شرطِ برخوردارى از برکات حج
شرطِ برخورداری از برکات حج محمد محمدی ری شهری اشاره زائر خانه خدا چگونه می‌تواند از عنایات صاحب‌خانه و از برکات سرزمین وحی برخوردار شود؟ این پرسش مهم ترین و اصلی ترین پرسش کسانی است که به دیار وحی پای می‌گذارند، به ویژه آنان که پس از سال‌ها انتظا
شرطِ برخورداري از بركات حج
محمد محمدي ري شهري
اشاره
زائر خانه خدا چگونه مي‌تواند از عنايات صاحب‌خانه و از بركات سرزمين وحي برخوردار شود؟ اين پرسش مهم ترين و اصلي ترين پرسش كساني است كه به ديار وحي پاي مي‌گذارند، به ويژه آنان كه پس از سال‌ها انتظار، توفيق زيارت خانه خدا يافته‌اند و چه بسا اميد تكرار اين توفيق را ندارند. شايسته است در پاسخ به اين پرسش، از خود چيزي نگوييم، بلكه از صاحب خانه بپرسيم كه چگونه مهماني را مي‌پذيرد و كدام زائر مي‌تواند از عنايات او بهره‌مند شود؟
صاحب خانه رؤوف
بي شك كتاب او (قرآن كريم) و سخنان خاندان رسالت ـ صلوات الله عليهم اجمعين ـ ما را در دستيابي به پاسخ اين پرسش، ياري خواهد كرد. پاسخي كه كتاب خدا به ما مي‌دهد، اين است كه صاحب اين خانه بسيار رؤوف و مهربان است، مهربان تر از او وجود ندارد. او رحمت و مهرباني را بر خود واجب مي‌داند: كَتَبَ عَلي نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ(انعام : 12) رحمت و مهربانيِ صاحب اين خانه بر همه چيز و همه كس گسترده است. او خود فرمود: (وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْء) كوتاهي و قصور از ناحيه او نيست. اين ماييم كه بايد موانع جذب رحمت حق را از خود دور كنيم. آنچه نمي‌گذارد زائر خانه خدا از بركات اين بيت پربركت بهره‌مند شود، آلودگي‌ها است. صاحب خانه به ابراهيم خليل الرحمان فرمان داد كه خانه‌اش را براي پذيرايي معنوي از زائران، پاكيزه سازد. (وَطَهِّرْ بَيْتِي لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ). (حج 26)
شرطِ اصلي
شرط اصليِ ورود به اين خانه پاك و بهره‌گيري از بركات آن، پاكي است.
شستشويي كن وآنگه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو اين دير خراب آلوده
زائر خانه خدا بايد خود و آنچه به او مربوط مي‌شود را، شست وشو دهد و بر اين سرزمين قدم نهد و بايد با مال پاك، بدنِ پاك، لباسِ پاك به جايگاه پاكان وارد شود.
كسي كه با مال ناپاك آهنگ اين ديار كند، در پاسخ «لبّيك»، «لا لبيّك» مي‌شنود. آنان كه به پليدي شرك آلوده‌اند، حق ندارند به خانه خدا نزديك شوند؛ (إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجسٌ فَلاَ يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَام) (توبه: 28) در اين خانه هر چه دل را از غير خدا بيشتر تهي كني، از بركاتش بهره افزون‌تري مي‌بري. در حديث است كه از پيامبر اسلام (صلي الله عليه وآله) پرسيدند: اسم اعظم خداوند چيست؟ فرمود: «كُلُّ اسْم مِنْ أَسْمَاءِ اللهِ أَعْظَم، فَفَرِّغْ قَلْبَكَ مِنْ كُلِّ ما سِواهُ، وَادْعُهُ بِأَيِّ اسْم شِئْتَ» (ميزان الحكمه، ج 4، ص1658، ح5607) هر نامي از نام‌هاي خداوند اسم اعظم است. دل از هر چه جز اوست خالي كن و به هر نامي كه خواهي بخوانش كه اجابتت خواهد كرد». آري، توجّه تام به حضرت حقّ ـ جلّ جلاله ـ و فارغ ساختن دل و پاكسازي جان از هرچه جز اوست، مهم‌ترين نكته‌اي است كه بايد زائران خانه خدا براي بهره‌گيري از عنايات او در نظر داشته باشند. اين حال هر جا پديد آيد بركات الهي شامل انسان خواهد شد؛ در احرام، طواف، سعي، عرفات، مشعر، منا، روضه نبوي، كنار قبرستان بقيع و... به سخن ديگر، جاي جاي سرزمين وحي و هر يك از مناسك عمره و حج، بايد زمينه ساز حالِ دعا و ارتباط حقيقي با حضرت احديّت شود و در هر لحظه و جايي كه اين حال به انسان دست دهد، بيترديد مشمول عنايات خداوند متعال قرار خواهد گرفت.