جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟ جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟

جشن‌های غدیر و دلایل قرآنی و حدیثی آن چیست؟

  بعضی می‌‌گویند: شیعیان برخلاف سنت رسول الله  (ص) به بهانه اهل بیت (ع)  مراسم جشن و سرور غدیر برپا می‌‌کنند و در آن به صورت مختلط،زنان و مردان به رقص می‌‌پردازند.   پاسخ: 1. ر

 
بعضي مي‌‌گويند: شيعيان برخلاف سنت رسول الله  (ص) به بهانه اهل بيت (ع)  مراسم جشن و سرور غدير برپا مي‌‌كنند و در آن به صورت مختلط،زنان و مردان به رقص مي‌‌پردازند.
 
پاسخ:
1. رويداد غدير يكي از حادثه‌‌هاي قطعي و انكارناپذير در سيره رسول خدا و تاريخ اسلام است و كمتر حديثي از نظر تواتر و كثرت راويان به پاي اين حديث مي‌‌رسد؛ زيرا 120 صحابي و نود تابعي و 360 دانشمند سنّي گفتار رسول خدا (ص) را در روز غدير درباره اميرمؤمنان (ع)  نقل كرده‌اند.
با توجه به اين كثرت طرق هيچ خردمندي نمي‌تواند آن را انكار كند و پيشواي وهابيان ابن تيميه در كتاب «العقيدة الواسطية»[1] آن را مي‌‌پذيرد و حتي تلميذ مكتب او حديث‌شناس معاصر جناب الباني نيز آن را در شمار احاديث صحيحه آورده است[2]، امّا گروهي كه در دل مهر اهل بيت(ع)  را ندارند پيوسته در طول تاريخ كوشيده‌اند كه اين حديث را به دست فراموشي بسپارند و از اين جهت شيعيان براي حفظ اين سنت رسول خدا (ص) مي‌‌كوشند كه اين خاطره زنده و پاينده بماند و اين جشن‌ها به خاطر تجديد ياد و خاطره اين حادثه تاريخي است و در حقيقت نوعي خدمت به سنّت رسول خدا (ص) است تا گفتار او محفوظ بماند آنجا كه گفت: «ألست أولي لكم من أنفسكم؟ قالوا: اللّهم بلي! فقال: من كنت مولاه فهذا علي مولاه...».
2. تعيين خليفه از جانب خدا كه پيام حديث غدير است يك نعمت و موهبت آسماني است و شايسته است انسان به خاطر اين موهبت جلسه شكرگزاري برپا كند و آن را روز جشن و سرور بشمارد و ما اين آموزه را از قرآن و از رفتار حضرت مسيح (ع)  آموختيم كه در روزي كه مائده آسماني بر او و حواريون نازل شد آن را عيد اعلام كرد و قرآن از زبان حضرت مسيح نقل مي‌‌كند:
{اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا} (آل‌عمران: 114)
خداوندا بر ما سفره‌اي از آسمان بفرست كه براي ما و پيشينيان و پسينيان ما عيد باشد.
آيا در جايي كه نزول يك وعده غذا از آسمان ارزش عيد گرفتن را داشته باشد نعمت رهبري الهي و آسماني كه مانع از گمراهي امت تا روز قيامت است ارزش عيد گرفتن و جشن و شادي ندارد؟
3. شيعيان در اين مورد از سيره پيامبر (ص) پيروي مي‌‌كنند به نقل بسياري از محدّثان اهل سنت رسول گرامي (ص) عمامه‌اي بر سر علي (ع)  پيچيد و به او فرمود در خيمه‌اي بنشيند تا بزرگان صحابه براي تبريك به نزد او آيند و با او بيعت كنند و حتي شيخين يعني ابوبكر و عمر نيز به نزد او آمدند و با او بيعت كردند و اين جمله تاريخي را گفتند: «هنيئاً لك يَابنَ أبي‌طالبٍ أصْبَحتَ مولاي و مولي كُلِّ مُؤمنٍ و مُؤْمنةٍ».[3]
4. امروز در جهان حتي در ميان دول اسلامي رسم است كه سالروز رويدادهاي بزرگ را گرامي داشته و براي آنها جشن و بزرگداشت برپا مي‌‌كنند حتي ملك فهد در سال 131 (ص)ه‍ .ق به‌عنوان گذشت يكصدسال از حكومت آل‌سعود مراسم جشن و شادماني و يادبود برگزار كرد و از همه كشورهاي اسلامي دعوت كرد كه در اين جشن شركت كنند و پيشوايان شما در آن مجالس شركت كردند يا سكوت كردند و چيزي نگفتند. آيا اين حادثه از نظر عقل و شرع اهميت بيشتري دارد يا روزي كه در آن هشتاد هزار نفر مورد خطاب رسول گرامي قرار گرفتند و در پايان پيامبر (ص) به آنها فرمود: «ألا فليبلغ الحاضر الغائب» و اين برگزاري جشن‌ها تجسم بخشيدن به همان سفارش رسول خداست.
5. آقايان نه تنها درصدد اخفاي حقيقت هستند بلكه تهمت ناروايي به مؤمنان مي‌‌زنند و مي‌‌گويند شيعيان در مجالس جشن خود زن و مرد به رقص و پايكوبي مي‌‌پردازند.
مدرك اين تهمت را ولو در يك مجلس به ما نشان دهند درحالي‌كه شما مارك امر به معروف و نهي از منكر را بر خود زده‌ايد بايد گروهي مأمور خود شما بشوند و شما را از تهمت زدن باز دارند.
***
{إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ... إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ} (نور: 19 و 23)
همانا كساني كه دوست مي‌دارند كه زشتكاري در ميان آنان كه ايمان آورده‌اند فاش و آشكار شود، آنها را در اين جهان و آن جهان عذابي است دردناك و خدا مي‌داند و شما نمي‌دانيد... همانا كساني كه زنان پاكدامن بي‌خبر با ايمان را به زنا نسبت مي‌دهند در اين جهان و آن جهان لعنت شده‌اند و آنان راست عذابي بزرگ.
 
مراجعه شود: جدال احسن، ص 287.
 

[1]. العقيدة الواسطية، رساله نهم، ص 407.
[2]. سلسلة الاحاديث الصحيحة، ج4، ص 330، ح1750.
[3]. تفسير طبري، ج3، ص 428، المصنف، نگارش ابن ابي‌شيبه [شيخ بخاري]، ج12، ص 78، ح 12167 و غيرهما.
 


| شناسه مطلب: 83980







نظرات کاربران