بخش 21
روز اوّل رجب شب سیزدهم روز سیزدهم اعمال شب نیمه ماه رجب اعمال روز نیمه رجب عمل امّ داوود
مفاتيح الجنان
وَوَلَدَني مِنَ الْمُسْلِمينَ وَالْمُؤْمِنينَ يا رَبَّ الْعالَمينَ ابن اُشَيْم گفته اينو پدران گذشته من از مسلمانان و مؤ منين اي پروردگار جهانيان * * * * * * * * * * *
دعاء بعد از هشت ركعت نماز شب و پيش از نماز وِتْر است آنگاه سه ركعت وِتْر را بجا مي آوري* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** *
پس چون سلام دادي بگو در حالتي كه نشسته باشي اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذي لا تَنْفَدُ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ستايش آن خدايي را سزاست
خَزاَّئِنُهُ وَلا يَخافُ آمِنُهُ رَبِّ اِنِ ارْتَكَبْتُ الْمَعاصِيَ فَذلِكَ ثِقَةٌ مِنّيكه خزينه هايش پايان نپذيرد و هر كه در امان او بود هراس ندارد پررودگارا اگر من دست به نافرماني زدم اين بخاطر آن اطميناني
بِكَرَمِكَ اِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِكَ وَتَعْفوُ عَنْ سَيِّئاتِهِمْ وَتَغْفِرُبود كه به كرم تو داشتم براستي كه تو از بندگانت توبه شان را مي پذيري و از گناهانشان درگذري
الزَّلَلَ وَاِنَّكَ مُجيبٌ لِداعيكَ وَمِنْهُ قَريبٌ وَاَنَا تائِبٌ اِلَيْكَ مِنَو لغزشهاشان بيامرزي و براستي كه تو خواننده ات را پاسخ دهي و به او نزديكي و من بسوي تو
الْخَطايا وَراغِبٌ اِلَيْكَ في تَوْفيرِ حَظّي مِنَ الْعَطايا يا خالِقَ الْبَرايااز گناهان توبه كنم و ميل دارم از درگاهت كه بهره ام را از عطاهاي خويش فراوان گرداني اي آفريننده خلايق
يا مُنْقِذي مِنْ كُلِّ شَديدَةٍ يا مُجيري مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ وَفِّرْ عَلَيَّاي نجات دهنده من از هر سختي اي پناه ده من از هر خطر و چيز ترسناك
السُّرُورَ وَاكْفِني شَرَّ عَواقِبِ الاُْمُورِ فَاَنْتَ اللّهُ عَلي نَعْماَّئِكَ وَجَزيلِخدايا نشاط و خوشحاليم را فراوان گردان و از شر پايان هر كار نگاهم دارد كه براستي اي خدا تو بر نعمتها و عطاهاي
عَطاَّئِكَ مَشْكُورٌ وَلِكُلِّ خَيْرٍ مَذْخُورٌ و بدان كه علماء از براي هر شب اين ماهسرشارت مورد سپاسگزاري هستي و براي هر خير و خوبي ذخيره ما باشي * * * * * * * * * * * * * * * * *
نماز مخصوصي ذكر فرموده اند كه مقام را گنجايش نقل آن نيست .
روز اوّل رجب
روز شريفي است و در آن چند عمل است اوّل روزه گرفتن روايت شده كه حضرت نوح عليه السلام در اين روز بكشتي سوار شد و امر فرمود كساني را كه با او بودند روزه بدارند و هر كه اين رُوز را روزه بدارد آتش جهنّم يكسال راه از او دور شود دوّم غسل كند سيّم زيارت امام حسين عليه السلام كند شيخ روايت كرده از بشير دَهّان از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود هر كه زيارت كند حسين بن عليّعَليهِماالسَّلام را در روز اوّل رجب بيامرزد خداوند عالَم او را البته چهارم بخواند دعاي طويلي كه سيّد در اقبال نقل فرموده پنجم شروع كند به نماز سلمان (رض ) بدين طريق كه ده ركعت نماز گذارد و بعد از هر دو ركعت سلام دهد و در هر ركعت يك مرتبه حمد و سه مرتبه سوره توحيد و
سه مرتبه قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ بخواند و بعد از هر سلام دستها را بلند كند و بگويد لا اِلهَ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *معبودي نيست
اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيي وَيُميتُ وَهُوَجز خداي يگانه كه شريك ندارد فرمانروايي از آن او است و ستايش مخصوص او است زنده مي كند و مي ميراند و او است
حَيُّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلي كُلِّشَيْءٍ قَديرٌ پس بگويد اَللّهُمَّ لازنده اي كه هرگز نميرد هر چه خير است بدست او است و او بر هر چيزي توانا است * * * * * خدايا جلوگيري
مانِعَ لِما اَعْطَيْتَ وَلا مُعْطِيَ لِما مَنَعْتَ وَلا يَنْفَعُ ذَاالْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّنيست از آنچه تو عطا كني و عطابخشي نيست براي آنكس كه تو منعش كني و كوشش شخص كوشا او را از تو بي نياز نكند
پس دستها را بر روي خود كشد و در روز نيمه ماه نيز اين نماز را بهمين كيفيّت بخواند لكن* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
عوض اين دعا بعد از عَلي كُلِّشَيْءٍ قَديرٌ بگويد: اِلها واحِدا اَحَدا فَرْدا صَمَدا* * * * * * * * * * * * * * * * * * * آن معبود يگانه يكتاي فرد بي نيازي
لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَدا و در روز آخر ماه نيز چنين كند لكن بعد از عَلي كُلِّشَيْءٍكه نگرفته است همدم و نه فرزندي * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
قَديرٌ بگويد وَصَلَّي اللّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرينَ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ* * * * * * و درود خدا بر محمد و آل پاكيزه اش باد و جنبش و نيرويي نيست
اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ پس دستها را بر روي خود بكشد و حاجت خود را بطلبد و از فوائدجز به خداي بلند مرتبه و بزرگ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اين نماز نبايد غفلت نمود كه آن بسيار است وبدانكه از براي حضرت سلمان نيز نماز ديگري است در روز اوّل اين ماه ده ركعت در هر ركعت حمد يكمرتبه و توحيد سه مرتبه با فضيلت بسيار كه مجملش آمرزش گناهان و محفوظ بودن از فتنه قبر و عذاب روز قيامت و رفتن جُذام و بَرَص و ذات الجنب از خواننده آن است و سيّد نيز براي اين روز چهار ركعت نماز نقل كرده هر كه خواهد به اقبال مراجعه كند و در اين روز سنه (57) پنجاه و هفت بقولي ولادت حضرت باقرعليه السلام واقع شده و لكن مختار داعي در سيّم صفر است و در روز دوّم اين ماه بقولي ولادت با سعادت حضرت امام عليّ نقي عليه السلام است سنه 212 و شهادت آن حضرت در سيّم سنه (254) دويست و پنجاه و چهار در سُرَّ مَنْ رَاءي واقع شده ، روز دهم بقول ابن عيّاش ولادت حضرت امام محمّد تقي عليه السلام واقع شده .
ايّام البيض
شب سيزدهم
بدانكه مستحبّ است در هريك از ماه رجب وشعبان ورمضان آنكه در شب سيزدهم دو ركعت نمازبگذارند درهر ركعت حمد يك مرتبه و يَّس و تَبارَكَالمُلْكُ وتوحيد بخوانند و در شب چهاردهم چهار ركعت بدو سلام بهمين كيفيّت و درشب پانزدهم شش ركعت به سه سلام بهمين كيفيّت از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه هر كه چنين كند جميع فضيلت اين سه ماه را دريابد و جميع گناهانش غير از شرك آمرزيده شود
روز سيزدهم
اوّل ايّام البيض است و ثواب بسياري براي روزه اين روز و دو روز بعد وارد شده و اگر كسي خواهد عمل اُمّ داوُد بجا آورد بايد اين روز را روزه بگيرد و در اين روز بنا بر مشهور بعد از سي سال از عام الفيل ولادت با سعادت حضرت امير المؤ منين عليه السلام در ميان كعبه مُعَظَّمه واقع شده است
اعمال شب نيمه ماه رجب
شب شريفي است و در آن چند عملست اوّل غسل دوّم احياء آن به عبادت چنانكه علاّمه مجلسي فرموده سيّم زيارت امام حسين عليه السلام چهارم شش ركعت نماز كه در شب سيزدهم ذكر شد پنجم سي ركعت نماز در هر ركعت حمد و ده مرتبه توحيد و اين نماز را سيد از حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله نقل كرده با فضيلت بسيار ششم دوازده ركعت نماز هر دو ركعت بيك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره حمد و توحيد و فلق و ناس و آية الكرسي و قَدْر را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگويد اَللّهُ اَللّهُ رَبّي لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَلا اَتَّخِذُ مِنْ دُونِه وَلِيّا و هر چه مي خواهد بخواند و اين نماز را بدين طريق سيّد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده و لكن شيخ در مصباح فرموده روايت كرده داود بن سرحان از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود بجا مي آوري در شب نيمه رجب دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعت حمد و سوره و چون فارغ شدي از نماز مي خواني بعد از آن حمد و معوذتين و سوره اخلاص و آية الكرسي را چهار مرتبه و مي گوئي بعد از آن سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ چهار مرتبه پس مي گوئي اَللّهُ اَللّهُ رَبّي لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَما شاَّءَ اللّهُ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ و بجا مي آوري در شب بيست و هفتم نيز مثل اين را
اعمال روز نيمه رجب
روز مباركي است و در آن چند عمل است اوّل غسل دوّم زيارت حضرت امام حسين عليه السلام از ابن ابي بصير منقول است كه گفت سؤ ال كردم از حضرت امام رضاعليه السلام كه در چه ماه
زيارت كنيم امام حسين عليه السلام را فرمود در نيمه رجب و نيمه شعبان سيّم نماز سلمان به نحويكه در روز اوّل گذشت چهارم چهار ركعت نماز
بخواند و بعد از سلام دست خود را پهن كند و بگويداَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبّارٍ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *خدايا اي خواركننده هر ستمكار سركش
وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ اَنْتَ كَهْفي حينَ تُعْيينِي الْمَذاهِبُ وَاَنْتَ بارِئُو اي عزت بخش مؤ منان تويي پناهگاه من در آن هنگام كه از راهها وامانده شوم و تويي كه از روي مهري
خَلْقي رَحْمَةً بي وَقَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقي غَنِيّاً وَلَوْ لا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُكه به من داشتي به خلقت من دست زدي در صورتي كه از خلقتم بي نياز بودي و اگر مهر تو نبود بطور مسلم من
مِنَ الْهالِكينَ وَاَنْتَ مُؤَيِّدي بِالنَّصْرِ عَلي اَعْداَّئي وَلَوْ لا نَصْرُكَدر زمره نابودان بودم و تويي كه مرا بوسيله ياري دادن بر دشمنانم كمك دهي و اگر ياري تو نبود
اِيّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحينَ يا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعادِنِهابطور حتم من از رسوايان بودم اي فرستنده رحمت از معدنهاي آن
وَمُنْشِئَ الْبَرَكَةِ مِنْ مَواضِعِها يا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِو اي پديد آرنده بركت از جاهاي آن اي كه مخصوص داشت خود را به بلندي مقام
وَالرِّفْعَةِ فَاَوْلِياَّؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ وَيا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نيرَو رفعت و از اينرو دوستانش به عزت او عزيز گردند و اي كه پادشاهان طوق مذلت را براي او
الْمَذَلَّةِ عَلي اَعْناقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خاَّئِفُونَ اَسئَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَبر گردن نهاده اند و از سطوتهاي او ترسانند از تو خواهم به حق بود كردنت
الَّتِي اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِياَّئِكَ وَاَسئَلُكَ بِكِبْرِياَّئِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَها مِنْكه آنرا از كبرياي خود جدايش كردي و از تو خواهم به حق كبريايت كه آن را از عزتت
عِزَّتِكَ وَاَسئَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي اسْتَوَيْتَ بِها عَلي عَرْشِكَ فَخَلَقْتَ بِهابرگرفتي و از تو خواهم به حق عزتت كه بوسيله آن بر عرش مستولي گشتي و بدان سبب
جَميعَ خَلْقِكَ فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِهمه خلق خود را آفريدي و همه به خدائيت اعتراف دارند كه درود فرستي بر محمد و خاندانش
روايت است كه هر صاحب غمي اين دعا را بخواند حقّ تعالي او را از اندوه و غم آسايش بخشد
عمل امّ داوود
پنجم عمل امّ داوود كه عمده اعمال اين روز است و براي برآمدن حاجات و كشف كُرُبات و دفع ظلم ظالمان مؤ ثّر است و كيفيّت آن بنا بر آنچه در مصباح شيخ است آنست كه چون خواهد اين عمل را بجا آورد روزه بگيرد روز سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل كند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتيكه ركوع و سجودشان را نيكو كند و در موضع خلوتي باشد كه چيزي او را مشغول نسازد و انساني با او تكلّم ننمايد پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله كند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آية الكرسي را ده مرتبه و بعد از اينها بخواند سوره انعام و بني اسرائيل و كهف و لقمان و يَّس و صافّات و حَّم سجده و حَّمعَّسَّق و حَّم دخان و فتح و واقعه و مُلْك و نَّ وَ اِذَا السَّماَّءُ انْشَقَّتْ و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اينها فارغ شود بگويد در حالتي كه رو به
قبله باشد صَدَقَ اللّهُ الْعَظيمُ الَّذي لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ذُو* * * درست فرمود خداي بزرگي كه معبودي جز او نيست زنده و پاينده و صاحب
الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَليمُ الْكَريمُ الَّذي لَيْسَ كَمِثْلِهِجلالت و بزرگواري است بخشاينده و مهربان بردبار و كريم است آنكه مانندش
شَيْءٌ وَهُوَ السَّميعُ الْعَليمُ الْبَصيرُ الْخَبيرُ شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَچيزي نيست و او شنوا و دانا و بينا و آگاه است ، گواه است خدا كه معبودي جز او نيست
وَالْمَلاَّئِكَةُ وَاُولوُا الْعِلْمِ ق اَّئِماً بِالْقِسْطِ لا اِل- هَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُو فرشتگان و دانشوران گواهي داده اند كه خدايي جز او نيست كه عدالت بدو پايدار است و او عزيز و حكيم است
وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْكِرامُ وَاَنَا عَلي ذلِكَ مِنَ الشّاهِدينَ اَللّهُمَّ لَكَو پيمبران بزرگوارش نيز آنرا به مردم رساندند و من بر اين مطلب گواهي دهم خدايا از آن تو است
الْحَمْدُ وَلَكَ الْمَجْدُ وَلَكَ الْعِزُّ وَلَكَ الْفَخْرُ وَلَكَ الْقَهْرُ وَلَكَ النِّعْمَةُستايش و از آن تو است مجد و براي تو است عزت و خاص تو است افتخار و شايسته تو است قهر و سطوت و مخصوص تو است نعمت
وَلَكَ الْعَظَمَةُ وَلَكَ الرَّحْمَةُ وَلَكَ الْمَهابَةُ وَلَكَ السُّلْطانُ وَلَكَ الْبَهاَّءُوازآن تواست عظمت و مخصوص تو است رحمت و براي تو است شكوه و خاص تو است سلطنت و از آن تو است درخشندگي
وَلَكَ الاِْمْتِنانُ وَلَكَ التَّسْبيحُ وَلَكَ التَّقْديسُ وَلَكَ التَّهْليلُ وَلَكَو مخصوص تو است نعمت بخشي و براي تو است پاكي و از آن تو است پاكيزگي و براي تو است يكتايي و مخصوص تو است
التَّكْبيرُ وَلَكَ ما يُري وَلَكَ ما لا يُري وَلَكَ ما فَوْقَ السَّمواتِ الْعُليبزرگي و ملك تو است آنچه ديده شود و آنچه ديده نشود و از تو است آنچه بالاي آسمانهاي بلند است
وَ لَكَ ما تَحْتَ الثَّري وَلَكَ الاْرَضُونَ السُّفْلي وَلَكَ الاْ خِرَةُو از تو است آنچه زير زمين است و از تو است زمينهاي زيرين و از آن تو است دنيا و آخرت
وَالاُْولي وَلَكَ ما تَرْضي بِهِ مِنَ الثَّناَّءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّكرِ وَ النَّعْماَّءِو مخصوص تو است آن و حمد و ثنا و شكري كه تو بپسندي و آنچه نعمت است نيز از تو است
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي جَبْرَئيلَ اَمينِكَ عَلي وَحْيِكَ وَالْقَوِيِّ عَلي اَمْرِكَخدايا درود فرست بر جبرئيل امين بر وحي تو و نيرومند در كار تو و آنكس
وَالْمُطاعِ في سَمواتِكَ وَمَحالِّ كَراماتِكَ الْمُتَحَمِّلِ لِكَلِماتِكَكه در آسمانها و جايگاههاي كرامتهايت فرمانش برند آن كس كه سخنان تو را برساند
النّاصِرِ لاَِنْبِياَّئِكَ الْمُدَمِّرِ لاِعْداَّئِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي ميكائيلَ مَلَكِياور پيمبرانت و سرنگون كننده دشمنانت خدايا درود فرست بر ميكائيل فرشته
رَحْمَتِكَ وَالْمَخْلُوقِ لِرَاءْفَتِكَ وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعينِ لاِهْلِ طاعَتِكَرحمتت و آفريده شده براي بردن مهرت و آمرزش خواه و كمك كار فرمانبرانت
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي اِسْرافيلَ حامِلِ عَرْشِكَ وَصاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِخدايا درود فرست بر اسرافيل حمل كننده عرشت و صاحب صور آنكه چشم به راه
لاِمْرِكَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خيفَتِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي حَمَلَةِ الْعَرْشِدستور تو است و نگران و بيمناك است از ترس تو خدايا درود فرست بر حاملين پاكيزه عرش
الطّاهِرينَ وَعَليَ السَّفَرَةِ الْكِرامِ الْبَرَرَةِ الطَّيِّبينَ وَعَلي مَلاَّئِكَتِكَو بر سفيران گرامي و آن نيكان پاك و بر فرشتگان
الْكِرامِ الْكاتِبينَ وَ عَلي مَلاَّئِكَةِ الْجِن انِ وَخَزَنَةِ النّير انِ وَمَلَكِبزرگوار نويسنده و بر فرشتگان بهشت و نگهبانان دوزخ و فرشته
الْمَوْتِ وَالاْعْوانِ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي اَبينا آدَمَمرگ و كمك كارانش اي صاحب جلالت و بزرگواري خدايا درود فرست بر پدر ما آدم
بَديعِ فِطْرَتِكَ الَّذي كَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلاَّئِكَتِكَ وَاَبَحْتَهُ جَنَّتَكَ اَللّ- هُمَّپديده خلقت كه گراميش داشتي به سجده كردن فرشتگانت و مباح كردي بر او بهشتت را خدايا
صَلِّ عَلي اُمِّنا حَوّاَّءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفّاتِ مِنَ الدَّنَسِدرود فرست بر مادر ما حواء كه از پليدي پاك و از چركي و آلودگي مصفا گشت و از ميان آدميان
الْمُفَضَّلَةِ مِنَ الاِْنْسِ الْمُتَرَدِّدَةِ بَيْنَ مَحالِّ الْقُدُْسِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَليبرتري داشت و در ميان جايگاههاي قدسيان رفت و آمد كرده خدايا درود فرست بر
هابيلَ وَشَيْثٍ وَاِدْريسَ وَنُوحٍ وَهُودٍ وَصالِحٍ وَ اِبْراهيمَ وَاِسْماعيلَهابيل و شيث و ادريس و نوح و هود و صالح و ابراهيم و اسماعيل
وَاِسْحقَ وَيَعْقُوبَ وَيُوسُفَ وَالاْسْباطِ وَلُوطٍ وَشُعَيْبٍ وَاَيُّوبَو اسحاق و يعقوب و يوسف و اسباط (يعقوب ) و لوط و شعيب و ايوب
وَمُوسي وَهارُونَ وَيُوشَعَ وَميشا وَالْخِضْرِ وَذِي الْقَرْنَيْنِ وَيُونُسَو موسي و هارون و يوشع و ميشا و خضر و ذي القرنين و يونس
وَاِلْياسَ وَالْيَسَعَ وَذِي الْكِفْلِ وَطالُوتَ وَداوُدَ وَسُلَيْمانَ وَزَكَرِيّاو الياس و اليسع و ذا الكفل و طالوت و داود و سليمان و زكريا
وَشَعْيا وَيَحْيي وَتُورَخَ وَمَتّي وَاِرْمِيا وَحَيْقُوقَ وَدانِيالَ وَعُزَيْرٍو شعيا و يحيي و تورخ و متي و ارميا و حيقوق و دانيال و عزير
وَعيسي وَشَمْعُونَ وَجِرْجيسَ وَالْحَوارِيّينَ وَالاْتْباعِ وَخالِدٍو عيسي و شمعون و جرجيس و حواريين عيسي و پيروانشان و خالد
وَحَنْظَلَةَ وَلُقْمانَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْو حنظله و لقمان خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر
مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ وَبارِكْ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَبر محمد و آل محمد و بركت فرست بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادي
وَرَحِمْتَ وَبارَكْتَ عَلي اِبْرهيمَ وَآلِ اِبْرهيمَ اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ اَللّهُمَّو رحمت و بركت فرستادي بر ابراهيم و آل ابراهيم كه براستي تويي ستوده و بزرگوار خدايا
صَلِّ عَلَي الاْوْصِياَّءِ وَالسُّعَداَّءِ وَالشُّهَداَّءِ وَاَئِمَّةِ الْهُدي اَللّهُمَّ صَلِّدرود فرست بر اوصياء و اهل سعادت و شهيدان و امامان راهنما خدايا درود فرست
عَلَي الاْبْدالِ وَالاْوْتادِ وَالسُّيّاحِ وَالْعُبّادِ وَالْمُخْلِصينَ وَالزُّهّادِبر ابدال (دسته اي از صلحاء) و اوتاد و سياحان و پرستش كنندگان و مخلصان و پارسايان
وَاَهْلِ الجِدِّ وَالاِْجْتِهادِ وَاخْصُصْ مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَيْتِهِ بِاَفْضَلِو اهل جديت و كوشش و مخصوص گردان محمد و خاندانش را به بهترين
صَلَواتِكَ وَاَجْزَلِ كَراماتِكَ وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنّي تَحِيَّةً وَسَلاماًدرودهايت و فراوانترين كرامتهايت و به روح و جسدش از جانب من تحيت و سلامي برسان
وَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَكَرَماً حَتّي تُبَلِّغَهُ اَعْلي دَرَجاتِ اَهْلِو فضل و شرافت و بزرگواريش را فزون كن به حدي كه او را به اعلي درجه اهل
الشَّرَفِ مِنَ النَّبِيّينَ وَالْمُرْسَلينَ وَالاْفاضِلِ الْمُقَرَّبينَ اَللّهُمَّ وَصَلِّشرافت از پيمبران و رسولان و فاضلان مقربت برساني خدايا درود فرست
عَلي مَنْ سَمَّيْتُ وَمَنْ لَمْ اُسَمِّ مِنْ مَلاَّئِكَتِكَ وَاَنْبِي اَّئِكَ وَرُسُلِكَبر هركس كه من نام بردم و هركه از فرشتگان و پيمبران و رسولان
وَاَهْلِ طاعَتِكَ وَاَوْصِلْ صَلَواتي اِلَيْهِمْ وَاِلي اَرْواحِهِمْ وَاجْعَلْهُمْو فرمانبردارانت را كه من نام نبردم و درودهاي مرا بر ايشان و بر ارواحشان برسان و آنان را
اِخْواني فيكَ وَاَعْواني عَلي دُعاَّئِكَ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْتَشْفِعُ بِكَ اِلَيْكَبرادران من در دين و كمك كارانم در دعاي به درگاهت قرار ده خدايا من شفيع گردانم تو را پيش خودت
وَبِكَرَمِكَ اِلي كَرَمِكَ وَبِجُودِكَ اِلي جُودِكَ وَبِرَحْمَتِكَ اِلي رَحْمَتِكَو كرمت را پيش كرمت و جودت را پيش جودت و رحمتت را پيش رحمتت
وَبِاَهْلِ طاعَتِكَ اِلَيْكَ وَاَسئَلُكَ الّلهُمَّ بِكُلِّ ما سَئَلَكَ بِهِ اَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْو اهل طاعتت را پيش درگاهت و از تو خواهم خدايا به هرچه يكي از آنها بوسيله آن تو را
مَسْئَلَةٍ شَريفَةٍ غَيْرِ مَرْدُودَةٍ وَبِما دَعَوْكَ بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجابَةٍ غَيْرِ مُخَيَّبَةٍخواسته از سؤ الهاي شريفي كه برنگشته و به آنچه تو را خوانده اند از دعاي پذيرفته شده اي كه به نوميدي نكشيده
يااَللّهُ يارَحْمنُ يا رَحيمُ يا حَليمُ يا كَريمُ يا عَظيمُ يا جَليلُ يامُنيلُ يااي خدا اي بخشاينده اي مهربان اي بردبار اي كريم اي بزرگ اي با جلالت اي بخشنده اي
جَميلُ يا كَفيلُ يا وَكيلُ يا مُقيلُ يا مُجيرُ يا خَبيرُ يا مُنيرُ يا مُبيرُ يازيبا اي سرپرست اي وكيل اي ناديده گير اي پناه ده اي آگاه اي روشني ده اي نابود كن اي
مَنيعُ يا مُديلُ يا مُحيلُ يا كَبيرُ يا قَديرُ يا بَصيرُ يا شَكُورُ يا بَرُّ ياوالامقام اي چرخاننده اي جابجا كننده اي بزرگ اي توانا اي بينا اي شكرپذير اي نيكوكار اي
طُهْرُ يا طاهِرُ يا قاهِرُ يا ظاهِرُ يا باطِنُ يا ساتِرُ يا مُحيطُ يا مُقْتَدِرُپاك اي پاكيزه اي قاهر اي پيدا اي پنهان اي پرده پوش اي احاطه دار اي با اقتدار
يا حَفيظُ يا مُتَجَبِّرُ يا قَريبُ يا وَدُودُ يا حَميدُ يا مَجيدُ يا مُبْدِئُ يااي نگهبان اي داراي بزرگي اي نزديك اي محبوب همه اي ستوده اي بزرگوار اي پديدآرنده اي
مُعيدُ يا شَهيدُ يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا قابِضُ يابازگرداننده اي گواه اي احسان بخش اي نيكوبخش اي نعمت بخش اي زياده بخش اي گيرنده
باسِطُ يا هادي يا مُرْسِلُ يا مُرْشِدُ يا مُسَدِّدُ يا مُعْطي يا مانِعُ يااي گشايش ده اي راهنما اي فرستنده اي رهنمون اي محكم كننده اي دهنده اي منع كننده اي
دافِعُ يا رافِعُ يا باقي يا واقي يا خَلاّقُ يا وَهّابُ يا تَوّابُ يا فَتّاحُجلوگيرنده اي بلند كننده اي باقي اي نگهدار اي آفريننده اي بخشش پيشه اي توبه پذير اي گشاينده
يا نَفّاحُ يا مُرْتاحُ يا مَنْ بِيَدِهِ كُلُّ مِفْتاحٍ يا نَفّاعُ يا رَؤُفُ يا عَطُوفُاي زياده بخش اي رحمت بخش اي كه بدست او است هر كليد اي سودرسان اي مهربان اي باعطوفت
يا كافي يا شافي يا مُعافي يا مُكافي يا وَفِيُّ يا مُهَيْمِنُ يا عَزيزُ يااي كفايت كننده اي درمان بخش اي بهبودي بخش اي پاداش دهنده اي باوفا اي نگهبان خلق اي با عزت اي
جَبّارُ يا مُتَكَبِّرُ يا سَلامُ يا مُؤْمِنُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا نُورُ يا مُدَبِّرُ ياجبار اي بزرگوار اي سلامت بخش اي ايمني بخش اي يكتا اي بي نياز اي نور اي مدبر كارها اي
فَرْدُ يا وِتْرُ يا قُدُّوسُ يا ناصِرُ يا مُونِسُ يا باعِثُ يا وارِثُ يا عالِمُيگانه اي تنها اي پاكيزه اي ياور اي همدم اي برانگيزنده اي ارث برنده اي دانا
يا حاكِمُ يا بادي يا مُتَعالي يا مُصَوِّرُ يا مُسَلِّمُ يا مُتَحَبِّبُ يا قاَّئِمُ يااي حكم كننده اي آغاز كننده اي برتر اي صورت بخش اي سلامت بخش اي دوستي ورز اي قائم به كار خلق اي
داَّئِمُ يا عَليمُ يا حَكيمُ يا جَوادُ يا بارِي ءُ يا باَّرُّ يا ساَّرُّ يا عَدْلُ ياجاويدان اي دانا اي فرزانه اي بخشنده اي آفريننده اي نيكوكار اي شادي بخش اي دادگستر اي
فاصِلُ يا دَيّانُ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا سَميعُ يا بَديعُ يا خَفيرُ يا مُعينُجداكننده اي جزاده اي نعمت بخش اي عطابخش اي شنوا اي پديدآرنده اي پناه ده اي ياور
++[مُغَيِّرُ] ياناشِرُ ياغافِرُ ياقَديمُ يامُسَهِّلُ يا مُيَسِّرُ يا مُميتُ يا مُحْيي
اي نشر دهنده اي آمرزنده اي قديم اي آسان كننده اي همواركننده اي ميراننده اي زنده كننده
يا نافِعُ يا رازِقُ يا مُقْتَدِرُ يا مُسَبِّبُ يا مُغيثُ يا مُغْني يا مُقْني يااي سودده اي روزي ده اي با اقتدار اي سبب ساز اي فريادرس اي بي نيازكننده اي دارايي دهنده اي
خالِقُ يا راصِدُ يا واحِدُ يا حاضِرُ يا جابِرُ يا حافِظُ يا شَديدُ ياآفريننده اي نگهبان اي يگانه اي حاضر اي جبران كننده اي نگهدار اي استوار اي
غِياثُ يا عاَّئِدُ يا قابِضُ يا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلي فَكانَ بِالْمَنْظَرِ الاْعْليفريادرس اي ثروت ده اي گيرنده اي كه والايي و برتري و به ديدگاه اعلايي
يا مَنْ قَرُبَ فَدَنا وَبَعُدَ فَنَاي وَعَلِمَ السِّرَّ وَاَخْفي يا مَنْ اِلَيْهِ التَّدْبيرُاي كه نزديكي و بسيار هم نزديك و دور است و بسيار هم دور داناي سر و نهان اي كه تدبير
وَلَهُ الْمَقاديرُ وَيا مَنِ الْعَسيرُ عَلَيْهِ [سَهْلٌ] يَسيرٌ يا مَنْ هُوَ عَلي ماامور با او است و اندازه ها از او است و اي كه دشوار براي او سهل و آسان است اي كه بر هرچه بخواهد
يَشاَّءُ قَديرٌ يا مُرْسِلَ الرِّياحِ يا فالِقَ الاِْصْباحِ يا باعِثَ الاْرْواحِ ياتوانا است اي فرستنده بادها اي شكافنده سپيده صبح اي برانگيزاننده ارواح اي
ذَاالْجُودِ وَالسَّماحِ يا راَّدَّ ما قَدْ فاتَ يا ناشِرَ الاْمْواتِ يا جامِعَصاحب جود و سخاوت اي برگرداننده آنچه از دست رفته اي زنده كننده مردگان اي گردآورنده
الشَّتاتِ يا رازِقَ مَنْ يَشاَّءُ [بِغَيْرِ حِسابٍ وَيا] فاعِلَ ما يَشاَّءُ كَيْفَپراكنده ها اي روزي ده بي حساب بهر كه خواهي و اي انجام دهنده
يَشاَّءُ وَيا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا حَيُّ يا قَيُّومُ يا حَيّاً حينَ لا حَيَّ ياهرچه بخواهي بهرطور كه خواهي و اي صاحب جلالت و بزرگواري اي زنده اي پاينده اي زنده در آن هنگام كه زنده اي نبود اي
حَيُّ يا مُحْيِيَ الْمَوْتي يا حَيُّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ بَديعُ السَّمواتِاي زنده كن مردگان اي زنده كه معبودي جز تو نيست پديدآرنده آسمانها و
وَالاَْرْضِ يا اِلهي وَسَيِّدي صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْو زمين اي معبود من و آقاي من درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر
مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بارِكْ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَما صَلَّيْتَمحمد و آل محمد وبركت ده بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادي
وَبارَكْتَ وَرَحِمْتَ عَلي اِبْرهيمَ وَآلِ اِبْرهيمَ اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌو بركت دادي و رحمت فرستادي بر ابراهيم و آل ابراهيم كه براستي تويي ستوده و بزرگوار
وَارْحَمْ ذُليّ وَ فاقَتي وَفَقْري وَانْفِرادي وَوَحْدَتي وَخُضُوعي بَيْنَو رحم كن به خواري من و پيچارگيم و نداريم و تك و تنهاييم و فروتنيم در
يَدَيْكَ وَاعْتِمادي عَلَيْكَ وَتَضَرُّعي اِلَيْكَ اَدْعُوكَ دُعاَّءَ الْخاضِعِبرابرت و اعتمادي كه بر تو دارم و زاريم به درگاهت تو را خوانم خواندن شخص فروتن
الذَّليلِ الْخاشِعِالْخاَّئِفِ الْمُشْفِقِ الْباَّئِسِ الْمَهينِ الْحَقيرِ الْجائِعِخوار خاشع ترسان هراسان پريشان بي مقدار كوچك گرسنه