مدینه شهر خاطره‌هاست
مدینه شهر خاطره‌هاست حج بزرگترین سفر معنوی است. این سفر دستاوردهای اخلاقی شگرفی در بر دارد که مؤمن بایستی در راستای پذیرش این دستاوردها و تأثیرات اخلاقی گام بردارد. حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی چهره‌ای آشناست که عاشقان و منتظران آقا امام زمان(عج) با
مدينه شهر خاطره‌هاست
حج بزرگترين سفر معنوي است. اين سفر دستاوردهاي اخلاقي شگرفي در بر دارد كه مؤمن بايستي در راستاي پذيرش اين دستاوردها و تأثيرات اخلاقي گام بردارد. حجت‌الاسلام والمسلمين كاظم صديقي چهره‌اي آشناست كه عاشقان و منتظران آقا امام زمان(عج) با بيان دلنشين ايشان مأنوس هستند. بر آن شديم تا گفت‌وگويي صميمانه با ايشان داشته باشيم.
به كداميك از مناسك بيشتر انس و علاقه داريد؟
- برايم مثل آيات قرآن است. همه مناسك بوي خدا مي‌دهد. نور دارد. ولي فرازهايي از اين عبادت دلبري بيشتري دارد و آن هم طواف است. حاجي دور مدار حركت مي‌كند. نقطه آغازش همان نقطه انجامش است. يعني همان انالله و انا اليه راجعون.
چرا بعضي به روح حج دقت ندارند؟
- اين اختصاص به حج ندارد. خيلي از بندگان خدا در نماز و روزه‌شان هم به روح عبادت توجه چنداني ندارند. جان عبادت حضور است. عبادت با غفلت نمي‌سازد. بسياري از عبادت‌كنندگان، عبادت مي‌كنند اما كسي را كه عبادت را واجب كرده فراموش مي‌كنند. گروهي انس با خود دارند، گروهي انس با عمل خود دارند و از روي عادت عمل را برخي انجام مي‌دهند و اگر آن را از دست بدهند وحشت مي‌كنند. حج هجرت به سوي خداست. خدا در مناسك حج، خودش را نشان مي‌دهد. حج هم طريق است و هم مقصد.
جان‌سوزترين جاي مدينه كجاست؟
- بقيع. بقيع تداعي‌گر مظلوميت خاندان رسول الله(ص) است. اينجا آدم متوجه مي‌شود كه پيامبر(ص) و علي(ع) چه صبري داشتند.
كوچه بني‌هاشم چطور؟
- درست است الان اثري از آن نيست، اما قلب ما با آن سنخيّت دارد. ما بوي خاندان رسول‌الله(ص) را از جاي جاي مدينه حس مي‌كنيم. مدينه براي ما شهر خاطره‌هاست. شهر عشق است. شهر دل است. شهر صفاست. شهر فناست. ما مدينه نديده حاضر بوديم جزو فدائيان مدينه باشيم. حالا هم كه آمده‌ايم؛ دلبر و دلدار ما را پذيرفته است. جسم ما از اينجا فاصله مي‌گيرد اما دل ما در مدينه مي‌ماند. ما دل‌مان را به مادرمان حضرت زهرا(س) مي‌سپاريم بلكه دل ما را به فرزندش مهدي(عج) گره بزند و او دعا كند كه در ظهورش تعجيل شود.
براي زائراني كه آهنگ حج و وداع با مدينه مي‌كنند، وداع با مدينه چطور است؟
- اين دلبري اوست كه عاشقانش را از اين ديار به آن ديار و از اين زاويه به آن زاويه مي‌كشاند ولي رسم دلدادگي اين است كه اين وداع مثل جان دادن بماند. همان‌طور كه از جان خودت دست مي‌كشي بايد با مدينه وداع كني. دور شدن از گنبد سبز پيغمبر(ص) و قبر گمشده حضرت زهرا(س) و قبور ائمه بقيع(ع) بسيار مشكل است.
اين واژه‌ها براي شما تداعي كننده چيست؟
احرام:نقطه انقطاع، بيرون آمدن از رنگ
مسجد شجره:شنيدن صداي يار
لباس احرام:مَحرم شدن
لبيك:جان دادن، خودباختن
طواف:فنا
كعبه:عَلَم او، نشانه علمدار او امام زمان(عج)
مطاف:وادي عشق
حجرالاسود:خال روي يار
پيراهن كعبه:حيا از خدا
صفا و مروه:خوف و رجا
زمزم:جوشش رحمت خدا
حجر اسماعيل(ع):علامت بقاء مخلصين، دامان رحمت او
مقام ابراهيم(ع):جاي پاي صابران
مستجار:پناهگاه
حطيم:خرد كردن نفس زير پاي زائران يار
مشعر:محل شعور
كوچ كردن:هجرت است، پرواز است
مني:قرباني دادن است
قرباني:ذبح سر نفس است
حلق و تقصير:علامت سربازي او
وداع با مكه:اوج وصال، همراه شدن تازه با يار
بقيع:باطن كعبه
كوه احد:كلاس عبرت
مسجد ثنايا:يادآور زحمات پيامبر(ص)
مسجد قبا:كلاس انتظار امام زمان(ع)، پيامبر(ص) منتظر آمدن علي(ع) ماند. بدون او زندگي براي ايشان ميسر نبود.
فرودگاه جده و بازگشت:براي گروهي حزن هجران و براي گروهي اميد بازگشت دوباره.
سخن آخر؟
- اغتنام فرصت و استفاده از اين فرصت استثنايي، توجه به ساحت مقدس امام زمان(عج)، دعا كردن در حق او، تمرين خدمت به بندگان خدا، تحمل فرهنگ‌هاي مختلف و اخلاق‌هاي مختلف، بدي ديدن و به روي خود نياوردن، ظرفيت‌ها را بالا بردن.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />