اوهمچنان ناشناخته است
اوهمچنان ناشناخته است مولوی بلخی با آن اندیشه عمیق و روح بلند درباره حضرت علی(ع) می‌گوید: در شجاعت شیر ربانیستی در مروت خود که داند کیستی؟ به راستی کدام بُعد از ابعاد وجود علی(ع) را می توان بررسی کرد ؟ شجاعت، عدالت، سخاوت، ایثار، گذشت، علم، آگاهی و
اوهمچنان ناشناخته است
مولوي بلخي با آن انديشه عميق و روح بلند درباره حضرت علي(ع) مي‌گويد:
در شجاعت شير ربانيستي
در مروت خود كه داند كيستي؟
به راستي كدام بُعد از ابعاد وجود علي(ع) را مي توان بررسي كرد ؟ شجاعت، عدالت، سخاوت، ايثار، گذشت، علم، آگاهي و معرفت ، زهد و تقوا و ... كدام يك؟
علي(ع)، شخصيتي است داراي ابعاد مختلف و جامع صفات اضداد؛ آن حضرت فرمانروايي است پر قدرت و صلابت و در عين حال بردبار؛ در ميدان جنگ دلاوري كم نظير، در محراب عبادت عابدي گريان، با دشمنان قاطع، در برابر يتيمان و بيوه زنان مهربان و رقيق القلب، سخاوتمندي بي مانند، در عين حال ساده پوشي كارگر و كشاورز، حكيمي دانا، قاضي دادگر ، بي گذشت و دقيق النظر بود.
به راستي شناخت كامل از اين درياي ناپيدا كرانه فضيلت ، تقوا و دانش، براي كسي امكان ندارد، مگر خدايي كه خالق اوست و حضرت خاتم النبيين(ص) كه معلم و مربي اوست و اولاد مطهرش كه پرورش يافتگان مكتب او هستند؛ تنها ايشان هستند كه مقام و رتبت او را، چنان كه هست، در مي يابند و ديگران را راهي به شناخت شخصيت والاي او نيست.
اميرالمؤمنين(ع) دريايي از خصايص عالي بشري و جامع صفات ممتاز يك انسان برتر است و به حقيقت انساني كامل. ايشان در اين صفات، تا آنجا پيش رفته كه حتي دشمنانش نيز زبان به تمجيد او گشوده‌اند.
طه حسين نيز درباره امام چنين مي گويد: « من پس از وحي و سخن خدا، سخني پر جلال تر و شيواتر از سخن ايشان نديده و نمي شناسم.»
علي(ع) در آن گردبادهاي اغراض و جهالت و در طوفان‌هاي كينه توزي از مطامع دنيوي، ناشناخته بود و سخنان آتشين و مواعظ از دل برخاسته اش در دل هاي قسوت گرفته و سنگين، كمتر اثري نداشت تا جايي كه امام سر به بيابان مي‌نهاد و درد دل را تنها با خواص اصحابش در ميان مي‌گذاشت يا در سكوت عميق چاه درد تنهايي را باز مي‌گفت.
علي(ع) چشمه‌هاي حكمت و دانش او از ستيغ كوهساران شخصيت والايش ريزان بود و قادر بود سعادت دو جهان را براي همگان به ارمغان آورد؛ او كه به راه هاي آسمان از راه هاي زمين آشناتر بود، او كه از شميم روح پرور وحي محمدي(ص) بهره مند شده و از كودكي در آغوش پر مهر نبوت پرورش يافته بود؛ او كه عادل ترين داوران و شجاع ترين دلاوران، اميرمؤمنان و پناهگاه ستم رسيدگان و دردمندان بود؛ همچنان ناشناخته ماند و جز تني چند از ياران وفادارش، ديگران به ارزش وجودي او پي نبردند.
« به واقع علي(ع)، مظلوم تاريخ اسلام است.»