حج نبوی

حج نبوي

مكّه وطن پيامبر خدا (صلي الله عليه وآله) بود و مسجد الحرام نزد او حرمت و قداست بالايي داشت و به حج و طواف كعبه عشق مي‌ورزيد. هنگام ورود به مكّه، پيوسته نام خدا را بر زبان داشت و خدا را به بزرگي مي‌ستود. وقتي وارد مسجد الحرام مي‌شد، رو به كعبه مي‌ايستاد و دعا مي‌كرد. كعبه را طواف مي‌كرد، حجر الاسود را مي‌بوسيد. و در هر دور، دست بر آن مي‌كشيد. سراغ آب زمزم مي‌رفت و از آن مي‌نوشيد. حتّي وقتي در مدينه بود، مي‌خواست كه از آب زمزم برايش هديه آورند: «كان النَّبِيُّ يَسْتَهدِي مِنْ ماءِ زَمْزَمَ وَهُوَ بالمَدِينَةِ».

عادت آن حضرت بود كه روز عيد قربان، گوسفند سفيد و بزرگ قرباني مي‌كرد. نقل شده است كه روز عيد قربان دو گوسفند ذبح مي‌كرد، يكي از جانب خود، ديگري به نيابت از هر كسي از امتش كه توان قرباني نداشت.  روز عيد، سرش را مي‌تراشيد، ناخن‌هايش را مي‌گرفت و كمي از موهاي اطراف صورتش را مي‌زد.  آن حضرت، رمي جمرات را پياده انجام مي‌داد. آن هم وقتي كه خورشيد بالا آمده باشد. شوق كعبه در دلش چنان بود كه در شبهاي تشريق، هر شب از منا به مكّه مي‌آمد و خانه كعبه را زيارت مي‌كرد و نماز خواندن در حرم الهي را بسيار دوست مي‌داشت. پيامبر اعظم، مدينه را حرم خود مي‌دانست و در مدينه، به زيارت شهداي اُحد مي‌رفت و بر آنان سلام مي‌داد. مسجد قبا مورد علاقه آن حضرت بود. هر هفته روزهاي شنبه، پياده و گاهي هم سواره به مسجد قبا مي‌رفت و آنجا نماز مي‌خواند. از آن حضرت نقل شده كه نماز در مسجد قبا، پاداش عمره دارد. رسول خدا(صلي الله عليه وآله) به زيارت حاجي هم مي‌رفت. هر كس از حج برمي‌گشت، به او «تقبّل الله...» مي‌گفت و در حق وي دعا مي‌كرد. آن حضرت سه گروه را مهمانان خدا مي‌دانست: رزمندگان، حج گزاران و عمره كنندگان.