آیا نام پدر امام زمان (عج) با نام پدر پیامبر اکرم (ص) یکی است؟
پاسخ: الف) در «سنن ترمذی»، «سنن ابن‏ماجه» و کتاب‏های «ابونعیم» درباره امام زمان (عج) و در «مسند احمد بن حنبل» به نام امام زمان (عج) اشاره شده است، اما این عبارت در آنها نیست: «اس
پاسخ:
الف) در «سنن ترمذي»، «سنن ابنماجه» و كتابهاي «ابونعيم» درباره امام زمان (عج) و در «مسند احمد بن حنبل» به نام امام زمان (عج) اشاره شده است، اما اين عبارت در آنها نيست: «اسمه اسمي و اسم ابيه اسم ابي». چنين تعبيري در روايات اهل‌بيت (ع) نيز وجود ندارد.
«حافظ ابونعيم اصفهاني» (م ۴۳۰ ه. ق) در «مناقب المهدي» اين حديث را با سلسله‌اي از ۳۳ راوي گوناگون تا عاصم نقل كرده است. اين عبارت كه «و نام پدرش نام پدر من است» حتي در يكي از آنها هم ديده نمي‌شود، بلكه جمله با عبارت «نام او نام من است» پايان مي‌يابد.
«گنجي شافعي» (م ۶۳۸ ه. ق) متن «ابونعيم اصفهاني» را نقل مي‌كند و مي‌افزايد: «اين حديث را غير از عاصم، ديگران نيز مانند عمرو بن حره، از زر نقل كرده‌اند و همگي با عبارت «نام او نام من است» آن‌را به پايان برده‌اند ».
بنابراين چنين افزوده‌اي پذيرفتني نيست. با توجه به اينكه «احمد بن حنبل» با دقتي كه در ضبط حديث دارد، اين حديث را چند بار در مسندش با جمله «و نامش نام من است» نقل كرده است.
ب) به گمان قوي روايت ادعايي از مجعولات عباسيان است؛ زيرا شكي نيست كه دولت عباسي براي تأييد سلطنت خود و برانگيختن مردم به بيعت با «محمد بن‌عباس»، ملقّب به «مهدي عباسي» سومين خليفه دولت عباسي، به هر كاري مانند جعل حديث و نسبت دادن آن به رسول خدا (ص) دست مي‌زدند.
«منصور عباسي» كه «عبدالله» نام داشت، فرزندش محمد را خليفه و جانشين خود خواند و مردم را به بيعت كردن با او برانگيخت. او براي ترغيب بيشتر مردم به اين كار، فرزندش را مهدي لقب داد تا آنان به گمان اينكه او مهدي منتظر و موعود است با وي بيعت كنند. اما نام خودش عبدالله بود و ازاين‌رو فرمان داد تا حديثي جعل كنند و در آن پدر مهدي امّت را عبدالله بنامند.[1]
«حافظ ابونعيم اصفهاني» (م ۴۳۰ ه. ق) در «مناقب المهدي» اين حديث را با سلسله‌اي از ۳۳ راوي گوناگون تا عاصم نقل كرده است. اين عبارت كه «و نام پدرش نام پدر من است» حتي در يكي از آنها هم ديده نمي‌شود، بلكه جمله با عبارت «نام او نام من است» پايان مي‌يابد.
«گنجي شافعي» (م ۶۳۸ ه. ق) متن «ابونعيم اصفهاني» را نقل مي‌كند و مي‌افزايد: «اين حديث را غير از عاصم، ديگران نيز مانند عمرو بن حره، از زر نقل كرده‌اند و همگي با عبارت «نام او نام من است» آن‌را به پايان برده‌اند ».
بنابراين چنين افزوده‌اي پذيرفتني نيست. با توجه به اينكه «احمد بن حنبل» با دقتي كه در ضبط حديث دارد، اين حديث را چند بار در مسندش با جمله «و نامش نام من است» نقل كرده است.
ب) به گمان قوي روايت ادعايي از مجعولات عباسيان است؛ زيرا شكي نيست كه دولت عباسي براي تأييد سلطنت خود و برانگيختن مردم به بيعت با «محمد بن‌عباس»، ملقّب به «مهدي عباسي» سومين خليفه دولت عباسي، به هر كاري مانند جعل حديث و نسبت دادن آن به رسول خدا (ص) دست مي‌زدند.
«منصور عباسي» كه «عبدالله» نام داشت، فرزندش محمد را خليفه و جانشين خود خواند و مردم را به بيعت كردن با او برانگيخت. او براي ترغيب بيشتر مردم به اين كار، فرزندش را مهدي لقب داد تا آنان به گمان اينكه او مهدي منتظر و موعود است با وي بيعت كنند. اما نام خودش عبدالله بود و ازاين‌رو فرمان داد تا حديثي جعل كنند و در آن پدر مهدي امّت را عبدالله بنامند.[1]