4. آزادی همراه با مسئولیت

4. آزادي همراه با مسئوليت

از ديدگاه قرآن، خداوند در برابر هدايت حكيمانهي انسان كه در بعثت انبيا تجلّي كرد، به وي آزادي داده است، به اين معني كه او در عين مسئولبودن در برابر آيندهاش، در انتخاب آن نيز آزاد است، زيرا انسان موجودي با ادراك و قدرت تشخيص است و بايد مسئوليتخواهي از او بر اساس انتخاب باشد.(39)

به اين ترتيب خداوند انسان را بر سرنوشت خود حاكم قرار داده است و او بايد، با مسئوليتي كه در برابر خدا دارد، راه آيندهساز خويش را بر اساس انديشه و حكمت برگزيند. اين بينش در حيات سياسي مسلمان نقش بسيار مهمي دارد.

 

5. حقوق انسان

مراعات كليهي حقوق ناشي از كرامت انساني و كار و تلاش وي، از اصولي است كه قرآن بر آن تأكيد دارد. اين در حالي است كه بخش مهمي از حيات سياسي انسان به اين اصل وابسته است.(40)

6. عقل و تجربهي سياسي

در كليهي فعاليتهاي حياتي، از جمله سياست و حكومت، تعقّل و تجربه دو پايهي اساسي انديشه و عمل است و انسانهاي مؤمن در پرتو وحي و قوانين الهي از اين دو موهبت استفاده ميكند. قرآن به بهرهگيري انسان از اين دو شيوهي ادراكي، تأكيد و به گونههاي مختلف به آن اشاره ميكند.تجربههاي به دست آمده از زندگي ديگران را سرمايهي بزرگ دانش و خردورزي انسان ميداند.(41)