یادداشت زائر

درگذر راه دوست

كم كمك دل خانه حسرت شده                                    خانه ي نا قابل حضرت شده

... حكايتي است حكايت هجران .

مي خواهم صدايت كنم، دوست دارم نگاهت كنم . هر شب دعايت كنم .

اي كه مرا از ياد نمي بري آيا به سوي تو راهي هست ؟ اي آرام جان آيا تو را مقصد و منزلي هست ؟

اي مقصود من آيا تو را نشاني هست ؟ به كجا در پي تو باشيم ؟ از كدام ره مي گذري كه خاك قدومت را توتياي ديدگان سازيم ؟ در كدامين حرم امن الهي ساكني كه قامت نمازمان را با قامت دلرباي تو قامت بنديم ؟

مبدا و معاد ، كشتي نجات و اي پناه كائنات . مي دانم كه حيات و ممات بسته به وجود توست .

وَبِيمنه رُزِق الوَري و َبِوجودِه ثَبَتَتِ الارضُ وَ الَّسماء.

اميد آرزومندان تا كي به تمناي وصال تو حيراني و سرگرداني ؟

عليرضا پور مشير