اشتغال زایی

سيره پيامبر اعظم r    2

لقد كان لكم في رسول الله اسوة حسنة

علي اصغر عطاران طوسي

attarantoosi@gmail.com

اشتغال زايي

كسب درآمدهاي مشروع و برخورداري نسبي فرد از حقوق و دستمزد مناسب، به وي اين اجازه را خواهد داد تا در كنار توجه به امر معيشت و گذران زندگي، فرصتي را نيز به برآورده ساختن نيازهاي معنوي و روحي خود و اعضاي خانواده اختصاص دهد، اما فقدان آن - كه معادل با فقر و تنگدستي است - اين هراس و نگراني را به وجود خواهد آورد كه فرد در راستاي رسيدن به نيازمنديهاي معمول زندگي و براي خروج از تنگناي اقتصادي، دست به حراج همه دارائيهاي خويش از جمله دين و باورهاي مذهبي خويش بزند.

ابن عباس _ پسر عموي پيامبر (ص) _ مي گويد: هرگاه پيامبر خدا (ص) كسي را مي ديد و وي توجه حضرت را به خود جلب مي كرد، از شغل و حرفه وي سؤال مي كرد و اگر پاسخ منفي بود و مشخص مي شد كه وي فاقد شغل و كار است، مي فرمود: "وي از نظرم افتاد زيرا فرد ديندار و خداشناس اگر شغل و كاري نداشته باشد، دين را وسيله دنياي خويش قرار مي دهد و از دين خود، نان مي خورد" [1].

در حقيقت، اشتغال زيربناي حركت جامعه به سوي پيشرفت و توسعه است. و از ديگر سو، در رشد و تعالي معنويِ آحاد جامعه، نقشي ارزشمند و تأثيرگزار دارد.

از اين رو؛ دغدغه پيامبر اعظم (ص) از بابت تضعيف پايه هاي ديني و اعتقادي جامعه مذهبي به طور تدريجي، و تقويت آموزه ها و ارزشهاي سكولار در درون اين جامعه است و اين نگراني به حدّي دقيق و عيني است كه نمي توان از كنار آن بسادگي عبور كرد.

به عبارت ديگر، نبي گرامي اسلام (ص) هشداري همگاني و فراگير به تمامي دلسوزان به ساحت دين و معارف الهي دارد و آن اينكه؛ مبادا از خلال بي توجهي به مقوله اشتغال و اشتغال زايي، محور اصلي حركت جامعه اسلامي- يعني باورهاي ديني – دستخوش تهديد و تزلزل شود و رفته رفته جامعه دين باور و دين محور، به سمت و سوي لائيك شدن و بي باوري سوق پيدا نمايد.

اهتمام جوانان به اشتغال از سويي و زمينه سازي مسئولان و مديران عالي رتبه نظام براي به كارگيري هر چه بيشتر متقاضيان عرصه كار، مي تواند تا حدودي به اين نگراني خاتمه ببخشد انشاء الله.