بخش 23

مفاتيح الجنان

نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ اَوْ فَقيرٌ اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقُّ

را بر او تمام كرده اي يا نداري كه از توانگري خود به او داده اي و چنين دعايي به درگاهت حقي پيدا كرده

وَعِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ اِلاّ صَلَّيْتَ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَضَيْتَ حَوائِجي

و در پيش تو منزلت و مقامي يافته كه درود فرستي بر محمد و آل محمد و برآوري حاجاتم را

حَوائِجَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَهذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذي اَكْرَمْتَنا

حاجات دنيا و آخرت و اين ماه رجب المرجب و ماه گرامي است آن ماهي كه

بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ يا ذَاالْجُودِ وَالْكَرَمِ

نخستين ماه محترم است و ما را بدان گرامي داشته اي از ميان ساير امتها اي صاحب جود و كرم

فَنَسْئَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْكْرَمِ الَّذي

پس به حق اين ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو . . . . . . . . . . . آن نام برتر و گرامي تري كه آن را

خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ في ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلي غَيْرِكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي

آفريدي پس در زير سايه رحمتت مستقر گرديد و از تو به ديگري نرسد كه درود فرستي بر

مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ

محمد و خاندان پاكش و قرار دهي ما را از كساني كه در اين ماه به طاعتت عمل كنيم

وَالاْمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلي سَواَّءِ السِّبيلِ وَاجْعَلْ

و آنانكه در اين ماه آرزوي شفاعت را دارند خدايا ما را به راه راست هدايت فرما و جايگاه ما را

مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيلٍ في ظِلٍّ ظَليلٍ فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَكيلُ

در پيش خود بهترين جايگاه در زير سايه هميشگيت قرار ده كه براستي تو ما را بسي و نيكو وكيلي هستي

وَالسَّلامُ عَلي عِبادِهِ المُصْطَفَيْنَ وَصَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ اَللّهُمَّ

و سلام بر بندگان برگزيده اش و درودهاي او بر ايشان همگي و نيز خدايا

وَبارِكَ لَنا في يَوْمِنا هَذَا الَّذي فَضَّلْتَهُ وَبِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ وَبِالْمَنْزِلِ

مبارك گردان براي ما در اين روزي كه آن را برتري دادي و به كرامت خويش آن را بزرگ كردي و به جايگاه

[الْعَظيمِ] الاْعْلي اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلي مَنْ فيهِ اِلي عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ

بزرگ والاتري آن را جاي دادي درود فرست بر آن كس كه او را در اين ماه به سوي بندگانت فرستادي

وَبِالْمَحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً داَّئِمَةً تَكُونُ لَكَ

و او را به مقام بزرگي درآوردي خدايا درود فرست بر او درودي هميشگي كه براي تو

شُكْراً وَلَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلي

سپاسگزاري باشد و براي ما ذخيره اي و قرار ده براي ما در كارمان آساني و تا پايان عمرمان با خوشبختي ما را

مُنْتَهي آجالِنا وَقَدْ قَبِلْتَ الْيَسيرَ مِنْ اَعْمالِنا وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ

مقرون دار و تو اي خدا براستي چناني كه اعمال اندك ما را پذيرفتي و به رحمت خويش به بهترين

آمالِنا اِنَّكَ عَلي كُلِّشَي ءٍ قَديرٌ وَصَلَّي اللّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ

آرزوهايمان رساندي همانا تو بر هر چيز توانايي و درود و تحيت خدا بر محمد و آلش باد

مؤ لّف گويد: كه اين دعا را حضرت موسي بن جعفر عليه السلام خواند در آنروزي كه آن جناب را بجانب بغداد حركت دادند و آن روز بيست و هفتم رجب بود و اين دعا از مَذْخُور ادعيه رجب است هشتم سيد در اقبال فرموده بخواند اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْئَلُكَ بِالنَّجْلِ الاْعْظَمِ الدّعاء

الدّعاء

و اين دعا به روايت كفعمي در اعمال شب اين روز گذشت .
روز آخر ماه
غسل در آن وارده شده و روزه اش سبب آمرزش گناهان گذشته و آينده است و نماز سلمان به نحويست كه در روز اوّل گذشت .
فصل دوّم
فضيلت ماه شعبان
در فضيلت و اعمال ماه شعبان است بدانكه شعبان ماه بسيار شريفي است و منسوب است به حضرت سيد انبياءصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله و آن حضرت اين ماه را روزه مي داشت و وصل مي كرد به ماه رمضان و مي فرمود شعبان ماه من است هر كه يك روز از ماه مرا روزه بدارد بهشت او را واجب شود و از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه چون ماه شعبان داخل مي شد حضرت امام زين العابدين عليه السلام اصحاب خود را جمع مي نمود و مي فرمود اي گروه اصحاب من مي دانيد اين چه ماهي است اين ماه شعبان است و حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله مي فرمود شعبان ماه من است پس روزه بداريد در اين ماه براي محبّت پيغمبر خود و براي تقرّب به سوي پروردگار خود بحقّ آن خدايي كه جان عليّ بن الحسين به دست قدرت اوست سوگند ياد مي كنم كه از پدرم حسين بن علي عَليهَاالسَّلام شنيدم كه فرمود شنيدم از اميرالمؤ منين عليه السلام كه هر كه روزه دارد شعبان را براي محبّت پيغمبر خدا و تقرّب بسوي خدا دوست دارد خدا او را و نزديك گرداند او را به كرامت خود در روز قيامت و بهشت را براي او واجب گرداند و شيخ روايت كرده از صفوان جمال كه گفت فرمود به من حضرت صادق عليه السلام كه وادار كن كساني را كه در ناحيه و اطراف تو هستند بر روزه شعبان گفتم فدايت شوم مگر مي بيني در فضيلت آن چيزي فرمود بلي بدرستي كه رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله هرگاه مي ديد هلال شعبان را امر مي فرمود مُنادي را كه ندا مي كرد در مدينه اي اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله بسوي شما مي فرمايد آگاه باشيد بدرستي كه شعبان ماه من است پس خدا رحمت كند كسي را كه ياري كند مرا بر ماه من يعني روزه بدارد آن را پس گفت حضرت صادق عليه السلام كه اميرالمؤ منين عليه السلام مي فرمود كه فوت نشد از من روزه شعبان از زماني كه شنيدم منادي رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله ندا كرد در شعبان و فوت نخواهد شد از من تا مدتي كه حيات دارم ان شاء الله تعالي پس مي فرمودكه روزه دو ماه كه شعبان و رمضان باشد توبه و مغفرت است از خدا و روايت كرده اسماعيل بن عبد الخالق كه گفت بودم نزد حضرت صادق عليه السلام كه در ميان آمد ذكر روزه شعبان حضرت فرمود كه در فضيلت روزه شعبان چنين و چنان است حتي آنكه مردي مرتكب خون حرام مي شود پس روزه مي گيرد شعبان را نفع مي بخشد او را و آمرزيده مي شود و بدانكه اعمال اين ماه شريف بر دو قِسم است اعمال مشتركه و اعمال مختصه
اعمال مشتركه ماه شعبان
-----
آن چند امر است اوّل هر روز هفتاد مرتبه بگويد اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ دوّم هر روز هفتاد مرتبه بگويد اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذي لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَيُّ الْقَيّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ و در بعضي روايات الْحَيُّ الْقَيُّومُ پيش از الرَّحْمنُ الرَّحيمُ است و عمل به هر دو خوبست و از روايات مستفاد مي شود كه بهترين دعاها و ذكرها در اين ماه استغفار است و هركه هر روز از اين ماه استغفار كند هفتاد مرتبه مثل آنست كه هفتاد هزار در ماههاي ديگر استغفار كند سوّم تصدّق كند در اين ماه اگرچه به نصف دانه خرمايي باشد تا حق تعالي بدن او را برآتش جهنّم حرام گرداند از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه از آن جناب سؤ ال كردند از فضيلت روزه رجب فرمود چرا غافليد از روزه شعبان راوي عرض كرد يابن رَسول الله چه ثواب دارد كسي كه يك روز از شعبان را روزه بدارد فرمود به خدا قسم بهشت ثواب اوست عرض كرد يابن رسول الله بهترين اعمال در اين ماه چيست فرمود تصدّق و استغفار هر كه تصدّق كند در ماه شعبان حق تعالي آن را تربيت كند همچنانكه يكي از شما شتر بچّه اش را تربيت مي كند تا آنكه در روز قيامت برسد به صاحبش در حالتي كه بقدر كوه اُحُد شده باشد چهارم در تمام اين ماه هزار بار بگويد لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَلانَعْبُدُ اِلاّ اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوُ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ كه ثواب بسيار دارد از جمله آنكه عبادت هزار ساله در نامه عملش بنويسند پنجم در هر پنجشنبه اين ماه دو ركعت نماز كند در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه توحيد و بعد از سلام صد بار صلوات بفرستد تا حق تعالي برآورد هر حاجتي كه دارد از امر دين و دنياي خود و روزه اش نيزفضيلت دارد و روايت شده كه در هر روز پنجشنبه ماه شعبان زينت مي كنند آسمانها را پس ملائكه عرض مي كنند خداوندا بيامرز روزه داران اين روز را و دعاي ايشان را مستجاب گردان و در خبر نبوي است كه هر كه روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه دارد حقّتعالي بيست حاجت ازحوائج دنيا وبيست حاجت ازحاجتهاي آخرت او را برآورد ششم در اين ماه صلوات بسيار فرستد
صلوات هر روز شعبان
هفتم در هر روز از شعبان در وقت زوال و در شب نيمه آن

بخوانداين صلوات مَرْويّه ازحضرت امام زين العابدين عليه السلام را: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا درود فرست بر محمد

وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَمَوْضِعِ الرِّسالَةِ وَمُخْتَلَفِ الْمَلاَّئِكَةِ

و آل محمد درخت نبوت و جايگاه رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان

وَمَعْدِنِ الْعِلْمِ وَاَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ

و معدن دانش و خاندان وحي خدايا درود فرست بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغامِرَةِ يَاءْمَنُ مَنْ رَكِبَها وَيَغْرَقُ

محمد كشتي جاري در اقيانوسهاي بيكران ايمن شود هر كه سوار آن كشي گردد و غرق شود

مَنْ تَرَكَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللاّزِمُ لَهُمْ

كسي كه آن را واگذارد، هر كه بر ايشان تقدم جويد از دين بيرون رفته و كسي كه از ايشان عقب ماند به نابودي گرايد ولي ملازم ايشان

لاحِقٌ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصينِ وَغِياثِ

به حق خواهد رسيد خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن پناه گاه محكم و فريادرس

الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكينِ وَمَلْجَاءِ الْهارِبينَ وَعِصْمَةِ الْمُعْتَصِمينَ اَللّهُمَّ

بيچاره درمانده و پناه گريختگان و دستاويز محكم براي وسيله جويان خدايا درود

صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلوةً كَثيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضاً وَلِحَقِّ

فرست بر محمد و آل محمد درود بسياري كه موجب خوشنودي ايشان گردد و حق

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَداَّءً وَقَضاَّءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَقُوَّةٍ يا رَبَّ الْعالَمينَ

محمد و آل محمد اداء گشته و انجام وظيفه ما شده باشد به جنبش و نيروي تو اي پروردگار جهانيان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبينَ الاْبْرارِ الاْخْيارِ الَّذينَ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آن پاكان نيكوكار برگزيده آن كساني كه

اَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَفَرَضْتَ طاعَتَهُمْ وَوِلايَتَهُمْ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي

حقوقشان را واجب كردي و اطاعت و دوستيشان را فرض نمودي خدايا درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ قَلْبي بِطاعَتِكَ وَلا تُخْزِني بِمَعْصِيَتِكَ

محمد و آل محمد و آباد كن دل مرا به اطاعت خود و به وسيله نافرمانيت رسوايم مكن

وَارْزُقْني مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِما وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ

و روزي من گردان كه كمك مالي دهم بر كسي كه روزيت را بر او تنگ كردي بوسيله آنچه بر من فراخ گرداندي از

فَضْلِكَ وَنَشَرْتَ عَلَيَّ مِنْ عَدْلِكَ وَاَحْيَيْتَني تَحْتَ ظِلِّكَ وَهذا شَهْرُ

فضل خويش و گستردي بر من از عدل خويش و مرا در زير سايه ات زنده داشتي و اين ماه

نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ شَعْبانُ الَّذي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ

پيمبرت و آقاي رسولانت ماه شعبان است كه اطراف آن را به رحمت و خوشنودي خود پوشاندي

الَّذي كانَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَالِه وَسَلَّمَ يَدْاَبُ في صِيامِهِ

آن ماهي كه رسول خدا صلي اللّه عليه و آله و سلم كوشش بسيار داشت در روزه

وَقِيامِهِ في لَياليهِ وَاَيّامِهِ بُخُوعاً لَكَ في اِكْرامِهِ وَاِعْظامِهِ اِلي مَحَلِّ

و شب زنده داريش هم در شبها و هم در روزهايش بخاطر فروتني در برابر تو در مورد گرامي داشتن و بزرگداشتنش هم چنان

حِمامِهِ اَللّهُمَّ فَاَعِنّا عَلَي الاِْسْتِنانِ بِسُنَّتِهِ فيهِ وَنَيْلِ الشَّفاعَةِ لَدَيْهِ

تا هنگام مرگش خدايا پس ما را كمك ده تا روش او را در اين ماه پيروي كنيم و به شفاعتي كه نزد او است برسيم

اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لي شَفيعاً مُشَفَّعاً وَطَريقاً اِلَيْكَ مَهيَعاً وَاجْعَلْني لَهُ

خدايا قرار ده او را براي من شفيعي پذيرفته و راهي بسويت كه همواره باشد و مرا پيرو او گردان

مُتَّبِعاً حَتّي اَلْقاكَ يَوْمَ الْقِيمَةِ عَنّي راضِياً وَ عَنْ ذُنُوبي غاضِياً قَدْ

تا به جايي كه در روز قيامت تو را در حالي ديدار كنم كه از من خوشنود باشي و گناهانم را ناديده گيري

اَوْجَبْتَ لي مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَالرِّضْوانَ وَاَنْزَلْتَني دارَ الْقَرارِ وَمَحَلَّ

و براي من واجب كرده باشي از جانب خود رحمت و خوشنودي را و مرا در خانه هميشگي (بهشت جاويدان ) و منزلگاه

الاْخْيارِ

نيكان فرود آري * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مناجات شعبانيه
هشتم بخواند اين مناجات مرويّه از ابن خالويه را كه نقل كرده و گفته اين مناجات

حضرت اميرالمؤ منين و امامان از فرزندان او: است كه در ماه شعبان مي خواندند: اَللّهُمَّ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا

صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ دُعائي اِذا دَعَوْتُكَ وَاْسمَعْ

درود فرست بر محمد و آل محمد و بشنو دعايم را هنگامي كه تو را خوانم و بشنو

نِدائي اِذا نادَيْتُكَ وَاَقْبِلْ عَليَّ اِذا ناجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَيْكَ وَوَقَفْتُ

صدايم را هر گاه تو را صدا زنم و رو به من كن هرگاه با تو راز گويم زيرا من به سوي تو گريختم و پيش رويت

بَيْنَ يَدَيكَ مُسْتَكيناً لَكَ مُتَضرِّعاً اِلَيْكَ راجِياً لِما لَدَيْكَ ثَوابي

ايستادم در حال بيچارگي و فروتني به درگاهت و اميدوارم ثوابم را كه در پيش تو است

وَتَعْلَمُ ما في نَفْسي وَتَخْبُرُ حاجَتي وَتَعْرِفُ ضَميري وَلا يَخْفي

و تو آنچه را من در دل دارم مي داني و حاجتم را آگاهي و از نهادم باخبري

عَلَيْكَ اَمْرُ مُنْقَلَبي وَمَثْوايَ وَما اُريدُ اَنْ اُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقي واَتَفَوَّهُ

و سرانجام كار و سرمنزل من بر تو روشن است و نيز آنچه را مي خواهم از گفتارم بدان لب گشايم و آن طلبي

بِهِ مِنْ طَلِبَتي وَاَرْجُوهُ لِعاقِبَتي وَقَدْ جَرَتْ مَقاديرُكَ عَلَيَّ يا سَيِّدي

را كه مي خواهم به زبان آرم و اميد آن را براي سرانجام كارم دارم ، اي آقاي من مقدّرات

فيما يَكُونُ مِنّي اِلي آخِرِ عُمْري مِنْ سَريرَتي وَعَلانِيَتي وَبِيَدِكَ لا

تو بر من جاري گشته در آنچه از من تا آخر عمر سر زند چه از كارهاي پنهانم و چه آشكارم و بدست تو است نه

بِيَدِ غَيْرِكَ زِيادَتي وَنَقْصي وَنَفْعي وَضَرّي اِلهي اِنْحَرَمْتَني فَمَنْ

به دست ديگري كم و زياد شدن و سود و زيان من خدايا اگر توام محروم كني پس كيست

ذَاالَّذي يَرْزُقُني وَاِنْ خَذَلْتَني فَمَنْ ذَاالَّذي يَنْصُرُني اِلهي اَعُوذُ

كه روزيم دهد و اگر تو خوارم كني پس كيست كه ياريم دهد خدايا پناه برم

بِكَ مِنَ غَضَبِكَ وَحُلُولِ سَخَطِكَ اِلهي اِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَاْهِلٍ

به تو از خشمت و فرو ريختن عذابت خدايا اگر من شايستگي رحمت تو را ندارم

لِرَحْمَتِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجُودَ عَليَّ بِفَضْلِ سِعَتِكَ اِلهي كَاَنّي

ولي تو شايسته آني كه از زياده بخششت به من احسان كني خدايا خود را چنان

بِنَفْسي واقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَقَدْ اَظَلَّها حُسْنُ تَوَكُّلي عَلَيْكَ فَقُلْتَ ما

مي نگرم كه گويا در برابرت ايستاده و آن توكل نيكويي كه بر تو دارم بر سر من سايه افكنده و تو نيز آنچه را

اَنْتَ اَهْلُهُ وَتَغَمَّدْتَني بِعَفْوِكَ اِلهي اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلي مِنْكَ

شايسته آني درباره من فرموده و مرا در سراپرده عفو خويش پوشانده اي خدايا اگر بگذري پس كيست

بِذلِكَ وَاِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجَلي وَلَمْ يُدْنِني مِنْكَ عَمَلي فَقَدْ جَعَلْتُ

كه از تو بدين كار سزاوارتر باشد و اگر مرگم نزديك شده و عملم مرا به تو نزديك نكرده من به ناچار قرار مي دهم

الاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَيْكَ وَسيلَتي اِلهي قَدْ جُرْتُ عَلي نَفْسي فِي

اقرار به گناه را وسيله خويش به درگاهت خدايا من بر خويشتن ستم كردم در

النَّظَرِ لَها فَلَهَا الْوَيْلُ اِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَها اِلهي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ اَيّامَ

آن توجهي كه بدان كردم پس واي بر او اگر نيامرزيش خدايا پيوسته در دوران زندگي نيكي تو

حَيوتي فَلا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنّي في مَماتي اِلهي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ

بر من مي رسد پس نيكيت را در هنگام مرگ نيز از من مگير خدايا من چگونه ماءيوس شوم از اينكه پس از مرگ مورد حسن

نَظَرِكَ لي بَعْدَ مَماتي وَاَنْتَ لَمْ تُوَلِّني اِلاّ الْجَميلَ في حَيوتي اِلهي

نظر تو واقع گردم در صورتي كه در دوران زندگيم جز به نيكي سرپرستيم نكردي خدايا

تَوَلَّ مِنْ اَمْري ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَعُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلي مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ

سرپرستي كن كار مرا چنانچه تو شايسته آني و توجه كن بر من به فضل خويش كه همچون گنهكاري هستم

جَهْلُهُ اِلهي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباً فِي الدُّنْيا وَاَنَا اَحْوَجُ اِلي سَتْرِها

كه نادانيش سراپا او را فراگرفته خدايا براستي تو گناهاني را در دنيا بر من پوشاندي كه من به پوشاندن آنها

عَلَيَّ مِنْكَ في الاُْخْري اِذْ لَمْ تُظْهِرْها لاَِحَدٍ مِنْ عِبادِكَ الصّالِحينَ

در آخرت محتاج ترم (در دنيا پوشاندي ) با اينكه آشكارش نكردي براي هيچيك از بندگان شايسته ات

فَلاتَفْضَحْني يَوْمَ الْقِيمَةِ عَلي رُؤُسِ الاْشْهادِ اِلهي جُودُكَ بَسَطَ

اي خدا پس در روز قيامت در برابر ديدگان مردم مرا رسوا مكن خدايا جود و بخششت

اَمَلي وَعَفْوُكَ اَفْضَلُ مِنْ عَمَلي اِلهي فَسُرَّني بِلِقاَّئِكَ يَوْمَ تَقْضي

آرزويم را گستاخ كرده و گذشت تو برتر است از عمل من خدايا مرا در آن روزي

فيهِ بَيْنَ عِبادِكَ اِلهي اعْتِذاري اِلَيْكَ اِعْتِذارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ

كه ميان بندگانت داوري كني به ديدارت مسرور ساز خدايا عذرخواهي من به درگاهت عذرخواهي كسي است كه بي نياز

قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْري يا اَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَيْهِ الْمُسيئُونَ اِلهي

نشده از پذيرفتن عذرش پس عذر مرا بپذير اي بزرگوارترين كسي كه گنهكاران به درگاهش معذرت خواهي كنند خدايا

لا تَرُدَّ حاجَتي وَلا تُخَيِّبْ طَمَعي وَلا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجاَّئي وَاَمَلي

حاجتم را بازمگردان و طمعم را به نوميدي مكشان و اميد و آرزويم را از درگاهت قطع مفرما

اِلهي لَوْ اَرَدْتَ هَواني لَمْ تَهْدِني وَلَوْ اَرَدْتَ فَضيحَتي لَمْ تُعافِني

خدايا اگر خواري مرا خواسته بودي راهنمائيم نمي كردي و اگر رسوائيم را مي خواستي تندرستيم نمي دادي

اِلهي ما اَظُنُّكَ تَرُدُّني في حاجَةٍ قَدْ اَفْنَيْتُ عُمْري في طَلَبِها مِنْكَ

خدايا گمان ندارم كه مرا بازگرداني در مورد حاجتي كه عمر خويش را در خواستن آن از تو سپري كردم

اِلهي فَلَكَ الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً داَّئِماً سَرْمَداً يَزيدُ وَلا يَبيدُ كَما تُحِبُّ

خدايا ستايش خاص تو است ستايش ابدي جاويدان هميشگي كه فزون شود ولي كم نگردد بدان نحو كه دوست داري

وَتَرْضي اِلهي اِنْ اَخَذْتَني بِجُرْمي اَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَاِنْ اَخَذْتَني

و خوشنود شوي خدايا اگر مرا به جنايتم ماءخوذ داري من هم تو را به عفوت بگيرم و اگر به گناهم

بِذُنُوبي اَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ وَاِنْ اَدْخَلْتَنيِ النّارَ اَعْلَمْتُ اَهْلَها اَنّي

بگيري من هم تو را به آمرزشت بگيرم و اگر به دوزخم ببري بدوزخيان اعلام مي كنم كه من

اُحِبُّكَ اِلهي اِنْ كانَ صَغُرَ في جَنْبِ طاعَتِكَ عَمَلي فَقَدْ كَبُرَ في

تو را دوست دارم خدايا اگر عمل من در جنب اطاعت تو كوچك است ولي آرزويم در

جَنْبِ رَجاَّئِكَ اَمَلي اِلهي كَيْفَ اَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْروماً

كنار اميد تو بزرگ است خدايا چگونه من از پيش تو محروم برگردم

وَقَدْ كانَ حُسْنُ ظَنّي بِجُودِكَ اَنْ تَقْلِبَني بِالنَّجاةِ مَرْحُوماً اِلهي

با اينكه چنان حسن ظني من به جود و بخششت داشتم كه مرا مورد رحمت خويش قرار داده با نجات بازم خواهي گرداند خدايا

وَقَدْ اَفْنَيْتُ عُمْري في شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَاَبْلَيْتُ شَبابي في سَكْرَةِ

من عمرم را در حرص غفلت از تو سپري كردم و جوانيم را در مستي دوري از تو

التَّباعُدِ مِنْكَ اِلهي فَلَمْ اَسْتَيْقِظْ اَيّامَ اغْتِراري بِكَ وَرُكُوني اِلي

از بين بردم و از اينرو خدايا بيدار نشدم در آن روزگاري كه به كرم تو مغرور بودم و به راه خشم

سَبيلِ سَخَطِكَ اِلهي وَاَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ قائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ

تو متمايل گشته بودم خدايا من بنده تو و فرزند بنده توام كه در برابرت ايستاده و

مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ اِلَيْكَ اِلهي اَنَا عَبْدٌ اَتَنَصَّلُ اِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ

به وسيله كرم تو به درگاهت توسل جويم خدايا من بنده اي هستم كه مي خواهم از آلودگي آنچه بدان با

اُواجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيائي مِنْ نَظَرِكَ وَاَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ اِذِ

تو روبرو شدم از بي حيايي خودم در پيش روي تو خود را پاك سازم و از تو گذشت مي خواهم زيرا

الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ اِلهي لَمْ يَكُنْ لي حَوْلٌ فَانْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ

گذشت وصف شناساي كرم تو است خدايا من آن نيرويي كه بتوانم بوسيله آن خود را از نافرمانيت منتقل سازم ندارم

اِلاّ في وَقْتٍ اَيْقَظْتَني لِمَحَبَّتِكَ وَكَما اَرَدْتَ اَنْ اَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ

مگر در آن وقت كه تو براي دوستيت بيدارم كني و آن طور كه خواهي باشم پس تو را سپاس گويم كه مرا

بِاِدْخالي في كَرَمِكَ وَلِتَطْهيرِ قَلْبي مِنْ اَوْساخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ اِلهي

در كرم خويش داخل كردي و دلم را از چركيهاي بي خبري و غفلت از خويش پاكيزه ساختي خدايا

اُنْظُرْ اِلَيَّ نَظَرَ مَنْ نادَيْتَهُ فَاَجابَكَ وَاْستَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَاَطاعَكَ يا

به من بنگر نگريستن كسي كه او را خوانده اي و او پاسخت داده و به ياري خويش به كارش واداشته اي و فرمانبريت كرده

قَريبَاً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرِّ بِهِ وَيا جَواداً لايَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ

اي نزديكي كه دور نگردي از آن كس كه بدو مغرور گشته و اي بخشنده اي كه بخل نورزد از آنكس كه اميد نيكيش دارد

اِلهي هَبْ لي قَلْباً يُدْنيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَلِساناً يُرْفَعُ اِلَيْكَ صِدْقُهُ

خدايا دلي به من بده كه اشتياقش به تو موجب نزديكيش به تو گردد و زباني كه صدق گفتارش

وَنَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ اِلهي إ نَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَمَنْ

بسوي تو بالا آيد و نظر حقيقت بيني كه همان حقيقتش او را به تو نزديك گرداند خدايا كسي كه بوسيله تو شناخته شد گمنام نيست

لاذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَمَنْ اَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ اِلهي اِنَّ مَنِ

و كسي كه به تو پناهنده شد خوار نيست و كسي كه تو بسويش رو كني بنده ديگري نخواهد بود خدايا براستي

انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنيرٌ وَاِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجيرٌ وَقَدْ لُذْتُ بِكَ يا

هركس به تو راه جويد راهش روشن است و هر كه به تو پناه جويد پناه دارد و من اي خدا به تو پناه آورده ام

اِلهي فَلا تُخَيِّبْ ظَنّي مِنْ رَحْمَتِكَ وَلا تَحْجُبْني عَنْ رَاْفَتِكَ اِلهي

پس گماني را كه به رحمتت دارم نوميد مكن و از مهر خويش منعم مكن خدايا

اَقِمْني في اَهْلِ وِلايَتِكَ مُقامَ مَنْ رَجَا الزِّيادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ اِلهي

جاي مرا در ميان دوستدارانت جاي آن دسته از ايشان قرار ده كه اميد افزايش دوستيت را دارند خدايا

وَاَلْهِمْني وَلَهاً بِذِكْرِكَ اِلي ذِكْرِكَ وَهِمَّتي في رَوْحِ نَجاحِ اَسْماَّئِكَ

در دلم انداز شيدايي و شيفتگي ذكر خود را پياپي و همتم را در نشاط فيروز شدن اسمائت

وَمَحَلِّ قُدْسِكَ اِلهي بِكَ عَلَيْكَ اِلاّ اَلْحَقْتَني بِمَحَلِّ اَهْلِ طاعَتِكَ

و محل قدست قرار ده خدايا به حق خودت بر خودت سوگند كه مرا به محل فرمانبرداريت و جايگاه

وَالْمَثْوَي الصّالِحِ مِنْ مَرْضاتِكَ فَاِنّي لا اَقْدِرُ لِنَفْسي دَفْعاً وَلا

شايسته اي از مقام خوشنوديت برساني زيرا كه من قادر بر دفع چيزي از خود نيستم و

اَمْلِكُ لَها نَفْعاً اِلهي اَنَا عَبْدُكَ الضَّعيفُ الْمُذْنِبُ وَمَمْلُوكُكَ الْمُنيبُ

مالك سودي هم برايش نيستم خدايا من بنده ناتوان گنهكار تو و مملوك زاري و توبه كننده به درگاهت هستم

فَلا تَجْعَلْني مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَحَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ

پس مرا در زمره كساني كه روي از آنها گرداندي و غفلتشان مانع از گذشت تو گشته قرارم مده

اِلهي هَبْ لي كَمالَ الاِنْقِطاعِ اِلَيْكَ وَاَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضِياَّءِ نَظَرِها

خدايا بريدن كاملي از خلق بسوي خود به من عنايت كن و ديده هاي دلمان را به نور توجهشان

اِلَيْكَ حَتّي تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلوُبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلي مَعْدِنِ

به سوي خود روشن گردان تا ديده هاي دل پرده هاي نور را پاره كند و به مخزن اصلي

الْعَظَمَةِ وَتَصيرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ اِلهي وَاجْعَلْني مِمَّنْ

بزرگي و عظمت برسد و ارواح ما آويخته به عزت مقدست گردد خدايا قرارم ده از كساني كه او را خواندي

نادَيْتَهُ فَاَجابَكَ وَلاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ فَناجَيْتَهُ سِرّاً وَعَمِلَ لَكَ

و پاسخت داد و در معرض توجه قرارش دادي و او در برابر جلال تو مدهوش گشت و از اين رو در پنهاني با او به راز گويي پرداختي ولي

جَهْراً اِلهي لَمْ اُسَلِّطْ عَلي حُسْنِ ظَنّي قُنُوطَ الاْياسِ وَلاَ انْقَطَعَ

او آشكارا برايت كار كرد خدايا به خوش بيني من نااميدي را مسلط مكن و اميدم را كه به

رَجاَّئي مِنْ جَميلِ كَرَمِكَ اِلهي اِنْ كانَتِ الْخَطايا قَدْ اَسْقَطَتْني

كرم نيكويت دارم قطع مكن خدايا اگر خطاهايم مرا از نظرت انداخته

لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنّي بِحُسْنِ تَوَكُّلي عَلَيْكَ اِلهي اِنْ حَطَّتْنِي الذُّنُوبُ

پس بدان اعتماد خوبي كه به تو دارم از من درگذر خدايا اگر گناهانم

مِنْ مَكارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِي الْيَقينُ اِلي كَرَمِ عَطْفِكَ اِلهي اِنْ اَنامَتْنِي

بواسطه بزرگواريهاي لطفت مرا بي مقدار ساخته ولي در عوض يقين به بزرگ توجه تو مرا هشيار كرده خدايا اگر