پاسداشتِ بزرگان
سیره پیامبر اعظم r 11 لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة علی اصغر عطاران طوسی attarantoosi@gmail.com پاسداشتِ بزرگان &
|
لقد كان لكم في رسول الله اسوة حسنة
علي اصغر عطاران طوسي attarantoosi@gmail.com
پاسداشتِ بزرگان اگر در فرهنگ پيامبر اعظم r و امامان معصوم عليهم السلام، عطف توجه به بزرگترها مورد سفارش فراوان قرار گرفته است _ به گونه اي كه يكي از سفارشات عمومي دين به ويژه در مبارك رمضان، توقير و پاسداشت آنان قرار گرفته است[1] _ پا به پاي آن، تكريم و بزرگداشت بزرگان از هر قوم و ملّت نيز مورد تأكيد قرار گرفته است. در سيره نبي گرامي اسلام r بزرگان از ديگر اقوام و ملل نيز _ به دليل جايگاه ممتاز آنان در ميان قبيله و يا شهروندان كشور خويش - شايسته احترام و توجه هستند. جرير بن عبدالله مي گويد: چون رسول خدا مبعوث گرديد، به حضورش آمدم تا با او بيعت كنم، فرمود: اي جرير! به چه منظوري پيش من آمدهاي، گفتم: يا رسول الله (ص) آمدهام تا به دست مبارك شما مسلمان شوم، حضرت عباي خود را براي نشستن من به زمين پهن كرد. بعد به ياران خود فرمود : "چون كسي كه در ميان قوم خويش محترم است پيش شما آيد احترامش كنيد" [2] . جاي بسي تأمل است كه اگر در ديدگاه پيامبر r ، بزرگ هر قوم از هر ايده، تفكر و آيين و مذهبي داراي احترام و نيازمند تكريم است، آيا بزرگان و شخصيتهاي ديني، فكري و يا سياسي اجتماعي كه متعلق به مرز و بوم خويش و يا فرهنگ و ملّت خود هستند نبايد محترم شمرده شوند؟ ! و آيا اگر حضور آنان، نوعي وظيفه را بر گردن فرد بار مي كند، غيبت و جدايي آنان –موقت و يا دايم – تكليفي را بر دوش ما فرض نمي‌كند؟ بپذيريم ميان آنچه دين از ما مي خواهد و آنچه ما از دين فرا گرفته و به كار بسته ايم، فاصله فراوان وجود دارد. بيان سيره رسول گرامي اسلام r و اختصاص سالي به آن اسوه انسان كامل، براي كاستن اين فاصله‌هاست تا با شناخت درست و آگاهي دقيق از وظايف فردي و تكاليف اجتماعي خويش، زمينه رشد و تعالي را براي خود و محيط پيرامون خويش فراهم سازيم. [1] - وقّروا كبار كم. خطبه معروف پيامبر اعظم r در ماه شعبان.
[2]
- اذا أتاكم كريم قوم فاكرموه مكارم الاخلاق ص 25.
|
