1ـ3ـ3 ستیز مستمر امامان شیعه

1ـ3ـ3 ستيز مستمر امامان شيعه

دوره ي حضور امامان شيعه علي رغم فراز و نشيب هاي فراوان سياسي به دليل برخورداري آنان از عنصر عصمت ويژگي مشتركي را داراست; در اين مقطع درگيري و نزاع امامان شيعه با استبدادي كه رفتار و كردار خود را به نام ديانت و سنت بر مردم تحميل مي كرد، يك نزاع و درگيري پيوسته و مستمر بود و گواه گوياي اين مدعا، به شهادت رسيدن همه ي امامان شيعه همراه با حساسيت سياسي شهادت آن بزرگواران است; زيرا اگر حيات اجتماعي يك فرد فاقد اثر سياسي باشد، رحلت او نيز نقشي در بر نخواهد داشت. عترت پيامبر (ص) به دليل آياتي كه در شأن و مقام آن ها نازل شده بود، در جامعه ي اسلامي از احترام ويژه اي برخوردار بودند; مفاد برخي از احاديث كه در شأن آل رسول وارد شده است موجب آن بود كه محبت و دوستي با آنان نشانه ي ايمان شمرده شود و دست آلودن به خون عترت، جنايتي نبود كه با مصلحت كساني كه با داعيه ي دفاع از اسلام حاكميت استبدادي خود را توجيه مي كردند، سازگار باشد; بنابراين كشتار امامان شيعه به وسيله ي بني اميه و بني عباس گواه آن است كه آن ها راهي براي رفتار مسالمت آميز با عترت، يا دست كم پنهان داشتن كينه ي سياسي خود نمي يافتند و بازتابي را كه شهادت آنان در جامعه از خود باقي مي گذاشت، كم تر از خطري مي ديدند كه در تداوم حيات آنان وجود داشت.

البته توضيح بيش تر نيازمند به تحقيق در حركت و رفتار سياسي هر يك از امامان شيعه است كه در هر زمان با در نظر گرفتن موقعيت داخلي و خارجي اسلام و تشيع، سازمان يافته و استمرار پيدا كرده است.