2. امامت معصومان (علیهم السلام)
2. امامت معصومان (علیهم السلام) دومین مرحلهی امامت که تداوم رسالت و نبوت است، در مورد اوصیا و جانشینان انبیا در زمان فترت و نبودن پیامبران(69)، از جانب خداوند اجرا میشود. بر اساس بینش اسلامی، هیچگاه جامعه بدون حجّت و پیشوایی از سوی خدا نمیماند(70)و اقامهی
2. امامت معصومان (عليهم السلام)
دومين مرحلهي امامت كه تداوم رسالت و نبوت است، در مورد اوصيا و جانشينان انبيا در زمان فترت و نبودن پيامبران(69)، از جانب خداوند اجرا ميشود.
بر اساس بينش اسلامي، هيچگاه جامعه بدون حجّت و پيشوايي از سوي خدا نميماند(70)و اقامهي حجت خدا بر مردم كه سنت الهي در هدايت انسانهاست،(71) جز با تعيين امام از جانب خدا تحقق نميپذيرد.(72) اصولا امامشناسي بخشي از بينش اسلامي و ايمان فرد مسلمان است و كسي كه بدون شناخت صحيح امام زمان خود بميرد، با مرگ جاهليت از دنيا رفته است.(73)
در احاديث بسياري با عبارتهاي گوناگون، ضرورت امامت و جايگاه و نقش آن به روشني بيان شده است. براين اساس:
الف) كساني كه بهطور مشخص و با نام و مشخصات براي جانشيني پيامبر(صلي الله عليه وآله)برگزيده ميشوند، چون با عنوان انتخاب پيامبر(صلي الله عليه وآله) ـ كه خود انتخاب الهي است ـ(74) تعيين ميشوند، بايد امامتشان موصوف به عصمت باشد.
ب) ولايت امام معصوم، مانند ولايت پيامبر(صلي الله عليه وآله) (بهصورت مطلق) براي اجراي حاكميّت الهي است و قرآن قبول هر دو نوع ولايت را با بهكار بردن كلمه اطيعوا بهگونهاي يكسان بيان كرده است. امام عليبن موسي الرضا(عليه السلام) امامت را اينگونه توصيف فرمود:
ان الامامة خلافةاللّه و خلافة رسوله(صلي الله عليه وآله)... ان الامام زمامالدين و نظام المسلمين و صلاح الدنيا و عزّ المؤمنين. الأمام أسّ الاسلام النامي و فرعه السامي ... [الامام ]عالم بالسّياسة، مستحق للرئاسة، مفترض الطاعة، قائم بأمراللّه، ناصح لعباداللّه.(75)
امامت، جانشيني خدا در زمين و انجام كار پيامبر(صلي الله عليه وآله) در نبود اوست. امام زمامدار دين است و نظامبخش مسلمانان. امام دنياي مردم را آباد ميكند و به مؤمنان عزّت ميبخشد. امام بنيان اساسي و رشددهندهي دين است. شاخهها و ميوههاي دين بهوسيلهي امام ظاهر ميشود. [امام] آگاه به سياست و شايستهي زمامداري است. اطاعت از او واجب است و او به پادارندهي امر خدا و خيرخواه بندگان اوست.