چگونه وهابیت به جای قرآن خواندن کتاب «کشف الشبهات» تالیف محمد بن عبدالوهاب را بر مردم مکه فرض نمودند؟
هنگامی­که وهابی­ها بر شهر مکه مکرمه مسلط شدند بعد از قتل عام مردم اعم از صغیر و کبیر و زن و مرد و حتی کسانی که در مساجد در حال خواندن نماز و تلاوت قرآن بودند، مصحف­های شریف را همراه با کتاب­های حدیثی از جمله صحیح بخا
هنگاميكه وهابيها بر شهر مكه مكرمه مسلط شدند بعد از قتل عام مردم اعم از صغير و كبير و زن و مرد و حتي كساني كه در مساجد در حال خواندن نماز و تلاوت قرآن بودند، مصحفهاي شريف را همراه با كتابهاي حديثي از جمله صحيح بخاري و صحيح مسلم به بيرون مساجد در كوچه و بازار پرت نموده و زير پاهاي خود لگدمال كردند.[1] و به جاي خواندن قرآن ، خواندن كتاب «كشف الشبهات» تاليف محمد بن عبدالوهاب را بر مردم مكه فرض گردانده و تدريس آن را اجباري نمودند.[2]
محمد بن عبدالوهاب مذهب و راه جديد خود را به جاي قرآن بر مبناي كتابي كه خودش نوشته بود آغاز مي كند و اين كتاب را در دست خود گرفته خطاب به مردم ميگويد: خدا را شاهد ميگيرم كه من پيرو اين كتاب هستم و هر چه در آن است حق است. اين سخن و دعوت محمد بن عبدالواب كه بر خلاف قرآن بود، باعث تنش در بين او ساير مسلمين شده و عدهاي در اثر آن كشته ميشوند.[3]
گذشته از اينها وهابيها معتقتدند كه تنها شناخت كتاب «النبذه في معرفه الدين» تاليف محمد بن عبدالوهاب و عمل به آن موجب دخول در بهشت ميشود و جهل به آن و ضايع كردن آن باعث دخول در آتش است.[4] آيا اين طرز فكر و عمل وهابيان مخالفت آشكار با قرآن كريم و آموزه هاي آن نميباشد؟
آيا اين عقيده وهابيها كه ايمان و عمل به كتاب «كشف الشبهات و النبذه في معرفه الدين» محمد بن عبدالوهاب قرار دادن اين دو كتاب در برابر قرآن كتاب هدايت و ارشاد خداوند نمي باشد؟ در حالي كه تمام كتاب آسماني و غير آسماني اعم از كتاب هاي محمد بن عبدالوهاب و غير او در برابر قرآن كريم كوچكترين ارزش هدايت گري ندارد بلكه اي كتابها نه تنها توانايي هدايت مردم را ندارند كه در مقابل قرآن مايه گمراهي و بد فرجامي انسان مي گردند. چون خداوند هدايت و رستگاري بشر را منحصر در قرآن قرار داده و ميفرمايد: «إِنَّ هَذَا الْقُرْءَانَ يهَْدِى لِلَّتىِ هِىَ أَقْوَمُ وَ يُبَشرُِّ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لهَُمْ أَجْرًا كَبِيرًا؛ همانا اين قرآن خلق را به راستتر و استوارترين طريقه هدايت مىكند و اهل ايمان را كه نيكوكار باشند به اجر و ثواب عظيم بشارت مىدهد».[5] و نيز رسول گرامي خدا (ص ) تنها قرآن و اهلبيت را براي هدايت و نجات از گمراهي بشر بر جاي گذاشته[6] نه كتاب هاي محمد بن عبدالوهاب و خود او را.
[1] . عمر عبدالسلام، مخالفه الوهابيه للقرآن و السنه، ص87، بيروت، دارالهدايه، اول، 1416ق.
[2] . الورداني صالح، مدافع الفقهاء، ص112، قاهره، دارالرأي، اول1419ق.
[3] - محمد بن عبدالوهاب عزيزالعظمه(المنتخب من مدونات التراث)،ص119به بعد، رياض.
[4] . قنوجي، صديق بن حسن، ابجدالعلوم، ج3ص198، بيروت، دارالكتب العلميه، 1978م.
[5] . اسراء/9.
[6] . نيشابوري، مسلم بن حجاج، صحيح مسلم، ج4ص1873، بيروت، داراحياءالتراث العربي؛ حاكم نيشابوري، محمد بن عبدالله، المستدرك علي الصحيحين، ج3ص118، بيروت، دارالكتب العلميه، اول، 1411ق.