تلبیه لبیّک لَبّیک اَهْلَ التّلبیةِ لبیک

تلبيه لبيّك لَبّيك اَهْلَ التّلبيةِ لبيك

آواي خوش لبيك، آغاز اجابت عاشقانه از معبود بي‌همتاي رُبوبي است در لباس عشق و جامه طاعت و بندگي.

لباس سراسر سپيدي كه تداعي‌گر سفر آخرتي است به گونه‌اي كه مرگ و قيامت را در نظر‌ها تجسم مي‌بخشد .

لبيك اللهم لبيك، «بارالها من هر چه كه حق و حقيقت است به آن گويايم و از هرچه باطل و پلشتي است زبانم را مي‌بندم».

آري، لبيك گفتن، تطهير زبان است از هر آنچه معصيت و گناه است. چون بنابر اقوال، «زبان قليل الجِرم و كثير الجُرم است»، جِرم آن كوچك ولكن جُرمش سنگين است.

و راز گفتن لبيك تربيت و هدايت زبان است به سمت عبوديت، كه «خدايا از اين لحظه متعهد مي‌شوم هرچه را كه طاعت توست بر زبان جاري كنم و از هر چه معصيت است زبانم را ببندم.»

و در هواي كوي دوست، زائر بيش از هر زماني خود را در محضر خدا مي‌بيند و مراقبت از زبان را فرض دانسته و مي‌داند كه زبان زائر بيت‌الله، زبان طاهر است براي هميشه نه تنها در محدودة محور حج و عمره. از سويي ديگر نداي لبيك، فرياد ضيوف الرحمن است كه خدايا ما نيز دعوتت را و دعوت خليلت، ابراهيم را اجابت كرديم كه فرمود:

وَ أذّن في النّاس باالحج يأتوك رجالاً و علي كلِّ ضامرٍ ياتين مِن كلِّ فجٍّ عميقٍ (سوره حج –آيه 72)

وما،‌ بارالها اين دعوت را به گوش جان شنيديم و به جان خريديم و پاسخ مي‌دهيم:

لبيّك داعِيَ الله –لبيك داعِيَ الله

«اي كسي كه ما را به الله دعوت كرده‌اي، لبيك، لبيك»

لبيك يا الله لبيك يا ابراهيم خليل الله

دكتر علي رفيقي / زائر كاروان ناجي –گرگان 05283