اوّل آن يا سامِعَ الدّعاء است چون مشتمل بر كلمات مشكله و لغات غريبه بود وبنابر اختصار است ما آنرا ذكر ننموديم
مناجات كوتاه
سه جمله از سرور ما علي عليه السلام در مناجات
ثلاثَ كَلماتٍ مِنْ مَوُلانا عَليّ عليه السلام فِي المُناجات
اِلهي كَفي بي عِزّاً اَنْ اَكُونَ لَكَ عَبْداً وَكَفي بي فَخْراً اَنْ تَكُونَ ليخدايا اين عزت مرا بس است كه بنده تو باشم و اين افتخار برايم بس است كه تو
رَبّاً اَنْتَ كَما اُحِبُّ فَاجْعَلْني كَما تُحِبُّ .پروردگار مني تو چناني كه من خواهم مرا همچنان كن كه تو خواهي .
باب دوّم
در فضيلت اعمال ماهها و سالها
فصل اوّل
فضيلت ماه مبارك رجب
بدانكه اين ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روايت بسيار در فضيلت آنها واردشده بلكه ازحضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله روايت شده كه ماه رجب ماه بزرگ خداست وماهي در حرمت و فضيلت به آن نميرسد و قتال با كافران در اين ماه حرامست و رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است كسي كه يك روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودي بزرگ خدا گردد و غضب الهي از او دور گردد و دري از درهاي جهنّم بر روي او بسته گردد و از حضرت موسي بن جعفرعليه السلام منقول است كه هر كه يكروز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم يكساله راه از او دور شود و هر كه سه روز از آنرا روزه دارد بهشت او را واجب گردد و ايضاً فرمود كه رجب نام نَهري است در بهشت از شير سفيدتر و از عسل شيرين تر هر كه يكروز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بياشامد و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فرموده كه ماه رجب ماه استغفار اُمّت من است پس در اين ماه بسيار طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را اَصَبّ مي گويند زيرا كه رحمت خدا در اين ماه بر اُمّت من بسيار ريخته مي شود پس بسيار بگوئيد اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ، و ابن بابويه بسند معتبر از سالم روايت كرده است كه گفت رفتم بخدمت حضرت صادق عليه السلام در اواخر ماه رجب كه چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارك آن حضرت بر من افتاد فرمود كه آيا روزه گرفته اي در اين ماه گفتم نه والله اي فرزند رسول خدا فرمود كه آنقدر ثواب از تو فوت شده است كه قدر آنرا بغير خدا كسي نمي داند بدرستيكه اين ماهيست كه خدا آنرا بر ماههاي ديگر فضيلت داده و حُرمت آنرا عظيم نموده و براي روزه داشتن آن گرامي داشتن را بر خود واجب گردانيده پس گفتم يَابْنَ رَسُولِ اللّهِ اگر در باقيمانده اينماه روزه بدارم آيا ببعضي از ثواب روزه داران آن فايز مي گردم فرمود اي سالم هر كه يكروز از آخر اين ماه روزه بدارد خدا او را ايمن گرداند از شدّت سَكَراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر كه دو روز از آخر اين ماه روز دارد بر صراط بآساني بگذرد و هر كه سه روز از آخر اين ماه را روزه دارد ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدّتها و هَوْلهاي آنروز و بَرات بيزاري از آتش جهنّم به او عطا كنند و بدانكه از براي روزه ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده كه اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواندتا ثواب
روزه آن را دريابد سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَليلِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِي التَّسْبيحُ اِلاّ* * * * * * * منزه است خداي بزرگ منزه است آنكه تنزيه و تسبيح جز براي او شايسته نيست
لَهُ سُبْحانَ الاْعَزِّ الاْكْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌمنزه است خداي برتر و كريمتر منزه است آنكه لباس عزت در بردارد و شايسته آن است
اعمالمشتركه ماه رجب
-----
امّا اعمال آن پس بر دو قسم است : قسم اوّل اعمال مشتركه آن است كه متعلّق به همه ماه است و اختصاصي بروز معيّن ندارد و آن چند امر است :
دعاي امام سجّاد عليه السلام در ايام رجب
اول آنكه در تمام ايّام ماه رجب بخواند اين دعا را كه روايت شده حضرت امام زين العابدين عليه السلام در
حجر در غُرّه رجب خواند: يا مَنْ يَمْلِكُ حَواَّئِجَ السّاَّئِلينَ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * اي كه مالك حاجات خواستاراني
ويَعْلَمُ ضَميرَ الصّامِتينَ لِكُلِّ مَسْئَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حاضِرٌ وَجَوابٌو اي كه نهاد خاموشان داني براي هر خواسته اي از جانب تو گوشي شنوا و پاسخي آماده است
عَتيدٌ اَللّهُمَّ وَمَواعيدُكَ الصّادِقَةُ واَياديكَ الفاضِلَةُ ورَحْمَتُكَخدايا به حق وعده هاي راستت و نعمتهاي بسيار و رحمت
الواسِعَةُ فَاَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واَنْ تَقْضِيَوسيعت از تو خواهم كه درود فرستي بر محمد و آل محمد و
حَوائِجي لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلي كُلِّشَيْءٍ قَديرٌحوائج دنيا و آخرتم را برآوري كه براستي تو بر هرچيز توانايي * * * * * * * * * * * * * *
دعاي حضرت صادق عليه السلام در ايام رجب
دوّم بخواند اين دعا راكه حضرت صادق عليه السلام در هر روز ماه رجب مي خواندند خابَ الوافِدُونَ عَلي غَيْرِكَ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * نوميد شدند آنان كه بر ديگري
وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاّ لَكَ وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاّ بِكَ وَاَجْدَبَجز تو وارد شدند و زيانكار شدند كساني كه به غير از تو رو كردند و تباه گشتند آنانكه جز به درگاه تو فرود آمدند
الْمُنْتَجِعُونَ اِلاّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرّاغِبينَ وَخَيْرُكَو گرفتار قحطي شدند كساني كه جز از فضل تو پوييدند در خانه ات به روي مشتاقان باز و خير و نيكيت
مَبْذُولٌ لِلطّالِبينَ وَفَضْلُكَ مُباحٌ لِلسّاَّئِلينَ وَنَيْلُكَ مُتاحٌ لِلا مِلينَبه خواستاران عطا شده و فضل و بخششت براي خواهندگان مباح و آزاد است عطايت براي آرزومندان مهياست
وَرِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصاكَ وَحِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ ناواكَ عادَتُكَو روزيت حتي براي كساني كه نافرمانيت كنند گسترده است و بردباريت حتي در مورد آنكه به دشمنيت
الاِْحْسانُ اِلَي الْمُسيئينَ وَسَبيلُكَ الاِبْقاَّءُ عَلَي الْمُعْتَدينَ اَللّهُمَّبرخاسته شامل است شيوه ات نيكي به بدكارانست و راه و رسمت زندگي دادن به سركشان است خدايا
فَاهْدِني هُدَي الْمُهْتَدينَ وَارْزُقْنيِ اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدينَپس مرا به راه راه يافتگان رهبري كن و كوشش كوشايانرا روزيم كن
وَلاتَجْعَلْني مِنَالْغافِلينَ الْمُبْعَدينَ واغْفِرْلي يَوْمَالدّينِو قرارم مده از بي خبران دور شده از دربارت و در روز جزا گناهم بيامرز * * * * * * *
دعاي امام صادق عليه السلام در ايام رجب
سوّم شيخ در مصباح فرموده مُعَلَّي بن خُنَيْس از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود بخوان درماه رجباَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ صَبْرَ الشّاكِرينَ لَكَ وَعَمَلَ الْخائِفينَ مِنْكَ وَيَقينَ
خدايا از تو خواهم شكيبايي سپاسگزارانت را و كردار ترسانندگانت را و يقين
الْعابِدينَ لَكَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الْعَلِيُّ الْعَظيمُ وَاَنَا عَبْدُكَ الْباَّئِسُ الْفَقيرُ
پرستندگانت را خدايا تو والا و بزرگي و من بنده مستمند بي نواي توام
اَنْتَ الْغَنِيُّ الْحَميدُ وَاَنَا الْعَبْدُ الذَّليلُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
تويي بي نياز ستوده و منم بنده خوار درگاه خدايا درود فرست بر محمد و آلش
وَاْمْنُنْ بِغِناكَ عَلي فَقْري وَبِحِلْمِكَ عَلي جَهْلي وَبِقُوَّتِكَ عَلي
و منت نِه بوسيله توانگريت بر فقر و نداريم و به بردباريت بر نادانيم و به نيرويت بر
ضَعْفي يا قَوِيُّ يا عَزيزُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الاْوصياَّءِ
ناتوانيم اي نيرومند و اي با عزت خدايا درود فرست بر محمد و آل او آن اوصياء
الْمَرْضيِّينَ وَاكْفِني ما اَهَمَّني مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا وَالا خِرَةِ يا اَرْحَمَ
پسنديده و كفايت كن آنچه از كار دنيا و آخرتم كه مرا به اندوه انداخته اي مهربانترين
الرّاحِمينَ مؤ لف گويد: كه سيّد بن طاوُس نيز اين دعا را در اقبال روايت كرده و از روايت
مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
او ظاهر مي شود كه اين دعا جامعترين دعاها است و در همه اوقات مي توان خواند
دعاي اللَّهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ در ايّام رجب
چهارم و نيز شيخ فرموده كه مستحبّ است بخوانند در هر روز اين دعا را اَللّهُمَّ يا ذَاالْمِنَنِ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا اي داراي
السّابِغَةِ وَالاْلاَّءِ الْو ازِعَةِ والرَّحْمَةِ الْو اسِعَةِ وَالْقُدْرَةِ الْج امِعَةِ
عطاهاي فراوان و نعمتهاي بخش شده و رحمت گشاده و نيروي تام و تمام
وَالنِّعَمِ الْجَسْيمَةِ وَالْمَواهِبِ الْعَظيمَةِ وَالاْيادِي الْجَميلَةِ والْعَطايَا
و نعمتهاي بزرگ و موهبتهاي سترگ و بخششهاي نيكو و دهشتهاي كامل
الْجَزيلَةِ يا مَنْ لا يُنْعَتُ بِتَمْثيلٍ وَلا يُمَثَّلُ بِنَظيرٍ وَلا يُغْلَبُ بِظَهيرٍ يا
اي كه به تمثيل و مثال آوردن وصفت نتوان كرد و اي كه به نظيري تشبيهت نتوان نمودن و اي كه با كمك گرفتن هم مغلوب
مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَاَلْهَمَ فَاَنْطَقَ وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَعَلا فَارْتَفَعَ وَقَدَّرَ
نشوي اي كه آفريد و روزي داد و الهام كرده گويايش كرد و ابداع كرده سپس شروع كرد و برتر شد پس مرتفع گرديد و اندازه
فَاَحْسَنَ وَصَوَّرَ فَاَتْقَنَ وَاحْتَجَّ فَاَبْلَغَ وَاَنْعَمَ فَاَسْبَغَ وَاَعْطي فَاَجْزَلَ
گرفت و نيكو گرفت و نقش بندي كرد پس محكم ساخت و حجت آورد و آنرا رساند و نعمت داد و فراوانش كرد و عطاكرده وآنرا
وَمَنَحَ فَاَفْضَلَ يا مَنْ سَما فِي الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الاْبْصارِ وَدَنا فِي
افزون كرد و بخشيد و زياده بخشيد اي كه در عزت چنان بالا است كه از ديدگاه چشمها در گذشته و در
الُّلطْفِ فَجازَ هَواجِسَ الاْفْكارِ يا مَنْ تَوَحَّدَ باِلْمُلكِ فَلا نِدَّ لَهُ في
لطف چنان نزديك است كه از آنچه در افكار خطور كند گذشته اي كه در فرمانروايي يكتا است كه همتايي براي او در
مَلَكُوتِ سُلْطانِهِ وَتفَرَّدَ بِالاْلاَّءِ وَالْكِبرِي اَّءِ فَلا ضِدَّ لَهُ في جَبَرُوتِ
قلمرو سلطنتش نيست و به بخششها و بزرگواري يگانه است كه رقيبي براي او در جبروت
شَاْنِهِ يا مَنْ حارَتْ في كِبْرِياَّءِ هَيْبَتِهِ دَقايِقُ لَطايِفِ الاْوْهامِ
مقامش نيست اي كه در بزرگي هيبتش ريزه كاريهاي دقيق انديشه ها سرگردان گشته و ديده هاي تيزبينان در مقام
وَانْحَسَرَتْ دُونَ اِدْراكِ عَظَمَتِهِ خَطايِفُ اَبْصارِ الاْنامِ يا مَنْ عَنَتِ
ادراك عظمتش وامانده است اي كه چهره ها در برابر هيبتش زبون گشته و گردنها در
الْوُجُوهُ لِهَيْبَتِهِ وَخَضَعَتِ الرِّقابُ لِعَظَمتِهِ وَوجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ
مقابل عظمتش خاضع شده و دلها از ترسش هراسان گشته است از
خيفَتِهِ اَسئَلُكَ بِهذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتي لا تَنْبَغي اِلاّ لَكَ وَبِما وَاَيْتَ بِهِ
تو خواهم به حق همين ستايشي كه جز براي تو شايسته ديگري نيست و بدانچه
عَلي نَفْسِكَ لِداعيكَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَبِما ضَمِنْتَ الاِجابَةَ فيهِ عَلي
بر عهده خود گرفته اي براي خوانندگانت از مؤ منين و بدانچه اجابت آنرا بر
نَفْسِكَ لِلدّاعينَ يا اَسْمَعَ السّامِعينَ وَاَبْصَرَ النّاظِرينَ وَاَسْرَعَ
خويش ضمانت كرده اي براي خوانندگان اي شنواترين شنوايان و اي بيناترين بينايان و اي سريعترين
الْحاسِبينَ يا ذَاالْقُوَّةِ الْمتينَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ وَعَلي
حسابگران اي كه داراي نيرويي محكم هستي درود فرست بر محمد خاتم پيمبران و بر
اَهْلِ بَيْتِهِ وَاقْسِمْ لي في شَهْرِنا هذا خَيْرَ ما قَسَمْتَ وَاحْتِمْ لي في
خاندان او و قسمت من كن در اين ماه بهترين قسمتهايي كه كرده اي و مسلّم كن برايم در آنچه
قَضاَّئِكَ خَيْرَ ما حَتَمْتَ وَاخْتِمْ لي بِالسَّعادَةِ فيمَنْ خَتَمْتَ وَاَحْيِني
مقدر كرده اي بهترين چيزي را كه مسلّم كرده اي ومُهركن زندگيم را به خوشبختي در زمره كساني كه زندگيشان را مُهر كرده اي
ما اَحْيَيْتَني مَوْفُوراً وَاَمِتْني مَسْرُوراً وَمَغْفُوراً وَتوَلَّ اَنْتَ نَجاتي
و زنده ام بدار تا زماني كه زنده ام داري پرروزي باشم و در حال شادماني و آمرزيدگي بميرانم و خودت عهده دار نجاتم
مِنْ مُسائَلَةِ الْبَرْزَخِ وَادْرَاءْ عَنّي مُنْكَراً وَنَكيراً وَاَرِ عَيْني مُبَشِّراً
از سؤ ال و جواب برزخ بشو و منكر و نكير را از من دفع كن و مبشر
وَبَشيراً وَاجْعَلْ لي اِلي رِضْوانِكَ وَجِنانِكَ مَصيراً وَعَيْشاً قَريراً
و بشير (دو فرشته رحمت ) را به چشمم آر و قرار ده برايم راهي بسوي رضوان و بهشتت و زندگي خوش و خرّمت
وَمُلْكاً كَبيْراً وَصَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ كَثيراً مؤ لف گويد: كه اين دعائي است
و فرمانروايي بزرگت و درود فرست بر محمد و آلش بسيار * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
كه در مسجد صَعْصَعهْ نيز خوانده ميشود
دعا از ناحيه مقدسه بدست محمد بن عثمان بن سعيد در ايّام رجب
شيخ روايت كرده كه بيرون آمد از ناحيه مُقَدّسه بر دست شيخ كبير ابي جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد (رض ) اين توقيع شريف بخوان در هر روز از ايّام رجب :
بنام خداي بخشاينده مهرباناَللّهُمَّ اِنّي اَسئَلُكَ بِمَعاني جَميعِ ما يَدْعُوكَ بِهِ وُلاةُ اَمْرِكَ
خدايا از تو خواهم به حق معاني تمام آنچه بوسيله آنها واليان فرمان تو را خوانند
الْمَاْمُونُونَ عَلي سِرِّكَ الْمُسْتَبْشِرُونَ بِاَمْرِكَ الْواصِفُونَ لِقُدْرَتِكَ
آنان كه امين بر سر پنهاني تو هستند و به دستورت مژده جويند و نيرويت را توصيف كنند و عظمتت
الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِكَ اَسئَلُكَ بِما نَطَقَ فيهِمْ مِنْ مَشِيَّتِكَ فَجَعَلْتَهُمْ
را آشكارا اعلام كنند از تو خواهم بدانچه گويا شده درباره ايشان از اراده ات و بدين سبب ايشان را
مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ وَاَرْكاناً لِتَوْحيدِكَ وَآياتِكَ وَمَقاماتِكَ الَّتي
معادن كلمات خويش و پايه هاي يگانگي و نشانه ها و مقامات خويش قرارشان دادي آن مقاماتي كه در هيچ جا
لاتَعْطيلَ لَها في كُلِّ مَكانٍ يَعْرِفُكَ بِها مَنْ عَرَفَكَ لا فَرْقَ بَيْنَكَ
تعطيل ندارد و هركه تو را بشناسد بوسيله آنها شناخته ميان تو و آنها فرقي نيست
وَبَيْنَها اِلاّ اَنَّهُمْ عِبادُكَ وَخَلْقُكَ فَتْقُها وَرَتْقُها بِيَدِكَ بَدْؤُها مِنْكَ
جز اينكه ايشان بندگان تو و مخلوق تواءند و فتق و رتق كارشان بدست تو است شروعشان از جانب تو
وَعَوْدُها اِلَيْكَ اَعْضادٌ واَشْهادٌ ومُناةٌ واَذْوادٌ وَحَفَظَةٌ وَرُوّادٌ فَبِهمْ
و بازگشتشان بسوي تو است كمك كاران و گواهان و ميزانها و مدافعان و نگهبانان وبازرسان هستند كه بديشان
مَلاَْتَ سَماَّئَكَ وَاَرْضَكَ حَتّي ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ إ لاّ اَنْتَ فَبِذ لِكَ اَسْئَلُكَ
آسمان و زمينت را پر كرده اي تا معلوم شد كه معبودي جز تو نيست پس بدان وسيله از تو مي خواهم
وَبِمَواقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَبِمَقاماتِكَ وَعَلاماتِكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي
و به جاهاي عزيز و ارجمند نزول رحمتت و به مقامات و نشانه هايت كه درود فرستي بر
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْ تَزيدَني ايماناً وَتَثْبيتاً ياباطِناً في ظُهُورِهِ وَظاهراً
محمد و آلش و ايمان و پايداريم را (در دين ) بيفزايي اي كه در عين آشكاري نهاني و اي كه در عين نهاني
في بُطُونِهِ وَمَكْنُونِهِ يا مُفَرِّقاً بَيْنَ النُّورِ وَالدَّيْجُورِ يا مَوْصُوفاً بِغَيْرِ
و مستوري آشكاري اي جداكننده نور و ظلمت اي كه بدون رسيدن به كنه و
كُنْهٍ وَمَعْرُوفاً بِغَيْرِ شِبْهٍ حاَّدَّ كُلِّ مَحْدُودٍ وَشاهِدَ كُلِّ مَشْهُودٍ وَمُوجِدَ
و حقيقت تو را وصف كنند و بدون شبيه تو را بشناسند اندازه گير هر چيز محدود و گواه هر گواهي شده و هستي ده
كُلِّ مَوْجُودٍ وَمُحْصِيَ كُلِّ مَعْدُودٍ وَفاقِدَ كُلِّ مَفْقُودٍ لَيْسَ دُونَكَ مِنْ
هر موجود و شمارنده هر معدود و گم كننده هر گمشده معبودي جز تو نيست