بارگاه امید کعبه از جان و دل است نه از سنگ و گل

بارگاه اميد

كعبه از جان و دل است نه از سنگ و گل
حج، مي‌تواند آزموني براي موفقيت انسان در امتحان خودسازي به شمار آيد. چون در مدرسه دين و مكتب و ايمان بعضي به موفقيت مي‌رسند و برخي مردود مي‌شوند و ميزان پايبندي به احكام الهي شاخص قبولي دراين كلاس و مدرسه است.
غسل احرام، اهميت نظافت و بهداشت را در آيين فطري و آسماني روشن مي‌سازد و نشان مي‌دهد آنان كه ژوليدگي را آرم مقدس ملي! انديشيده اند، دستخوش پندار بيجايي هستند، لباس‌هاي سفيد و ساده احرام نشاني از يكرنگي، مساوات، صفا، مبارزه با تبعيضات نژادي و امتياز نابجاي طبقاتي است.
تلبيه، (لبيك اللهم لبيك، لبيك لاشريك لك لبيك، ان الحمد والنعمه لك والمك، لا شريك لك لبيك). دعوت تو را پاسخ مي‌گويم، خدايا! تنها به نداي تو لبيك مي‌گويم، آري تو شريك و همتايي نداري، در آغوش نعمت‌هاي تو آرميده ام و تنها ثناگوي تو هستم، جهان هستي در قبضه اختيار توست.
اين شعار اسلامي سرودي است كه بايد از اعماق جان بر چشمه سار زبان جاري گردد و خطوط اصلي شخصيت مسلمان را ترسيم نمايد. تكرار فردي و دسته جمعي اين سرود تلقين روح افزا و نويد اميدبخشي است و مسلماني كه از صميم قلب نداي الهي را لبيك مي‌گويد، ديگر به نداي ابليسيان و شياطين انسان نما لبيك نمي‌گويد و مجري مقاصد ضدانساني استعمارگران نمي‌شود.
سعي بين صفا و مروه، نشاني از جويندگان است. جويندگاني كه مي‌خواهند از زلال محبت الهي سيراب شوند، نخست بايد در خود تشنگي ايجاد كنند.
و قسمتي از اين مسير را بايد هروله كنان پيمود تا نشاني از اين باشد كه اسلام دين تحرك و جنبش است.
طواف، درس اتحاد و هم آهنگي و هدف داشتن و پيوستن به مركز است و گويي پيامي دارد كه:
هان‌اي انسانها! در زندگي هدفي مقدس و ارزشمند را بجوييد و گرد آن بچرخيد، هدفي كه بسته به خدا باشد، زرق و برق و جواهر و سيم و زر شما را نفريبد، اگر سنگ و گل تفتيده هم موردنظر خدا باشد مقدس است.
عرفات، براي دعا و نيايش و دور ريختن تمام دلبستگي‌هاي مادي، يادآور عرصه قيامت و احوال آن روز پرهول و وحشت و پراكندگي مردمان در آن روز بزرگ مي‌باشد.
مشعر، براي جمع آوري سنگ ريزه‌ها، يعني اسلحه براي نبرد با طاغوت و شيطان! و دعا و نيايش براي خداي يگانه در دل تاريك شب...
منا، براي قرباني بزرگداشت خاطره فداكاري قهرمان توحيد، حضرت ابراهيم(ع) پيام عمده‌اي به همه سالكان و شيفتگان خداي يگانه دارد كه انسانها مادامي كه اسماعيلي‌هاي خود را به پاي دوست قرباني نكنند، به خدا نمي‌رسند و حاجي در منا تمرين مي‌كند كه چگونه اسماعيلي‌هاي بزرگ و كوچك خو را به پاي دوست قرباني كند.
رمي جمره، يعني با دشمن به هر وسيله‌اي ستيز كن و خانه دل را از آلودگي و پليدي پاك گردان.
حلق و تقصير، پس از رمي جمرات و قرباني رمزي براي زدودن گناهان و زوال آلودگي خطاها از روح و جان است.
اينها مختصري از ره آوردهاي اخلاقي سفر حج است كه حاجي بايد آنها را به ارمغان آورد و خوشا به حال كساني كه از اين ره آورد‌ها تا آخر عمرشان به خوبي حفاظت مي‌كنند.
در پايان بهتر است، هدف از طواف خانه كعبه را با سخن خواجه عبداله انصاري به پايان ببريم كه فرمود:
«بدان كه خداي تعالي درظاهر كعبه‌اي بنا كرده كه از سنگ و گل است و در باطن كعبه‌اي ساخته كه از جان و دل است، آن كعبه ساخته ابراهيم خليل است و اين كعبه بنا كرده رب جليل و آن كعبه منظور نظر مومنان است و اين كعبه نظرگاه خداوند رحمان. آن كعبه حجاز است و اين كعبه راز. حضرت محمد مصطفي(ص) آن كعبه را از اصنام پاك كرد و تو اين كعبه را از بتان هوي و هوس پاك گردان».
مريم دلخوش فتيده

يك توصيه
در روايت است كه
 به هنگام رفتن به روضه مقدسه، آرام و با وقار گام برداريد و خاضع و خاشع باشيد.

يك  نكته
چون اراده حج كردي، قلبت را براي خدا از هر حجابي خالي كن و تمام امور را به خالقت واگذار و درجميع حركات و سكنات خود بر او توكل كن.