آیا دوستی اهل بیت بدون عمل کافی است؟
آیا دوستی اهل‌بیت: بدون عمل به احکام، برای نجات افراد کافی است؟ امام محمد باقر(ع) در این‌باره می‏فرمایند: یَا جَابِرُ بَلِّغْ شِیعَتِی عَنِّی السَّلامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لا قَرَابَةَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ ال
آيا دوستي اهل‌بيت: بدون عمل به احكام، براي نجات افراد كافي است؟
امام محمد باقر(ع) در اين‌باره ميفرمايند:
يَا جَابِرُ بَلِّغْ شِيعَتِي عَنِّي السَّلامَ وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُ لا قَرَابَةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللهِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ وَلا يُتَقَرَّبُ إِلَيْهِ إِلّا بِالطَّاعَةِ لَهُ. يَا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِيُّنَا وَ مَنْ عَصَي اللهَ لَمْ يَنْفَعْهُ حُبُّنَا.[1]
اي جابر! از طرف من به پيروانم سلام برسان و به آنها اعلام كن كه هيچ قرابت و خويشاوندي بين ما و خداي ـ عزّوجلّ ـ نيست و فقط به اطاعت و بندگي به درگاه الهي تقرب جسته ميشود. اي جابر! هركس اطاعت خدا را كند و [افزون بر آن] به ما محبت ورزد، دوست و محب ماست و هركس خدا را معصيت كند، حب ما برايش نافع نيست.
بنابراين، نخستين شرط حب اهل‌بيت:، اطاعت حق و پرهيز از گناه است. شايد كسي محبت اندكي، (ميل باطني و رغبت دروني) به اهل‌بيت داشته باشد و در عمل از اهل معصيت به شمار آيد؛ چنين محبتي چندان سودبخش نيست.
حضرت علي(ع) ميفرمايد:
أَنَا مَعَ رَسُولِ اللهِ9 وَ مَعِي عِتْرَتِي وَ سِبْطَايَ عَلَى الْحَوْضِ فَمَنْ أَرَادَنَا فَلْيَأْخُذْ بِقَوْلِنَا وَ لْيَعْمَلْ عَمَلَنَا.[2]
من با رسول الله9 در حالي‌كه عترت من هم با من هستند بر حوض [كوثر] اشراف داريم. پس هركس ما را ميخواهد، هم بايد گفتار ما را بگيرد و هم در عمل از ما پيروي كند...
بنابراين، دوستي و محبت اهل بيت: در عمل بايد آشكار شود.
رجوع شود: شكست اوهام، ص 62.