12. رژیم شاه در گرداب اشتباهات پی در پی

12. رژيم شاه در گرداب اشتباهات پي در پي

در نيمهي مهرماه 57، شاه با اعتراف به اشتباه دولتهاي گذشته، كوشيد با مظلومنمايي و بركنار نشان دادن خود از جنايتهاي آنان، شخصاً با ملت روبهرو شود و با توسل به قانون اساسي ـ كه به قول او حقوق همه را مشخص كرده است ـ بحران رو به گسترش را فرو نشاند.

در همين روزها فشار دولت بعثي عراق در مورد اقامت امام در نجف اشرف، كه نتيجهي زد و بندهاي سياسي دو رژيم عراق و ايران عليه انقلاب اسلامي بود، موجب نگرانيهاي گسترده در بسياري از محافل انقلابي جهان شد.

ياسر عرفات (رئيس كميتهي اجرايي سازمان آزاديبخش فلسطين) طي تلگرافي نسبت به سختگيريهايي كه دولت بهظاهر انقلابي عراق براي امام فراهم ميكرد، ابراز تأسف نمود و آن را يك توطئه خواند. او از اينكه در شرايطي نيست كه بتواند امام خميني را به وطنش دعوت كند، ابراز تأثر نمود و اظهار كرد:

 

ايكاش وطني داشتم و شما بر خاكش قدم ميگذاشتيد; و اين كه با همهي اين سخت گرفتنها و گرفتاريها همچنان مبارزه ميكنيد و رهبري مبارزات را بر عهده داريد، ما را به شگفتي واميدارد.

 

امام در پاسخ، از سازمان آزاديبخش فلسطين خواست صداي انقلاب اسلامي را با وسايل تبليغاتي خود به گوش جهان برساند و اظهار اطمينان كرد كه پيروزي ملت آگاه ما حتمي است.(293)

در نوزدهم مهر ماه، مطبوعات اعتصاب سه روزهي خود را با عنوان اعتراض به سانسور، اختناق و سلب آزادي مطبوعات آغاز كردند و در بيست و چهارم مهر نيز، كشور شاهد تعطيل سراسري، به مناسبت چهلم شهداي 17 شهريور بود.

در آخرين روز مهرماه، هجرت تاريخي امام، به دنبال توطئهي مشترك دشمنان انقلاب اسلامي انجام پذيرفت. از آن پس صداي انقلاب اسلامي، از قلب اروپا طنين افكند و انقلاب را در آستانهي تحولات جديد و سرنوشتسازي قرار داد.

اعتصاب كاركنان صنعت نفت و پالايشگاه نفت خارك، مخابرات، سازمان آب و ديگر سازمانهاي دولتي نيز كه به طور زنجيرهاي انجام ميگرفت، ضربات مهلكي بر پيكر رژيم در حال سقوط وارد ميكرد.

اعتصاب كاركنان صنعت نفت كه به قطع استخراج و توليد نفت منتهي شد و خشونت دولت را براي بازگرداندن كاركنان بر سر كار ناكام گذاشت، تحسين رهبر انقلاب را برانگيخت. امام در پيام ويژهاي در 14 ذيقعدهي 1398 كار انقلابي آنان را پر ارزش و موجب روسفيدي ملت دانست و از ملت شريف ايران خواست هنگامي كه كاركنان شركت نفت و ساير مؤسسات و ادارات دولتي دست به اعتصاب ميزنند، از آنان با كمال جديت حمايت و ضررهاي آنان را به بهترين وجه جبران كنند. امام در اين پيام هشدار داد:

 

اين سرنيزهها بالأخره انفجار عظيمي را به بار خواهد آورد. دولت ياغي نظامي آخرين راهي است كه شاه براي نجات خويش به آن متوسل شده است. اين دولت نيز دوامي نميتواند داشته باشد...

صاحب منصباني كه به روي ملت آتش ميگشايند، بايد بدانند كه پيروزي ملت نزديك است و انتقامش از خائنين سخت ; عهد و پيمان شاه سست است و قهر انقلاب ملت سهمگين است...

 

امام در اين پيام از علما خواست با وجوهات شرعيه، ضرر و زيانهاي ناشي از مسائل مبارزاتي را كه طبقهي ضعيف ـ كه هميشه پيشگامان مبارزات مردمي بودهاند ـ متحمل شوند، ترميم كنند.

كاركنان نيروگاههاي برق، با قطع برنامهريزي شدهي شبكهي سراسري ـ هر شب به مدت دو ساعت، و همزمان با برنامهي تلويزيوني ارتش ـ ابتكار جالبي را در فلجكردن تبليغات رژيم به كار بستند.

در همين زمان فاجعهي مسجد جامع كرمان اتفاق افتاد كه طي آن پانزده هزار مرد و زن و كودك كه به مناسبت چهلم شهداي جمعهي سياه در شبستان و صحن و اطراف آن گرد آمده بودند، مورد تهاجم وحشيانهي چماقداران رژيم قرار گرفتند و هزاران نفر مضروب شدند. چماقداران در اين تهاجم، كتابخانهي مسجد و بخشي از شهر را نيز به آتش كشيدند و موج جديدي از خشم و نفرت را در سراسر ايران بهوجود آوردند و جنايتهايشان در تظاهرات عظيم مردمي به صورت يك شعار عمومي عليه رژيم به كار گرفته شد.

امام خميني در پيام چهارم آبان 1357 اين فاجعه را محصول فشار عصبي شاه و بستگان او دانست و نسبت به اين كه شدتيافتن اين فشار عصبي، حملههاي جنونآميز آنان را تشديد كند و ملت را بيش از پيش به خاك و خون بكشد، اظهار نگراني و تأكيد كرد: بايد ملت شريف و مظلوم و جناحهاي علاقهمند به اسلام و كشور، قدرت تفكر را از دشمن سلب و هر چه زودتر به حكومت غاصبانهي آن خاتمه دهند.

امام در اين پيام به شعار قانون اساسي و نغمهي بقاي رژيمِ منهاي شاه، اشاره كرد و آن را مانند كشتن افعي و پروراندن بچهي او دانست.