مراقبت از زبان در معاشرت

مراقبت از زبان در معاشرت

حاجي نمونه! بايد بكوشي در معاشرت با همسفران و مسلمانان ديگر، به نيكوترين وجه سخن بگويي. از خشونت، جسارت، جدال، دروغ، غيبت، نيش زبان و سخنان رنجش‌آور و بيهوده و تفرقه‌انگيز برحذر باشي، خاصه در حال احرام و انجام اعمال و مناسك و زيارت كه بيشترين توجه و ادب را مي‌طلبد. امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «اِتَّقِ الْمُفاخَرة وَ عَلَيْكَ بورع يَحْجُزُك عَنْ مَعاصِي الله عَزّوجَلّ، فَاِنّ اللهَ عَزّوجَلّ يَقُول: ثمّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ مِنَ التفث أن تَتَكَلّم فِي اِحْرامِك بِكَلام قبيح، فاذا دَخَلْتَ فَطفت بِالبَيْتِ تكلّمت بكلام طيب و كان ذلك كفارة لذلك»؛ «از فخرفروشي بپرهيز و برتو باد به پرهيزكاري كه از معصيت خداوند بزرگ تو را باز دارد. چه، خداوند مي‌فرمايد: آن‌گاه آلودگي را از خود بزداييد و از جمله آلودگي‌ها اين است كه در احرام خود سخن زشت بگويي، پس چون داخل مكّه شدي و طواف خانه نمودي و به كلام پاك زبان گشودي، اين كفاره آن گناه است». كلام پاك و هم صحبتي با پاكان، دل‌ها و جان‌ها را پاكيزه مي‌سازد و آلودگي‌ها را مي‌زدايد و اين پاكي و پاكيزگي گفتار و عمل، به عنوان ارمغان حج بايد با حاجي همراه باشد، نه اينكه چون از احرام بيرون شود گرمي هوا و خستگي راه و عصبانيت‌هاي بيجا او را از كوره به در كند و بند از زبان او برداشته شود و ناشايستي بر زبان براند! كلامِ پاك علاوه بر آنكه از آداب معاشرت است در قبولي اعمال و مناسك نيز نقش بسزايي دارد. پيامبر(ص) فرمود: «الحَجُّ الْمَبْرُور ليس له جزاء اِلاّ الجَنّة، فقيل يا رَسُول الله ما برّ الحجّ؟ قال طيب الكلام و اِطعام الطعام»؛ «حج مقبول پاداشي جز بهشت ندارد. پرسيدند: اي رسول خدا! قبولي حج به چيست؟ فرمود: نيكو سخن گفتن و اطعام كردن».

(پي نوشتها در دفتر نشريه زائر موجود است)