رواق روشنی به یاد خدا

به ياد خدا

آيت الله جوادي آملي مي‌گويد: يك وقت عازم زيارت بيت الله‌الحرام بودم، مي‌خواستم به مكه مشرف شوم. مصادف با زمستان بود، آن روز هم هوا سرد بود و برف مي‌باريد. براي عرض سلام و توديع و خداحافظي محضر علامه طباطبايي رفتم. در زدم تشريف آوردند دم در. عرض كردم: عازم بيت‌الله هستم، خداحافظي مي‌كنم. بعد عرض كردم: نصيحتي بفرماييد كه به كار من بيايد و در اين سفر توشه راه من باشد. اين آيه مباركه را به عنوان نصيحت و به عنوان زاد راه قرائت كردند. فرمودند: خداي سبحان مي فرمايد: فاذكروني اذكركم؛ به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم. فرمودند: به ياد خدا باش تا خدا به يادت باشد.

اگر خدا به ياد انسان بود، انسان از جهل نجات پيدا مي‌كند. اگر در كاري مانده است، اگر خداي قدير به ياد انسان بود، هرگز انسان عاجز نمي‌شود و نمي‌ماند. واگر در مشكل اخلاقي گير كرد، خدايي كه داراي اسماي حسني است و متصف به صفات عاليه، به ياد انسان خواهد بود، گره اخلاقي را هم مي‌گشايد و انسان را از آن مشكل رهايي مي‌بخشد. اين بود كه فرمودند: اين آيه را به ياد داشته باشيد كه خدا فرمود: فاذكروني اذكر كم.

يادها و يادگارها، ص 94