کسب خشنودی پروردگار
سیره پیامبر اعظم r 12 لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة علی اصغر عطاران طوسی attarantoosi@gmail.com کسب خشنودی پروردگار رضایت
|
لقد كان لكم في رسول الله اسوة حسنة
علي اصغر عطاران طوسي attarantoosi@gmail.com
كسب خشنودي پروردگار رضايتمندي از درگاه ايزد منّان در همه حال و همه جا، ارمغاني پر ارزش براي فرد مؤمن به شمار مي آيد. صبر و تحمل در برابر مشيّت الهي، در شرايط خاصّ و در بحبوحه مشكلات و نابساماني ها، گوهري ارزشمند است كه كمتر فردي از آحاد بشر، بدان آراسته است. پاسداشتِ برخورداري فرد از چنين توفيقي كم نظير از سوي پروردگار، شكرانه اين نعمت تلقي مي شود. اگر كوه مشكلات و نارسائيها بر سر مسلمان فرو ريزد، او همچنان با صلابت در برابر آنها مي ايستد و كمر خم نمي كند. ناملايمات روزگار همچون از دست دادن فرزند و يا بستگان، فقر و تنگدستي، عدم بهره مندي از شغل و موقعيت اجتماعي مناسب، به يغما رفتنِ اموال و دارائي ها، سوانح شهري، جنگ و بي خانماني، و يا حوادث طبيعي از قبيل سيل، زلزله و... همه و همه نوعي ابتلاء و آزمايش است كه بردباري و تحمل كافي در برابر آنها، درجه ارزشمندي و والامرتبه اي فرد را دوچندان مي سازد. سيره پيامبر اعظمr در دوره حيات مباركش، مملوّ از جلوه هاي زيباي انقياد در برابر خواستِ پروردگار و رضايتِ بي چون و چرا از مشيّت وي است. او آنگاه كه فرزند دلبندش ابراهيم در حال جان دادن بود، با چشماني اشكبار چنين فرمود: " اي ابراهيم؛ چشم اشك ميريزد، و قلب ميسوزد ولي جز در مسير رضايت پروردگار، سخني نميگوئيم. اي ابراهيم ما در فراق تو محزونيم"[1] . لب به گلايه و شِكوه از حوادث و ناملايمات گشودن، با روح ايمان و باور به قسط و عدل الهي ناسازگار است. بدون ترديد، تدبير و خويشتن داري در مقابل حوادث و رخدادهاي ناگوارِ اجتماعي، حداقلّ انتظاري است كه از يك مؤمن راستين مي‌رود. راهكار كليدي براي خويشتن داري و حفظ آرامش، جز ذكر و ياد پروردگار نيست، هر چه ياد الهي در دل مؤمن زنده باشد، صبر و پايداري وي در برابر ناملايماتِ زندگي، الگو و مثال زدني‌تر مي شود. كريمه قرآني " با ياد خدا، دلها آرام مي گيرد[2]" همين راهكار را به افراد با ايمان، گوشزد مي‌كند. راه برون رفت از فشار شديد سختي ها و ناگواري ها، شكر و سپاس فراوان از ذات اقدس الهي است كه با افزايش آن، تاب و توان فرد افزونتر مي‌گردد. زينب سلام الله عليها- كه خود اسوه ممتازِ پايداري و مقاومت در برابر مشكلات و مصائب است و از همين رو، امّ المصائب نام گرفته است- تنها در حادثه عاشورا، افزون بر دشنام ها، بي حرمتي ها و سختي هاي صحنه جنگ و درگيري، دهها نفر از بستگان و دلبستگانش را از دست مي دهد، ولي خم به ابرو نمي آورد و در برابر مخالفان و دشمنان خويش، حالت رضايت و خشنودي خود را با تعبير " جز زيبايي نديدم[3]" ابراز مي‌دارد. و به راستي، مؤمن اگر خويش را امانت الهي خلقت بداند، جز زيبايي و شكوه مي‌بيند؟ و جز رضايتمندي و سرِ خضوع و كُرنش بر آستانِ پرفيضِ الهي مي‌سايد؟ و جز تواضع و فروتني در برابر ذات كبرياي الهي پيشه مي‌كند؟ [1] - قال لابنه ابراهيم و هو يجود بنفسه: تدمع العين و يحزن القلب و لا نقول الا ما يرضي الرب و انّا بك يا ابراهيم لمحزونون. اصول كافي 2 ص183. [2] - الا بذكر الله تطمئن القلوب. سوره رعد، آيه 28. [3] - ما رأيتُ إلا جميلاً . بحارالانوار، جلد 45، صفحه 116.
|
