بهشت زیارت

بهشت زيارت

مدينه شهري است زيارتي با كوله‌باري از خاطره‌ها كه تداعي كننده ‌صدر اسلام و زمان پيامبر و علي «ع» و فاطمه و دودمان عترت پاك عليهم السلام است. زيارت و عبادت رسالت دروني ما است. زيارت رسول گرامي اسلام، مزار مطهر ائمه بقيع، ديدار از مزار شهداي گرانقدر «احد»، «مسجد قبا» و «ذوقبلتين»، منطقة عملياتي نبرد «خندق» كه به مساجد سبعه معروف است، منطقه شيعه نشين مدينه كه در حصاري از بقاياي نخلستان‌هاي كهن قرار دارد. مسجد «مباهله»، مسجد «غمامه» و ديگر اماكن ديني.

گر چه يك بار به صورت گروهي، به ديدار اين اماكن مي‌روي، اما اگر بتواني، نبايد به يك بار قناعت كني. در هر يك از اين‌ها، چشمه‌هايي از معرفت و نشانه‌هايي از خاطرات است كه بايد هر چه بهتر و بيش‌تر سيراب و بهره‌مند شوي.

در نظر تو زيارت بايد رايج‌ترين سكه باشد؛ يعني از هر فرصتي براي زيارت حرم پيامبر «ص» بقيع مظلوم، احد، قباء و ... بهره ببري.

زيارت، حضور در برابر آينه است. خودت را به محك و ميزان و الگو عرضه مي‌كني تا زمينه‌هاي رشد معنوي و كمال را در خويش بيفزايي و از پاكي پيامبر و امامان، و معنويت الگو بگيري.

عبادت، بايد سكه رايج ديگر روزها و شب‌هاي تو در مدينه باشد آن هم در روضة نبوي و مسجد النبي كه فضيلت آن بسيار است و بر كسي پوشيده نيست گرچه اهل سنت نمازهاي روزانه را در پنج نوبت مي‌خوانند، ولي تو برنامه‌ريزي كن تا حتما ً‌سه وعده را در حرم پيامبر حضور داشه باشي.

شب‌ها را زودتر استراحت كن تا ساعتي به اذان صبح مانده، توفيق حضور در مسجد النبي را داشته باشي. وقتي سحرگاهان به سوي اين مرقد معشوق مي‌روي، مي‌بيني كه سيلي از انسان‌هاي عاشق، به سوي روضة نبوي در جريان است. وقتي به حرم مي‌رسي، مي‌بيني جا پيدا نمي‌كني. سعي كن از اين سيل معنوي جمعيت زائر، عقب نماني.

هم نماز جماعت فضيلت بسيار دارد، هم نماز در مسجد پيامبر و اگر اين دو را يك جا داشته باشي، افضل است.

مراقب باش حتي يك روز هم نماز جماعت صبح حرم پيامبر، از دست نرود، كه اين فيض گاهي تكرار ناشدني است.

پس از نماز و عبادت، فوري از حرم بيرون نرو. در محضر آن محبوب، بيشتر بمان. زيارت، تلاوت، جلوس، انس، تفكر، ذكر، دعا و نيايش مي‌توان لحظه‌هاي ناب زندگي را در اين مكان مقدس سرشار كند.

وقتي خورشيد دميد. فرصت زيارت بقيع را مغتنم بشمار.

هر روز براي عرض ادب به ساحت ائمه، به بقيع مشرف شو.

هنگام ورود، با وضو باش، كفش‌هايت در آور در ميان انبوه

در جمع پروانه‌هاي عاشق، قرار بگير. زيارت نقل شده را بخوان. به ويژه زيارت «جامعه كبيره» را هر چند طولاني و مفصل است، مي‌تواني احساس كني كه در محضر اماماني و به خدمتشان رسيده‌اي و براي عرض ادب آمده‌اي.

بازگشت به محل اسكان و صبحانه و استراحت و مطالعه و گفت و گو و نوشتن خاطرات و ... مي‌تواند به برنامه‌اي هر روزه باشد. اما هنگام ظهر، مبادا شوق غذا و طعام، تو را غافلگير كند. ناگهان صداي «الله اكبر» در فضاي مدينه طنين مي‌اندازد كه تو را به نماز ظهر فرا مي‌خواند. بكوش كه غافلگير نشوي. وقت را به ياد داشته باش و قبل از اذان آماده شو. وضو بگير و خود را به «مسجدالنبي» برسان. در صفوف نمازگزاران جا پيدا كن. به تلاوت و زيارت بپرداز. تا هنگام برپايي نماز. آن گاه اداي فريضه، سپس بازگشت به محل اقامت و ناهار و استراحت. تا عصر كه چه بهتر پيش از مغرب، با همان آمادگي به روضة نبوي بروي و جا پيدا كني و نماز اول وقت را به جماعت در كنار قبر منور حضرت رسول (ص) بخواني.

چه نعمتي بالاتر از اين؟

ميان نماز مغرب و عشا حدود يك ساعت و نيم فاصله است. اين فاصله را هم با تعقيبات، نماز مستحب، تلاوت قرآن، زيارت پيامبر و اعمال ديگر كه در كتاب‌هاي دعا آمده است، پر كن. با برادران مسلمان ديگر ارتباط برقرار كن. با هم وطنان خود انس بگير تا وقت نماز عشا برسد و اداي اين فريضه و بازگشت تدريجي به خانه و هتل.

البته در خلال فرصت‌ها، به بازار هم سر مي‌زني، مغازه‌ها و دست‌فروشي‌هاي سر راه را هم مي‌بيني و از اين ديار ومردم و فرهنگ و آدابشان هم كسب آگاهي مي‌كني. ولي از ياد مبر كه كجا آمده‌اي و براي چه كار! مبادا فرصت هدر رود و از اين بازار معنويت و فيض، دست خالي برگردي.

البته روز آخر و لحظة وداع با مدينه را هم داري؛ با سوز و آهش و اشك و حسرتش و سختي دل كندن از اين شهر و كوچ به جاي ديگر و آرزوي بازگشت دوباره.

جواد محدثي