بخش 8

175

مِثْلُ الْعَذابِ الَّذي اَوْدي عَلي اِرَمٍ⁽¹⁾

چه خواهيد گفت: هنگامي كه پيامبر( صلي اللّه عليه و آله وسلم ) به شما گويد: شما كه آخرين امّت هستيد،

با خانواده و فرزندان و عزيزان من چه كرديد؟ برخي را اسير كرديد و برخي ديگر را آغشته به خون نموديد!

پاداش من كه نيك‌خواه شما بودم اين نبود كه با اهل بيت و خويشان من پس از من بدي كنيد.

من مي‌ترسم عذابي بر شما نازل شود مانند آن عذابي كه قوم ارم را هلاك كرد.

سپس امام زين العابدين( عليه السلام ) به عمه‌اش زينب خطاب كرد و چنين فرمود:

«يا عمَّتي اُسكتي ففِي الْباقي مِنَ الْماضي اِعْتبار، وَاَنْتِ بِحَمْدِ اللّهِ عالِمَة غَيْرُ مُعَلَّمَةٌ، فَهِمَةٌ غَيْر مُفَهّمة، اِنَّ الْبُكاءُ وَالْحَنينَ لايَرِدانِ مَنْ قَدْ اَبادَهُ الدَّهْر فَسَكَتَتْ».⁽²⁾

«اي عمه! خاموش باش، باقي ماندگان بايد از گذشتگان عبرت گيرند، تو بحمداللّه ناخوانده دانايي و نياموخته خردمند. گريه و ناله، رفتگان را باز نمي‌گرداند، آنگاه حضرت