1. از بین بردن اقتصاد کشاورزی ایران
1. از بین بردن اقتصاد کشاورزی ایران تا قبل از اجرای اصلاحات ارضی، نظام کشاورزی ایران، نظام ظالمانه ی ارباب رعیتی بود و بخش عمده ی آن به دلیل فقر مالی کشاورزان و موقعیت جغرافیایی ایران که نظام آبیاری پرهزینه ای را تحمیل می کند، با
1. از بين بردن اقتصاد كشاورزي ايران
تا قبل از اجراي اصلاحات ارضي، نظام كشاورزي ايران، نظام ظالمانه ي ارباب رعيتي بود و بخش عمده ي آن به دليل فقر مالي كشاورزان و موقعيت جغرافيايي ايران كه نظام آبياري پرهزينه اي را تحميل مي كند، با هزينه ي ارباب ها تأمين مي شد.
با اصلاحات ارضي، ارباب ها زمين هاي خود را در اقساط بيستوپنج ساله به رعيت واگذار مي كردند و در رأس ارباب ها شاه بود كه زمين هاي حاصلخيز مملكت را از رضاخان به ارث برده بود. او با فروش قسط ها به بانك، وجه آن ها را نيز هم زمان دريافت كرد. با فروش زمين ها به كشاورزان فقيري كه امكان تأمين هزينه هاي مورد نياز را نداشتند، كشاورزي به سرعت افول كرد و نتيجه ي اين روند، خشكيدن بيش از دوازده هزار قنات در سال هاي اوليه بعد از اجراي اصلاحات ارضي بود.
2. ترويج تجارت و صنعت وابسته
ارباب ها با واگذاري زمين، سرمايه هاي خود را در مسير تجارت و صنايع وابسته قرار دادند و با اين كار نه تنها صنعت را در خدمت كشاورزي به كار نبردند، بلكه در تجارت به رقابت با محصولات كشاورزي داخلي پرداختند.
افزايش درآمد نفت كه در سال هاي پس از انقلاب سفيد و خصوصاً در آغاز دهه ي پنجاه به وقوع پيوست، به جريان فوق سرعت و شتاب بيش تري داد و در حالي كه گندم و برنج كشاورزان داخلي بر روي دست هاي آن ها باقي مانده بود، هزاران تن از محصولات مشابه خارجي در جهت رقابت با آن ها وارد شد.