آن روز به یاد ماندنی
آن روز به یاد ماندنی آنچه می‌خوانید، گزیده‌هایی از سخنرانی آیت‌الله خامنه‌ای در سازمان ملل است که در دوران ریاست جمهوری ایشان(بیست سال پیش) ایراد شده است:خداوندا! به نام تو آغاز می‌کنم و از تو هدایت و کمک می‌طلبم... زندگی و مرگ و نیاز و نیایش من متعلق ب
آن روز به ياد ماندني
آنچه مي‌خوانيد، گزيده‌هايي از سخنراني آيت‌الله خامنه‌اي در سازمان ملل است كه در دوران رياست جمهوري ايشان(بيست سال پيش) ايراد شده است:
خداوندا! به نام تو آغاز مي‌كنم و از تو هدايت و كمك مي‌طلبم... زندگي و مرگ و نياز و نيايش من متعلق به توست. تو خود روشني و گيرايي سخن حق را به گفته‌هايم ببخش و آن را پيك «حقيقت» به سوي صدها ميليون گوش و دلي قرار ده كه هم اكنون ملتهبانه آن را مي‌طلبند و به سوي صدها برابر كه در آينده چنين خواهند بود. بارالها درودي سپاسگزارانه از سوي من و ملتم به روان پيامبران بزرگ، به ويژه ابراهيم و موسي و عيسي و محمد صلي‌الله عليه و آله بفرست كه پيام رهايي و آگاهي انسان را به بهاي جاه و با همه توان در جهان پراكندند و ابدي ساختند، و سلامي تكريم‌آميز به دل‌هاي پاك و روشن كه آن پيام را نيوشيدند، به ويژه آنان كه بر سر آن جان باختند.
من رييس‌جمهور كشوري هستم كه در يكي از بلندترين و حساس‌ترين دوران‌هاي تاريخ، مهد تمدن و كانون فرهنگ بشريت بوده است،
سياست پيروزي خون بر شمشير، همان سياست مقاومت مظلومانه است. رهبر ما پيش از پيروزي انقلاب، آن را اعلام كرد و اولين معجزه آن، پيروزي بر رژيم سر تا پا مسلح شاه بود كه كاملا حمايت آمريكا و غرب را نيز با خود داشت.
تروريسم خشن، يكي ديگر از خصومت‌هاي انتقام‌آميز با انقلاب بود، گروهك‌هاي فاقد پايگاه مردمي با دزدي سلاح و مواد، كه آن روزها كار دشواري نبود و سپس با پشتيباني دولت‌هاي خارجي، بزرگترين شبكه تروريستي را در ايران ايجاد كردند
اولين قطعنامه شوراي امنيت (28 سپتامبر 1980 ) نه به تجاوز اشاره كرد، نه به اشغال، و نه به بازگشت به مرزهاي بين‌المللي را لازم شمرد، بلكه به جاي اين همه – با كمال تعجب – طرفين را به عدم توسل "بيشتر " به زور دعوت كرد
چند هفته پس از فتح خرمشهر، دومين قطعنامه شورا صادر شد ( 12 ژوييه 1982 ): اين قطعنامه "بازگشت به مرزهاي بين‌المللي " را درخواست مي‌كرد. يعني چيزي را كه بخش اعظم آن با فداكاري ملت ما و با شجاعت بي نظير رزمندگان ما، خود حاصل شده بود!
ديروز ناوهاي امريكايي يك كشتي تجاري، ايراني بنام "ايران – اجر " را مورد حمله قرار داد، پنج نفر كشته، چهار مجروح بجاي نهاد، كشتي را تصرف و تعدادي را دستگير كرد و به گروگان گرفتند، ديروز تلويزيون آمريكا اين را به عنوان زدن يك قايق در حال مين‌ريزي پخش كرد و طبق معمول به افكار عمومي دنيا دروغ گفت.
آخرين نمونه از طومار خصومت‌هاي آمريكا با ملتمان فاجعه خونيني است كه نسبت به حجاج بي دفاع و مظلوم در سرزمين مقدس مكه و در حرم امن الهي آفريده شد و در آن نزديك به چهارصد نفر ايراني و غير ايراني كه اكثرا زنان بودند به شهادت رسيدند و چندين برابر مجروح و مصدوم و مضروب شدند. بنا به قرائني دست آمريكا در اين فاجعه بي نظير تاريخي، مؤثر بوده است
آقاي رييس! آقاي دبيركل! حضار محترم!
اين بود سرگذشت انقلاب ما، انقلابي كه اگر موج اميدي گسترده ميان ملتهاي رنجديده از سلطه استكبار پديد آورد، موج مخالفتي به همان گستردگي نيز ميان قطبهاي سلطه بين‌المللي ايجاد كرد
در سازمان ملل، دو تبعيض ناروا هست: حق وتو و عضويت دائم در شوراي امنيت، اين دو تبعيض بايد برداشته شود.