سازگاری اسلامیت و جمهوریت نظام

سازگاري اسلاميت و جمهوريت نظام

در مطالعهي تطبيقي انقلاب اسلامي و نظام حاكم، نخستين مسئله، سازگاري بعد اسلامي و مردمي انقلاب است.

به تصور بسياري، گاه بُعد ديني چنان غلظتي مييابد كه نه تنها با مردمسالاري سازگار نميشود، بلكه جمهوريت با روح توحيد و حاكميت الهيِ برخواستهي از آن تعارض مييابد.

چنانكه به پندار برخي ديگر، بُعد مردمسالاري در پرتو تفسير تنگ، چنان تعريف ميشود كه با الحاد همسو دانسته ميشود و در تضاد كامل با اسلام قرار ميگيرد.

انقلاب اسلامي در تفسيري شفاف از اسلام ناب ـ با تمام اهداف، مباني، انديشهي سياسي و آرمان حكومتي ـ و نگرشي روشن بر مردمسالاري شايسته ـ تعيين سرنوشت به دست مردم ـ، نه تنها امكان سازگاري بين اين دو عنصر اصلي را تبيين ميكند، بلكه ضرورت تركيب آن دو را اجتنابناپذير ميداند و اين پيوستگي و سازگاري را در قالب يك سلسله نهادهاي اساسي و سياسي در جمهوري اسلامي به نمايش ميگذارد، بهگونهاي كه جمهوريت آن اسلامي و اسلاميت آن جمهوري ميشود. ما فن حقوقي اين وفاق و نهادهاي مربوط به آن را در دو مرحله بررسي ميكنيم:

الف) مظاهر مردمسالاري ديني و جمهوريت و نهادهاي آن.

ب) نهادهاي اسلاميت نظام.