محور دعاهای غدیر

محور دعاهاي غدير

مـحـور اصـلـي در دعاهاي روز غدير نعمت ولايت است دعا كننده در اين روز به بيانهاي مختلف درباره اين نعمت بزرگ با خداي خويش سخن مي گويد.

گـاهـي ايـن نـعـت عـظـمـي را ياد كرده خدا را براي آن شكر و سپاس مي گزارد گاهي از خدا مـي خواهد، كه اين نعمت را از او سلب نكند و در تمام عمر بر آن پايدار و استوار بماند گاهي از خدا مـي خواهد همان طور كه اين كرامت را به او داده و او را شايسته پذيرش ولايت كرده، از گناهانش چشم پوشيده لغزشهايش را ببخشد.

گـاهـي مـي خـواهـد كه توفيقش دهد، تا به لوازم ولايت ملتزم باشد، اطاعت محض از ولي را كه شـرط اساسي ولايت است، براي او ميسر نمايد و او را توفيق دهد تا با دشمنان ائمه دشمني ورزد و با دوستانشان دوستي كند.

در فرازي از دعاي صبح روز غدير كه به نام دعاي وقت زينت مشهور است، چنين مي خوانيم:

مـا دوسـتـدار علي (ع) و دوستدار دوستان اوييم، همان طور كه امر كردي با او دوستي مي كنيم و بـا دشـمـنـانـش دشمني مي كنيم از هر كه از او بيزاري جويد، بيزاري مي جوييم، بغض آنان را كه بغض او در دل دارند، در دل مي پروريم و به آنان كه محبت او دارند محبت مي ورزيم [1] .

و گاهي شئوون مختلف و مقامات متعدد ائمه را ياد مي كند و با ذكر آنها قلب خود را جلا مي دهد واوج عـظـمـت اولياي دين را به تماشا مي نشيند، و با درودهاي پي درپي، روح خود را به آن ارواح پاك متصل مي كند و در اقيانوس بيكران فضايل انساني شناور مي شود.

در يكي از دعاهاي روز غدير مي خوانيم:

الـلهم صل علي محمد و آل محمد الائمة القادة والدعاة السادة و النجوم الزاهرة و الاعلام الباهرة و ساسة العباد و اركان البلاد و الناقة المرسلة و السفينة الناجية الجارية في الغامرة، [2] .

خـدايـا درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد، آن پـيـشوايان رهبر، دعوت كنندگان سرور، سـتـارگـان درخـشـان و نـشانه هاي واضح آنان كه امر بندگان تو را تدبير مي كنند، اركان آبادي زمينند، معجزه اي كه مردم را به آن آزموده اي و كشتي نجاتي كه در گردابهاي ژرف روان است.

الـهـي! درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد خـزانه داران علمت، پايه هاي مستحكم توحيد ويـگـانـه پـرسـتي، ستونهاي دين و معادن بزرگواري آنان كه از ميان آفريدگانت برگزيدي و از بـيـن بـندگانت اختيار كردي آن متقيان پاكيزگان، نجيبان و نيكان، بابي كه مردم بدان آزمايش مي شوند:هر كه در آن درآمد نجات يافت و هر كه سر باز زد سقوط كرد.

خدايا! درود فرست بر محمد و آل محمد، اهل ذكر كه فرمودي از ايشان بپرسيم، خويشاوندان كه امر به محبتشان كردي، و حقشان را واجب نمودي و بهشت را سر منزل كساني قرار دادي كه ازايشان پيروي كنند.

الـهـي درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمد، چنانكه آنان به طاعت تو امر كردند و از معصيت تو باز داشتند، و بندگانت را به يگانگي تو راهنمايي كردند.

[1] اقبال الاعمال، ص 474، سطر 3.

 [2] اقبال الاعمال، ص 492، سطر 19.