عزاداری در عاشورا با امر به صبر در مصیبت چه معنی دارد؟
می‌گویند: در آیات قرآن سفارش به صبر بر مصیبت‌ها شده چنان‌که می‌‌فرماید: {الَّذِینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ} (بقره: 156) کسانی که چون آسیبی به آنا
ميگويند: در آيات قرآن سفارش به صبر بر مصيبت‌ها شده چنان‌كه مي‌‌فرمايد:
{الَّذِينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ} (بقره: 156)
كساني كه چون آسيبي به آنان رسد ميگويند ما از خداييم و به‌سوي او باز مي‌‌گرديم.
پس چرا شيعيان در شهادت حسين اين همه گريه مي‌‌كنند؟
پاسخ:
گريه بر عزيزان امر طبيعي است و پيامبر خدا (ص) حتي خلفا در مصايب سخت مي‌‌گريستند و كسي كه فاقد اين احساسات و ترحم باشد از فطرت انساني دور است. ولي عزاداري براي حسين بن علي (ع) دليل بر بي‌صبري نيست بلكه عزاداري براي احياي مكتب حسين بن علي (ع) است كه مي‌‌فرمايد:
إِنِّي لا أرَي الْمَوتَ إلاّ سَعادةً وَلَا الْحَياةَ مَعَ الظّالمينَ إلاّ بَرماً.
من مرگ در راه خدا را جز خوشبختي و زندگي با ستمگران را جز دلتنگي و ناراحتي نمي‌دانم.
حركت‌‌هاي ميليوني در ايام عاشورا در تمام نقاط شيعه‌نشين بلكه در برخي از نقاط سنّي‌نشين به‌خاطر احياي اين مكتب است و به خاطر اين نوع حركت‌‌هاي دسته‌جمعي مكتب عاشورا زنده مانده و به صورت مدرسه‌اي براي نسل‌‌هاي آينده آموزنده است و حركت‌‌هاي آزادي بخش در نقاط مختلف جهان پرتوي از جهاد حسيني و نمونه‌اي از درس‌‌هاي عزّت بخش و سعادت آفرين او است و به قول گوينده:
|
پايان زندگاني هركس به مرگ اوست
|
جز مرد حق كه مرگ وي آغاز دفتر است
|
|
آغاز شد حيات حسيني به مرگ او
|
اين قصه رمز آب حيات است و كوثر است
|
|
سربازي حسين و سرافرازي حسين
|
امروز زينت سر هر تاج و افسر
است
|
مراجعه شود: جدال احسن، ص 281.