بخش 40

مفاتيح الجنان

شَيْءٌ وَاَنْتَ الَّذي تَعَرَّفْتَ اِلَيَّ في كُلِّشَيْءٍ فَرَاَيْتُكَ ظاهِراً في

و توئي كه شناساندي خود را به من در هر چيز و من تو را آشكار در

كُلِّ شَيْءٍ وَاَنْتَ الظّاهِرُ لِكُلِّ شَيْءٍ يا مَنِ اسْتَوي بِرَحْمانِيَّتِهِ فَصارَ

هر چيز ديدم و توئي آشكار بر هر چيز اي كه بوسيله مقام رحمانيت خود (بر همه چيز) احاطه كردي

الْعَرْشُ غَيْباً في ذاتِهِ مَحَقْتَ الاْثارَ بِالاْثارِ وَمَحَوْتَ الاْغْيارَ

و عرش در ذاتش پنهان شد توئي كه آثار را به آثار نابود كردي و اغيار را

بِمُحيطاتِ اَفْلاكِ الاْنْوارِ يا مَنِ احْتَجَبَ في سُرادِقاتِ عَرْشِهِ عَنْ

به احاطه كننده هاي افلاك انوار محو كردي اي كه در سراپرده هاي عرشش محتجب شد

اَنْ تُدْرِكَهُ الاْبْصارُ يا مَنْ تَجَلّي بِكَمالِ بَهآئِهِ فَتَحَقَّقَتْ عَظَمَتُهُ [مِنَ]

از اينكه ديده ها او را درك كنند اي كه تجلي كردي به كمال زيبائي و نورانيت و پابرجا شد عظمتش از

الاِْسْتِوآءَ كَيْفَ تَخْفي وَاَنْتَ الظّاهِرُ اَمْ كَيْفَ تَغيبُ وَاَنْتَ الرَّقيبُ

استواري چگونه پنهان شوي با اينكه تو آشكاري يا چگونه غايب شوي كه تو نگهبان

الْحاضِرُ اِنَّكَ عَلي كُلِّشَيْءٍ قَديرٌ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَحْدَهُ و بالجمله كسي كه

و حاضري براستي تو بر هر چيز توانائي و ستايش مخصوص خدا است تنها * * * * * * * * * *

توفيق يابد و اين روز را در عرفات باشد ادعيه و اعمال بسيار دارد و بهترين اعمال در اين روز دعا است و در تمام ايّام سال اين روز شريف به جهت دعا امتيازي دارد و دعا از براي برادران مؤ من از زنده و مرده بسيار بايد كرد و روايت وارده درحال عبدالله بن جندب رَحَمهُاللّهُ در موقف عرفات و دعاي او براي برادران مؤ من خود مشهور است و روايت زيد نرسي در حال ثقه جليل القدر معاوية بن وهب در موقف و دعاي او در حقّ يك يك از اشخاصي كه در آفاق بودند و روايت او از حضرت صادق عليه السلام در فضيلت اين كار شايسته ملاحظه و ديدار است و رجاء واثق از برادران ديني آنكه اقتدا به اين بزرگواران نموده و مؤ منين را در دعا بر خود ايثار نموده و اين گنه كار روسياه رايكي از آن اشخاص شمرده و در حال حيات و ممات از دعاي خير فراموشم

نفرمايند و بخوان در اين روز زيارت جامعه سوّم را و در آخر روز عرفه بخوان : يا رَبِّ اِنَّ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * پروردگارا همانا

ذُنُوبي لا تَضُرُّكَ وَاِنَّ مَغْفِرَتَكَ لي لا تَنْقُصُكَ فَاَعْطِني ما لا

گناهان من زياني به تو نزند و محققاً آمرزش تو از من نقصاني به تو نرساند پس عطا كن به من

يَنْقُصُكَ وَاغْفِرْ لي ما لايَضُرُّكَ و ايضا بخوان : اَللّهُمَّ لا تَحْرِمْني خَيْرَ ما

آنچه را نقصانت نرساند و بيامرز برايم آنچه را زيانت نزند * * * * * * خدايا محرومم مكن از آن خيري كه

عِنْدَكَ لِشَرِّ ما عِنْدي فَاِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْني بِتَعَبي وَنَصَبي فَلا

نزد تو است بخاطر آن شري كه در پيش من است پس اگر تو به رنج و خستگيم رحم نمي كني پس

تَحْرِمْني اَجْرَ الْمُصابِ عَلي مُصيبَتِهِ # مؤ لّف گويد: كه سيّد بن طاوُس در

محرومم مدار از پاداش مصيبت ديده اي بر مصيبتش * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ضمن ادعيه روز عرفه فرموده كه چون نزديك شود غروب آفتاب بگو بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ الدّعاء

الدّعاء

و اين همان دعاي عشرات است كه سابق گذشت پس شايسته است دعاي عشرات را كه در هر صبح و شام مستحب است خواندن آن در آخر روز عرفه ترك نكنند و اين اذكار عشراتي را كه كفعمي نقل كرده همان اذكار آخر دعا عشرات است كه سيّد نقل فرموده
اعمال شب و روز عيد قربان
شب دهم از ليالي متبركه و از آن چهار شبي است كه احياء آنها مَندُوب است و درهاي آسمان در اين شب باز است و سنّت است در آن زيارت امام حسين عليه السلام و دعاء يا دائِمَ الْفَضْلِ عَليَ الْبَرِيَّةِ كه در شب جمعه گذشت
روز دهم روز عيد قربان است و بسيار روز شريفي است و اعمال آن چند چيز است اوّل غسل است كه در اين روز سنّت مؤ كد است و بعضي از علماء واجب دانسته اند دوّم نماز عيد است به همان نحو كه در عيد فطر ذكر شد لكن در اين روز مستحب است كه افطار بعد از نماز از گوشت قرباني شود سوّم خواندن دعاهائي كه وارد شده پيش از نماز عيد و بعد از آن و در اقبال ذكر شده و شايد بهترين دعاهاي اين روز دعاي چهل و هشتم صحيفه كامله باشد كه اوّل آن اَللّهُمَّ هذا يَوْمٌ مُبارَكٌ است پس آن را بخواند و دعاي چهل و ششم يا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لا يَرْحَمُهُ الْعِبادُ را نيز بخواند چهارم خواندن دعاي ندبه است كه بعد از اين خواهد آمد انشاءالله تعالي پنجم قرباني است كه سنّت مؤ كّد است ششم خواندن تكبيرات است براي كسي كه در مني باشد عقيب پانزده نماز كه اوّلش نماز ظهر روز عيد است و آخرش نماز صبح روز سيزدهم و كساني كه در ساير شهرها هستند بخوانند عقيب ده نماز از ظهر روز عيد تا صبح دوازدهم و تكبيرات موافق روايت صحيح در كافي اين است :

اللّهُ اَكْبَرُ اللّهُ اَكْبَرُ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُاللّهُ اَكْبَرُاللّهُ اَكْبَرُ ولِلّهِ الْحَمْدُ اللّهُ

خدا بزرگتر از توصيف است .... معبودي جز خدا نيست و خدا بزرگتر است ... و ستايش خاص خدا است

اَكْبَرُ عَلي ما هَدانا اَللّهُ اَكْبَرُ عَلي ما رَزَقَنا مِنْ بَهيمَةِ الاْنْعامِ

خدا بزرگتر است بر آنچه ما را راهنمائي كرد خدا بزرگتر است بر آنچه روزي ما كرد از چهارپايان انعام (شتر و گاو و گوسفند)

وَالْحَمْدُلِلّهِ عَلي ما اَبْلانا و مستحب است تكرار اين تكبيرات عقب نمازها به قدر

و ستايش خاص خدا است براي آنكه آزمود ما را * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

امكان و خواندن بعد از نوافل روز پانزدهم سنه 212 ولادت حضرت امام عليّ نقي عليه السلام واقع شده
اعمال شب و روز عيد غدير
شب هيجدهم شب عيد غدير و شب با شرافتي است سيّد در اقبال دوازده ركعت نماز به يك سلام به كيفيتي مخصوص براي اين شب با دعائي نقل كرده است
روز هيجدهم روز عيد غدير و عيدُاللّهِ الا كْبَرْ و عيد آل محمّدعَليهمُ السلام است و عظيمترين اعياد است و مبعوث نفرموده حق تعالي پيغمبري را مگر آنكه عيد كرده است اين روز را و حرمت آن را دانسته است و نامش ‍ در آسمان روز عهد معهود است و نامش در زمين روز ميثاق مَاءخوذ و جَمع مَشهُود است و روايت است كه از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند كه آيا مسلمانان را عيدي هست غير از جمعه و اضحي و فطر فرمود بلي عيدي هست كه از همه حرمتش بيشتر است
راوي گفت كدام عيد است فرمود كه آن روزي است كه نَصْبْ كرد حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله اميرالمؤ منين عليه السلام را به خلافت خود و فرمود كه هر كه من مولي و آقاي اويم پس علي مولي و آقا و پيشواي او است و آن روز هيجدهم ذي الحجّه است راوي گفت كه چه كار در آن روز بايد كرد فرمود كه بايد روزه بداريد و عبادت كنيد و محمد و آل محمدعَليهمُ السلام را ياد كنيد و بر ايشان صَلَوات بفرستيد و وصيّت كرد رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله اميرالمؤ منين عليه السلام را كه اين روز را عيد گرداند و هر پيغمبري وصيّ خود را وصيّت مي كرد كه اين روز را عيد گردانند و در حديث ابن ابي نَصر بَزَنطي است از حضرت رضاعليه السلام كه فرمود اي پسر ابي نصر هر كجا كه باشي سعي كن كه روز غدير نزد قبر مطهّر حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام حاضر شوي بدرستي كه خدا در اين روز مي آمرزد از هر مرد مؤ من و زن مؤ منه گناه شصت ساله ايشان را و در اين روز آزاد مي كند از آتش جهنّم دو برابر آنچه آزاد كرده است در ماه رمضان و شب قدر و شب فطر و يك درهم كه در اين روز به برادران مؤ من بدهي برابر است با هزار درهم كه در اوقات ديگر بدهي و احسان كن در اين روز به برادران مؤ من خود و شاد گردان هر مرد مؤ من و زن مؤ منه را به خدا قَسَم كه اگر مردم فضيلت اين روز را بدانند چنانكه بايد هر آينه هر روز ده مرتبه ملائكه با ايشان مصافحه كنند و بالجمله تعظيم اين روز شريف لازم و اعمال آن چند چيز است اوّل روزه كه كفّاره شصت سال گناه است و در خبريست كه برابر است با روزه عمر دنيا و معادل است با صد حجّ و صد عمره دويّم غسل سيّم زيارت حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام و سزاوار است كه انسان هر كجا باشد سعي كند خود را به قبر مطهر آن حضرت برساند و از براي آن جناب در اين روز سه زيارت مخصوصه نقل شده كه يكي از آنها زيارت معروفه به اَمينُالله است كه از نزديك و دور خوانده مي شود و آن از زيارات جامعه مطلقه است نيز و در باب زيارات بيايد انشاءالله تعالي چهارم بخواند تعويذي را كه سيّد در اقبال از حضرت رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله روايت كرده پنجم دو ركعت نماز كند و به سجده رود و صد مرتبه

شكر خدا كند پس سر از سجده بردارد و بخواند: اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْئَلُكَ بِاَنَّ لَكَ الْحَمْدَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ وَاَنَّكَ

* * * * * خدايا از تو درخواست كنم بدانكه از براي تو است ستايش يگانه اي كه شريك نداري و توئي

واحِدٌ اَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً اَحَدٌ وَاَنَّ

يكتاي يگانه اي بي نياز كه فرزندي نداري و فرزند كسي نيستي و نيست برايت همتائي هيچكس و براستي

مُحَمّداً عَبْدُكَ وَرَسُولُكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ يا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ في

محمد بنده و رسول تو است درودهاي تو بر او و آلش باد اي كه هر روز در

شَاْنٍ كَما كانَ مِنْ شَاْنِكَ اَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَيَّ بِاَنْ جَعَلْتَني مِنْ اَهْلِ

كاري هستي چنانچه از شاءن تو بود كه بر من تفضل فرمودي به اينكه مرا از اهل

اِجابَتِكَ وَاَهْلِ دِينِكَ وَاَهْلِ دَعْوَتِكَ وَوَفَّقْتَني لِذلِكَ في مُبْتَدَءِ

اجابتت و از اهل دينت و اهل دعوتت قرار دادي و موفقم داشتي بدان در آغاز

خَلْقي تَفَضُّلاً مِنْكَ وَكَرَماً وَجُوداً ثُمَّ اَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلاً وَالْجُودَ

آفرينشم از روي تفضل و كرم و بخششت سپس دنبال آوردي اين فضل را به فضلي دگر و اين بخشش را

جُوداً وَالْكَرَمَ كَرَماً رَاْفَةً مِنْكَ وَرَحْمَةً اِلي اَنْ جَدَّدْتَ ذلِكَ الْعَهْدَ

به بخششي دگر و اين كرم را به كرمي دگر كه آن هم از روي مهر و رحمتت بود تا بدانجا كه تازه كردي اين عهد را

لي تَجْديداً بَعْدَ تَجديدِكَ خَلْقي وَكُنْتُ نَسْياً مَنْسِيّاً ناسِياً ساهِياً

برايم از نو پس از تجديد آفرينشم در صورتي كه من در فراموشي بودم و فراموشكاري و بي خبري

غافِلاً فَاَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ بِاَنْ ذَكَّرْتَني ذلِكَ وَمَنَنْتَ بِهِ عَلَيَّ وَهَدَيْتَني

و غفلت پس تو نعمتت را بر من تمام كردي به اينكه آن را به يادم انداختي و بدان بر من منت نهادي و بر آن راهنمائيم كردي

لَهُ فَليَكُنْ مِنْ شَاْنِكَ يا اِلهي وَسَيِّدي وَمَولايَ اَنْ تُتِمَّ لي ذلِكَ وَلا

پس همچنان بايد از شاءن تو باشد اي معبود و آقا و مولاي من كه تمام كني برايم آن نعمت را و از

تَسْلُبَنيهِ حَتّي تَتَوَفّاني عَلي ذلِكَ وَاَنتَ عَنّي راضٍ فَاِنَّكَ اَحَقُّ

من سلب نفرمائي آن را تا هنگامي كه بميرانيم بر آن در حالي كه تو از من خوشنود باشي كه براستي تو سزاوارترين

المُنعِمينَ اَنْ تُتِمَّ نِعمَتَكَ عَلَيَّ اَللّهُمَّ سَمِعْنا وَاَطَعْنا وَاَجَبْنا داعِيَكَ

نعمت بخشاني كه نعمتت را بر من به پايان رساني خدايا شنيديم و پيروي كرديم و خواننده ات را اجابت كرديم

بِمَنِّكَ فَلَكَ الْحَمْدُ غُفْرانَكَ رَبَّنا وَاِلَيكَ المَصيرُ امَنّا بِاللّهِ وَحدَهُ لا

به لطف تو پس از آن تو است حمد و آمرزشت را خواهانيم پروردگارا و به سوي تو است بازگشت ايمان داريم به خداي يگانه اي

شَريكَ لَهُ وَبِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَصَدَّقْنا وَاَجَبْنا

كه شريك ندارد و به رسولش محمد صلي اللّه عليه و آله و تصديق كرديم و اجابت كرديم

داعِيَ اللّهِ وَاتَّبَعْنَا الرَّسوُلَ في مُوالاةِ مَوْلينا وَمَوْلَي الْمُؤْمِنينَ اَميرِ

داعي خدا را و پيروي كرديم از رسول (او) در مورد دوستي و اطاعت مولايمان و مولاي مؤ منان امير

المُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبيطالِبٍ عَبْدِاللّهِ وَاَخي رَسوُلِهِ وَالصِّدّيقِ الاْكْبَرِ

مؤ منان علي بن ابي طالب بنده خدا و برادر رسول او و صديق اكبر

وَالحُجَّةِ عَلي بَرِيَّتِهِ المُؤَيِّدِ بِهِ نَبِيَّهُ وَدينَهُ الْحَقَّ الْمُبينَ عَلَماً لِدينِ

و حجت او بر آفريدگانش آنكه خداوند پيامبرش و دين حق آشكارش را بوسيله او تاييد كرد نشانه و پرچم دين

اللّهِ وَخازِناً لِعِلْمِهِ وَعَيْبَةَ غَيْبِ اللّهِ وَمَوْضِعَ سِرِّ اللّهِ وَاَمينَ اللّهِ عَلي

خدا و خزينه دار دانش او و گنجينه غيب خدا و جايگاه راز خدا و امين خدا بر

خَلْقِهِ وَشاهِدَهُ في بَرِيَّتِهِ اَللّهُمَّ رَبَّنا اِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي

خلق او و گواه او در آفريدگانش خدايا اي پروردگار ما ما شنيديم منادي را كه ندا مي كرد

لِلا يمانِ اَنْ امِنُوا بِرَبِّكُمْ فَامَنّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَكَفِّرْ عَنّا

براي ايمان (و مي گفت ) ايمان آوريد به پروردگارتان پروردگارا ما هم ايمان آورديم پس بيامرز گناهانمان را

سَيِّئاتِنا وَتَوَفَّنا مَعَ الاْبْرارِ رَبَّنا وَ اتِنا ما وَعَدْتَنا عَلي رُسُلِكَ وَلا

و بديهامان را پوشيده دار و ما را با نيكان بميران پروردگارا عطا كن به ما چيزي را كه بوسيله فرستادگانت به ما وعده دادي و

تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيمَةِ اِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ فَاِنّا يا رَبَّنا بِمَنِّكَ وَلُطْفِكَ

در روز رستاخيز رسوايمان مكن كه براستي تو خلف وعده نمي كني ، پس ما اي پروردگار به احسان و لطف تو

اَجَبْنا داعِيَكَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَصَدَّقْناهُ وَصَدَّقْنا مَوْلَي الْمُؤْمِنينَ

اجابت كرديم داعي تو را و پيروي كرديم از رسول تو و تصديقش كرديم و نيز تصديق كرديم مولاي مؤ منان را

وَكَفَرْنا بِالجِبْتِ وَالطّاغُوتِ فَوَلِّنا ما تَوَلَّيْنا وَاحْشُرْنا مَعَ اَئِمَّتِنا فَاِنّا

وكافر شديم به جبت و طاغوت (غاصبان حقوق آن حضرت ) پس والي ما گردان آن را كه ما به ولايت برگزيديم وبا امامانمان

بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ وَلَهُمْ مُسَلِّمُونَ امَنّا بِسِرِّهِمْ وَعَلانِيَتِهِمْ

محشورمان كن كه براستي ما بديشان ايمان و اعتقاد داريم و تسليم آنانيم ايمان داريم بر نهانشان و آشكارشان

وَشاهِدِهِمْ وَغائِبِهِمْ وَحَيِّهِمْ وَمَيِّتِهِمْ وَرَضينا بِهِمْ اَئِمَّةً وَقادَةً

و حاضرشان و غائبشان و زنده شان و مرده شان و خوشنوديم به امامتشان و آقائيشان و همانها ما را

وَسادَةً وَحَسْبُنا بِهِمْ بَيْنَنا وَبَيْنَ اللّهِ دُونَ خَلْقِهِ لا نَبْتَغي بِهِمْ بَدَلاً وَلا

در مابين خود و خدا از ساير خلق كافي هستند نجوئيم بجاي ايشان بدلي و

نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَليجَةً وَبَرِئْنا اِلَي اِلله مِنْ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً

نگيريم جز ايشان همدمي (يا معتمدي ) و بيزاري جوئيم به درگاه خدا از هر كه برپا كند در برابرشان جنگي

مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنَ الاْوَّلينَ وَالاْ خِرينَ وَكَفَرْنا بِالْجِبْتِ

از جن و انس از اولين و آخرين و كافر شديم به جبت

وَالطّاغُوتِ وَالاَوثانِ الاَرْبَعَةِ وَاَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَكُلِّ مَنْ

و طاغوت و بتهاي چهارگانه و دنبال روندگان و پيروانشان و

والاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَوَّلِ الدَّهرِ اِلي آخِرِهِ اَللّهُمَّ اِنّا

هر كه دوستشان دارد از جن و انس از آغاز روزگار تا پايان آن خدايا تو را

نُشْهِدُكَ اَنّا نَدينُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ الُ مُحَمَّدٍ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ

گواه مي گيريم كه ما متدين هستيم بدانچه متدين شد بدان محمد و آل محمد درود خدا بر او

وَعَلَيْهِمْ وَقَوْلُنا ما قالُوا وَدينُنا ما دانُوا بِهِ ما قالُوا بِهِ قُلْنا وَما دانُوا

وبرايشان بادوگفتارما همان است كه آنهاگفتند ودين ماهمان است كه آنهامتدين بدان بودندهرچه راآنان گفتند ماهم گفتيم وهرچه راآنان متدين

بِهِ دِنّا وَما اَنْكَرُوا اَنْكَرْنا وَمَنْ والَوْا والَيْنا وَمَنْ عادَوْا عادَيْنا وَمَنْ

بدان شدند ماهم شديم وهرچه را آنان انكار كردند ماهم انكار كرديم وهركه رادوست داشتند دوست داريم وهركه را دشمن دارند دشمن داريم

لَعَنُوا لَعَنّا وَمَنْ تَبَرَّؤُا مِنْهُ تَبَرَّاْنا [مِنْهُ] وَمَنْ تَرَحَّمُوا عَلَيْهِ تَرَحَّمْنا

و هر كه را لعن كردند لعن كنيم و از هر كه بيزاري جستند بيزاري جوئيم و بر هر كه ترحم كردند ترحم كنيم

عَلَيْهِ آمَنّا وَسَلَّمْنا وَرَضينا وَاتَّبَعْنا مَوالِيَنا صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ

ايمان آورديم و تسليم و خوشنود گشتيم و پيروي كرديم از سرورانمان درودهاي خدا بر ايشان باد

اَللّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنا ذلِكَ وَلا تَسْلُبْناهُ وَاجْعَلْهُ مُسْتَقِرّاً ثابِتاً عِنْدَنا وَلا

خدايا پس تو آن را براي ما تكميل كن و از ما سلب مفرما و آنرا پايگاهي ثابت در پيش ما قرار ده و

تَجْعَلْهُ مُسْتَعاراً وَاَحْيِنا ما اَحْيَيْتَنا عَلَيْهِ وَاَمِتْنا اِذا اَمَتَّنا عَلَيْهِ الُ

پايگاه عاريت و موقتش قرار مده و زنده مان دار بر همان تا هرگاه كه زنده مان داري و بميرانمان بر آن هرگاه مي رانديمان ،آل

مُحَمَّدٍ اَئِمَّتُنا فَبِهِمْ نَاْتَمُّ وَاِيّاهُمْ نُوالي وَعَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللّهِ نُعادي

محمد پيشوايان مايند به آنها اقتدا كنيم و آنان را دوست داريم و دشمنشان را كه دشمن خدا است دشمن داريم

فَاجْعَلْنا مَعَهُمْ فِي الدُّنْيا وَالاَّْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ فَاِنّ ا بِذ لِكَ ر اضُونَ

پس ما را در دنيا و آخرت با ايشان قرار ده و از مقربان درگاهت گردان كه براستي ما به همان خوشنوديم

يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ پس باز به سجده رود وصد مرتبه اَلْحَمْدُلِلّهِ و صد مرتبه شُكْراًلِلّهِ

اي مهربانترين مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بگويد و روايت شده كه هر كه اين عمل را بجا آورد ثواب كسي داشته باشد كه در روز عيد غدير نزد حضرت رسول خداصَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَاله حاضر شده باشد و با آن حضرت بيعت كرده باشد بر ولايت الخبر و بهتر آنكه اين نماز را نزديك به زوال گذارد كه حضرت رسول صَلَّي اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله در آن ساعت امير المؤ منين عليه السلام را در غدير خُمّ به امامت و خلافت براي مردم نصب فرمود و در ركعت اوّل قدر و در دويّم توحيد بخواند ششم غسل كند و دو ركعت نماز كند پيش از زوال به نيم ساعت در هر ركعت حمد يك مرتبه و قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ ده مرتبه و آية الكرسي ده مرتبه و اِنّا اَنْزَلْناهُ ده مرتبه بخواند كه مقابل صد هزار حجّ و صد هزار عمره و باعث برآوردن خداوند كريم است حوائج دنيا و آخرت او را به آساني و عافيت و مخفي نماند كه در اقبال در ذكر اين نماز سوره قدر مقدم بر آية الكرسي ذكر شده و علامه مجلسي در زادالمعاد متابعت اقبال نموده و قَدْر را مقدّم داشته چنانكه احقر نيز در كتب ديگر چنين كرده ام لكن فعلاً آنچه تتبّع كرده ام آية الكرسي را مقدّم بر قدر بيشتر ديدم و احتمال آنكه در اقبال سَهْوي شده از قلم مبارك سيّد يا ناسخين در اين نماز هم در عدد حمد و هم در مقدّم داشتن قدر بر آية الكرسي و يا آنكه اين عمل مستقلي باشد غير از آن نماز خيلي بعيد است وَاللّهُ تَعالي الْع الِمُ و بهتر آنكه بعد از اين نماز اين دعا را بخواند رَبَّنا اِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً الدُّعاء بطوله

الدُّعاء بطوله

هفتم بخواند دعاء ندبه را هشتم بخواند اين دعا را كه سيد بن طاوس از شيخ مفيد نقل كرده : اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِحَقِّ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا از تو درخواست كنم به حق

مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ وَعَلِيٍّ وَلِيِّكَ وَالشَّاْنِ وَالْقَدْرِ الَّذي خَصَصْتَهُما بِهِ دُونَ

محمد پيامبرت و به حق علي ولي تو و بدان منزلت و مرتبه اي كه بدان وسيله آن دو را از ساير مخلوق خود اختصاص دادي كه

خَلْقِكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَعَلِي وَاَنْ تَبْدَءَ بِهِما في كُلِّ خَيْرٍ

درود فرستي بر محمد و علي و از آنان شروع كني در دادن هر خيري

عاجِلٍ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ الاْئِمَّةِ الْقادَةِ وَالدُّعاةِ

كه فوري است خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد پيشوايان رهبر و خوانندگان بزرگ و

السّادَةِ وَالنُّجُومِ الزّاهِرَةِ وَالاْعْلامِ الْباهِرَةِ وَساسَةِ الْعِبادِ وَاَرْكانِ

سرور و ستارگان درخشان و نشانه هاي فروزان و تدبيركنندگان كار بندگان و پايه هاي

الْبِلادِ وَالنّاقَةِ الْمُرْسَلَةِ وَالسَّفينَةِ النّاجِيَةِ الْجارِيَةِ فِي الْلُّجَجِ

جاهاي آباد و ناقه فرستاده شده و كشتي نجات كه روان است در درياهاي ژرف

الْغامِرَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ خُزّانِ عِلْمِكَ وَاَرْكانِ

پرآب خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد گنجينه هاي دانشت و پايه هاي محكم

تَوْحِيدِكَ وَدَعآئِمِ دينِكَ وَمَعادِنِ كَرامَتِكَ وَصِفْوَتِكَ مِنْ بَرِيَّتِكَ

توحيد تو و ستونهاي دين تو و معدنهاي كرامتت و برگزيدگان از خلقت

وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ الاْتْقِيآءِ الاْنْقِيآءِ النُّجَبآءِ الاْبْرارِ وَالْبابِ

و بهترين آفريدگانت آن پرهيزكاران پاكيزه و برگزيدگان نيكوكار و درگاهي كه مورد

الْمُبْتَلي بِهِ النّاسُ مَنْ اَتاهُ نَجي وَمَنْ اَباهُ هَوي اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي

ابتلاي مردم است هركه بدان درگاه آمد نجات يافت و هركه سرباز زد سقوط كرد خدايا درود فرست بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اَهْلِ الذِّكْرِ الَّذينَ اَمَرْتَ بِمَسْئَلَتِهِمْ وَذَوِي

محمد و آل محمد اهل ذكري كه دستور فرمودي بپرسش مسائل از آنها

الْقُرْبَي الَّذينَ اَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَفَرَضْتَ حَقَّهُمْ وَجَعَلْتَ الْجَنَّةَ مَعادَ

و خويشاونداني كه دستور فرمودي به دوست داشتنشان و حقشان را واجب كردي و بهشت را بازگشتگاه (و سرمنزل )

مَنِ اقْتَصَّ اثارَهُمْ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ كَما اَمرَوُا

كسي قرار دادي كه آثارشان را پيروي كند خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد چنانچه دستور

بِطاعَتِكَ وَنَهَوْا عَنْ مَعْصِيَتِكَ وَدَلّوُا عِبادَكَ عَلي وَحْدانِيَّتِكَ اَللّهُمَّ

پيروي تو را دادند و از نافرمانيت نهي كردند و بندگانت را بيگانگيت راهنمايي كردند خدايا

اِنّي اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ وَنَجيبِكَ وَصَفْوَتِكَ وَاَمينِكَ

من از تو مي خواهم به حق محمد پيامبرت و گرامي و برگزيده و امين تو

وَرَسُولِكَ اِلي خَلْقِكَ وَبِحَقِّ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَيَعْسُوبِ الدّينِ وَقاَّئِدِ

و فرستاده ات بسوي خلق و به حق اميرمؤ منان و پيشواي دين و رهبر

الْغُرِّ الْمُحَجَّلينَ الْوَصِيِّ الْوَفِيِّ وَالصِّدّيقِ الاْكْبَرِ وَالْفارُوقِ بَيْنَ

سفيدرويان آن وصي باوفا و صديق اكبر و جداكننده بين

الْحَقِّ وَالْباطِلِ وَالشّاهِدِ لَكَ وَالدّالِّ عَلَيْكَ وَالصّادِعِ بِاَمْرِكَ

حق و باطل و گواه تو و راهنمايي كننده بر تو و آشكار كننده دستورت

وَالْمُجاهِدِ في سَبيلِكَ لَمْ تَاْخُذْهُ فيكَ لَوْمَةُ لاَّئِمٍ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي

و جهادكننده در راهت آنكه نگيردش (و ناراحتش نكند) درباره تو ملامت ملامت كننده اي كه درود فرستي بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَني في هذَا الْيَوْمِ الَّذي عَقَدْتَ فيهِ

محمد و آل محمد و مرا قرار دهي در اين روزي كه بستي براي ولي خود پيمان

لِوَلِيِّكَ الْعَهْدَ في اَعْناقِ خَلْقِكَ وَاَكْمَلْتَ لَهُمُ الّدينَ مِنَ الْعارِفينَ

(امامت ) را در گردن خلق خود و كامل گرداندي براي آنها دين را از عارفان

بِحُرْمَتِهِ وَالْمُقِرّينَ بِفَضْلِهِ مِنْ عُتَقآئِكَ وَطُلَقائِكَ مِنَ النّارِ وَلا

به حرمتش و اقراركنندگان به فضل او از آزادشدگان و رهاشدگانت از آتش و

تُشْمِتْ بي حاسِدِي النِّعَمِ اَللّهُمَّ فَكَما جَعَلْتَهُ عيدَكَ الاْكْبَرَ وَسَمَّيْتَهُ

شاد مكن نسبت به من حسودانم را در نعمتهايت خدايا چنانچه آنرا عيد بزرگ خود قرار داده اي و ناميدي آنرا

فِي السَّمآءِ يَوْمَ الْعَهْدِ الْمَعْهُودِ وَفِي الاْرْضِ يَوْمَ الْميثاقِ الْمَاْخُوذِ

در آسمان روز عهد معهود و در زمين روز پيمان گرفتن و انجمن بازخواست

وَالجَمْعِ المَسْئُولِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَقْرِرْ بِهِ عُيُونَنا

شده درود فرست بر محمد و آل محمد و روشن كن بوسيله اش ديدگان ما را

وَاجْمَعْ بِهِ شَمْلَنا وَلا تُضِلَّنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا وَاجْعَلْنا لاِنْعُمِكَ مِنَ

و گردآور بدستش پراكندگي ما را و گمراهمان مكن پس از آنكه هدايتمان كردي و قرارمان ده از سپاسگزاران نعمتهايت اي

الشّاكِرينَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذي عَرَّفَنا فَضْلَ هذَا الْيَوْمِ

مهربانترين مهربانان ستايش خاص خدايي است كه شناساند به ما فضيلت اين روز را

وَبَصَّرَنا حُرْمَتَهُ وَكَرَّمَنا بِهِ وَشَرَّفَنا بِمَعْرِفَتِهِ وَهَدانا بِنُورِهِ يا رَسُولَ

و بينامان كرد به حرمت اين روز و گراميمان داشت بدان و شرافتمان داد به معرفتش و هدايتمان كرد به نورش اي رسول

اللّهِ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ عَلَيْكُما وَعَلي عِتْرَتِكُما وَعَلي مُحِبِّيكُما مِنّي

خدا اي اميرمؤ منان بر شما و بر عترت شما و بر دوستان شما

اَفْضَلُ السَّلامِ ما بَقِيَ اللّيْلُ وَالنَّهارُ وَبِكُما اَتَوَجَّهُ اِليَ اللّهِ رَبّي

بهترين سلام و درود من باد تا برپاست شب و روز و بوسيله او رو كنم بسوي خدا پروردگار من

وَرَبِّكُما في نَجاحِ طَلِبَتي وَقَضآءِ حَوآئِجي وَتَيْسيرِ اُمُوري اَللّهُمَّ

و پروردگارتان در موفق شدن به مقصودم و برآورده شدن حاجاتم و آسان شدن كارهايم خدايا

اِنّي اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ

از تو خواهم به حق محمد و آل محمد كه درود فرستي بر محمد و آل

مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَلْعَنَ مَنْ جَحَدَ حَقَّ هذَا الْيَوْمِ وَاَنْكَرَ حُرْمَتَهُ فَصَدَّ عَنْ

محمد و لعنت كني كسي را كه انكار كند حق اين روز را و انكار كند حرمتش را و جلوگيري كرد

سَبيلِكَ لاِِطْفآءِ نُورِكَ فَاَبَي اللّهُ اِلاّ اَنْ يُتِمَّ نُورَهُ اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ اَهْلِ

از راه تو براي خاموش كردن نورت ولي خدا هم نمي خواهد جز آنكه نورش را آشكار كند خدايا گشايش ده به كار خاندان

بَيْتِ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ وَاكْشِفْ عَنْهُمْ وَبِهِمْ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ الْكُرُباتِ

محمد پيامبرت و برطرف كن از ايشان و بوسيله ايشان از اهل ايمان گرفتاريها و محنتها را

اَللّهُمَّ امْلاَءِ الاْرْضَ بِهِمْ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً وَاَنْجِزْ لَهُمْ

خدايا پركن زمين را بوسيله ايشان از عدل و داد چنانچه پر شده از ستم و بيداد و وفا كن براي آنها

ما وَعَدْتَهُمْ اِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ و اگر بتواند بخواند دعاهاي مبسوطه را كه سيّد

آنچه را وعده دادي به آنها كه براستي تو خلف وعده نمي كني * * * * * * * * * * * * * * * * * * *