بخش 6

«آيا شنيديد آن چه من شنيدم؟!»

گفتند: آري.

فرمود: «به كسي‏كه جانم در دست اوست، من از اين مطلب آگاه نبودم تا شما شنيديد آن چه را من شنيدم‏.»

پس اندكي خاموش شد، آن گاه بر زبان آورد آن چه را خود قانون‏گذاري كرده بود:

«يجير علي ‏المسلمين ادناهم؛

پست‏ترين مسلمان‏ها حق دارد كه پناه بدهد.»

سپس برخاست و با آرامش و وقار به راه افتاد تا داخل خانة زينب شد.

زينب نشسته و منتظر بود و گويي گوش مي‏داد كه انعكاس فريادش را بداند.

پدر به‏وي گفت:

«از ابوالعاص نيكو پذيرايي كن، ولي دست‏به سوي تو دراز نكند؛ زيرا تو بر اوحلال نيستي‏.»

زينب كه از خشنودي مي‏لرزيد گفت:

«به خدا اطاعت مي‏كنم؛ ولي آيا مالش را پس نمي‏دهيد؟!»

پدر جوابي نگفت و به سوي ياران خود بازگشت، ومرداني كه كاروان قريش را گرفته بودند فرا خواند و چنين گفت:

126

«نسبت اين مرد را با ما مي‏دانيد و مالي از او به شما رسيده، و آن مالي است كه خداي به شما بخشيده، من دوست مي‏دارم كه شما نيكي كنيد و مال او را پس دهيد، و اگر هم نخواهيد حق داريد و شما به اين مال سزاوارتريد.»

گفتند: پس مي‏دهيم.

ابوالعاص با زني كه زماني همسرش بود، وداع گفت و مردي را كه با او دوست و شوهر خاله‏اش بود ستايش كرد و به سوي مكه جهت انجام كاري رهسپار شد.

در آن جا آن چه امانت از مردم نزد او بود، به صاحبانش برگردانيد، سپس پرسيد: آيا كسي نزد من مالي دارد؟

گفتند: نه.

گفت: پس بدانيد كه من مسلمان شدم.

و به سوي مدينه شد تا با پيغمبر بيعت كرده و بار دوم با زينب ازدواج كند.⁽¹⁾

زينب عمر چنداني نكرد، و در اثر حادثه‌اي كه براي او پس‏از غزوة بدر، موقع هجرت از مكه به مدينه، رخ داده بود، از جهان رخت بربست. حادثه چنين بود كه كافري زينب را در راه مدينه بديد و به شكم او در